Review in Nutshell...#2 (Science Fiction Edition)

Silent Running (1972)

ถ้าหนังเรื่อง The Happening ของเอ็ม ไนท์ ชยามาลาน คือหนังที่พยายามให้เรารู้สึกตระหนักถึงปัญหาที่เกิดขึ้นในภายในโลก และให้เราหันมามองถึงความผิดปกติในธรรมชาติที่เรากำลังอาศัยอยู่ (ปล. แล้วก็ล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง) Silent Running ก็คือหนังที่อาจจะยัดเยียดสารสาระเหล่านั้น ให้กับเราอย่างตรงไปตรงมา แต่ในขณะเดียวกัน เราก็ยังคงได้รับความบันเทิงอย่างเต็มเปี่ยม

ฟรีแมน โลเวล (บรูช เดิร์น) คือนักบินอวกาศคนเดียวที่เหลืออยู่ ในการทำหน้าที่รักษาป่าแห่งสุดท้ายที่ลอยเคว้งคว้างอยู่ในห้วงอวกาศ เขามีเพียงหุ่นยนต์ 3 ตัวที่คอยเป็นทั้งเพื่อนทั้งผู้ดูแลที่อยู่ร่วมกับเขา ในขณะหนังได้ถ่ายทอดชีวิตประจำวันของเขา หนังก็ยังได้เล่าย้อนไปถึงความเป็นไปก่อนหน้าว่า เหตุผลว่าทำไมถึงเหลือโลเวลอยู่เพียงแค่ตัวคนเดียว ซึ่งสุดท้ายแล้ว บางทีการเสียสละของมนุษย์ก็อาจจะเป็นทางเดียวเท่านั้น ที่ทำให้ธรรมชาติสามารถดำรงได้อยู่ต่อไป

ถึงแม้ว่าหนังเรื่องนี้สร้างโดยมีแนวคิดของชาวบุปผาชนเป็นแกนหลัก แต่ว่ามันก็สามารถปรับให้เข้ากับเทรนด์ปัจจุบัน (ที่ทุกคนดูเหมือนว่าจะเหลียวหลังกลับมามองโลกใบนี้อีกครั้ง) ได้อย่างลงตัว อีกทั้งยังประโยชน์จากการที่หนังตัดสินใจพูดถึง สิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นได้อย่างตรงไปตรงมา สำหรับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดอยู่ในขณะนั้น (เช่นสงครามเวียดนาม หรือปัญหาการทำลายพื้นที่สีเชียวของมนุษย์)

สำหรับใครที่อาจจะไม่ได้สนใจถึงปัญหาเหล่านั้นมากนัก แต่กำลังมองหาหนังวิทยาศาตร์ดีๆสักเรื่องหนึ่ง Silent Running ก็คือตัวเลือกที่ดีสำหรับคุณเรื่องหนึ่ง ทั้งสารสาระ (ที่มีควรค่าแก่การรับฟัง) และการออกแบบสร้างสรรค์โลกในจินตนาการที่เยี่ยมยอด (ผกก.ดักลาส ทรัมลูม คือคนทำเอฟเฟ็คให้ 2001: A Space Odyssey ของแสตนลี่ย์ คูบริก และ Blade Runner ของริดรี่ย์ สก๊อต)

BloodyMonday Rating:




Fahrenheit 451 (1966)

ถ้าบอกว่า นี้เป็นหนังภาษาอังกฤษเรื่องแรก และเรื่องเดียวของผู้กำกับฟรังซัวซ์ ทรุฟโฟห์ หรือจะบอกว่านี้เป็นหนังเรื่องเดียว ที่เจ้าของนวนิยายอย่าง เรย์ แบรดบิวรี่ย์ แสดงความพอใจกับผลลัพท์ที่เห็น ก็น่าจะเป็นเหตุผลที่เพียงพอแล้ว สำหรับการตัดสินใจดูหนังเรื่องนี้

“ผมไม่ได้พยายามที่จะทำนายอนาคต ผมเพียงแค่อยากจะป้องกันมันเท่านั้น” เรย์ แบรดบิวรี่ย์ ได้เคยพูดถึงสิ่งที่พูดถึงอยู่ในหนังเรื่องนี้เอาไว้ ฟาเรนไฮท์ 451 คือหนังที่พูดถึงการล่มสลายของวัฒนธรรมของการอ่านหนังสือ ซึ่งเหตุการณ์นั้นก็เกิดในอนาคตอันใกล้ (หรืออาจจะเกิดขึ้นอยู่ในปัจจุบันแล้วก็เป็นได้) ที่ใครมีหนังสือไว้ในครอบครองหรืออ่านมัน จะถูกจับและหนังสือนั้นก็จะถูกเผาทิ้งทันทีโดยนักดับเพลิง

มอนทาช (ออส์การ์ เวอรเนอร์ ซึ่งร่วมงานกับทรุฟโฟต์เป็นครั้งแรก นับตั้งแต่ Jules and Jim และก็เป็นครั้งสุดท้ายด้วย) คือหนึ่งในนักดับเพลิง ที่ติดอยู่ในสังคมที่ไร้ซึ่งอารมณ์ รัก โลภ โกรธ หลง และจมปลักอยู่กับความเรียบเฉยของชีวิต โดยมีภรรยาของเขาอย่างลินดา (จูลี่ วอลเตอร์) ซึ่งก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ถูกหล่อหลอมให้อยู่ภายใต้ระบบ ที่เสมือนถูกโปรแกรมให้มีลักษณนิสัยคล้ายหุ่นยนต์ ชีวิตของมอนทาชนั้น ได้เผชิญกับความเปลี่ยนแปลง เมื่อเขาได้พบกับหญิงสาวลึกลับ (แสดงโดยจูลี่ วอลเตอร์เช่นกัน) เธอได้แนะนำให้เขาลองหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน ก่อนที่จะตัดสินใจเผาทิ้ง ซึ่งท้ายที่สุดมันก็ได้สร้างความรู้สึกต่างๆ ที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อนในชีวิต

นี่อาจจะเป็นโปรเจ็คในฝันของทรุฟโฟห์เรื่องหนึ่งเลยก็ว่าได้ แต่มันก็เป็นประสบการณ์ที่เลวร้ายช่วงหนึ่งในชีวิตของเขาเช่นกัน แม้ว่าหลายๆไอเดียจากหนังสือ จะถูกทำออกมาได้อย่างดีเยี่ยม ทั้งบรรยากาศที่ถูกสร้างอย่างเย็นชาและห่างเหินในโลกอนาคต และการเลือกตัวมอนทาชที่ผู้เขียนรู้สึกว่าเหมาะสมเป็นอย่างยิ่ง (แถมสิ่งอำนวยความสะดวกหลายๆอย่างในหนัง ก็ถูกนำมาใช้จริงๆในภายหลังอย่างน่าประหลาด) แต่ดูเหมือนว่าการตัดสินใจในถ่ายทอดอารมณ์ของหนังนั้น เล่นกับความเป็นทริลเลอร์ของตัวเองมากเกินไป จนให้ความรู้สึกเหมือนกับเรากำลังนั่งดูซี่รี่ย์เป็นตอนๆใน Alfred Hitchcock’s Present ซึ่งมันก็ทำให้สิ่งที่สำคัญที่สุดของหนังสือเล่มนี้ (นั้นก็คือการตัดสินใจที่จะยืนหยัดต่อสู้กับการเซนเซอร์ ที่อาจจะเกิดขึ้นในสังคมของเรา) สูญเสียพลังไปอย่างน่าเสียดาย

อย่างไรก็ตาม หนังก็ได้ตอนจบที่ทรงพลังเป็นอย่างยิ่ง ดังที่เรย์ แบรดบิวรี่ย์ สรุปให้กับหนังเรื่องนี้เอาไว้ว่า “หนังที่ดี แต่มีตอบจบที่แย่ ก็คือหนังที่แย่ แต่หนังที่ธรรมดาๆ แต่มีตอบจบที่สุดยอด ก็ถือว่าเป็นหนังที่สุดยอด ฟาเรนไฮท์ 451 คือหนังที่มีตอบจบที่สุดยอดสำหรับผม” (หนังกำลังจะถูกสร้างขึ้นมาใหม่ จากบทภาพยนตร์ของแฟรงค์ ดาราบองค์ โดยมีกำหนดฉายในปี 2010)

BloodyMonday Rating:




Logan's Run (1976)

ดูจากพล็อตเรื่องแล้วโลแกน รัน ก็อาจจะเป็นหนังวิทยาศาตร์เกรดบีธรรมดาๆ ที่มีไอเดียเก๋ๆ แต่ไม่สามารถทำออกมาให้เป็นหนัง ที่มีความยาวขนาดสำหรับภาพยนต์ได้อย่างดีพอ แต่เมื่อเวลานั้นได้ผ่านไปกว่า 30 ปี มันก็ทำให้หนังเรื่องนี้ได้กลายเป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ ที่สำคัญชิ้นหนึ่ง ซึ่งถูกสร้างสรรค์ออกมาได้อย่างน่าสนใจ โดยเฉพาะความคิดสร้างสรรค์ของคนที่อาศัยอยู่ในยุคนั้นจริงๆ

นี้คือโลกในปีค.ศ.2274 หลังจากที่โลกมนุษย์ของเราได้ถูกทำลายอย่างย่อยยับ ก็ยังมีชุมชนอีกกลุ่มหนึ่ง ที่ได้สร้างโดมรอบเมืองขึ้น เพื่อป้องกันคนที่รอดอยู่ภายนอกเข้ามา ในขณะที่ก็ป้องกันไม่ให้คนข้างในออกไป ถึงแม้ว่าคนในชุมชนจะมีความสงบสุข และถูกบริหารกันได้อย่างมีระเบียบวินัย แต่อายุขัยของคนในชุมชนนั้น ถูกกำหนดให้มีสูงสุดได้เพียงแค่ 30 ปีเท่านั้น หลังจากนั้นแล้ว เขาหรือเธอจะต้องผ่านกระบวนการ "ต่อสํญญา" เพื่อที่จะได้เกิดใหม่เป็นทารก สำหรับ โลแกน 5 (ไมเคิล ยอร์ก) นั้น หลังจากที่เขากำลังจะมีอายุครบ 30 เขาก็ได้ตัดสินใจที่จะหนีออกจากเมืองแห่งนี้ เพื่อเผชิญหน้ากับความว่างปล่าวภายนอกโดมแห่งนั้น

อย่างที่ได้เห็นจากเนื้อเรื่องย่อแล้วโลแกน รัน มีส่วนละม้ายคล้ายคลึงกับหนังไซ-ไฟเรื่องอื่นๆอย่าง THX1138, Westworld หรือล่าสุด The Island ซึ่งสาระหลักของหนังเหล่านี้คือ การที่ตัวเอกต้องจำยอมอาศัยอยู่ในโลกแห่งอุดมคติ (Utopia) (หรือเป็นจะเป็น Dystopia ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับมุมมองของแต่ละคน) แต่ก็เพราะสิ่งเล็กๆที่เรียกว่าความอยากรู้อยากเห็น หรือความไม่รู้จักพอในความต้องการของเรานั้นเอง ที่สะสมเกิดเป็นพลัง ทำให้ี่อยากจะออกไปไขว่คว้าตามหาสิ่งที่ขาดหายไป ถึงแม้ว่าเราอาจจะไม่ได้เจอสายรุ้งที่ปลายทางอย่างที่คาดไว้ก็ตาม

ถึงกระนั้นแล้วโลแกน รัน ก็ไม่อาจจะเรียกได้ว่าเป็นหนังไซ-ไฟชั้นคลาสสิคได้แต่อย่างไร เพราะด้วยการที่ผู้สร้าง ให้ความสนใจกับเอฟเฟ็คและสิ่งประดิษฐ์ต่างๆ มากกว่าเรื่องที่กำลังเล่า (ซึ่งเอฟเฟ็คในณ.เวลานั้น ก็ดูล้าสมัยไปอย่างช่วยไม่ได้ ถ้าเทียบกับปัจจุบัน) หรือแม้กระทั่งตัวพระเอกที่เล่นโดย ไมเคิล ยอร์ค ก็อาจจะไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีที่สุด ในการแสดงให้ผู้ชมเห็นถึงความมุ่งมั่น และสภาพจิตใจที่เหมาะสมกับหนังประเภทนี้ แต่ถ้าใครมีโอกาสได้ดูหนังเรื่องนี้ ก็จะไม่รู้สึกเสียดายเวลาอย่างแน่นอน (Logan's Run เวอร์ชั่นล่าสุด จะมีกำหนดลงโรงฉายในปีค.ศ. 2010)

BloodyMonday Rating:

 

Create Date : 20 มิถุนายน 2551		3 comments
Last Update : 22 มิถุนายน 2551 16:22:21 น.
Counter : 1033 Pageviews.
Share Tweet