สวัสดีค่ะคุณหมอ 
ถ้าคุณหมอได้เข้ามาอ่านBlogนี้
ก็แสดงว่าหนูกล้าพอที่จะยื่นโน๊ตแผ่นนั้นให้คุณหมอ
บอกตามตรงว่าตอนที่เขียนอยู่เนี่ย หนูยังไม่รู้เลยว่าคุณหมอจะได้อ่านหรือเปล่า
ตั้งแต่นัดตรวจครั้งล่าสุด ซึ่งก็กินเวลาเกือบ ๆ 1 เดือน
หนูได้เขียนBlog ที่เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับอาการป่วยครั้งนี้(บ้าง) และ เกี่ยวกับคุณหมอ(เป็นส่วนใหญ่)
และเผื่อคุณหมออาจจะอยากย้อนไปอ่านที่หนูเขียนไว้
ก็จะขอเปลื่ยนคำเรียก ให้เหมือนBlogวันก่อน ๆ ที่เขียนถึงคุณหมอไว้นะคะ
ให้เป็นตามนี้ คือ..
คุณหมอ = พี่คะ
หนู = สอง
พี่ไม่ต้องห่วงนะคะ เพราะสองไม่เคยเขียนชื่อพี่
หรือชื่อ รพ. ลงในBlogเลย
ทุกอย่างจะเป็นสิ่งที่เรารู้กันแค่ 2 คนค่ะ (ถ้าพี่ไม่เรียกเพื่อนมาดูด้วยอ่ะนะ)
อย่างแรกเลยสองต้องขอบคุณพี่มาก ๆ
ก็จริง ที่คุณหมอเจ้าของไข้สองคืออาจารย์หมอ
และที่พี่ต้องคอยมาดู มาดัดแขนให้สอง ก็เพราะหน้าที่
ถึงพี่จะทำเพราะหน้าที่ แต่สองก็ต้องขอบคุณพี่มาก ๆ
ถึงแม้ ช่วงหลัง ๆ พี่จะไม่ค่อยว่างมา บางทีก็หายไปวันนึง
บางครั้งก็หายไป 2 วัน (สองจะบอกให้ ว่าคนที่รอ เค้านับวันไว้นะคะ)
ขอบคุณที่พี่คิดท่าดัดแบบนอนควํ่ามาให้
แต่พอต้องกลับมาอยู่ที่บ้าน สองก็ไม่ได้ใช้ท่านั้นเลย
มันเป็นท่าที่ทำเองคนเดียวไม่ได้ พี่ก็น่าจะรู้
เอ่อ .. มันก็เป็นท่าที่ดัดได้ผลดีนะคะ เสียงร้องเบาลงด้วย
(สองจำตอนที่พี่พูดประโยคนี้ได้ดีเลยนะคะ หน้าตาดูเหมือนสะใจยังไงไม่รู้ 
)
แต่มันดูออกจะซาดิตส์ไปหน่อยนะคะสองว่า 
เรื่องต่อมาก็ ขอบคุณที่พี่คอยทำให้สองยิ้มได้บ่อย ๆ
แต่เวลาอยู่ห้องตรวจ แล้วมีอาจารย์หมออยู่ด้วย พี่เพลา ๆ หน่อยก็จะดีนะคะ
อย่าเผาสองต่อหน้าอาจารย์หมอบ่อยนักเลย
ดูสิเนี่ย สองกลายเป็นคนไข้นิสัยไม่ดี ไม่ปฎิบัตตามที่หมอสั่ง
จะช่วยอวยกันบ้างก็ไม่มีเลยนะคะ สองก็ตั้งใจดัดแขนนะคะ
พี่ก็เห็นนี่นา เอ๊ะ .. หรือยังไง 
เดี๋ยวสองก็ฟ้องอาจารย์หมอบ้างหรอก ว่าพี่น่ะ
อยู่ดี ๆ ก็ทิ้งคนไข้ไป 2 วัน หายจ้อยไปเลย ชิชิ
พี่คะ ไม่รู้ว่าพี่จะจำได้มั๊ย ว่ามีอยู่วันนึง ตอนเช้า
พี่มาดัดแขนให้สอง สองก็มองเห็นพี่แล้วแหละ
สองว่าพี่ก็คงจะเห็นว่าสองมองเห็นพี่แล้วเหมือนกัน
สองชอบที่พี่หลบไปยืนอยู่หลังประตู ละก็โพล่หน้ามานิดนึง
แล้วก็เอามือเคาะประตู
สองอยากจะบอกพี่ว่า พี่น่ารักมากกกกก
สองนึกไม่ถึงเลย ว่าคนโหด ๆ ก็จะทำอะไรกุ๊กกิ๊ก น่ารักแบบนี้เป็นกะเขาเหมือนกัน
และพอทำแล้วก็ออกมาน่ารักมาก ๆ เลยด้วยค่ะ ^^
พี่คงจะพอจำประโยคนี้ได้
"คนอะไรก็ไม่รู้ หน้าตาก็ดี ทำไมถึงโหดนักก็ไม่รู้"
สองขอยืนยันว่าที่พูดไปน่ะ จริงทุกคำค่ะ นั่นก็คือ
พี่หน้าตาดีจริง และก็โหดมากจริง ๆ 
"อดทนเอาไว้ นึกถึงตอนที่แขนเราหายเป็นปรกติเอาไว้"
สองคิดว่าคงจะเป็นคำพูดที่หมอคนใหนก็คงจะต้องพูดกับคนไข้
แต่พอมันเป็นคำที่ออกมาจากปากของพี่ มันช่วยให้สองรู้สึกดีมาก ๆ
สองอยากจะบอกพี่อีกว่า คำพูดประโยคนี้ อยู่กับสองตลอด 1 เดือนที่ผ่านมา
ช่วยให้สองมีกำลังใจ ทนเจ็บ ดัดแขนได้ ถึงจะดัดได้ไม่ดีอย่างที่อาจารย์หมอต้องการ
พี่คะ ที่สองชอบอำพี่เรื่องศอกข้างขวา หรือข้างซ้าย นั่นนะ
สองไม่ได้อยากจะแกล้งพี่เลยนะคะ
สองแค่อยากจะอำพี่ขำ ๆ เพราะเวลาที่พี่ค้อน หรือจิกตามาที่สอง มันดูน่ารักดี ^^
แต่แหม...ใครจะไปรู้ล่ะคะ ว่าครั้งล่าสุดที่อำพี่เรื่องนี้ อยู่ดี ๆ พี่จะร้องขึ้นมาเสียงหลงแบบนั้น
ถ้าพี่ไม่ชอบเรื่องที่สองอำพี่ สองก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ
สองไม่ได้ตั้งใจจะแกล้งให้พี่เสียหน้า สองเพียงแค่อยากจะดูพี่ ทำอะไรที่มันน่ารัก ๆ ก็แค่นั้นเองค่ะ
มาแวะเรื่องสาระกันหน่อยละกันนะคะ
สองไม่รู้เหตุผลว่าทำไม พี่ถึงเลือกเป็นหมอเฉพาะทางสาขานี้
แต่สองก็ดีใจมาก ๆ ที่อีกไม่กี่ปีจะมีคุณหมอที่ดีแบบนี้เพิ่มมาอีก 1 คน
พี่คะ สองขอบอกพี่ในฐานะคนไข้คนนึงว่า
การเป็นหมอที่เก่ง และ ดี
สิ่งเหล่านั้นจะไม่มีความหมายอะไรเลยกับคนไข้
ถ้าหมอคนนั้นไม่สนใจ ไม่ใส่ใจคนไข้เลย สักแต่ว่ารักษาให้ผ่านวันไปเท่านั้น
ทั้งพี่ และ อาจารย์หมอ รวมทั้งคุณหมอที่ส่งสองมาให้เป็นคนไข้ของอาจารย์หมอด้วย
มีคุณสมบัติครบอย่างที่คนไข้ทุกคนต้องการ โดยเฉพาะความใส่ใจ
พี่คะ พี่รู้ไหมคะ ว่าก่อนที่สองจะได้มาเจออาจารย์หมอ และพี่
สองได้พบคุณหมอ 2 คน
คนนึงจ่ายวิตามินซี มาให้กิน และก็ให้ทำกายภาพไปวัน ๆ
ส่วนอีกคนนึงบอกกับสองว่า แขนสองรักษาไม่ได้แล้ว
แต่ก็ดีนะคะ เพราะถ้าสองไม่เคยเจอหมอ 2 คนนี้
สองก็คงไม่รู้ว่าทั้งอาจารย์หมอ และพี่ ตั้งใจรักษาสองมากขนาดใหน
พี่คะ เมื่อถึงวันที่พี่เรียนจบ และสอบผ่านได้เป็นคุณหมอเต็มตัว
สองก็ขอให้พี่เป็นเหมือนอย่างที่พี่เป็นอยู่ตอนนี้นะคะ
ไม่แน่ ว่าวันดีคืนดี สองอาจจะได้เป็นคนไข้ของพี่อีกครั้งก็ได้ ^^
พี่คะ สองค่อนข้างมั่นใจว่า อาจารย์หมอคงจะไม่นัดสองอีกแล้ว
หลังจากนี้สองคงจะคิดถึงพี่มาก
แต่ถ้าเผื่อโชคดี อาจารย์หมอนัดสองต่ออีก
แล้วพี่เกิดได้มาอ่านBlogนี้
เจอกันครั้งต่อไปพี่ก็อย่าล้อสองนะ เค้าอาย 
ฮ่า ๆ
พี่คะ ถ้าพี่พอจะมีเวลา ก็เข้าไปอ่านBlogของวันก่อน ๆ ที่สองเขียนถึงพี่ได้นะคะ
มองไปทางซ้ายมือ ทั้งหมดของGroupนี้ ที่สองเขียน เป็นการเขียนข้อความถึงพี่ค่ะ ^^
พี่คะ อะไรที่สองอยากพูด อยากบอกพี่ สองก็คิดว่าน่าจะได้บอกไปหมดแล้ว
ขอบคุณพี่มากนะคะ ที่ทนอ่านจนจบ
ขอให้โชคดีในการเรียนปีสุดท้าย และสอบผ่านนะคะพี่.
#เพิ่มเติมข้อความเมื่อ 18/10/53 - พี่คะสองอาจจะยังไม่เคยบอกพี่
แต่วันนี้คิดว่ามาเขียนบอกเอาไว้ที่นี่ ณ.ตอนนี้ ก็คงไม่เป็นไรแล้ว
และถึงพี่จะไม่ได้รับรู้ และ/หรือ ไม่ได้เข้ามาอ่านอีกแล้ว ก็ไม่เป็นไร
เพราะที่สองมาเขียนเอาตอนนี้ เพราะสองต้องการที่จะเก็บเอาไว้เป็นความทรงจำ ..
เพียงแค่นั้น .. เพียงเท่านั้น ..
พี่คะ สองรักเพราะความเป็นพี่ รักในสิ่งที่พี่ทำ และเลือกที่จะทำ
และทุกวันนี้สองก็ยังคงหลงรักสิ่งนั้นเสมอ
และยังคงคิดถึงช่วงเวลานั้น .. ไม่เคยลืม
) 
ฮ่า ๆ 
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
แต่เกิดกับใจเราได้ยาก
ถนอมความรักไว้นะครับ
ถนอมไว้ให้เหมือนกันรูปถ่าย
ที่ถนอมเวลา
สู้ สู้ นะครับ...^^