ไปลอยกระทงเผื่อคุณสองมาด้วยค่ะ
กระทงอันใหญ่มาก ยกลงน้ำแทบไม่ไหว มันเป็นกระทงที่เค้าส่งเข้าประกวดกันน่ะค่ะ

ขอให้คุณสอง หายเป็นปกติในเร็วๆ นะคะ
ทุกข์โศก โรคภัยที่มี ขอให้มันลอยไปกับกระทงใบใหญ่ใบนั้นละกัน

  

เอาเลยสู้ ๆ
อัพบล๊อกก็ดีนะ มีคนคุยด้วย
จะได้ ไม่ต้องนั่งคิดแต่ความเจ็บปวดของตัวเอง
เพราะหนีก็คงไม่พ้นจริง ๆ
สู้ สู้คะ

  

สวัสดีตอนเที่ยงค่ะคุณสอง..

ทานข้าวรึยังเอ่ย?..

ภาพที่คุณสองลงบล๊อกก็สวยดีนะ..แต่รู้สึกว่าอารมณ์(คนเขียนบล๊อก)จะเหงาๆไปนิดนึง..ก็เพราะว่าเป็นภาพที่ตะวันกำลังจะลับขอบฟ้าอ่ะนะ..ถ้าเป็นภาพที่พระอาทิตย์กำลังขึ้นก็จะสื่อถึงความรู้สึกอีกแบบนึง..แบบว่าสดใสรับวันใหม่อะไรประมาณนั้น..แฮ่ๆ..เป็นความรู้สึกส่วนตัวอ่ะนะ..

ส่วนเรื่องพี่คะน่ะ..ก็รักไปเถอะ..ถ้าหัวใจอยากจะรัก..

ดูแลตัวเองดีๆนะคะ..เป็นกำลังใจให้ค่ะ

  

เอากำลังใจมาฝากคุณสองค่ะ ขอให้คุณสองมีกำลังใจที่ดีนะค่ะ อะไรจะเกิดก้อต้องเกิด บางครั้งเราอาจหลีกเลี่ยงมันไม่ได้ แต่เราต้องทำใจยอมรับมันให้ได้ แล้วเราจะไม่ทุกข์มากนะค่ะ สิ่งไหนที่เป็นความสุขของเรา ถ้าเราทำได้อย่ารอช้าค่ะ รีบทำซะก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้ทำ ขอให้คุณสองสู้ๆนะค่ะ และมีความสุขมากๆค่ะ

  

สวัสดีช่วงบ่าย ๆ ค่ะ "คุณนํ้าค้างบนยอดหญ้า"

เป็นยังไงบ้างคะ สบายดีรึเปล่า

เมื่อคืนนี้ไปลอยกระทงสนุกไหมคะ

สองก็เหมือนเดิม ไม่ได้ออกไปใหนเลยค่ะ ..แป่ว

ช่วงนี้ก็เหงา จริง ๆ ค่ะ อาการความรัก + คิดถึงมันจุกอก (ฮา..)

สองก็ว่าแล้วว่า ทำไมอัพบล๊อกเสร็จ มอง ๆ ดูรูปแล้วหดหู่พิกล

แต่พอคุณนํ้าค้างทักมา สองก็มานั่ง ๆ นึกดู สงสัยว่ารูปที่สองประทับใจ

คงจะเป็นรูปตอนตอนเช้า พระอาทิตย์กำลังจะขึ้นแน่ ๆ เลยค่ะ

คุณนํ้าค้างพูดประโยคเดียวกันกับพี่สาวเลยค่ะ เรื่องพี่คะ

ก็นะ.. คิดไปคิดมาแล้วสองก็อดเศร้าไม่ได้

ทุกเดือนนี้ เวลาถึงวันต้องไปโรง'บาล สองก็อดตลกตัวเองไม่ได้

เพราะสองจะชอบปลอบใจตัวเองว่า - เอาวะ ถึงไปแล้วไม่ได้เห็นหน้า ไปเห็นแค่รั้วโรง'บาล ก็ยังดี -

แล้วพอสองมีความคิดแบบนี้ขึ้นมาทีไร สองก็จะเศร้าทุกทีเลยค่ะ

แต่จะหยุดรักก็ไม่ได้ อยากจะลืม สองก็ทำไม่ได้

เป็นแบบนี้หนักเข้า สองก็เลยเลิกความคิดที่จะตัดใจ

แล้วปล่อยให้ตัวเองรักเรื้อรังอยู่อย่างนี้ล่ะค่ะ

เจ็บ ๆ ปวด ๆ ยังไงบอกไม่ถูกเหมือนกัน...


คุณนํ้าค้างคงใกล้จะเลิกงานแล้ว ขอให้เดินทางกลับบ้านอย่างปลอดภัยนะคะ

รักษาสุขภาพเช่นกันค่ะ. (และขอให้น้องโน๊ตบุ๊คกลับบ้านในเร็ววันนะคะ ^^)

  

อรุณสวัสดิ์ครับน้องสอง

อยู่กับความจริงที่มันทุกข์นี่ล่ะพี่ก๋าว่าดีที่สุด

เศร้า เจ็บปวด เสียใจอะไร
ก็เขียนออกมาให้หมดเลย
อันไหนที่ Dark มากและไม่อยากให้ใครรู้ก็เขียนลงสมุดไปเลย 5555

ทางนึงพี่ก๋าว่ามันช่วยระบายความเศร้าออกไปจากใจเราได้นะ

และที่ดีที่สุดคือ

เมื่อเวลาผ่านไป...แล้วเราได้กลับมาดูความคิดตัวเองในตอนนี้

เราอาจได้รู้ว่า
เราไม่น่าเสียเวลากับความเศร้าในบางเรื่องเลย
เพราะชีวิตเราจะเติบโตขึ้นทุกวันๆๆๆ


เรื่องทุกข์ผ่านมา
เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
มันเป็นครูที่ทำให้เราเติบโตขึ้น

เรื่องทุกข์ผ่านไป
เดี๋ยวเรื่องดีดีในชีวิตก็ต้องผ่านมาครับ

  

สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณสอง..

ไม่เห็นหน้าแค่ได้ยินชื่อก็รู้สึกดีแล้วหละมั๊ง..สำหรับคนที่เรา......นะ

ถ้ามีวาสนาต่อให่ไกลสุดขอบฟ้าก็พานพบ..
แม้ไร้วาสนา..ต่อให้ใกล้แค่ไหน..ก็แคล้วคลาด

โน๊ตบุ๊กยังไม่ได้กลับมาเลย..เขาติดงานนิทรรศการคอมที่เชียงใหม่อ่ะนะเลยไม่มีเวลาทำให้เรา ก็ใช้เครื่องที่ทำงานไปก่อน..

  

พรุ่งนี้จะไปอัลตร้าซาวน์ละ คุณสองช่วยลุ้นหน่อยน๊า

  

อ่านเมนต์คุณน้ำค้างฯแล้วพาใจเศร้า

ไม่ได้คู่กัน เลยแคล้วกันตลอด555+

สู้สู้คะ

แอบมาดู แบบว่าพอมีเวลาเหลือนิดหน่อย

  

สวัสดียามเช้าครับน้องสอง

  

ทักทายตอนเช้าๆค่ะคุณสอง..

เป็นยังไงบ้างคะ..ยังปวดแขนมากเหมือนเดิมอยู่ไหม..อดทนนะคะ..

เรื่องพี่คะอ่ะนะ..ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เจอกัน..เราก็มองในแง่ดีที่ว่าเรายังมีความรู้สึกดีๆให้เขา ทำให้เรามีความสุขทุกครั้งที่ได้คิดถึงเขา แม้จะเป็นเพียงความรู้สึกของเราฝ่ายเดียวก็ตาม..บางทีอาจจะดีกว่า "ยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บ" ว่ามะ..

สู้ๆนะคะ..^o^..

  

  

สวัสดีช่วงใกล้ ๆ เที่ยงค่ะ "คุณนํ้าค้างบนยอดหญ้า"

สองกำลังจะทักอยู่เลยเชียว เมื่อวานนี้ดู "คุณนํ้าค้างบนยอดหญ้า" หม่น ๆ นะคะ

ดูเหมือนมีเรื่องในใจ หรือเรื่องไม่สบายใจ

เหมือน ๆ กำลังกังวลใจอะไร เพราะดูเงียบ ๆ ด้วย

ถ้ามีเรื่องอะไรก็เล่าได้นะคะ เราเป็นเพื่อนกันนะ ถึงสองอาจจะช่วยอะไรไม่ได้มาก

แต่สองยินดีอยู่เป็นเพื่อนช่วยรับฟังนะคะ


แขนก็ปวดค่ะ.. เฮ้อ จะเรียกว่าชินก็ฟังดูแปลก ๆ เนอะ

แต่นับถือเขาเลย ที่ปวดได้สมํ่าเสมอจริง ๆ

สองเคยคิดขำ ๆ นะ ว่าถ้าวันใหนตื่นมาแล้วอาการปวดหายไป

สองก็คงจะคิดถึงมันมาก (ฮา..)


"คุณนํ้าค้างบนยอดหญ้า" ก็ช่างมาสะกิดใจกัน สองยิ่งคิดถึงพี่คะอยู่ (^_^)

สด ๆ ร้อน ๆ เลยก็เมื่อกี้นี้ กำลังคิดถึงตอนที่พี่คะแกล้งสอง

แกล้งเสร็จแล้วก็หัวเราะชอบอกชอบใจ

อีตาคนนี้ เป็นหมอจริง ๆ รึเปล่าเนี่ย

..แต่ก็นะ คิดถึงแล้วก็อดนึกรักไม่ได้..

คุณนํ้าค้างฯ คะ สองคิดถึงพี่คะจังเลย..


ช่วงนี้ที่กรุงเทพฯ ร้อนมาก หน้าหนาวหอบผ้าหอบผ่อนหนีไปละ

ก็ได้แต่หวังว่า สักช่วงเดือนธันวาอากาศอาจจะเย็นลง ให้ชื่นใจสักหน่อย

ใกล้เที่ยงก็เริ่มหิวละ เที่ยงนี้คุณนํ้าค้างฯ นึกเมนูเอาไว้รึยังคะ

สองรู้แต่ว่าหิวละ แต่ยังไม่รู้จะกินอะไรดี



ถึงจะปวดมากยังไง สองก็จะอดทนให้มากค่ะ

ยังไงก็ยังมีกำลังใจ และยังมีเพื่อน ๆ อยู่

สองจะพยายามสู้ ๆ

ขอบคุณ "คุณนํ้าค้างบนยอดหญ้า" มาก ๆ นะคะ ที่คอยมาอยู่เป็นเพื่อนสองเสมอ. (^_^)

  

ถ้าพี่ก๋าเป็นนักเขียนจริงๆนะ
รับรองจะอัพวันละ 5 บล็อกให้อ่านกันเลยทีเดียวเชียว 555

ความจริงหนังสือทุกเล่มของพีก๋ามันเกิดมาจากบล็อกจริงๆนะครับ
พี่ก๋าไม่ได้คิดว่าจะทำบล้อกเพื่อเป็นหนังสือ
ก็เลยเขียนอย่างสนุกและมีความสุขทุกครั้งทีไ่ด้อัพบล็อก

ที่ดีที่สุดก็คือ มีเพื่อนบล้อกคอยติดตามอ่านนี่ล่ะครับ

  

ทักทายมื้อเที่ยงค่ะ..

หอบกำลังใจมาเพิ่มให้นะ..^-^..

ดีใจจังที่คุณสองยังมีกะจิตกะใจอัพบล๊อกอยู่ แสดงว่ายังไหวและก็ยังมีหวังอยู่ใช่ป่ะ..ก็เห็นไหมล่ะว่า..แค่ได้คิดถึงเค้า..คุณสองยังแอบหน้าแดงเลย..อ่ะแซวเล่นน่า..

ที่บอกว่า"ยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บ" น่ะก็แค่อยากให้คุณสองมองในแง่ดีของการไม่ได้เจอพี่คะก็เท่านั้นเอง..ถ้าบังเอิญโลกกลมหรือพรหมลิขิตมีจริง..ก็คงได้เจอเข้าซักวันอ่ะนะ..โดยส่วนตัวก็ไม่ค่อยมีเรื่องอะไรให้กังวลซักเท่าไหร่หรอกค่ะ..ก็เรื่อยๆ..ใช้ชีวิตให้มีความสุขในแต่ละวัน..สุขบ้าง..เศร้าบ้าง..เป็นธรรมดา..พักนี้รู้สึกว่ามองฟ้าก็ยังฟ้าอยู่นะ..เอ๊ะรึว่าโลกจะเป็นสีชมพู..เอาซะงั้น..ไม่ใช่ละ

ปล..มื้อเที่ยง..คะน้าผัดน้ำมันหอย+ต้มแซบ, ผลไม้ก็ แตงโม,ฝรั่ง..อิ่มมาก..แล้วคุณสองล่ะ?..ทานเยอะๆนะ..จะได้มีแรงคิดถึงใครบางคนต่อไป..

  

สู้ครับ เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ครับ

  

แวะมาทักทายตอยสายๆค่ะคุณสอง..

ทางเหนืออากาศเริ่มเย็นๆลงบ้างแล้วนะ..

กรุงเทพก็คงเริ่มเย็นแล้วเหมือนกันเนอะ..

ดูแลสุขภาพดีๆด้วยละกัน..

สู้ๆค่ะ..^o^..

  

อากาศไม่หนาวเหรอ นี่ พี่คิดว่าหนาวแล้วนะนี่

สองคะ บ้านคุณขวัญเข้าไม่ได้อะ
เป็นอะไรมากหรือเปล่า
คุณพระจันทร์ก็รู้สึกเหมือนจะหายไป
เป็นห่วงจัง


อยากจะโม้นิ้ดหนึ่ง ตอนนี้ มะเดียวของพี่
ดีคับ ได้แล้วน้า


วันนี้ ยิ้มสู้กับอีกวันนะจะ

ชม.เน็ตมาแล้ว
พี่ใช้สองซิม ซิมละ 30 ชม. มันยังไม่พอเลย
การบริหารเวลา ล้มเหลวอย่างเห็นได้ชัด

ไปดีก่า..

  

สวัสดีจ้ะน้องสอง
ภาพที่ลงบล๊อกเห็นแล้วมันสวยมากเลยนะคะพี่เจนก็อยากไปค่ะแต่ก็ยังไม่รู้ว่าจะมีโอกาศเมื่อไหร่แต่ถ้าว่างก็จะหาเวลาไปให้ได้

วันนี้ดีขึ้นหรือยังคะ คิดถึงนะคะ รักษาตัวเองและดูแลตัวเองด้วย
หายเร็วๆพักผ่อนเยอะๆ เอาใจช่วยพี่เชื่อวันนึงเราต้องหายค่ะและมีโอกาศได้ไปเชียงดาวแน่ๆจร้า