สวัสดียามเช้า ที่ใจยังงัวเงีย
ตื่นแล้ว แต่ใจยังต่อรอง
นอกหน้าต่าง ใบไม้ฉ่ำฝน
ตารางงานสำหรับวันหยุด..ยาวเฟื้อย

มองภาพพร้อมถ้อยคำงาม ๆ
เสียงหยดน้ำกระทบหลังคาเผาะแผะ
อยากเดินทางจัง

เดินทางมาไกลจากยามเช้าในวันวาน....
ณ ที่ตรงนี้ จะมีก็เพียงแต่ยามเช้าที่เร่งรีบ
ทำโน่นนี่เพื่อให้ทันกับการขันแข่งที่รออยู่...
ทั่งแข่งขันกับตัวเอง และเวลา...

ชอบจัง
อะไรที่จริงจากใจ ใจเห็นนะ

เดินทางมาไกลจากยามเช้าในวันวาน
มีท่วงทำนองของกวีที่ให้อารมณ์มาก
อย่าลืมตะครุบเนื้อไว้ใส่สมุด ก่อนที่มันจะวิ่งหนีไป

สวัสดียามดึกและแวะมาคาราวะอ้ายเจ้า
หันฮูปอ้ายพิบูลศักดิ์ ละครพลยะหื้อตื้นเต้นไปเลยเจ้า
กึ๊ดแล้วกึดแหมเจ้าจะตั๊กว่าจะใดดีจ๋า เขียนๆลบๆ
ลบๆเขียนๆ

ตะกี้ก็นั่งพิมพ์บทกวี จาก "เพลงเมฆฟ้าคราม"
บทกวีของอ้าย เอามาฝากอ้าย เผื่ออ้ายบ่ได้อ่านเมินแล้ว

"พงพฤกษ์เปลี่ยนผ้าเป็นเขียวไพล
ชอุ่มไสวทั้งฟากฝั่งสอง
ธารปริ่มอิ่มท้นเป็นสีทอง
สะท้อนเงาเรืองรองของพฤกษ์พรรณ

ฝนหยาดเม็ดสวยโปรยสาย
อายดินกลิ่นฝนระคนฝัน
แตะนิดต้องน้อยคำนึงนั้น
เยือกหวามวสันต์อันสดใส

ดอกไม้น้อยค่าแย้มคลี่กลีบสีขาว
บานพราวรับฤดูกาลใหม่
ฝนพร่างลมพรูกรูไกว
หัวใจไหวเอนระเนนตาม

กี่ร้อนฝนหนาวแล้วหนอ
คนรอฝนรักทักถาม
หยดหนึ่งหวังไว้พอใจวาม
เหงางาม แม้เงียบเยียบเย็น"


ชอบบทกวีของอ้ายเจ้า เป็นบุคคลหนึ่ง
ที่จุดฝันใฝ่หื้ออยากเขียนบทกวีเจ้า
เสียดายน้องบ่สามารถหา "ขลุ่ยหญ้า" ได้
หันเอามารวมเล่มแฮมกำ ในข้าคือผู้พเนจรในธารสีน้ำเงิน
ก็ดีใจ๋เจ้า ได้อ่านเสียที (บางบทก็ยังดี)

ยินดีจาดนักเจ้าตี้อ้ายได้แวะทักทาย
ยะหื้อได้มาอ่านเรื่องดีๆตั้งหลายเรื่องเจ้า

อ้ายฮักษาสุขภาพโตยเน้อเจ้าฝนตกแล้ว...

สูมาเต๊อะเจ้าอ้าย แหะๆๆ
"ข้าคือผู้พเนจรร่อนแร่ของสายธารสีน้ำเงิน"

ไค้ตีมือตั๋วเก่าแต้ๆ(สูมาแหมรอบเจ้า)

"ข้าคือผู้พเนจรร่อนเร่ของสายธารสีน้ำเงิน"

กำนี้บ่มีผิดแล้วเจ้า

สวัสดีเจ้า
รู้สึกเป๋นเกียรติอย่างยิ่งที่มีคนดังแวะเข้าไปบล็อกกากีซ่าส์
ตื่นเต้น เกร็ง เหื่อออกเต๋มฝ่ามือเลยนิ

ยินดีเจ้า บล็อกงามคลาสสิคดีแท้ กำเดียวจะเตียวอ่านจนคว่อยเลยเจ้า

ป.ล. ขอความรักบ้างได้ไหม ตอนจบหยังมาเศร้าแต้ว่าล่ะเจ้า?
อ่านแล้วเศร้าได้เป๋นสองสามวัน พอ ๆ กับปีกนางฟ้าของอ้ายนนท์เลย

สวัสดีเจ้า
(อิอิเป็นเหมือนกากีซ่าส์เลยตื่นเต้น)

ตอนจบเศร้าแต้เจ้า แต่เปิดกล่องเจอชุดเจ้าสาว
ก็ไค้ไห้แล้ว และชอบวรรคที่ว่า
"เสียงเดือนรู้ว่าฉันรักเธออย่างไร"

ดีใจค่ะ ที่สามารถสื่อความรู้สึกออกมาให้เห็นได้ด้วยใจ

ตามร่องรอยฝัน....
เธอเป็นคนนั้นหรือเปล่า ที่ฉันตามหา
...
ต้าตามหามานานแล้วค่ะ
ดีใจมากๆเลยที่ไปเยี่ยมที่บล็อก
ต้าขออนุญาติแอดบล็อกไว้เลยนะคะ
....
หูย ตื่นเต้นๆ

"พงพฤกษ์เปลี่ยนผ้าเป็นเขียวไพล
ชอุ่มไสวทั้งฟากฝั่งสอง
ธารปริ่มอิ่มท้นเป็นสีทอง
สะท้อนเงาเรืองรองของพฤกษ์พรรณ

ฝนหยาดเม็ดสวยโปรยสาย
อายดินกลิ่นฝนระคนฝัน
แตะนิดต้องน้อยคำนึงนั้น
เยือกหวามวสันต์อันสดใส


ดอกไม้น้อยค่อยแย้มคลี่กลีบสีขาว
บานพราวรับฤดูกาลใหม่
ฝนพร่างลมพรูกรูไกว
หัวใจไหวเอนระเนนตาม

กี่ร้อนฝนหนาวแล้วหนอ
คนรอฝนรักทักถาม
หยดหนึ่งหวังไว้พอใจวาม
เหงางาม แม้เงียบเยียบเย็น"

......................
กวิสรา
ยินดีครับที่คัดงานมาหื้ออ่าน
มันหล่นจ้องไปกำหนึ่ง ลองผ่อแหละ
วันหลังจะอู้เมิน ๆ
วันนี้ฟั่งเดินทางไก๋

กากีซ่าส์
ก็เหมือนกัน
ยินดีจ๊าดนักมาตั๊กมาตวาย
อ้ายขวายแล้ววววววว
ไปล่ะเน้อ
กลับมาอู้กั๋นใหม่ ดีใจ่ขนาดเหมือนกั๋น...

แหะๆ

กระมิดกระเมี้ยนกลับมาเยี่ยมค่ะ หลังจากเผลอกรี๊ดเสียกริยาไปที่บล็อกตัวเอง แหะๆ

ขอบคุณที่แวะไปหานะคะ



ชอบรูปวาดด้วยสีน้ำมากๆ เลย เคยมีเพื่อนคนหนึ่งที่วาดสีน้ำได้สวยมากๆ ค่ะ

เราว่าคนวาดสีน้ำได้สวยนี่ ต้องมีความละมุนในนิสัยน่ะ (ซึ่งข้าพเจ้าไม่มี )


ขอบคุณอีกครั้งที่แวะไปหาค่ะ

โย่ว เป็นบล๊อกที่มีสาระดีมาก แล้วกลับไปดูบล๊อกตัวเองนะ 55 อย่างอาย ไร้สาระสุดๆ

แหะๆๆ สูมาแหมเตื้ออ้าย เมื่อดึกมันต๋าลายเจ้า
น้องแก้เรียบร้อยแล้วเจ้า

-เหงางามยามหวัง-

"พงพฤกษ์เปลี่ยนผ้าเป็นเขียวไพล
ชอุ่มไสวทั้งฟากฝั่งสอง
ธารปริ่มอิ่มท้นเป็นสีทอง
สะท้อนเงาเรืองรองของพฤกษ์พรรณ

ฝนหยาดเม็ดสวยโปรยสาย
อายดินกลิ่นฝนระคนฝัน
แตะนิดต้องน้อยคำนึงนั้น
เยือกหวามวสันต์อันสดใส

ดอกไม้น้อยค่อยแย้มคลี่กลีบสีขาว
บานพราวรับฤดูกาลใหม่
ฝนพร่างลมพรูกรูไกว
หัวใจไหวเอนระเนนตาม

กี่ร้อนฝนหนาวแล้วหนอ
คนรอฝนรักทักถาม
หยดหนึ่งหวังไว้พอใจวาม
เหงางาม แม้เงียบเยียบเย็น"
----------------------------

ตามลิงก์มาจากประพันธ์สาส์น ตอนนี้ รู้สึกใจอุ่นๆ ที่ได้มาพบเจอบล็อคพี่ เมื่อเร็วๆนี้ ผมยังไปเดินตามหาหนังสือของพี่ที่มุมเรื่องสั้น ในห้องสมุดธรรมศาสตร์อยู่เลยครับ(ได้เล่มการกลับมาของความฝันสีขาวเอามาซีร๊อกส์เก็บไว้ เอาไปนั่งอ่านที่ริมแม่น้ำเจ้าพระยาโรงอาหารรัฐศาสตร์ จนจบ ) ส่วนเมื่อยี่สิบปีก่อน เคยเห็นพี่เล่นกีตาร์เปิดหมวกที่ท่าพระจันทร์ด้วย (มีคนบอกว่า นี่ไง พิบูลย์ศักดิ์ ละครพล ตอนนั้นผมเรียนวาสานอยู่ ยังไม่รู้เลยว่า ใครวะ) หลังจากนั้น หลายปีต่อมา ตอนนั้นผมเป็นนักข่าวเล็กๆอยู่สยามรัฐแล้ว พี่มาดื่มเหล้าที่สกายไฮ (เข้าใจว่ามากินกับพี่อัศศิริ ) ผมได้แต่แอบดู จนถึงวันนี้ ผมก็ไม่เคยได้พูดกับพี่สักคำ ได้แค่เดินเฉียดไปเฉียดมา หวังไว้สักวันครับว่า ก่อนตาย คงจะได้คุยกับพี่สักที...

รักษาสุขภาพนะครับพี่จะแวะเวียนมาประจำครับ อยากบอกว่า "ดีใจจริงๆครับ"

แวะมาเยี่ยมเยียนค่ะ

ยังคิดถึง สู่ฝัน อยู่เสมอ

ขอให้สุขภาพดีตลอดปีค่ะ

สวัสดีครับทุกคน
ฝนทิ้งช่วง นักเขียนทิ้งพิมพ์ดีดขีดเขียน
เวียนมาอีกที คลี่ม่านใหม่แล้ว ไม่แคล้วตกหล่น

ไม่เป็นไร อาลัยหากวิสรา เอาบทกวีมาฝากพ่อง
ยินดีตี่แก้คำผิดหื้อ

tabo ไร้สาระนั่นแหละคือสาระ

รัน
สยามรัฐยังดีอยู่นา คิดถึงวันก่อนคืนเก่า
สมัยขึ้นไปรับค่าเรื่องจากชาวกรุง เจอ รงค์ วงษ์สวรรค์ครั้งแรกในชีวิต พูดแล้วขนลุก ได้เจอนักเขียนในดวงใจ
แปลกใจทำไมไม่เจอะเจอกัน สยามรัฐยุครุ่งเรือง ปรีชากุล
เป็นบก. เราก็เข้าๆออกๆ เป็นคนคัดเรื่องสั้นให้ตั้งปีหนึ่ง
แปลกนะ สายลมแห่งโชคชะตาพัดพาคนเราไปคนละทิศละทาง

สิบวันผันผ่าน
รวดเร็วปานกามนิต
มีเรื่องต้องทำมากมาย
ตาเลยลายพิมพ์ถูกพิมพ์ผิด

ฝากคำกลอนหน้าต่าง
แอบวางไว้ให้แง่คิด
ทำอะไรอย่ารอรี
ก่อนม่านเวทีจะรูดปิด

เตร้ง เตรง เต่ง เตร้ง.....

ใครอ่านแล้วมีโชคคคคคคค.