นวนิยายโดย : คีตา

สำนักพิมพ์ : อรุณ

รายละเอียด

เมื่อตำแหน่งผู้นำตระกูลสัตยารักษ์และบริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่ยิ่งใหญ่ได้ถูกผลัดเปลี่ยน

อนาวินทร์หนุ่มไฮโซหัวสูงผู้ไม่เคยมองเห็นใครอยู่ในสายตา ดูถูกคนอื่นจนเรียกว่าเป็นนิสัยคิดว่าบัลลังก์ทองนั้นจะตกเป็นของเขา แต่พอพินัยกรรมถูกเปิดกลับไม่เป็นตามที่หวังเพราะมันระบุให้ พุดชมพู สาวห้าวเจ้าของไร่ดอกเบญจมาศที่ติดหนี้อดีตผู้นำสัตยารักษ์ ต้องมารับภารกิจดัดนิสัยอนาวินทร์ ให้เปลี่ยนเป็นคนใหม่ครบหนึ่งปีเขาจึงจะได้สมบัติทั้งหมด!

ด้วยเงื่อนไขจากพินัยกรรมประหลาดนี้เองได้ร้อยรัดผูกพันผู้หญิงกระโดกกระเดก และผู้ชายยโสเอาแต่ใจเข้าด้วยกันอย่างไม่มีทางเลือก แม้จะเริ่มต้น...ด้วยความขัดแย้งทว่าเมื่อความรักบังเกิดขึ้นกลางใจ พายุร้ายจึงกลายเป็นสายลมอุ่นที่โอบอุ้มดอกไม้ให้เบ่งบานงดงาม

เรื่องย่อเพิ่มเติม

ความรักของเขาและเธอเริ่มต้นจากความเกลียดชัง...เกลียดจนการเป็นความอยากเอาชนะ...

อนาวินทร์จะยอมให้ผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างเธอ เข้ามาชุบมือเปิบกับสมบัติในตระกูลของเขาได้อย่างไรกัน ไม่มีทาง ! ด้วยพินัยกรรมอันไร้สาระของปู่แท้ๆที่ทำให้หนุ่มไฮโซอย่างเขา ต้องมาเจอะเจอกับผู้หญิงห้าว กระโตกกระเตก โลภมากอย่างเธอ...ยายพุดเน่า

พุดชมพูสาวห้าว เจ้าของไร่ดอกเบญจมาศ ก็ไม่มีวันยอมให้ผู้ชายยโสโอหังคนนั้นใช้ชีวิตสบายๆ ไปวันๆ อันจะผลาญสมบัติปู่เปล่าๆ ผู้ชายอย่างอนาวินทร์สุดแสนจะเย่อหยิ่ง ยโส และ ร้ายกาจเป็นที่สุดเธอจะต้องทำตามพินัยกรรมของผู้ใหญ่ที่เป็นทั้งเจ้าหนี้ และเป็นทั้งคนที่พุดชมพูแสนจะนับถือ...ด้วยการกำราบเด็กโข่ง อย่าง อนาวินทร์ให้จงได้ !

ในที่สุดจากความเกลียดชังก็กลายเป็นความรัก...ทีละเล็กทีละน้อย ความรักของทั้งคู่เติบโตอย่างช้า ๆ โดยที่ต่างฝ่ายต่างไม่รู้ตัว...ท้ายสุดสุดท้ายแล้วบัลลังก์ทองใดๆ ก็ไม่มีสำคัญต่อหัวใจเขาเท่าบัลลังก์ดอกไม้แห่งนี้...ที่มีเพียงเธอ

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

เรื่องนี้ออกมาเกือบจะ๒ เดือนแล้วล่ะครับ แต่อุ้มสมรออ่านอีกเล่มหนึ่ง ซึ่งเป็นชุดเดียวกันเสียก่อนแล้วจะได้รีวิวต่อเนื่องกันเสียเลย...

เรื่องย่อก็เรื่องนี้...ก็มีจุดเริ่มต้นมาจากพินัยกรรม (กรรมจริงๆ) นะครับ เพราะว่า นางเอกเป็นลูกหนี้ของปู่พระเอก และนางเอกก็นับถือคุณปู่อาทิตย์มากๆด้วย พุดชมพู นางเอกลุคส์ออกจะห้าวๆ เท่ๆ เป็นเจ้าของไร่อุ่นรัก...ไร่ดอกเบญจมาศที่จำต้องมาดัดสันดานพระเอกตามพินัยกรรม ...ส่วนพระเอก...อนาวินทร์นั้นก็ประมาณว่า คุณหนูหนุ่มไฮโซ ขาดความรักความอบอุ่น ทำให้เป็นคนก้าวร้าวแข็งกระด้าง ร้ายกาจ ...ทั้ง ๒ ต่างก็ต้องการที่จะเอาชนะกัน ท้ายสุด เมื่อต่างฝ่ายต่างได้เห็นในอีกแง่มุมของกันและกันความรักก็ผุดขึ้นมาทีละเล็ก ทีละน้อย โดยไม่รู้ตัว

ตอนแรกตั้งใจว่าจะอ่าน...มงกุฎสายน้ำผึ้ง เล่ม ๒ ในซีรีส์ “มายาดอกรัก” ชุดนี้ (มี ๒เล่ม)อย่างเดียว...แต่ไปๆ มาๆ เห็นว่า มีแค่ ๒ เรื่องเอง นางเอกเป็นพี่น้องกันด้วยอุ้มสมเลยตัดสินใจอ่านทั้ง ๒ เล่มเลยละกัน แล้วก็รู้สึกดีใจที่สุดท้ายตัวเองก็ไม่พลาดนิยายดีๆ เรื่องนี้...บัลลังก์ดอกไม้

แค่ความสวยงามสบายตา ของหน้าปกก็กินขาดแล้ว...พอได้อ่านยิ่งสนุกเข้าไปใหญ่เลยครับ ! เปิดเรื่องมาความรู้สึกแม้จะเหมือนพลอตน้ำเน่าไปนิดนึง...แต่พอได้อ่านไปแล้วมันให้อะไรมากกว่านั้นครับ...

ก่อนอื่นขอพูดถึงนางเอก...พุดชมพู...ก่อนละกันชื่อของเธอหวานแหววมาก แต่ใครอย่าคิดนะครับ ว่าเธอจะหวานสมชื่อ ! พุดชมพูต้องดูแลไร่อุ่นรักไร่เบญจมาศ ต้องควบคุมคนงานหลายๆ คน ต้องดูแลแม่ ดูแลน้องสาวที่อายห่างกันหลายปีภายนอกเธอจึงดูห้าว แข็งนอกอ่อนในเรียกได้ว่าสำหรับอุ้มสม...พุดชมพูน่ารักมากมายเลยละครับ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเธอถึงเป็น “นายพุด”ของทุกคน และทำให้สาวๆ ในละแวกนั้นหลงรักกัน

ส่วนพระเอก...อนาวินทร์เปิดเรื่องมา ขอบอกว่านายคนนี้ร้ายกาจอย่าบอกใครเลยครับ คุณชายเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อหัวสูง เย่อหยิ่ง เอาแต่ใจ ไม่ชอบนายนี่เอาเสียเลย ! ยิ่งตอนต้นๆ ที่อนาวินทร์มาทำลายแปลงเบญจมาศของนางเอกเสียพังพินาศ สะใจน่าดูเลยครับ...ที่พุดชมพูเอาคืนอย่างสาสม ทั้งสาดน้ำใส่ ...และพุดชมพูยังฉลาดกว่านางเอกนิยายเรื่องอื่นๆอีกด้วย ที่พระเอกบุกมาที่ของเธอถึงขนาดนี้ มาทำลายดอกไม้ที่เธอแสนรัก...แจ้งตำรวจเสียเลย อนาวินทร์เลยถูกขังคุกไป ๑ คืน ฮ่าๆๆ สะใจคนอ่าน

และด้วยเหตุนี้พุดชมพู ก็เลยตัดสินใจรับอาสาดัดสันดานพระเอกตามที่พินัยกรรมระบุไว้...ต่างฝ่ายต่างก็อยากจะเอาชนะกัน...

ประทับใจหลายอย่างเลยครับสำหรับนิยายรักเรื่องนี้ เป็นนิยายรักอีกเรื่องที่ให้อะไรมากกว่าความเป็นนิยายรัก

ประทับใจในความผูกพันของนางเอกกับ ผู้เป็นพ่อ พ่อของนางเอกน่ารักจริงๆ ครับ เป็นพ่อลูกที่น่ารักมากๆและรู้สึกสงสารนางเอกมาก ในตอนที่เสียพ่อไป...ในเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างพ่อนางเอก กับ นางเอก ผู้เขียนทำได้ดีครับ ...ยกตัวอย่างเช่นฉากนี้ที่เป็นความทรงจำดีๆ ของพุดชมพูเสมอมา

“พ่อปลูกอะไรน่ะ”เธอถามเมื่อเห็นพ่อนั่งเตรียมแปลงดอกไม้เล็ก ๆ

“ปลูกดอกไม้ของลูกไงนี่ต้นพุดชมพู ส่วนนั่นต้นสายน้ำผึ้ง ลูกๆ ของพ่อจะได้เติบโตและแข็งแรง”พูดจบก็ส่งยิ้มอบอุ่นมาให้

“อูยพ่อหวานอ่ะ” เธอแซว

“พ่อเพราะไว้ก่อนพอมันโตก็จะขยายออกไปหลังบ้าน ทำศาลาสวยๆ ไว้ให้ลูกนั่งอ่านหนังสือหรือถ้าลุงแต่งงาน พ่อก็จะเอาไปประดับในงานแต่งของลูกๆ”มือหนาใหญ่ของพ่อลูบผมเธอด้วยความเอ็นดู

ซาบซึ้งและสงสารพุดชมพูมากมาย...ในตอนที่แปลงดอกไม้ของพ่อ ...ความทรงจำดีๆที่ยังเหลืออยู่ ถูกทำลายไปจนหมดสิ้น ...เศร้า

ในส่วนความสัมพันธ์ระหว่างพุดชมพู กับ สายน้ำผึ้ง น้องสาวที่จะเป็นนางเอกในอีกเรื่องนึงนั้นอาจมีให้เห็นมากครับ เพราะน้องสาวนางหัวสูง อยู่ที่กรุงเทพ ไม่ค่อยกลับมาบ้านเลยมีตอนหลังๆ ที่สายน้ำผึ้งกลับมาก็จะได้เห็นความสัมพันธ์ของพี่น้องคู่นี้

กลับมาที่พระเอก...แรกๆที่ไม่ชอบนั้น ไปๆ มาๆ ก็เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความสงสาร อนาวินทร์เป็นผู้ชายอีกคนที่น่าสงสารนะครับ เขาขาดความรักความอบอุ่นจากครอบครัว ตั้งแต่เสียพ่อแม่ไปแม่เลี้ยงก็รักเงินของเขามากกว่าเขา ไม่มีความผิดอะไร ก็ถูกปู่กล่าวหาว่าทำผิดอนาวินทร์ก็เลยแสดงออกมาอีกแบบ ไม่ให้ใครเห็นความรู้สึกเสียใจในส่วนลึกของใจมีเพียง ป้านุ่ม แม่บ้านคนเดียวที่รักและเอ็นดู เข้าใจเขาตลอดมา

ฉากที่เสียใจเศร้า มากๆ ของพระเอก ก็คงเป็นตอนที่ อนาวินทร์ ต้องสูญเสียป้านุ่ม...ผู้ใหญ่ที่เหลือเพียงคนเดียวที่รักและเข้าใจเขามากที่สุด และอนาวินทร์ก็เป็นสาเหตุสำคัญเช่นกันที่ทำให้ป้านุ่มต้องตาย...ดังนั้นจึงแอบสะใจเล็กน้อย

แต่ณ จุดนี้ รู้สึกว่าอยากให้ผู้เขียนใส่รายละเอียดเข้าไปอีก ให้เรื่องหนาขึ้นอีกนิดอยากให้เห็นความสัมพันธ์ของอนาวินทร์ กับ ปู่ มากขึ้น อยากเห็นความขัดแย้งของทั้ง๒ คน จนเป็นจุดพลิกผันชีวิต ของอนาวินทร์มากกว่านี้

ตัวพระเอก...ที่แม้จะดูแข็งกระด้างแต่อ่านไปเรื่อยๆ ก็มีความน่ารักเหมือนกันน้า แบบว่าความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อพุดชมพูเพราะใกล้ชิดกัน เริ่มมีมากขึ้น จนก่อตัวเป็นความรักและเริ่มแสดงความน่ารักน่าเอ็นดู จนจากที่คนอ่านเกลียด กลายเป็นนิยมชมชอบได้เลยทีเดียว...

โดยเฉพาะอีกซีนที่ชอบมากๆตอนที่พระเอกประกวดชายงาม ประจำไร่อุ่นรัก แล้วอนาวินทร์ขึ้นมาร้องเพลง “คนไม่เอาถ่าน”บนเวที...

ขอบคุณจริงๆที่เธอยังรัก ไม่เคยเปลี่ยน แม้ฉันจะดีจะเลวขนาดไหน และคนอย่างฉันก็คงจะขอรักเธอตลอดไป ให้คุ้มที่เธอไว้ใจ ตอบแทนวันนี้ที่ฉันมีเธอ

ขอบอกว่าฟินน่าดูเลยครับยิ่งอ่านไปแล้วฟังเพลงนี้ด้วย จะได้อารมณ์มากๆ เลย ...จากที่เคยโกรธพระเอกเคยไม่ชอบ ให้อภัยหมดเลย...

และจะฟินเข้าไปอีกตอนที่พิธีกรถาม...

“เป็นเจ้าหน้าที่หรือพนักงานในไร่คะ”

“ผมเป็นแฟนเจ้าของไร่ครับ...”

พูดถึงคู่พระนางมามากของพูดถึงคู่รองอย่าง ทรงรบ และ ช่อม่วง ซึ่งคู่นี้ก็น่ารักเช่นกันครับ...ทนายโนบิตะ กับ แม่สาวนักอ่านนิยายตัวยง ช่างเพ้อฝัน เป็นที่สุดเป็นคู่รองที่สร้างสีสันเช่นกัน เพราะแรกพบของทั้ง๒ ใช่ว่าบรรยากาศจะดีนักเพราะช่อม่วง แสนจะซุ่มซ่าม ทำทรงรบต้องเจ็บตัวหลายครั้งหลายคราจนทรงรบไม่อยากเข้าใกล้...แล้วต้องมาทำงานร่วมกันยายคนช่างฝัน บ้านิยายเช่นนี้อีก...น่ารักดีครับ

โดยรวมแล้วสนุกมากครับชอบบัลลังก์ดอกไม้ มากมาย เป็นนิยายรักที่มีสาระ ตัวละครทุกตัวทำให้เรื่องสนุกและมีผลต่อการดำเนินเรื่อง ทั้งตัวร้าย และ ตัวดี ผู้เขียนบอกว่าห่างหายจะแนวรักน่ารักๆ ไปนานห้าปีแล้ว แต่ขอยืนยันครับว่า ผู้เขียนทำได้ดีมาก เลย...

สนุกครับ...แนะนำ

บัลลังก์ทองที่แสนยิ่งใหญ่ทว่าไร้ความสุข เทียบไม่ได้เลยกับบัลลังก์ดอกไม้ ที่มีเธออยู่ด้วย...แค่มีเธอเท่านั้นเอง

อุ้มสม

๑๗ กรกฎาคม ๒๕๕๖