นวนิยายโดย : อสิตา

สำนักพิมพ์ : อรุณ

รายละเอียด

พลอยตาเสือมูนสโตน และอะความารีน...มรดกที่ย่ามอบให้ จะนำพาสิ่งใดมาสู่เธอกันแน่!

'มัชฌิตา' ตัดสินใจหนีออกจากชีวิตเดิมๆมาสู่หนทางที่ไม่รู้ว่ามีอะไรรออยู่เบื้องหน้า ในโลกกว้างอันลึกลับน่าสะพรึง มีเพียงเธอที่ก้าวไปลำพังกับพลอยตาเสือในมือ ซึ่งไม่รู้ว่าจะนำโชคร้ายหรือโชคดีมาให้แต่มันก็ทำให้หญิงสาวได้พบกับ 'ชามัล' เป็นพรหมลิขิตความบังเอิญ หรือว่าจงใจก็ไม่รู้ได้ดูเหมือนดวงตาสีน้ำตาลทองคู่นั้นจะจับใจเธอแต่แรกพบแม้รู้ว่าอีกฝ่ายอันตรายเพียงไหน มัชฌิตาก็ไม่อาจพาตัวเองถอยห่าง

จนวันที่'อัคนิวรา' สมิงพรายผู้ป่าเถื่อนเจ้าของดวงตาเรืองแสงดุจไฟได้แทรกเข้ามาสั่นคลอนความรู้สึกของหญิงสาว จากคุกคามมุ่งร้ายหมายชีวิต...ที่สุดแล้วเขากลับทั้งช่วยเหลือ ปกป้องและอยู่เคียงข้างดูแลเธอไม่ยอมห่าง

เมื่อถึงเวลาสำคัญที่ต้องตัดสินใจมัชฌิตาคงต้องเลือก...ระหว่างคนที่ตั้งท่าจะคว้าหัวใจเธอไปตั้งแต่ต้นกับคนที่ค่อยๆปล้นความรักเธอไปโดยไม่รู้ตัว !

เรื่องย่อเพิ่มเติม

ตั้งแต่เล็กจนโตเท่าที่จำความได้ภาพของ ย่าอมินตา ในความรู้สึกของเธอนั้นเป็นสตรีที่ใจร้ายเลือดเย็น ไร้ความรู้สึก และยังทำให้พ่อกับแม่ของเธอแยกจากกัน ทำให้ มัชฌิตาไม่รู้สึกว่าตัวเองผูกพันกับย่าเลยแม้ว่าน่าจะเลี้ยงดูเธอกับน้องสาวทั้งสองเมื่อไร้ซึ่งพ่อและแม่แล้วก็ตาม...แต่นี่อะไรเพราะการตายอย่างประหลาดของย่าแท้ๆที่นำพาความวุ่นวายมาให้เธอและน้องสาวทั้งสองคน !

มรดกที่ย่ามอบให้หลานสาวทั้งสามนั้นเป็นอัญมณีที่แฝงไปด้วยมนตราอาถรรพ์โดยมัชฌิตาได้รับ “พลอยตาเสือ” สีเข้มดุจแสงตะวันที่มีอานุภาพมากมายเมื่ออยู่กับมัชฌิตา...เธอคือเจ้าของ คือผุ้ครอบครองมันในครานี้!ทว่ามัชฌิตาจะต้องนำไปคืนเจ้าของตัวจริง...การผจญภัยของหญิงสาวจึงเริ่มต้นขึ้น

มัชฌิตาเดินทางมาถึงดงพญาไฟ...ที่นั่นทำให้เธอได้พบกับ ชามัล เมห์ฮรา ชายหนุ่มผู้มีเสน่ห์อย่างร้ายกาจและ รุนแรง จะแทบจะกระชากใจมัชฌิตาไปได้ และทำให้เจ้าหล่อนหวั่นไหวได้ทุกครั้งเขาต้องการ พลอยราชินี จากเธอ เพื่อสร้างอำนาจ และความเป็นใหญ่กับเขามากขึ้นในการปกครอง ‘เมห์ฮรา’ มัชฌิตาพยายามบอกกับตัวเอง...ว่าชามัลผู้นี้คือตัวอันตราย

และแล้วสมิงพรายหนุ่มที่ไม่รู้ว่าตัวเองนั้นเป็นใครกันแน่ก็จำต้องถูกชามัลปลุกให้ฟื้นคืนชีพขึ้นมา เพราะพลอยราชันนั่น...ทำให้ อัคนิวราถูกชามัลครอบงำ และมัชฌิตา ก็คือเหยื่อ ที่เขาต้องจัดการทว่าสุดท้ายจากความสัมพันธ์แบบเหยื่อกับผู้ล่า ทั้งคู่ก็ต้องร่วมมือกันเดินทางไปให้ถึงถ้ำเพื่อค้นหาความจริง...ว่าอัคนิวราเป็นใครกันสุดท้ายแล้วสมิงพรายผู้นี้ก็กลับกลายเป็นผู้ที่คอยดูแล ปกป้องมัชฌิตา

การผจญภัยระหว่างสาวมั่นอย่างมัชฌิตาและ สมิงพรายผู้ป่าเถื่อนอย่าง อัคนิวรา จึงอุบัติขึ้น...พร้อมกับความจริงที่ค่อยๆกระจ่างแจ้งอย่างช้า ๆ

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

อุ้มสมดองเรื่องนี้ “มายาไฟในดวงตา”มานาน ตั้งแต่ช่วงเดือนเมษายนที่ผ่านมา ด้วยเล่นเกมกับทางสำนักพิมพ์บ้านอรุณจนได้เล่มนี้มาเป็นของรางวัล...ส่งมาจากคุณอสิตาผู้เขียนเรื่องนี้...แต่ก็เพิ่งได้โละจากไหดองมาอ่านนี่ละครับ...สนุกไม่เบาเลย

ว่าด้วยเรื่องของ“มายาไฟในดวงตา” นั้นเป็นเรื่องแรกในซีรีส์ “มนตราอัญมณี” ซึ่งมี สามเล่มจบโดยสามนางเอกที่เป็นพี่น้องกัน ได้มรดกเป็นอัญมณีต่างกันไปถ้ามีครบทั้งสามเล่มแล้ว อุ้มสมขอแนะนำให้อ่านเรียงตามลำดับ เพื่อให้ได้อรรถรสยิ่งขึ้นเลยนะครับโดยเฉพาะเรื่องนี้...เพราะจะปูเรื่องราวที่คนอ่านสงสัย และต่อเนื่องไปจนเล่มสองเล่มสาม ค่อนข้างมาก ทั้งที่มาของอัญมณี หรือเรื่องราวของคุณย่าในวัยสาว

โดยมัชฌิตา นางเอกเรื่องนี้ได้รับมรดกจากย่าเป็น พลอยตาเสือ ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นหินตาที่สาม ผู้ครอบครองจากมีตาในสามารถหยั่งรู้เห็นเหตุการณ์ได้และสาวธาตุไฟอย่างมัชฌิตาก็เหมาะสมกับอัญมณีเม็ดนี้ที่สุด...เธอจะต้องนำไปคืนเจ้าของตัวจริงการผจญภัยของเจ้าหล่อนจึงบังเกิด และก็ทำให้หัวใจของหญิงสาวต้องหวั่นไหวด้วย เพราะเธอได้พบกับชายถึงสองคนทั้งหนุ่มหล่อร้ายอย่าง ชามัล ที่นำอันตรายมาสู่หญิงสาว กับสมิงพรายผู้ป่าเถื่อนอย่าง อัคนิวรา ที่อยู่เคียงข้างเธอ และร่วมเดินทางไปด้วยกัน

อุ้มสมชอบมากๆ เลยละครับ เรื่องนี้แบบว่า...เป็นอะไรที่อลังการมาก อ่านไปลุ้นไปเลยทีเดียวผู้เขียนดำเนินเรื่องได้สนุก ชวนติดตาม จนแทบวางไม่ลงทั้งทีโดยปกติอุ้มสมไม่ใช่คอแฟนตาซีเสียเท่าไร แต่เรื่องนี้ออกแนวแฟนตาซีมนตราอาคม เข้าป่า ...ได้ใจอุ้มสมไปเต็มๆ ประทับใจสุด ๆอ่านแล้วทึ่งในจินตนาการของผู้เขียน แบบว่าไอเดียเก๋กู๊ดมากนำจินตนิยายเหนือธรรมชาติ เรื่องราวของอาถรรพ์ในป่า มนตราอาคมแห่งอัญมณีมาผสมผสานกับความรักโรแมนติกได้อย่างกลมกลืน

ชอบการดำเนินเรื่องของผู้เขียนไม่ว่าจะเหตุการณ์ใด ตัวละครใด ก็ทำให้ผู้อ่านได้ลุ้นจะใจเต้นระทึกเลยทีเดียวทั้งเรื่องราวของนางเอกสาว อย่าง มัชฌิตา กับการผจญภัยของเธอเรื่องราวของตระกุลเมห์ฮรา ที่ยิ่งใหญ่ ตั้งแต่เมื่อครั้งอดีตสมัยบรรพบุรุษมาจากรุ่นปู่ของชามัล และมาจนถึงรุ่นชามัลเอง กับเรื่องราวของการแกร่งแย่งอำนาจความริษยา ซึ่งเกี่ยวข้องกับอดีตของคุณย่าอมินตา ตั้งแต่เมี่อครั้งยังสาวรวมไปถึงเรื่องราวของ สมิงพรายผู้ป่าเถื่อนอย่าง อัคนิวรา ว่าเขาเป็นใครกัน

อุ้มสมทึ่งไปกับหลากหลายไอเดียของผู้เขียน...ที่สร้างสรรค์ลงในนิยายโรแมนติกผจญภัยเล่มนี้และก็ขอชูฮกไปกับความกล้าในหลายต่อหลายประเด็นหลายเหตุการณ์ที่ผู้เขียนใส่ลงไปในเรื่องเช่นกันเนื้อเรื่องมีความโดดเด่นด้วยความที่แปลกใหม่ ไม่ซ้ำกับเรื่องอื่น ๆด้วยความเป็นอิทธิฤทธิ์ ปาฏิหาริย์ของมัน จึงทำให้มีฉากเว่อร์ ๆให้ได้อ่านกัน...(ก็มันแฟนตาซีนะเธอว์ !) เป็นแฟนตาซีที่ไม่ค่อยมีกลิ่นอายแบบฝรั่ง(แต่ผู้อ่านได้ลุ้นระทึกเหมือนดูซีรีส์แน่นอน !)แตกจะมีกลิ่นอายของประเทศอินเดียชมพูทวีป...ทั้งยังมีเรื่องของชนชั้นวรรณะเข้ามาเกี่ยวพัน

ชอบการผูกปมเรื่องของผู้เขียนรู้สึกว่าผู้เขียนเก่งมากที่เชื่อมต่อเรื่องราวตั้งแต่อดีตมาจนถึงปัจจุบันนับร้อยนับพันปีให้เกี่ยวพันกัน...ทุกเหตุการณ์ล้วนแต่มีเหตุมีผลของมันทั้งในเรื่องของพลอยตาเสือ ที่ถูกแยกออกเป็นสองส่วน ก็คือพลอยราชัน ที่อยู่กับชามัล และ พลอยราชินี ที่อยู่กับนางเอกอีกทั้งเจ้าพลอยนี่ยังภักดีต่อเจ้าของที่ครอบครองมันอยู่ด้วย

ทึ่งไปกับไอเดียของ ‘ยาหลับนิทรา’ เป็นยาพิษที่ใช้สังหารศัตรูได้อย่างแนบเนียนและไม่มีใครสงสัย ซึ่งก็จะโยงไปถึงเรื่องของการตายของหลายตัวละคร เช่น ย่าอมินตาว่าเพราะเหตุใด ศพของย่าจึงไม่เน่าเปื่อย ตามกาลเวลา เป็นต้น

ว่าด้วยคาแรคเตอร์ของนางเอกอย่าง“มัชฌิตา” เธอเป็นนางเอกอีกคนที่อุ้มสมชอบมากเลยนะ ชอบบุคลิกของเธอที่เป็นสาวมั่น สวยๆ เริดๆเชิดๆ ไม่ง้อใคร เป็นเวิร์คกิ้งวูแมนตัวจริง แม้อยู่มาถึงยี่สิบเจ็ดปีไม่มีชายที่ไหนมาจีบสักที เธอก็ไม่สนใจ...กล้าคิด กล้าทำ แต่ไม่เกรียน ด้วยความที่มัชฌิตาเป็นพี่สาวคนโตนี่เองเธอจึงต้องดูแลน้องๆ และทำให้บุคลิกของเธอเป็นสาวแกร่งเช่นนี้อีกทั้งมัชฌิตายังไม่ค่อยลงรอยกับผู้เป็นย่าสักเท่าไหร่

ส่วนพระเอก “อัคนิวรา”...พ่อคนนี้เท่ามาตั้งแต่ชื่อเสียงเรียงนามเลย ฮ่าๆ ...(จะเรียกว่าชื่อก็กระไรอยู่ เรียกสมญานามละกัน)เปิดฉากมาในคราบของสมิงพราย...หาได้ใช่มนุษย์ไม่และก็จำเรื่องราวในอดีตของตนขณะเป็นมนุษย์ไม่ได้เปิดฉากมาเป็นเสมือนทาสรองบาทของตัวร้ายไม่ค่อยเท่าไหร่.. แต่แหม่ ! อัคนิวรา...ท่านออกมาช้าเหลือเกิน ช้าจนอุ้มสมคิดว่าตาชามัลเป็นพระเอกแล้ว เป็นพระเอกอีกคนที่มีเสน่ห์เรียกได้ว่า เสน่ห์ในแบบเถื่อน ๆ ดุ ๆ เลยละ ฮ่าๆ (ไม่ใช่เถื่อนแบบนายหัว ตบจูบตบจูบ อะไรแบบนั้นนะเออ ...มีแต่จูบอย่างเดียว ไม่มีตบ ๕๕๕.) ได้ใจไปทั้งพระเอกนางเอกเลย

ส่วนตัวเอกอีกคน...ที่จะมาสับขาหลอกผู้อ่านให้ลุ้นกันว่าใครกันแน่คือพระเอก “ชามัล เมห์ฮรา” หนุ่มเจ้าเสน่ห์ที่หล่ออย่างร้ายกาจ คือเข้าใจความรู้สึกของมัชฌิตาเลยอ่ะว่าไม่อยากเลยที่จะเผลอใจไปให้ผู้คนนี้ ...เพราะแม้แต่คนอ่านยังเข้าใจว่าเป็นพระเอกแต่นอกจากจะต้องการตัวมัชฌิตาแล้ว พลอยราชินี ก็เป็นอีกสิ่งที่ชามัลต้องการเข้าจะต้องช่วงชิงมาจากมัชฌิตาให้จงได้เขาจึงปลุกวิญญาณของสมิงพรายอย่างอัคนิวราขึ้นมา ใช้พลอยราชันทำให้มีอำนาจเหนืออัคนิวรา (ถ้าหากไร้ซึ่งพลอยราชันแล้วไซร้ก็ยากที่ชามัลจะทำอะไรสมิงพรายผู้นั้นได้) ต้องยอมรับเลยว่านายชามัลผู้นี้มีเสน่ห์จริงๆ ทั้งในเรื่องของคารม การเทคแคร์แต่ก็รู้สึกว่ามันร้ายเกินไปเช่นกัน....

นอกจากอรรถรสของความลุ้นระทึกไปกับการผจญภัยที่ผู้อ่านจะได้รับจากนิยายเล่มนี้แล้ว ...อีกสิ่งที่อุ้มสมขอยืนยันได้ว่ามีแน่นอน...เพราะมันเป็นนิยายรัก...ก็คือความโรแมนติก...มีความน่ารักชวนฟิน ชวนฝัน ซ่อนอยู่ในนิยาย บทอีโรติค หรือการแสดงความรักของพระนางแบบแนบชิดสนิทกาย ก็มีบ้างปละปลายแต่ไม่ถึงกับบรรยายทุกทุวงท่าอย่างละเอียดยิบ ทว่าก็ทำให้เคลิ้มและวาบหวามตามได้เช่นกัน

ฉากที่ชอบและฟินมากๆ ...(ไม่รู้ว่าแกโรคจิตหรือเปล่านะ ตาอุ้มสม เหอะๆ) คงเป็นตอนที่เริ่มเข้าป่า แล้วสมิงพราย...ท่านอัคนิวรา จำแลงกลายเป็นเสือ ให้นางเอกสาวอย่างมัชฌิตาขี่หลังไปจากความรู้สึกแรกที่มุ่งหมายจะเอาชีวิต ก็เริ่มผูกพัน และ สนิทกันแม้ว่าพ่อสมิงพรายยังคงห่ามๆ เถื่อนๆ ตามฉบับของท่านก็ตาม แล้วนางเอกของเรากลับเล่นอะไรไม่เข้าท่าดันเห็นเสือตัวใหญ่ที่เธอขี่หลังอยู่ เป็นแมวน้อยน่ารักก็มิปานดันไปลูบไล้บริเวณหูของเสือยักษ์เล่น ! ...

หรือจะเป็นตอนที่เจ้าหล่อนเล่นอ้อน หรือหยอกเย้าสมิงพรายในร่างเสือยักษ์ แล้วเรียกอัคนิวราว่า “เหมียวๆ”แล้วยังมีการบอกอีกว่า เหมียวๆ มิ้งค์ๆ เข้ากันจะตาย (นางเอกชื่อเล่นชื่อมิ้งค์)โอ๊ย !ชอบ ฮ่าๆ นี่ขนาดเป็นตอนที่อัคนิวราจำแลงเป็นเสืออยู่นะเนี่ย

อุ้มสมรู้สึกชอบและประทับใจมากมายเช่นกันกับความโรแมนติก ของคู่พระนาง อ่านแล้วชวนอิน จิ้นตาม (เดี๋ยวไว้ลองเล่มที่ ๒แล้วจะบอกว่าเป็นอย่างไร เพราะเล่ม ๒ หลายเสียงชมในเรื่องของความหวาน ความโรแมนติกแบบน้ำตาลเต็มร้อยเลยทีเดียว) แต่คือความหวานของเรื่องนี้มันไม่ใช่หวานแบบราดน้ำตาลไปทั่วป่าไม่ใช่หวานชวนเลี่ยน...แต่มันเป็นความหวานแบบค่อยเจือลงไปทีละนิดและใส่ลงมาได้ถูกจังหวะ ไม่รู้สึกเอียน...เป็นอะไรที่ชอบมาก

แม้ว่าช่วงหลังจะรู้สึกว่ายืดไปสักหน่อย...แต่ด้วยยังไม่ทิ้งความหวานของพระนางอุ้มสมก็เลยไม่ติดใจอะไร และยังมาชอบตอนที่นางเอกแซวพระเอกเล่นในช่วงท้ายเรื่องด้วยว่าเพิ่งเห็นเขาใส่เสื้อเป็นครั้งแรก...จริงครับ ท่านอัคนิวราไม่เคยสวมเสื้อเลย ! ๕๕๕.

อีกสิ่งหนึ่งที่อุ้มสมชอบมากและเป็นเสน่ห์ของนิยายที่มีกลิ่นอายอินเดียทุกเรื่อง....ก็คือชื่อตัวละครสุดแสนจะไพเราะที่มาจากภาษาบาลี-สันสกฤตซึ่งอุ้มสมรู้สึกว่าเป็นภาษาที่สวยงาม และ ไพเราะมาก ไม่ว่าจะเป็น มัชฌิตา ,อัคนิวรา , ชามัล , อมินตา , ศานติมัน เป็นต้น

สงสารนางเอกมากเลยนะตอนท้ายที่นางผิดใจกับท่านอัคนิวรา แล้วก็ยอมรับผิด ว่าเพราะการกระทำของตัวเองก็มีส่วนและสมควรที่ชายคนรักจะโกรธ อันนื้ชื่นชมมัชฌิตามาก แต่อุ้มสมกลับทึ่งและปรบมือให้กับความกล้าของผู้เขียน...แบบว่าไม่ค่อยเห็นที่อื่นน่ะ มีที่ไหนกันนางเอกนัวเนียกับผู้ร้ายตั้งแต่ต้นเรื่อง มาหนักเอาก็ตอนท้ายเรื่องนี่ล่ะ...แต่เธอก็ทำเพื่อช่วยพระเอกนะเออ ...(แบบว่าเกิดเป็นมัชฌิตานี่มันช่างเปลืองตัวจริงๆ ทั้งผู้ร้ายทั้งพระเอกเลย...ก็พระเอกดูดลมปราณผ่านทางริมฝีปาก นางเอกของเราแทบทั้งเรื่องเลย) มัชฌิตาอุตส่าห์ตามมาง้อถึงที่แต่ท่านอัคนิวราของเราก็ใจแข็งต่อว่าต่อขานนางกลับไปได้แรงมาก...แต่นางเอกของเราก็ไม่ย่อท้อ จากที่สงสารกลายเป็นฮาและอมยิ้ม เพราะนางเรียกพระเอกแบบที่เคยเย้ามาก่อนว่า “เหมียวๆ”อีกแล้ว...

เป็นแนวลึกลับแฟนตาซีอีกเรื่องที่น่าลองเลยครับ

ไม่มีใครขโมยพรุ่งนี้ของเราไปได้นอกจากตัวเราเองที่ไม่มั่นคงพอ...

๑๖  ตุลาคม   ๒๕๕๖

อุ้มสม