น่าเบื่อ~อึดอัดใจ~แย๊แย่.

---

อลิซาเบทจังสองน่ะคิดว่าตัวเองเป็นพวกมองโลกในแง่ร้าย


ชอบคิดอะไรเป็นลบ

อลิซาเบทจังคิดว่าสองเป็นคนไม่ดี เป็นคนที่ไม่น่าคบรึเปล่า


แต่ก็นะ มันอึดอัดใจจริง ๆ เลยนะ ที่ต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้


อลิซาเบทจังบางทีสองก็อยากออกไปเดินเที่ยวบ้าง


แค่ไปเดินดูเฉย ๆ ก็ไม่ได้


จะกลัวอะไรกัน กลัวสองจะไปซื้ออะไร ตังรึก็ไม่เคยจะให้


แล้วจะเอาตังที่ใหนไปช๊อปกันฮึ



  เวลาที่เขามีประดับไฟสวย ๆ ช่วงที่มีเทศกาลต่าง ๆ


สองก็อยากจะออกไปดู ออกไปเดินเล่นชิว ๆ อยากจะออกไปถ่ายรูป


อลิซาเบทจังสมมุติถ้ามีคอนเสิร์ตของวงที่สองชอบ


เป็นวงที่ 10 ปีเพิ่งจะมามีให้ดู สองก็คงไม่ได้ไป


ด้วยเหตุผลที่ว่ากลับบ้านดึกไม่ได้


ถามจริง ๆ เถอะ คอนเสิร์ตโลกใหนกันฟระ ที่จะเริ่มเล่น 7 โมงเช้า


แล้วเลิกหลังเที่ยงนิด ๆ



  คนที่บ้านนี้ แค่ทุ่ม 15 ก็เรียกว่าคํ่ามืดดึกดื่นแล้ว


และนี่ก็คือเหตุผลหลัก ที่สองไปงานแฟตไม่เคยจะสนุกเลยสักปี


ไม่เคยที่จะอยู่รอดูวงที่ชอบขึ้นเล่นได้


ไปถึงงานเสียเงินซื้อตั๋ว 199 เพื่อไปซื้อซีดีของพี่ปอย พี่หนึ่ง


แล้วก็ต้องรีบลนลานกลับ



  สองทำงานอยู่ดึกเกือบเช้าแค่ใหน ก็ต้องแหกขี้ตาตื่นมาแต่เช้าเพื่อล้างหน้าบ้าน


ก็ใครจะสนล่ะ เพราะตูนอนหัวคํ่านี่หว่า เช๊อะ พวกมาอาศัยเขาอยู่



  แล้วทีลูกตัวเองล่ะ พูดซะดิบดี หนูอย่าทำงานดึกนะลูก กลางคืนมันเป็นเวลาพักผ่อน


อ๋าว !! แล้วทีสองล่ะ ทำงานทั้งวัน ทั้งคืน ทำมันทั้งปี วันหยุดก็ไม่เคยมี


ตังก็ไม่เคยได้ ทำจนแขนง่อย ใครหน้าใหนมาสนใจบ้างเนี่ย เห็นดีแต่คอยจ้องจับผิด


เวลาเห็นสองไปหาหมอ ก็จะยิ้มเยาะ แล้วก็ถามว่า อ้าว หมอเขายังนัดอยู่อีกเหรอ ?


อลิซาเบทจังรู้ไหมว่าที่สองเป็นโรคกระเพาะ ก็เพราะความสติไม่ดีของคนคนนี้แหละ


เมื่อก่อนนี้เวลาสองไปส่งของ สองต้องนั่งรถสองแถวไป


บางวันงานเยอะมาก ต้องออกจากบ้านมืด ทุ่ม หรือ ทุ่มครึ่ง


กว่าจะกลับถึงบ้านก็ 3 - 4 ทุ่ม


เป็นแบบนี้อยู่นาน หิวข้าวก็ต้องหิ้วท้องกลับมากินที่บ้าน


สองน่ะเคยหิวมากก็เลยหาอะไรกินรองท้อง แล้วพอกลับถึงบ้านสองก็ยังอิ่มอยู่


สองก็เลยไม่ได้กินข้าวที่บ้านอีก ปรากฏว่าสองโดนด่ายับ


หลังจากนั้นสองก็ไม่กล้าอีกเลยจนทุกวันนี้ และสองก็ยังโรคกระเพาะกำเริบ ปวดท้องอยู่เรื่อย ๆ



  แล้วสองก็ไม่สามารถมีเรื่อง มีโลกส่วนตัวได้


วันก่อนนี้ สองออกไปทำธุระส่วนตัว เขาถาม สองก็บอกไปทำธุระ


เขาก็ถามอีกว่า ไปคนเดียว ? สองก็อือ ไปคนเดียว


แล้วพอสองคล้อยหลัง ก็รีบวิ่งขึ้นไปถามลูกเขาว่า "ไอ้สองมันไปใหนของมัน"




  แล้วก็นู่น นี่ นั่น อีกเยอะ เล่าไปอีก 10 วันก็ไม่หมดหรอกอลิซาเบทจัง


สองเบื่อมากเลยอลิซาเบทจัง  สองอยากมีวันหยุดที่นอนกลิ้งได้ทั้งวัน


ทุกวันนี้ต้องอยู่แบบระวังตัวทุกกระเบียดนิ้ว เซ็งโคตร


จะกลับไปพักใจ ไปตั้งหลักที่บ้านตัวเองก็ไม่ได้


แขนสองเป็นแบบนี้ สองสงสารแม่ เพราะถ้าแม่รู้ แม่ต้องเสียใจ แล้วก็ร้องไห้แน่เลย




  นี่ล่ะมั๊ง ที่เขาเรียกว่าบาปกรรม

อลิซาเบทจังรู้อะไรไหม


คำว่าคนรักครอบครัว กับ ลูกแหง่ มันห่างกันแค่เส้นบาง ๆ กันเองนะ


แล้วคนแบบนี้สองคิดว่ามีอยู่จำนวนน้อยมาก ๆ แต่สองดันดวงซวยมาเจอเข้าได้


เฮ้อออออ .. เวรกรรม

Create Date : 10 ตุลาคม 2553 Last Update : 10 ตุลาคม 2553 10:46:53 น. Counter : 586 Pageviews.		7 comments
Share Tweet