พี่คะ

สองคิดถึงพี่มากเลย ช่วงนี้ปวดแขนมาก ๆ 

ก็เลยไม่ค่อยได้อัพบล๊อกถึงพี่เลยค่ะ

แล้วใหนจะเป็นหวัดอีก

ก็เพราะเมื่อวันอังคารที่ผ่านมา สองต้องไปขอใบส่งตัวใหม่

ต้องไปทั้ง ศบส. และก็ รพ.

ปีนี้คนเป็นหวัดเยอะจังเลยนะคะพี่

พี่ก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

แต่..เอ๊ะ เหมือนเคยได้ยิน เขาว่ากันว่าคนที่โหด ๆ จะไม่เป็นหวัดมิใช่รึ

พี่คะ

วันนี้ก็วันพุธแล้ว

วันพุธหน้าสองก็ต้องไป รพ. ตามที่คุณหมอนัดแล้วสินะ

พี่คะ สองไม่อยากจะคิดเลย ว่ามันจะเป็นยังไง

เมื่อครั้งล่าสุด ครั้งที่สองไปแล้วไม่ได้เจอพี่

ครั้งนั้นไม่รู้ว่าเพราะสองหวังใจเอาไว้มากเกินไปรึเปล่า

พอผิดหวังกลับมา ก็ตั้ง 20 กว่าวันถึงจะค่อยยังชั่ว

บ้าไปแล้ว

แต่สองก็เตรียมใจเผื่อเอาไว้แล้วนะคะสำหรับครั้งนี้

ก็เลยทำให้ค่อนข้างมั่นใจว่า ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เจอพี่ ถึงแม้จะเสียใจ

แต่ก็คิดว่าน่าจะพอทนได้

พี่คะ

พี่คงจะไม่เคยรู้ ว่าสองคิดอะไรแบบนี้..

ถึงแม้ว่าช่วงเวลาที่สองได้เจอพี่จะไม่มาก

ช่วงเวลาที่เราได้พูดคุยกัน จะน้อยจนนับคำได้

แต่ความรู้สึกที่ดี ๆ เหล่านั้นทั้งหมด จะยังคงวนเวียนอยู่ในใจของสองตลอดไป

พี่คะขอบคุณนะคะ

ถึงต่อจากนี้ไป สองจะไม่มีโอกาสที่จะได้พบกับพี่อีก

แต่พี่ และเรื่องราว ความรู้สึกดี ๆ ทุกอย่าง จะยังคงอยู่ค่ะ

.

.

.

.

.

.

"พี่สอง ความลับมันไม่มีในโลกหรอกนะพี่"

เดียว พี่ก็เข้าใจนะ

วันนั้นที่พี่ตอบเดียวไปว่า "พี่ก็ไม่รู้จะทำยังไง คิดไม่ออกจริง ๆ"

แต่เดียวรู้ไหม ว่าเมื่อมาถึงตอนนี้ พี่สาวของเดียวคนนี้ไม่จำเป็นต้องคิดห่วงเรื่องนั้นอีกแล้ว

เพราะจากที่พี่ลองวิเคราะห์ปัจจัยจากหลาย ๆ ด้านดูแล้ว

พี่คงจะไม่ได้เจอ"พี่คะ"อีกแล้วล่ะเดียว

ถ้าจะถามว่าพี่เสียใจมั๊ย ผิดหวังรึเปล่า

แน่นอนว่ามันก็ต้องเกิดอาการแบบนั้นอยู่แล้ว

แต่จะให้พี่ทำยังไงล่ะ นอกจากทำใจยอมรับ

ต้องทำใจยอมรับให้ได้ว่า..

"พี่คะ"เป็นเพียงคนที่โชคชะตากำหนดมาให้พี่ได้เจอเท่านั้น

เท่านั้น..

เพียงแค่เท่านั้นจริง ๆ.

.

.

.

.

.

.

พี่คะ หลับฝันดีนะคะ

ปีสุดท้ายแล้ว

ทั้งเรื่องเรียน และ เรื่องเตรียมรายงาน ก็คงจะยุ่งมาก

ยุ่งจนเกินที่คนอย่างสองจะจินตนาการได้

สองคงจะทำได้เพียงส่งกำลังใจ และคอยเอาใจช่วยพี่เท่านั้น

สู้ ๆ นะคะพี่.