.....Soul Mate........
หากเธอกับฉันสวนทางกันในวันนั้น
ยามที่สายตาเราได้จ้องกัน
อยากให้เธอบอกฉันว่าเราข้ามเวลาเพื่อมาพบกัน.
^
^
^
ปล. พี่น้อง ญาติโยม ท่านใด หยิบยืมหนังสือเล่มนี้ไป (T-T)
รบกวนนำมาส่งคืนด้วยเน้อ เพราะช่วงนี้หัวใจอ่อนแอ เลยเกิดอยากอ่านขึ้นมา แต่ยังหาตัวคนเอาไปไม่เจอ.
พี่คะ ดัดแขนวันนี้ก็เรื่อย ๆ ค่ะ
อืม ..ดัดเข้าดีมาก ๆ เลยนะสองว่า เพราะลองไม่ประคบร้อนดู ก็ดัดเข้าได้เยอะกว่าตอนที่อยู่โรง'บาลนะ
สองกำลังคิดว่า ถ้าพี่มาดัดแขนสองตอนนี้ อาจจะเจ็บน้อยกว่าตอนที่ดัดที่โรง'บาลรึเปล่า ?
แต่ดัดออกไม่ค่อยดีเลยค่ะ สองกลุ้มมากเลย เฮ้อ....เวลาแบบนี้อยากให้พี่มาอยู่ใกล้ ๆ จัง.
ไม่ได้เขียนซะหลายวัน แต่ .. สองก็คิดถึงพี่ทุกวันนะคะ 
วันก่อน คิด ๆ ว่าจะเขียนประโยคคำพูด ที่พี่กับสองคุยกัน
อารมณ์น่ารัก ๆ อ่ะค่ะ
แต่บังเอิ๊ญ บังเอิญ ไปอ่านกระทู้นึงเข้า สองถึงขั้นจิตตกกันเลยทีเดียว เหอ ๆ
อ่านแล้วก็ประมาณ อาชีพนี้ 50% จะมีแฟน และ แต่งงานกับคนอาชีพเดียวกันนี้เท่านั้น .. แป่ว
และที่เหลืออีก 50% จะไม่ชอบผู้หญิง (T-T) เอาแล้วไง ..
สองก็เลยมานั่งคิด เอ๊ะ เวลาที่พี่เค้ามองเรา พี่เค้าคิดอะไรอยู่นะ
แต่พี่ไม่ต้องห่วงนะคะ ตอนนี้สองกลับสู่สภาวะปรกติละ
เดี๋ยวเจอกันวันที่ 25 นี้สองค่อยถามพี่แล้วกัน
และไม่ว่าพี่จะเป็นอะไร ยังไง สองก็ยังคงรู้สึกดี ๆ กับพี่ แบบนี้ตลอดไปนะคะ 
2 - 3 วันมานี้ รู้สึกแปลก ๆ
นั่ง ๆ ดัดแขนอยู่ดี ๆ อยู่ ๆ ก็คิดขึ้นมาว่า
เรื่องบางเรื่อง ความทรงจำบางอย่าง ทำไมมันถึงไม่เลือนลางไปกับการเวลานะ
รู้สึกเหมือนว่า ยิ่งผ่านกาลเวลา คำพูดเหล่านั้นกลับชัดเจน และฝั้งลึกลงไปในความทรงจำ
แปลก .. แต่จริง
ตอนนี้พี่คงจะหลับไปแล้ว วันนี้เหนื่อยมากมั๊ยคะ ?
พี่น่ะ นอนก็ดึก แล้วใหนจะต้องตื่นแต่เช้าอีก
พี่รู้รึเปล่า นอกจากพี่แล้ว สองว่าคนอื่นเขาจะดูเครียด ๆ เหนื่อย ๆ กันตลอดเลยนะคะ
สังเกตุได้จากเวลาพูด หรือสีหน้า ท่าทาง แต่สองก็เข้าใจดีนะคะ ว่างานนี้มันเหนื่อยมากกก แล้วใหนจะเรื่องเรียนอีก
แต่สองรู้สึกแปลกใจก็ตรงที่ เวลาพี่มาดูสอง พี่ไม่เคยหงุดหงิดกับสองเลย
ทั้ง ๆ ที่สองก็แสนที่จะงอแง ฮ่า ๆ ขอบคุณพี่มาก ๆ เลยนะคะ ที่ใจเย็นกับสองได้ขนาดนั้น
ไม่รู้พี่ยังจำได้หรือเปล่า มีอยู่วันนึง ที่พี่มาดัดช่วงเย็น
ที่มาเห็นสองกำลังร้องไห้อยู่พอดีเลย แหะ ๆ อ๊าย อาย
คือจริง ๆ แล้ว สองพยายามจะงดยาแก้ปวดค่ะ เพราะสองจะแพ้มาก คลื่นใส้ เวียนหัวตลอด
ถ้าจำไม่ผิด น่าจะเป็นวันที่ 3 ของการงดยานะ คือจริง ๆ แล้วมันก็ขอได้ตลอดนั่นแหละ
แต่สองอยากจะลองพยายามดู ทีนี้เวลาปวดก็จะขอแค่ยาพาราแค่นั้น
ผลที่ออกมาก็อย่างที่พี่มาเจอ ฮ่า ๆ นอนนํ้าตานองหน้ากันเลยทีเดียว
พี่มาเจอทำหน้าเหมือนตกใจเลย บังเอิญตอนนั้นกำลังร้องไห้อยู่เลยมองไม่ชัด
แล้วพี่ก็รีบไปสั่งยาแก้ปวดมาให้ ขอบคุณพี่มากนะคะ 
ได้มอร์ฟีนไปถุงนึง ก็ดีขึ้นมาก ๆ เลยค่ะ
วันนั้นเป็นวันแรกเลยนะคะ ที่ได้ยาแก้ปวดแล้วไม่เวียนหัว/คลื่นใส้เลย
เหมือนอย่างที่คุณพยาบาลเคยบอกว่า ถ้ามันปวดมากจริง ๆ
ยาก็จะไม่ตกค้าง แล้วเราก็จะไม่มีอาการแพ้
พี่สั่งยาให้แล้ว สักพักพี่ก็เดินมาดู บอกว่างั้นวันนี้พักก่อนก็แล้วกันนะ
...พี่คะ สองขอโทษนะคะ ที่ทำให้พี่เสียเวลา มาแล้วก็ไม่ได้ดัด...
จริง ๆ บางทียาแก้ปวดอาจจะไม่ต้องก็ได้นะสองว่า ก็แค่ได้เห็นหน้าพี่ สองก็ใจชื้นขึ้นเยอะแล้วค่ะ อิอิ
ครั้งล่าสุดที่ได้เจอกัน สองยังไม่ได้แซวพี่เลย เสียดายจัง คิดถึงก็คิดถึง
ที่เป็นงั้นก็เพราะกำลังช๊อคกับสิ่งที่อาจารย์หมอบอก แหะ แหะ
แล้วเดินก็ได้นะคะ พี่น่ะ จะวิ่งทำไมกัน แค่ 2 - 3 ก้าวเอง
เดินช้า ๆ ให้สองมองเต็ม ๆ ตา ให้ชื่นใจหน่อยก็ไม่ได้ ฮึ
วันที่ 25 นี้เจอกัน ก็ขอให้เราได้คุยกันบ้างนะ ถึงจะไม่ค่อยส่วนตัว แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้เจอพี่เลย
อ้อ .. แล้วก็เรื่องที่สองเคยบอกว่า พอพิการแล้วโดนแฟนตัตหางปล่อยวัดน่ะ เรื่องจริงนะคะ
พี่จะอำ จะแซว จะล้อเรื่องอะไรได้หมด แต่เรื่องนี้อย่านะคะ สองขอร้อง
ถึงตอนนี้จะไม่ค่อยเจ็บแล้ว แต่สองก็อยากจะให้แผลหายดีก่อน สองยังไม่อยากจะรื้อฟื้นอะไรตอนนี้ค่ะ
พี่เรียกสองก็ได้นะคะ ไม่ต้องเรียกชื่อจริง นามสกุลจริงซะเต็มยศขนาดนั้นก็ได้ค่ะ แหม ๆ
เดี๋ยวไม่พรุ่งนี้ ก็วันถัดไป จะเขียนรวบรวมคำพูด ที่พี่กับสองคุยกันลงไว้นะคะ
เพราะมันเป็นสิ่งที่เวลาสองคิดถึงแล้วรู้สึกอุ่นหัวใจดี มีกำลังใจทนเจ็บดัดแขนได้ดีมาก ๆ เลยค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะพี่ คิดถึงพี่นะคะ.
Free TextEditor
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
