พี่คะ..บางทีสองก็คิดว่า ชีวิตแบบที่สองเคยมองว่าเป็นรูปแบบชีวิตที่โดนโปรแกรมมา

มันเป็นชีวิตปรกติ

หรือว่าจะเป็นเพราะสองกำลังตกที่นั่งลำบาก สองถึงคิดแบบนั้นนะ

ช่วงนี้เหมือนปัญหารุมเร้า สองมืดแปดด้านมองไปไม่เห็นทางเลย

บอกตรงๆ นะคะพี่ว่าสองเหนื่อยและท้อมาก

แต่ยังดี......

ยังดีตรงที่สองยังมีพี่ให้คิดถึง

และก็คงต้องมีแต่อีก (^^!!)

สองไม่ได้เห็นพี่มา..อืม..ถึงจะยังไม่ครบปี แต่สำหรับสองนั้นมันนานเหลือเกิน

แต่จะให้คิดในแง่ดีนี่คงจะเรียกว่านานไม่ได้ ถ้าเทียบกับเวลาที่เหลืออีกทั้งชีวิต (T-T)

พอไม่ได้เจอกันนานๆ มันทำให้สองกลัว

สองไม่เคยลืมหรือคิดถึงพี่น้อยลงเลย แต่พี่เริ่มเป็นเหมือนความฝันสำหรับสอง

......

พี่คะ..ตอนนี้ฝนกำลังลงเม็ด

คุณหมอคงไม่ว่างมานั่งมองเม็ดฝนหรอกเนาะ

แต่ไม่เป็นไรนะคะพี่ สองจะมองแล้วเก็บความงดงามเหล่านี้ไว้เล่าให้พี่ฟัง

ในวันนึงเมื่อเราได้พบกัน

สองดีใจที่ยังมีบล๊อก..

สองดีใจที่ยังมีพี่ให้สองคิดถึง เวลาทุกข์ใจสองก็เล่าให้พี่ฟังได้

พี่รักษาสุขภาพด้วยนะคะ แอ๊..ทำเป็นเล่นไป

คนหน้าตาดีก็ป่วยได้เหมือนกันนะคะ

รักและคิดถึงพี่เสมอ. 

สอง/16 มิถุนา 54.

ไม่เคยคาดคิดว่าจะมีวันนี้

วันที่ฝันของฉันได้กลายเป็นจริง ไม่ใช่แค่ความคิด


โลกไม่เคยเงียบเหงา ไม่เห็นต้องฟังเพลงเศร้า


ต่อจากนี้ชีวิตฉันจะไม่ว่างเปล่า

มันเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ เพราะว่าเธอ......เพราะเธอ.