ขอเป็นเจ้าสาวสักครั้งให้ชื่นใจ

นวนิยายโดย : วรรณวรรธน์

สำนักพิมพ์ : ณ บ้านวรรณกรรม

ยิ่งได้มองยิ่งอยากให้วันสำคัญนั้นมาถึง

ถ้าไม่ติดความเชื่อเธอก็อยากจะลองสวมดูสักครั้งว่าจะเข้ากับตัวเธอ

ได้อย่างงามสง่าเหมือนกับที่วาดฝันไว้มากเพียงไหน

ในเวลานี้คงได้แต่ภาวนาให้วันที่จะเป็น‘เจ้าสาว’ สวมชุดวิวาห์นั้นมาถึงเร็ววัน ... (เล่ม ๑)

ทุกเส้นด้ายแห่งชุดวิวาห์มัดเรียงตัวอย่างอ่อนช้อย

ละเอียดบอบบางเหมือนเจ้าสาวผู้สวยสง่าอ่อนโยนกำลังเคลื่อนไหว

ท่ามกลางเสียงอำนวยพรของพิธีอันศักดิ์สิทธิ์ที่จะตราตรึง

คุณค่าและความงดงามของเธอไว้กับทุกคนที่พบเห็นไปชั่วกัลปาวสาน... (เล่ม ๒)

รายละเอียด (เล่ม ๑)

เช้ามืดของวันร่างสูงใหญ่ของชายในเชิ้ตทำงานกำลังยืนอยู่ด้านหน้าตู้กระจก
ที่ตั้งตู้โชว์ชุดวิวาห์สุดแสนงดงามของร้าน วรรณวิวาห์เวดดิ้ง

"วรรณวิวาห์เวดดิ้ง สานสองฝันให้เป็นหนึ่งความจริง...ชั่วนิจนิรันดร์"

เขามาอาจจะยืนมาตั้งแต่ชั่วโมงก่อนหรืออาจจะ...ทั้งคืนที่ผ่านมา !

"มีเพียงสิ่งนี้สิ่งเดียวเท่านั้นที่ยึดโยงให้เขามีชีวิตต่อไป
ยิ่งได้ใกล้ ยิ่งมีหวัง แต่กลับยิ่งเพิ่มความเจ็บปวดให้เพราะไม่มีวันเป็นจริง
มันทุกข์ทรมานเหลือเกินได้ยินไหม...วรรณวิวาห์"

มือข้างหนึ่งของชายคนนั้นปิดปากตัวเองไว้เงียบงันเพื่อสะกดกลั้น
ความอัดอั้นใจของตนทั้งมวลไว้แค่นั้น
ดวงตาใต้กรอบแว่นมองดูชุดวิวาห์แสนหรูในม่านกระจกในร้าน
คล้ายเขาจะพยายามส่งผ่านความหวังและสิ้นหวังยังที่ทับถมอยู่เต็มชีวิตของผู้ชายคนหนึ่ง
ไปถึงคนที่สร้างชุดแสนงดงามที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าได้รับรู้

ฝันสุดไกล ลึกสุดใจ ไปไม่ถึง
แม้คำนึง มากเพียงไหน ไม่เคยเอ่ย
ห้ามตัวได้ แต่ขอเถิด อย่าให้ห้ามใจเลย
ได้แต่เผย ฝากความช้ำ กับฝันเธอ

รายละเอียด (เล่ม ๒)

“คุณคะคุณอยากจะเป็นเจ้าสาวของใครสักคนบ้างไหมคะ”

ด้วยความสุข ความรักเต็มเปี่ยมที่อยากให้นิยายเรื่องนี้เป็นส่วนหนึ่ง

ที่ได้เล่าขานความฝันของหญิงสาวสักคนจากหัวใจ

วรรณวรรธน์ จึงรังสรรค์“ขอเป็นเจ้าสาวสักครั้งให้ชื่นใจ” นี้ เป็นผลงานลำดับที่ ๑๔

เธอวาดเส้นและบรรจงตัดผ้าเหล่านั้นด้วยความแม่นยำ
จรดเข็มแต่ละรอยเย็บลงด้วยความตั้งใจ ทั้งปัก ฉลุ วาดลวดลาย
จนกระทั่งผืนผ้านั้นกลายเป็นชุดสีขาวงดงาม
บนเรือนร่างของหญิงสาวในวันสำคัญที่สุดในชีวิตลูกผู้หญิงของเธอ
ผู้หญิงคนแล้วคนเล่าที่ได้สวมใส่
เธอเหล่านั้นต่างเป็นเจ้าสาวผู้งามสง่าเป็นคนสำคัญอยู่ท่ามกลางสายตาผู้คน
ยิ้มด้วยความสุขสมหวัง
ที่ได้เป็นคนที่มีความหมายที่สุดของค่ำคืนวันนั้น
วันที่สำคัญที่สุดของชีวิตหญิงสาว

เดินเคียงคู่เจ้าบ่าว คนที่เธอจะยืนเคียงข้างร่วมสุขทุกข์กับเขาได้ด้วยกัน
จวบจนวันสุดท้ายของชีวิต

เรื่องย่อเพิ่มเติม

คนทุกคนย่อมมีความฝันผู้หญิงทุกคนย่อมมีความฝัน และฝันของ วรรณวิวาห์ วรรณดำรง ก็ไม่ต่างอะไรจากหญิงสาวคนอื่นๆหล่อนฝันที่จะได้สวมชุดเจ้าสาว ได้แต่งงานกับผู้ชายที่เธอรักและเธอก็มุ่งที่จะทำให้หญิงสาวทุกคนมีความสุขในวันสำคัญของชีวิต โดยการเปิดร้าน“วรรณวิวาห์เวดดิ้ง” ...แต่จนปัจจุบันวรรณวิวาห์ก็ยังไม่ได้สวมชุดเจ้าสาวดังใจอยากเสียที...ใครอย่ามาจี้ใจดำหล่อนเรื่องนี้เชียว!

ปูรณ์ วรรณดำรง ใช้ชีวิตอย่างโดดเดียวเดียวดาย ในชีวิตเขาไม่มีคำว่า “ครอบครัว”ไม่มีใครที่จะดีใจด้วยในยามสุข ไม่มีใครที่จะเสียใจด้วยในยามทุกข์เขามันก็แค่กาฝากของตระกูลวรรณดำรง เป็นแค่เด็กเก็บมาเลี้ยง หาได้ใช่สายเลือดแท้ๆของวรรณดำรงไม่เขาไม่อาจเอื้อมที่จะฝันหรืออยากได้สิ่งใดในวรรณดำรงทั้งสิ้นสิ่งเดียวที่ปูรณ์ปรารถนาคือ “วรรณวิวาห์” หญิงสาวที่เขาแอบรักเฝ้าแอบมองมาตลอด...ซึ่งมันก็เป็นได้แค่ความฝัน ไม่มีวันเป็นจริงเสียหรอก

ตั้งแต่เล็กจนโตวรรณวิวาห์ หรือ วีว่า ก็ได้รับการปลูกฝังจาก คุณพริ้มเพรา ผู้เป็นย่าโดยเป็นน้องสาวของคุณจรัส ปู่แท้ๆ ของเธอ ว่าอาปูรณ์ เป็นคนไม่ดีมุ่งหวังจะปอกลอกทรัพย์สิ้นจากวรรณดำรง สร้างภาพวรรณวิวาห์จึงมองอาปูรณ์ในแง่ลบมาตลอด จนกระทั่งผ่านพ้นงานศพของปู่จรัสไปนี่ละวรรณวิวาห์จึงดูจะเป็นมิตรกับอาปูรณ์มากขึ้น...

จนกระทั่งถึงวันเปิดพินัยกรรมเมื่อไม่เป็นดังที่คาด วรรณวิวาห์ไม่ได้รับสมบัติทั้งหมดมากมายมหาศาลอย่างง่ายดายทำให้ ลาภิศ ผู้ชายที่วรรณวิวาห์จะแต่งงานด้วยผู้ชายที่พร่ำบอกว่ารักวีว่านักรักวีว่าหนากลับตีตัวออกห่างไปทิ้งให้ความฝันของวรรณวิวาห์ต้องพังทลาย !

หนำซ้ำลาภิศยังจะแต่งงานกับมุกริน ดาราสาวชื่อดังที่มีข่าวกับอาปูรณ์และยังคงจะใช้บริการร้านของวรรณวิวาห์ให้ไปจัดงานแต่งงานให้...มันเป็นการทำร้ายหัวใจของวรรณวิวาห์อย่างที่สุด

จนกระทั่งต่อมาวรรณวิวาห์ได้รับอุบัติเหตุในช่วงเวลาใกล้เคียงกับมุกริน วิญญาณของหล่อนได้หลุดออกจากร่าง และได้พบกับ เจ้าสัววรรณคุณทวดต้นตระกูลวรรณวิวาห์ ซึ่งปัจจุบันเป็นยมทูตและวรรณวิวาห์ก็ดันตกไปอยู่ในร่างของมุกริน โดยมุกรินได้เสียชีวิตแล้วส่วนร่างของวรรณวิวาห์ก็ได้กลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา สามเดือน ! ตั้งสามเดือนกว่าที่วรรณวิวาห์จะสามารถกลับคืนสู่ร่างเดิม

ปูรณ์เสียใจอย่างที่สุดที่วรรณวิวาห์ไม่สามารถทำตามความฝันตัวเองได้...ฝันที่จะได้สวมชุดเจ้าสาวแล้วเขาจะสามารถช่วยเหลือหญิงสาวที่เขารักสุดหัวใจได้อย่างไรละแม้เบื้องหน้าเขาจะเป็นถึงนายธนาคารผู้ยิ่งใหญ่ มีคนเคารพและเชื่อถือมากมายแต่พออยู่ภายในบ้านวรรณดำรง กับคนในตระกูลนี้ปูรณ์ก็เป็นแค่เด็กเก็บมาเลี้ยงคนนึง...

แล้วความรักของปูรณ์และวรรณวิวาห์จะเป็นอย่างไรต่อไปเล่าวรรณวิวาห์จะได้สวมชุดเจ้าสาวตามความฝันของตัวเองหรือไม่

ขอทีเถิด...วรรณวิวาห์ขอ...ขอเป็นเจ้าสาวสักครั้งให้ชื่นใจ...

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

อุ้มสมต้องขอบอกก่อนเลยว่าอยากอ่านเรื่องนี้มากถึงมากที่สุดเลยละ  ตอนที่ไปงานหนังสือก็ยังไม่มา กว่าจะมาก็ปลายงาน...เซ็งกับ ณ บ้านฯ มาก...ยิ่งพออ่านรีวิวมาสองสามบล็อกก็ทำให้อยากอ่านเข้าไปอีกพอหนังสือวางแผงที่ร้านจึงไม่ลังเลที่จะสอยมาอ่าน...

ปรากฏว่าสนุกมากมายเลยทีเดียวครับ...อย่างที่บอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แปลกแหวกแนวที่สุดในบรรดานิยายของเจ้าป้าวรรณวรรธน์เลยเพราะเนื้อหาไม่หนักมาก ไม่ย้อนยุค ไม่ใช่แนวทะเลทราย เป็นนิยายรักร่วมสมัยเบาๆแต่ก็ไม่กลวงโบ๋...

เรื่องย่อๆก็ประมาณว่า นางเอกเนี่ยฝันอยากสวมชุดเจ้าสาว อยากจะเป็นเจ้าสาวและก็อยากจะทำให้ฝันของผู้หญิงหลายๆคนสัมฤทธิผล เธอจึงเป็นร้านรับจัดงานแต่งงาน...“วรรณวิวาห์เวดดิ้ง” และนิสัยของเธอก็ไม่ค่อยจะเหมือนใคร ทั้งปากร้าย ขี้โมโหเจ้าอารมณ์ เอาแต่ใจตัวเอง...ส่วนพระเอกก็เป็นแค่คนที่ตระกูลนางเอกนำมาเลี้ยงเหมือนเป็นคนต่ำต้อยด้อยค่า

ที่นางเอกต้องเรียกพระเอกว่า“อาปูรณ์” ก็เพราะว่า ปู่จรัส ปู่ของนางเอกนั้นรับอาปูรณ์มาเลี้ยงเป็นบุตรบุญธรรมอาปูรณ์จึงมีศักดิ์เป็นน้องชายบุญธรรมของพ่อนางเอก...แต่ก็ไม่เชิงเลี้ยงต้อยนะครับเรื่องนี้ เพราะอาปูรณ์ กับวรรณวิวาห์อายุห่างกันไม่มาก (ไม่ถึงสิบปี)

พระเอกก็จะประมาณว่ารักข้างเดียวแอบเฝ้ามองนางเอกมาตั้งแต่เด็ก ความรักก็เลยเป็นเหมือนดอกฟ้ากับหมาวัดหมามองเครื่องบิน ฝ่ายนางเอกก็ถูกคุณย่าพริ้มเพรา (น้องสาวของปู่จรัส...ปู่แท้ๆ) พร่ำสอนว่าอาปูรณ์หวังจะมาปอกลอกสมบัติของตระกูลหน้าไหว้หลังหลอก วรรณวิวาห์ก็เลยพาลไม่ชอบอาปูรณ์ จนกระทั่งมารู้สึกดีด้วยรู้ว่าอาปูรณ์เป็นคนดีก็อีตอนเสร็จงานศพปู่นี่ละ...

ขอบอกว่าชอบชื่อตัวละครดูเก๋ไก๋ และแปลกหูแปลกตาดี อย่างที่พบบ่อยๆ ในนิยายของเจ้าป้า อย่างเช่นชื่อของนางเอก... ชื่อเล่น “วีว่า” ชื่อจริง “วรรณวิวาห์”อืม...ตอนแรกก็คิดว่าน่าจะมาจาก “วันวิวาห์” แต่ชื่อนางเอกมีที่มาครับ... ชื่อพระเอกก็แปลกเช่นกัน“ปูรณ์” และชื่อนี้ก็มีที่มา ฮ่าๆ ปิดท้ายด้วยชื่อสองพ่อลูก อันนี้ชอบมากนะเก๋สุดๆ “ชงโชค” กับ “ชั้นฉัตร”

เปิดเรื่องมาอาจจะดูเนือยๆเอื่อยๆ ชวนน่าเบื่อนิดหน่อยครับ เพราะปูความหลังของครอบครัวนางเอกซึ่งเป็นครอบครัวใหญ่ไว้ค่อนข้างมาก แต่พอผ่านจุดนั้นไปได้ ก็อ่านได้สบายๆเพลิดเพลินตลอดเรื่องเลยละครับ

คาแรคเตอร์ของนางเอกก็ออกจะชวนหมั่นไส้นิดหน่อยแต่เธอก็ทุ่มเทกับงานของเธอมาก และมีเรื่องให้ต่อปากต่อคำกับ อีโน เพื่อนสนิทประจำแต่ใครห้ามไปจี้ใจดำหล่อนเด็ดขาดนะว่าจนป่านนี้ยังไม่ได้สวมชุดเจ้าสักที

พระเอกก็ช่างเจียมตัวเสียเหลือเกิน...ตามฉบับนิยายไทยละครไทยแท้ๆเลย เรียกได้ว่าปัจจุบันหายากเลยนะครับคนอย่าง อาปูรณ์ น่าสงสารมากและที่สำคัญรักเดียวใจเดียว รักนางเอกที่สุด ดังนั้น ขอเป็นเจ้าสาวสักครั้งให้ชื่นใจจึงเป็นอีกเรื่องที่แนะนำสำหรับสาวๆที่ชอบพระเอกใจหนักแน่น รักเดียวใจเดียวและไม่กินหญ้าครับ...

ฉากที่ชอบสำหรับอาปูรณ์ก็มีหลายฉากไม่ว่าจะเป็นตอนที่ไปข่มขู่ จัดการกับนายลาภิศ “อดีต”คนที่จะแต่งงานกับวีว่าให้หยุดทำให้นางเอกต้องเสียใจ หรือจะเป็นตอนที่ ร่างของนางเอกต้องกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราอาปูรณ์ก็เสียใจที่วีว่าไมส่ามารถทำตามฝันตัวเองได้สำเร็จ...ฝันที่จะได้สวมชุดเจ้าสาวจนยอมถูกด่าด้วยการขอแต่งงานกับวรรณวิวาห์ทั้งทียังไม่ฟื้นนั่นละ...

หักคะแนนอาปูรณ์นิดหน่อยตรงที่กินเหล้า สูบบุหรี่ แล้วก็ได้คะแนนกลับคืนฮ่าๆเพราะต่อมาอาปูรณ์ก็เลิกบุหรี่เพื่อวรรณวิวาห์ เพราะเคยโดนวรรณวิวาห์ว่าว่า “เหม็นกลิ่นบุหรี่”

พูดถึงตัวรอง... นายลาภิศ เกลียดการกระทำของนายนี่มาก เป็นเพื่อนกับวีว่ามาตั้งแต่เด็กก็ทำเป็นรักวีว่าจะแต่งงานกับวีว่า พอนางเอกไม่ได้สมบัติมากตามที่คิดไว้ ลาภิศก็บอกลานางเอกอย่างไม่ไยดีเจ็บแค้นแทนวรรณวิวาห์ จริงๆ ฮ่าๆ เพราะตอนเด็กๆ ที่ลาภิศถูกเพื่อนแกล้งก็ได้นางเอกนี่ละคอยช่วยเหลือ...ถ้าย้อนไปตอนเด็กได้ คงจะกระทืบซ้ำมากกว่า ฮา…

นอกจากจะเป็นนิยายรักโรแมนติกร่วมสมัยแล้ว ก็ยังได้สอดแทรกเรื่องเหนือจริงเล็กน้อย(แต่ก็ไม่ได้เกินจริง เวินเว่อเกินไป ดังนั้นใครที่ไม่ชอบแฟนตาซีก็อ่านได้ครับ)...เพราะนางเอกประสบอุบัติเหตุแล้วดันกลับร่างผิด ซึ่งร่างที่เธอเข้าไปสิงก็เป็นว่าที่เจ้าสาวของอดีตคนรักเธอนี่เอง!!!

ตัวละครสร้างสีสันที่ทำให้เรื่องสนุกขึ้นก็มีหลายตัวอยู่นะครับสำหรับอุ้มสม ชอบ “อโนทัย” หรือ “อีโน” เพื่อนเก้งสุดสนิทของนางเอกมากคือสมแล้วที่ชื่อ อีโน คลายกรดในกระเพาะจริงๆ ฮ่าๆ ...

วิญญาณของ“เจ้าสัววรรณ” คุณทวดของนางเอกก็ชอบนะ ออกมามีบทบาทเอาตอนเล่มสอง แต่ถ้าไม่มีตัวนี้เรื่องก็หมดสนุกและไม่รู้จะจบยังไงเลยละ...ทำให้เรื่องสนุกมากมาย

นอกจากนั้นเรายังจิ้นคู่“ชงโชค” กับ “พริ้มเพรา” ด้วยนะ คือพอคนแก่สองคนนี้มาเถียงกันนี่ทำเอาเราแอบจิ้นให้สองคนนี้คู่กันเลย ...และพอผู้เขียนมาเฉลยปมเอาตอนท้ายก็แทบอึ้งเพราะคิดไม่ถึง ฮา...

สรุปว่าสนุกมากเลยนะครับสำหรับเรื่องนี้ อุ้มสมชอบมากถึงมากที่สุดเลย เล่มหนาปึ้กแต่อ่านได้เพลินแบบไม่หลับไม่นอนเลยทีเดียว อย่างที่บอกเป็นนิยายรักร่วมสมัยที่มีเรื่องดีๆสอดแทรกเล็กน้อยความหวาน ความโรแมนติก มีมาเป็นระยะๆ พอผ่านพ้นช่วงแรกๆ ไปก็ชวนติดตามมากๆ ...ชอบครับ

ไม่ผิดหวังครับเรื่องนี้...แนะนำ

อุ้มสม

๑๑ พฤษภาคม ๒๕๕๖