เฮ้อ... ป่วยก็ยังไม่หายเลยค่ะพี่ ยืดเยื้อเรื้อรังมันเข้าไป
ดีอยู่อย่างเดียว ที่ยังไม่หนักขนาดต้องฉีดยา
วันที่อาการหนักๆ ต้องตื่นมากินยาลดไข้ทุก 6 ชั่วโมง ไม่อยากเม๊าท์ว่าศรีรัตน์ถึกมาก
ลุกแบกสังขารมาต้มข้่าวกินเอง โอ๊ว!! โนวววว
ฮ่าๆๆๆ
วันนี้ไปโรงเรียนฝึกอาชีพวันแรก ขอบอก >ป๊อด< มาก
ก็ยังไม่ค่อยได้เริ่มอะไรเป็นเรื่องเป็นราว วันนี้ก็ประมาณไปเจอเพื่อน เจอครู แนะนำตัวกันก่อน
เริ่มเรียนจริงจังก็วันจันทร์
ไม่ยักกะรู้ว่าไอ้วิชาที่เลือกเรียน มันต้องวาดแบบเองด้วย
ครูเขาก็สอนแหละนะ แต่ปัญหามันอยู่ที่ศรีรัตน์ตกเลข แล้วก็ง่อยคำนวน
ที่สองเลือกเรียนวิชาตัดเย็บอุตสาหกรรม
ไม่เลือกตัดเย็บเสื้อสตรี ก็เพราะไอ้เรื่องวัดตัววาดแพทเทิ้ลนี่แหละ
แต่สุดท้ายก็ไม่รอด
เดือนแรกเรียนเสื้อเชิ้ต เสื้อฮาวาย ยาขมสำหรับสองทั้งนั้น
พี่คะ..สองป๊อดจัง กลัวด้วย แต่ก็ถอยไม่ได้ หลังชนฝาแล้ว
แล้วก็ไม่อยากให้แม่ผิดหวังด้วย
เมื่อก่อนตอนนานมาแล้ว สองก็เคยเป็นสาวโรงงาน เย็บผ้านี่แหละ แต่เป็นผ้ายืด ไก่กาปาจิงโกะ ไม่ยากแบบนี้
อ๋อยๆๆ จะทำได้ไหมนะ สองกลัวจังเลยค่ะพี่
พูดถึงเย็บผ้า จะว่าไปน้องก้อย จากบทแสงจันทร์ ในเรื่อง October Sonata รักที่รอคอย
ก็เย็บผ้านะ ..ฮา.. แล้วศรีรัตน์จะไปเทียบอะไรกับรัชวินเขา หา!!!!!!!!!!!
แต่หนังเรื่องนี้ตอนจบนางเอกก็ไม่ได้เย็บผ้าไปจนตายนะ แต่เป็นนักเขียน ชื่อดังเลยแหละ
แล้วจะเกริ่นขึ้นมาทำไมเนี่ยศรีรัตน์
วันนี้พูดแต่เรื่องที่พี่ไม่เข้าใจทั้งนั้น
..เศร้าได้อีก
ที่สองกำลังเริ่มต้นนับ 1 อยู่นี้ แม้มันอาจจะดูต้อยตํ่า แต่..
แต่..ไม่มีใครรู้หรอกว่ามันดีกว่าสองที่เป็น ที่ทำอยู่ทุกวันนี้ขนาดใหน
แล้วก็ไม่อยากให้แม่ผิดหวังด้วย
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
มาส่งกำลังใจให้นะครับ
สู้ๆๆๆครับ
ไม่เป็น เรียนรู้ไปเดี๋ยวก็เป็น
ทำไม่ได้ ทำไป เดี๋ยวก็เก่งครับ