โลกที่แตกต่าง ระยะทางที่ห่างไกล ความเข้าใจ ความไม่แน่ใจ เกิดขึ้นในช่วงเวลาเดียวกัน ...
รู้ฉันรู้ว่าดาวอังคารอยู่ตรงไหน
รู้ฉันรู้ว่าวาเลนไทน์นั้นเมื่อไร
รู้ฉันรู้ว่าตัวละครในหนัง ทุกตัวมีชื่อว่าอะไร
รู้ฉันรู้ว่าคืนมีดาว ไม่มีฝน
รู้ฉันรู้ว่าเดือนอะไรใบไม้ร่วงหล่น
เรื่องเล็กนิดเดียว ใครก็รู้
สิ่งเดียวเท่านั้นที่ไม่เคยจะรู้..ไม่รู้
เว้นเรื่องเดียวที่ยังไม่รู้ นั้นคือใจของเธอ..ไม่แน่ใจ ไม่มั่นใจ
คิดถึงฉันรึเปล่า เธอคิดถึงฉันรึเปล่า ค่ำคืน ค่ำคืนที่เรานั้นต้องไกล
คิดถึงฉันรึเปล่า เธอคิดถึงฉันคนนี้บ้างไหม
ฉันไม่แน่ใจ ทำให้ฉันมั่นใจ ทำไงฉันจึงจะรู้ ...... 
เพิ่งจะสังเกตุว่า ตั้งแต่เขียน Blog มาระยะนึงเนี่ย เขียนถึงเพลงนี้เป็นครั้งที่ 2 ละ
สงสัยคงจะกำลังอิน เหอ ๆ
แหม .. ก็ยังไม่เคยบอก ถ้าจะให้ไม่คิดเลย มันก็เป็นไปไม่ได้หรอกเน๊อะ .. เฮ้ออออออออ
พี่คะ
ดัดแขนช่วงนี้ดีมาก แต่ดัดออกไม่ดีเลยค่ะพี่
พี่คะ สองใจไม่ดีเลย.
ไม่ได้เขียน Blog มา 2 - 3 วัน
ไม่ใช่ว่าสองไม่คิดถึงพี่แล้วนะ ไม่ช่ายยยย แบบนั้น
ที่หายไปเพราะสองป่วย เป็นหวัดค่ะ
ก็จะอะไรล่ะ ก็เล่นออกไปโดนฝนต่อกัน 2 - 3 วัน
ก็เลยได้เป็นหวัดสมใจ หึ หึ
แต่ตอนนี้ก็ดีขึ้นมากแล้วค่ะ ถึงจะยังปวด ๆ หัวอยู่บ้าง ก็ยังดีกว่าช่วง 2 - 3 วันที่ผ่านมา
วันนี้วันอาทิตย์ ไม่รู้ว่าเป็นอาทิตย์ที่พี่ต้องอยู่เวรรึเปล่า ?
แล้วถ้าไม่ต้องอยู่เวร พี่จะไปใหน ไปทำอะไรบ้างน้าาาาาา
มันว่างก็นั่งคิดอะไรไปเรื่อย เฮ้อออออ
สองคิดถึงพี่จังเลย ..
พอคิดอะไรแบบนี้ ก็นึกถึงวันนั้นที่คุยกับน้อง มีประโยคนึงที่ว่า ...
- เดียว ตั้งเดือนนึง ป่านนี้เค้าคงจะลืมพี่ไปแล้วมั้ง (T-T)
- ไม่หรอกพี่ คนเราไม่ลืมกันง่าย ๆ อย่างนั้นหรอก
อ่านะ .. น้องก็ดี๊ ดี คอยปลอบใจพี่มันตลอด ขอบใจมากนะเดียว
ช่วงนี้เค้ามีโหวต Thailand Blog Awards กัน
แน่นอนว่าสองก็มี Blog ในดวงใจที่คอยตามโหวตให้ทุกวัน
นั่นก็คือ Blog พี่หมอหมู
ไม่ได้เป็นแฟนคลับนะคะ
รู้จักกันรึ ก็เปล่า
เหตุผลเดียวที่สองเลือกโหวตให้Blogนี้ นั่นก็คือ ......
เพราะพี่หมอหมู เป็นหมอออร์โธ 
ฮ่า ฮ่า เขิลนะเนี่ย
ถ้าพี่เข้ามาอ่าน ก็คงจะรู้ว่าเพราะอะไร ทำไมต้องเป็นหมอออร์โธ 
อิอิ.
ณ.ห้องตรวจออร์โธปิดิกส์ ที่โรงพยาบาลแห่งนึง
อ.: เข้าไปนั่งรอข้างในก่อนนะ
สอง : ค่ะ.
สักพักนึงหลังจากที่ อ. เดินออกไป พี่ก็เดินเข้ามา ขอบอกว่าหน้าบูดมาก
นั่งลงหน้าคอม แล้วก็จดอะไรบางอย่าง
พี่คะ : เป็นไง ทำได้แค่ไหนแล้ว (พูดแบบไม่ได้หันมามอง)
สอง : ก็ได้เยอะแล้วค่ะ นี่ไงคะ (พูดแล้ว ก็งอข้อศอกข้างซ้ายให้พี่ดู ซึ่งจริง ๆ แล้วสองเป็นข้างขวา)
พี่คะ : อืม .. ดีมาก (ยังไม่ได้หันมาดูด้วยซํ้า แล้วจะเห็นได้ไงเนี่ย ชิชิ .. พูดจบแล้วพี่ก็เดินออกไป)
สักพัก อ. ก็เดินเข้ามาพร้อมกับพี่
อ.: ไหน ทำได้แค่ใหนแล้ว งอแขนให้หมอดูสิ
สอง : ได้แค่นี้เองค่ะ (พูดจบก็งอแขนข้างขวาให้ อ. ดู)
พี่คะ : เอ๊ย .. (ร้องเสียงดังมาก หลังจากดูประวัติ แล้วรู้ว่าเรางอแขนข้างที่ไม่ได้เป็นให้พี่ดูตอนแรก อิอิ)
อ.: อะไร มีอะไร ?
พี่คะ : เออ ...... ก็ ...... - - - หลอก
สอง : (นั่งก้มหน้า อมยิ้ม)
อ.: แล้วกลับไปทำอย่างที่หมอบอกหรือเปล่า
สอง : ทำค่ะ ทำ 3 เวลาอย่างที่คุณหมอบอก ก่อนทำประคบร้อน หลังทำประคบเย็น
แล้วตอนนอนก็ใส่เฝือกนอนด้วยค่ะ
อ.: อืม .. แล้วตอนดัดเข้าพอเจ็บแล้วทำไงต่อ
สอง : เออก็ ... (อ้าปากกำลังจะตอบ)
พี่คะ : พอเจ็บก็หยุด
อ.: ต้องอดทนสิ เข้าอีกแค่นิดเดียว มิลเดียวก็ยังดี ทำให้เข้าได้วันละนิด
สองหันไปมองหน้าพี่ ละก็ค้อนให้ หึแค้นเค้าเรื่องเมื่อกี้อะดิ
สอง : ค่ะ ก็อย่างที่คุณหมอบอก แต่หนูก็ทำเองนะคะ ไม่ได้ให้ใครช่วย
พี่คะ : แล้วแฟนล่ะ ไปใหนแล้ว
สอง : ก็ อ.บอกว่าต้องทำเอง ห้ามให้ใครช่วยนี่คะ (ตอนนี้กำลังนับ 1 ถึง 10 อยู่)
พี่คะ : ช่วยได้ ให้แฟนช่วยได้
สอง : (สติแตก) ไม่ได้หรอกค่ะ เพราะพอแขนพิการ หนูก็โดนแฟนตัดหางปล่อยวัดค่ะ (อันนี้เรื่องจริง 
)
พี่คะ : (เงียบ)
อ.: อ้าว แล้วจะทำยังไงล่ะเนี่ย พิการแล้ว ยังโดนแฟนตัดหางปล่อยวัดอีก
(เฮ้อ .. ขนาด อ.ยังฮา สองหันไปมองพี่ ก็เห็นพี่นั่งอมยิ้มอยู่ เห๊อะคนอะไรเนี่ย)
อ.: ตั้งใจทำหน่อย เป็นแบบนี้แล้วเสียงานเสียการน่า
หมอให้เวลาอีก 1 อาทิตย์นะ ถ้ายังไม่ได้อีกจะโดนจับเข้าห้องผ่าตัด
ดมยาแล้วดัดอีกรอบนะ
ซึ่งตอนนี้รู้แล้วว่า อ.แค่ขู่ เพราะในความเป็นจริงต้องดัดเข้าเองให้ได้เท่านั้นถึงจะหาย
สอง : ค่ะ
อ.: แล้วทำงานอะไร
สอง : เอ่อ ..
พี่คะ : เป็นโปรแกรมเมอร์
ทำเอาสองหันควับไปมองหน้าพี่เลยทีเดียว ก็เพราะสองไม่ใช่โปรแกรมเมอร์น่ะสิ ไปจำมาจากใหนเนี่ย
สอง : เป็นฟรีแลนซ์ค่ะ
อ.: เราชื่ออะไรนะ (ที่ อ. ถามก็เพราะจะได้สั่งยา และออกไปนัดให้)
สอง : เออชื่อ .. (กำลังจะตอบ)
พี่คะ : ชื่อ - - นามสกุล - -
(สองคิดในใจ) แหมพี่คะ ไม่ต้องอ่านซะเต็มยศขนาดนั้นก็ได้ ชื่อสองก็ เช๊ย เชย อายนะคะเนี่ย
อ.: ก็ .. กลับไปแล้วตั้งใจดัดนะ
สอง : ค่ะ ขอบคุณค่ะคุณหมอ (แล้วก็ยกมือไหว้ อ.)
สองหันไปรับแฟ้มประวัติจากพี่ ฮึ น่าหมั่นใส้จริง ๆ คนอะไร นั่งยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่อยู่ได้
เห็นคนโดนแฟนทิ้ง แล้วมีความสุขนักหรือไงก็ไม่รู้ ชิชิ สองก็เลยค้อนให้พี่อีกทีนึง
อ. ก็คงจะมองอยู่ เห็นสองค้อนให้พี่ อ. ก็เลยพูดขึ้นมาว่า
อ.: ดู ๆ มีค้อน มีค้อน
พี่คะ : (ก็ยังนั่งอมยิ้มอยู่)
เออนะ พี่เนี่ยแปลกคนจริง ๆ ตอนแรกสองก็เห็นหน้าบูด ๆ
ถามคำตอบคำ หน้าเรารึ ก็ยังไม่อยากจะมอง
แล้วไหงอยู่ดี ๆ ก็อารมณ์ดีขึ้นมาซะงั้น
ก็อย่างที่สองเคยเขียนบอกไว้แล้วในBlogเมื่อหลายวันก่อน
ที่สองชอบอำพี่เรื่อง ข้างซ้าย หรือ ข้างขวา นั่นน่ะ
สองไม่ได้เห็นพี่เป็นตัวตลกนะคะ แต่สองว่าพี่น่ารักดี ตอนพี่จิกตามองค้อนสอง อิอิ 
แล้วสองก็จะเลือกอำเวลาอยู่กัน 2 คนเท่านั้น
แหม .. ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะคะ ว่าอยู่ ๆ พี่จะร้องขึ้นมาแบบนั้น
รักษาสุขภาพด้วยนะคะพี่
สองคิดถึงพี่อยู่ตลอด
อีกไม่กี่วันแล้ว ที่สองจะได้เจอพี่
พี่คะ ขอให้วันนั้น สองมีโอกาสได้พูดสิ่งที่อยากบอกกับพี่ด้วยนะคะ
เพราะหลังจากนั้น สองก็คงจะไม่มีได้เจอพี่อีกแล้ว .... 
Free TextEditor
อิอิ.
)
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
