พี่คะ

วันนี้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย

มีทั้งที่เป็นไปอย่างที่คิดเอาไว้ และเรื่องที่เหนือความคาดหมาย

มาถึงตอนนี้สองยังงง ๆ กับตัวเองเลย

ว่าทำไมวันนี้สองถึงได้ทำอะไรบ้าระหํ่าได้ขนาดนั้น ฮ่าฮ่าฮ่า


พี่คะ .. สองอยากเล่าเรื่องของวันนี้ให้พี่ฟัง

เป็นบล๊อกที่ยาวมาก แต่สองอยากให้พี่ช่วยอยู่ฟังสองหน่อยนะคะ


พี่คะ

วันนี้ตั้งแต่เช้า

ตั้งแต่ออกจากบ้าน อย่างที่บอก สองไม่รู้สึกตื่นเต้นเลย

เฉย ๆ เศร้า ๆ แต่สองก็ฝืนใจลากสังขารไป


สองไปถึงที่ รพ. ก่อนเวลานัดนิดหน่อย วันนี้คนไข้เยอะมาก

แต่สองกลับรู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วกว่าทุก ๆ ครั้งที่ผ่านมา

แล้วสองก็เหลือบไปเห็นคุณหมอคนนึง

สองจำได้ในทันทีที่มองเห็น

จำได้ว่าเป็นคนเดียวกันกับที่พี่เคยฝากให้มาดัดแขนให้สอง

จำได้ว่าเป็นคนเดียวกันกับที่มาดัดแขนแทนพี่วันอาทิตย์นั้น

จำได้ว่าหมอคนนี้แหละ ที่วันนั้นมาปลุกสองตอนเกือบ 3 ทุ่ม ของวันอาทิตย์ที่พี่ไม่อยู่

หมอคนนี้มาถึงก็เปิดไฟ แล้วก็เรียกสองว่า "ป้า ๆ หมอมาดัดแขนให้ ตื่น ๆ" (-*-)

ประโยคหลังเนี่ย สองจำได้แม่นมาก 555


แล้วพอสองมองไปเจอหมอคนนี้ สองก็อดที่จะคิดถึงพี่ไม่ได้

สองเปิดกระเป๋า แล้วก็หยิบกระดาษแผ่นนั้นออกมาดู

ใจก็เริ่มคิดไปว่าจะทำยังไงดีนะ

หมอคนนี้สองก็ไม่รู้ว่าเป็นเพื่อนของพี่ หรือว่าเป็นรุ่นน้อง

ถ้าได้เจอหมอคนนี้ แล้วจะได้เจอพี่รึเปล่านะ

ถ้าเกิดได้เจอขึ้นมาแล้วสองจะทำยังไงดี

สองคิดไป คิดมา ใจเริ่มไม่นิ่งแล้วตอนนี้ เริ่มนั่งไม่ติดละ

สองจะโทรหาพี่สาว ก็เกรงใจ เพราะช่วงนี้พี่สาวงานเยอะมาก

สองก็เลยโทรหาพี่เขย

พอได้คุยกัน สองก็ได้ข้อสรุปว่า ถ้าไม่ได้เจอก็ฝาก อ.หมอไปให้ก็แล้วกัน

เพราะในตอนนั้น เรื่องที่สองรู้แน่ ๆ อยู่แล้ว ก็คือ อ.หมอ จะไม่นัดสองอีกแล้ว

ในเมื่อไม่มีอะไรจะเสีย และก็คิดว่าจะไม่ได้กลับมาที่นี่อีกแล้ว

สองก็เลยตัดสินใจว่าถ้าสองไม่ได้เจอพี่ สองก็จะหาทางฝากใครสักคนเอาไปให้


แล้วก็ถึงเวลาเข้าห้องตรวจ

สิ่งแรกที่สองทำตอนเดินเข้าไปในนั้น ก็คือมองหาพี่

และก็ไม่เจอ

ช่วงที่สองนั่งรอเรียกคิวตรวจ

สองก็พยายามทำใจ และ รวบรวมความกล้า

พี่คะ ตอนนั้นสองน่ะกลัวมาก ๆ เลย

ป๊อดสุด ๆ แต่ก็นะ ถ้าไม่ฝาก สองก็หมดโอกาสที่จะบอกให้พี่รู้


พอถึงคิวสองเข้าห้องตรวจ

เรื่องแขน และ เรื่องที่หมอจะไม่นัดสองอีก เป็นไปตามที่สองคิดเอาไว้

อ.หมอไม่นัดสองต่อ โดยบอกกับสองเหมือนเดิมว่า

"หมอพอใจแล้ว คนไข้ล่ะคิดว่ายังไง หมอช่วย หมอรักษา

  ทุก ๆ อย่างที่หมอจะทำให้ได้ หมอก็ได้ทำให้หมดแล้ว"

พี่คะ สองเข้าใจ อ.หมอดีค่ะ สองเข้าใจคำพูดทุก ๆ คำที่ อ.หมอบอกกับสองนะแต่...


หลังจากนั้นสองก็เลยถามเกี่ยวกับก้อนที่แขนตรงใกล้ ๆ ข้อศอก

อ.หมอ จับ ๆ กด ๆ และก็คลึง ๆ ดู

สองสังเกตุดูสีหน้า อ.หมอดูไม่ดีเลยค่ะ

แล้ว อ.หมอก็บอกว่าเดี๋ยวจะให้หมออีกคนนึงมาดู

แต่ปรากฏว่าหมอคนนั้นกลับไปแล้ว

อ.หมอ ก็เลยนัดสองให้มาตรวจกับคุณหมอคนนั้นอีกที วันพุธหน้า

แล้วสองก็เลยกลั้นใจถามอ.หมอว่า

ได้เจอพี่คะบ้างไหม

อ.หมอก็บอกว่า พี่คะก็ยังอยู่นะ แต่หมอไม่ได้เจอ

แต่คุณหมออีกคนนึง(น่าจะเป็นรุ่นน้องของพี่นะ)บอกว่าได้เจอพี่บ้าง

(พี่คะ คุณหมอคนนี้นี่แหละคะ ที่ช่วยรับฝากโน็ตแผ่นนั้นของสอง เพื่อเอาไปให้พี่)

แล้วอ.หมอก็ถามสองว่า ถามถึงพี่คะทำไม มีอะไรรึเปล่า

สองก็เลยตอบกลับไปว่า สองอยากจะฝากโน๊ตขอบคุณไปให้พี่

อ.หมอก็ยิ้ม ๆ แล้วก็พูดว่า อ๋อ จดหมายน้อย

อ่านะ .. อ.หมอก็ช่างหาคำมาเรียก

สองก็อ๊าย อาย พี่คะ สองน่ะหน้าชาไปหมดเลยค่ะตอนนั้น (>.<)

แล้วหลังจากนั้นก็มีเสียงดังมาจากนอกห้องตรวจว่า

ใหน ๆ ใครถามหาพี่คะ

เสร็จแล้วก็ตามมาด้วยมุขนํ้าท่วมปอด

ซึ่งดูจะเป็นอะไรที่เรียกเสียงฮาได้มากจริง ๆ

ก็สองเห็นบรรดาคุณหมอ ๆ หัวเราะกันใหญ่เลยนี่คะ

อ่านะ


พี่คะ อ่านข้อความต่อไปนี้แล้วอย่าเพิ่งงอนนะคะ (^^!!)

หลังจากที่ฝากโน๊ตไปแล้ว ในหัวของสองตอนนั้นคิดแค่ว่า

ไม่น่าเลย ทำอะไรลงไปเนี่ย สงสัยฉันจะบ้าไปแล้ว

แต่ว่าในตอนนี้สองคิดต่างไปจากตอนนั้นแล้วนะคะ


พี่คะ บอกตามตรงเลยนะคะ

วันพุธหน้าสองไม่อยากไปตามนัดเลยค่ะ

พี่รู้ไหมคะ ว่าหมอคนที่อ.หมอนัดให้สองไปตรวจด้วยก็คือ

คุณหมออั-ม-

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

พี่คะ เเค่คิดว่าจะต้องไปเจอใคร

สองจะต้องเจอคำพูดแบบใหนที่ทำให้สองต้องร้องไห้อีก

สองก็อยากจะเอาหัวชนหมอนให้ตายซะเดี๋ยวนี้เลย

ฝันร้ายชัด ๆ  นี่รึเปล่านะ ไอ้ที่เขาเรียกกันว่า ตกนรกทั้งเป็น

เฮ้อ.



พี่คะ ฝันดีนะคะ
คิดถึงพี่นะคะ.