ถึง อลิซาเบทจัง ..

อลิซาเบทจัง ตอนนี้สองรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว คิดว่านะ

อย่างน้อย ๆ ก็ดีกว่าเมื่อ 2 - 3 วันก่อนมาก

หลังจากที่ร้องไห้ทั้งคืนไป 1 คืนเต็ม ๆ

หลังจากที่สองหันเหความคิดไปสนใจอย่างอื่นไม่ได้เลย

มาถึงตอนนี้ สองรู้สึกว่าความเศร้าจากสิ่งที่หวัง แล้วผิดหวังนั้นลดลงแล้ว

อลิซาเบทจัง รู้ไหมว่าตอนนี้สองคิดถึงพี่คะได้แล้ว

สองสามารถนึกถึงความทรงจำที่มีเกี่ยวกับพี่คะ แล้วกลับมามีความสุขได้เกือบเหมือนเดิมแล้ว

ถึงแม้ว่าข้างในลึก ๆ จะมีความผิดหวัง และ เศร้า เสียใจเจือปนอยู่บาง ๆ

และถ้าคนเราสามารถมองเข้าไปเห็นหัวใจของเราได้

สองก็คิดว่า สองอาจจะเห็นความผิดหวังเป็นรอยจาง ๆ อยู่บนหัวใจก็ได้นะ

อลิซาเบทจัง จากเรื่องราวในครั้งนี้ ทำให้สองได้เรียนรู้หลายอย่าง

ได้เรียนรู้ว่าการที่เรารักใคร, รู้สึกดีกับใครสักคน แล้วได้บอกออกไปให้เขาได้รับรู้นั้น มันช่างทำให้เราอิ่มหัวใจเหลือเกิน

สองได้เรียนรู้ว่า แท้ที่จริงแล้ว สองก็มีความกล้าได้มากขนาดนั้นเหมือนกัน

สองได้เข้าใจว่า เมื่อถึงที่สุดแล้ว สิ่งที่อยู่กับเราก็คือตัวของเราเอง

สองเสียใจ สองผิดหวัง คืนนั้นที่ร้องไห้ทั้งคืน สองก็อยู่ตัวคนเดียว ไม่มีใครเหมือนเดิม เหมือนที่เคยเป็นมา

และต่อไปจากนี้สองจะต้องเข้มแข็งด้วยตัวเองให้ได้

ต้องยืนบนขาของตัวเอง ต้องรักในหัวใจของตัวเองให้มาก

เพราะถ้าต่อจากนี้ไป วันนึงสองอาจจะต้องพบเรื่องราวที่สองต้องใช้ใจผ่านฝ่าฟันให้พ้นไปให้ได้

สองก็จะได้พึ่งตัวเองได้ เมื่อเวลานั้นมาถึง

อลิซาเบทจัง ถึงตอนนี้สองจะเป็นคนกึ่งพิการ เป็นคนไข้ที่หมอไม่รักษาต่อแล้ว

แต่อย่างน้อย ๆ สองก็เกิดมาครบ 32 และถึงแม้แขนข้างนี้จะใช้งานได้ไม่ได้เต็มที่เหมือนเดิม จากนี้และตลอดไป

แต่คนที่เขามีไม่เท่าสองเขายังสู้ ยังพยายามมากกว่าสองเลย

หลังจากนี้สองจะพยายามให้มาก อลิซาเบทจังก็ช่วยเป็นกำลังใจให้สองด้วยนะ

อลิซาเบทจัง สองคิดว่าครั้งนี้สองเสียใจมาก แต่หายเร็ว

นั่นอาจจะเป็นเพราะสองได้มีเวลาทำใจ และเผื่อใจเอาไว้ก่อนแล้ว

แต่สิ่งที่สองคาดไม่ถึง และไม่เคยคิดก็คือ สองไม่คิดว่าสองจะเสียใจจนถึงขั้นที่จะต้องร้องไห้ออกมาแบบนั้น

มาตอนนี้คิด ๆ แล้วก็ขำ ๆ กับการกระทำของตัวเองจริง ๆ

น่าอายเน๊อะ อลิซาเบทจัง ว่าไหม


อลิซาเบทจัง ตอนนี้คือช่วงปลายฝนต้นหนาวรึเปล่านะ

ก็เมื่อเช้านี้ ตอนที่สองกำลังตากผ้าที่ระเบียง

มีสายลมพัดมาวูบนึง และเมื่อมันพัดมากระทบโดนตัว

ก็ทำให้รู้สึกคล้าย ๆ กับลมหนาว

แค่คล้ายนะ แต่ไม่ใช่ อืม ... สองรู้สึกว่า

มันยังเย็น ยังแห้ง และกลิ่นมันยังไม่ใช่ลมหนาว

555 ก็แน่ละเน๊อะ ทุกวันนี้ฝนยังตกอยู่เลย

ช่วงนี้ฝนตกทุกเย็นเลยล่ะ อลิซาเบทจัง


อลิซาเบทจัง สองน่ะตอนนี้ก็ยังคิดถึงพี่คะอยู่ตลอดเลยนะ

คิดถึงช่วงเวลาดี ๆ ที่ผ่านมา

ไม่รู้สินะ แต่ความทรงจำดี ๆ เหล่านั้น เมื่อเวลาที่สองคิดถึง มันก็ยังทำให้สองอุ่นหัวใจได้เหมือนเดิม

"พี่คะคิดถึงเหลือเกิน"

อลิซาเบทจัง ไม่รู้เหมือนกันเน๊อะ ว่าช่วงเวลานี้ของปีหน้าจะเป็นยังไง


ใกล้เข้าหน้าหนาวแล้ว คิดถึงแม่จังเลย

คิดถึงตอนที่ยังเป็นเด็ก

เวลาเข้าหน้าหนาวทีไรก็จะลงมานอนผิงไฟกับแม่

แล้วพ่อก็จะชอบแซวว่า เราแม่ลูกเป็นลาว 555

แม่ก็จะบ่นว่าเบื่อสอง ไม่อยากให้ตามลงมานอนด้วย เพราะสองนอนดิ้น 555


อลิซาเบทจัง ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไร ทำไมกันนะ แม่ถึงไม่เคยจะเข็ดกับความรักเลย

ถ้าสองได้เจอแม่เมื่อไหร่ สองก็คิดว่าจะลองถามดู.