อากาศเย็นพัดพาเข้ามาทักทาย  

สงบดีสองเราในวันสดใส

กับดวงตาที่มองด้วยความจริงใจ  

กับแววตาที่ทำให้ฉันอ่อนไหว

ช่วงเวลาที่ดี..  
               ที่ฉันรออยู่มาแสนนาน

ช่วงเวลาอย่างนี้..  
                  ฉันชอบแบบนี้. 

พี่คะ

วันนี้สองปวดแขนจังเลย 

วันนี้สองก็ไม่ได้ทำอะไรที่ต่างไปจากวันอื่น ๆ เลยนะคะ

ตอนนอนก็ใส่เฝือกนอนทุกคืน กลางวันก็ดัดแขนตลอด

เฮ้ออ..เป็นเพราะอะไรกันนะ กลุ้มใจจัง

แล้วอาทิตย์หน้าก็จะถึงวันที่หมอนัดแล้ว

สองน่ะดีใจมาก ๆๆ เลยนะคะที่จะได้เจอพี่ แต่พอมองดูแขนตัวเองแล้ว 

เหอ ๆ ถ้าทำได้แค่นี้ สองว่าสองต้องโดนอาจารย์หมอดุแน่ ๆ เลย แค่คิดก็สยองละ

เนี่ยแหละน้าา ถ้ามีแฟนเป็นหมอ ก็คงไม่ต้องมานั่งกลุ้มอยู่แบบนี้หรอก. อิอิ (เนียน ๆ กันไป) 

รายงานความคืบหน้า ดัดแขนวันนี้คงที่ค่ะ.

ถึงสองจะไม่ได้อัพBlogทุกวัน

แต่สองก็คิดถึงพี่อยู่ตลอดเลยนะคะ

อารมณ์เหมือนเวลาที่เราหายใจ  

ไม่เว้นแม้แต่ตอนนอนหลับ ร่างกายก็ยังคงหายใจเข้าออกอยู่ตลอดเวลา 

พี่เป็นยังไงบ้างคะวันนี้ คงจะเหนื่อยมาก

สู้ ๆ นะคะพี่ สองจะคอยส่งกำลังใจไปให้ 

พี่คะ สองขอถามอะไรหน่อยได้มั๊ยคะ?

สัญญาเลยนะคะ ว่าจะเก็บไว้เป็นความลับ รู้กันแค่เรา 2 คนเท่านั้น (^_^)

พี่ยังจำวันที่สองเข้าห้องผ่าตัดเพื่อไปดัดแขนได้มั๊ยคะ วันนั้นแหละค่ะ

ตอนนั้นก็มากันเกือบครบละ รออาจารย์หมอมา

สองก็นอนรออยู่บนเตียงผ่าตัด

มีคุณหมอผู้หญิงเอาอะไรสักอย่างมาแปะ ๆ ตามตัว 

ไอ้ที่มันเป็นแบน ๆ มีสายยาว ๆ นั่นแหละค่ะ

สองตื่นเต้นมากเลย กลัวด้วย เกิดมาก็เพิ่งจะเคยเข้าห้องผ่าตัดครั้งนี้ครั้งแรก 

สองนอนมองไปรอบ ๆ ห้องผ่าตัดบรรยากาศเหมือนในหนังเลยค่ะพี่

พี่ก็มาละ อืม..จะว่าไป ชุดนี้พี่ใส่แล้วก็ไม่เลวนะคะ

ถึงจะมองเห็นแค่ตา ก็ยังน่าร๊ากกกกกก อิอิ

รอแป๊บเดียวอาจารย์หมอก็มา แล้วตอนก่อนจะเริ่มลงมือ ก่อนที่สองจะดมยา

สองเห็นว่าต้องมีพูดอะไรสักอย่างก่อนเริ่ม ภาษาหมออ่ะนะ สองก็ฟังไม่ออกหรอกค่ะ

รู้แต่ว่าเป็นพี่ที่ต้องพูดประโยคนี้ สองเห็นพี่ยืนเหม่อ ๆ อยู่ จนอาจารย์หมอต้องเตือน

ไม่ได้หมายถึงว่าเตือนให้หยุดมองสองนคะ แต่สองหมายถึงเตือนให้พูดประโยคที่ว่าน่ะ 

มาคิด ๆ ดูตอนนี้ พี่เนี่ยน่ารักจริง ๆ เชียว (^_^)

คำถามก็คือ..

ตกลงว่าพี่ยืนหลับใน หรือว่ากำลังยืนคิดอะไรอยู่

แล้วที่พี่เหม่อ พี่มองอะไรอยู่

ถ้ามอง มองสองรึเปล่า แหม.. ก็สองไม่แน่ใจถึงได้ลองถามดู

เพราะสองก็มองพี่อยู่ตลอดเลยนะคะ อิอิ 

ถ้าสิ่งที่พี่ตอบสอง จะเป็นประมาณว่า "พี่ก็มองเราอยู่นั่นแหละ"

สองคงจะดีใจตายเลย (หยุดเลยนะคะพี่ อย่ามาจิกตามองสองแบบนั้น จะน่ารักเกินไปแล้ว)

พี่คะสองอยากรู้จังเลย ว่าพี่คิดกับสอง รู้สึกกับสองยังไง  

เมื่อกี้นี้สองได้คุยกับน้อง สองก็ถามคำถามเดิม ที่เคยถามน้องไปแล้วว่า..

- ตั้งเดือนนึง ป่านนี้เค้าลืมพี่ไปแล้วมั้งเดียว 

- ไม่หรอกพี่ คนอะไรเขาจะลืมกันได้ง่าย ๆ แบบนั้น

สองภาวนาให้สิ่งที่น้องบอกกับสอง เป็นความจริง

ตอนนี้ที่สองป๊อด ก็เพราะสองไม่แน่ใจค่ะ ว่าพี่คิดยังไง 

พี่คะ พี่ก็รู้ว่าหมอนัดสองอาทิตย์หน้า (จะไม่รู้ได้ยังไงก็พี่เขียนใบนัดเอง )

สองไม่ได้จะว่าอะไรพี่นะคะ

สองแค่กำลังจะบอกพี่ว่า

ถ้าพี่พอจะจำสองได้ เวลาเจอหน้ากันก็ยิ้มทักสองบ้างนะคะ

สองก็จะคอยมอง แล้วยิ้มทักพี่เหมือนกัน

แต่สองว่านะ พี่คงจะยุ่งมากจนไม่ได้จำสองหรอก

แต่สองก็เข้าใจพี่ดีนะคะในข้อนี้

วัน ๆ พี่ต้องเจอคนไข้มากมาย ใหนจะเรื่องเรียนอีก

ถ้าพี่จำสองได้เนี่ย ก็แปลกมากละ (นั่น..จิกตาอีกแล้ว)

สองอยากให้เวลาเดินช้า ๆ ตอนที่สองได้เจอพี่

แค่คิดว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่จะได้เห็นหน้าพี่

สองก็ไม่อยากจะคิดอะไรต่อแล้วค่ะ

พี่คะวันนี้แค่นี้ก่อนนะ

ฝันดีนะคะพี่ 

อีกไม่กี่วันก็จะได้พบกันแล้ว

พี่ช่วยส่งกำลังใจให้สอง มีความกล้าที่จะบอกพี่ด้วยนะคะ. 

ปล. ขอบคุณเพื่อน ๆ ชาวBlogGangทุกคนที่คอยให้กำลังใจ

  คุณตาโต (ฺBlogคุณตาโตวันนี้ สองอ่านแล้วก็โมโหแทนจริง ๆ) 

     กำลังใจที่คุณตาโต แวะเอามาส่งให้อยู่เสมอ

     ขอขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ

     แต่สองยังไม่ใช้ตอนนี้หรอกนะคะ จะขอเก็บไว้ใช้วันพุธหน้า

     ตอนนี้ก็ขอเอาแช่ตู้เย็นไว้ก่อนค่ะ.(^_^)