๒๓. โกกิลาเยี่ยมรุ่ง // หมอกมุงเมือง

โกกิลาเยี่ยมรุ่ง

นวนิยายโดย : หมอกมุงเมือง

สำนักพิมพ์ : ณ บ้านวรรณกรรม

รายละเอียด

ร่างน้อยอันโสภากำดัดดรุณี

ก่อให้เกิดความพิศวาสวาบหวาม

เมื่อยามอยู่ด้วยกันเพียงลำพังกลางนภาลัยเช่นนี้

นี่คือโอกาสอันล้ำค่าที่บุรุษทุกผู้พึงปรารถนาและฉกฉวยโอกาสนั้น

ข่มเหงเรือนร่างบางให้ยินยอมตกเป็นสมบัติของตน

ด้วยอารมณ์แห่งดำฤษณา

ในเมื่อนางผู้นี้ ทั้งสวยสดโสภาแรกรุ่นแลสมบูรณ์พร้อมด้วยพรหมจารี

ปราศจากราคีใดๆ ให้หมองมัวแผ้วพานมาก่อน

แล้ว...อารมณ์อันเพริดก็ถูกดึงกลับมาอยู่ในเหตุผลแห่งตนตามเดิม

มิได้ปล่อยให้อำนาจดำมืดแห่งราคะฝ่ายต่ำเข้าครอบงำ

ฉวยโอกาสนั้น

กล้ำกรายร่างเอิบอิ่มที่นอนอกสะท้อนทอดนิทรารมณ์เบื้องหน้า

กุณาลิกาเอย เจ้าช่างงามนัก

เจ้าทำให้บุรุษผู้ทระนงไม่เคยยอมสยบพ่ายแพ้ต่อสิ่งใด
โดยเฉพาะกับแรงสิเน่หาแห่งสตรีเพศ

รุ่นร้อนหวั่นไหวจนมิอาจหักห้ามใจไว้ให้มิรักเจ้าได้

นี่ข้าคงต้องศรพิษแห่งพระอนงค์จากดรุณีนามกุณาลิกา แล้ว

เป็นแน่แท้...

เรื่องย่อเพิ่มเติม

กุณาลิกาถูกแม่เลี้ยงใจร้ายจำมาขายให้มาเป็นนางคณิกา(โสเภณี) ยังสำนักคณิกาของ นางอัมพวันโดยผ่านนายหน้าอย่าง สุสิมะ แต่ระหว่างทางกุณาลิกา กลับถูกโจรปล้นชิงตัวนางเสียก่อน

นางอัมพวันจึงจำต้องหาตัวกุณาลิกาภายใน๗วัน เพราะกุณาลิกา ยังเป็นสาวบริสุทธิ์ ปราศจากมลทิน เพื่อให้รับใช้บริจาริกา เจ้าชายวิฑูฑภะ

แผนการชิงตัวกุณาลิกานั้นผู้อยู่เบื้องหลังคือ มธุมาลตี นางคณิกาผู้เป็นดาวในสำนักของนางอัมพวันและไม่ต้องการให้มีหญิงใดมาเทียบรัศมีของตัวเอง

กุณากิลาได้พบรักกับ อรุษ นายพรานมานพหนุ่มซึ่งช่วยชีวิตนางไว้ และอรุษก็กระทำให้กุณาลิกาประจักษ์ชัดว่าเขารักนางจริงๆ

เมื่อมธุมาลตีรู้ว่ากุณาลิการอดไปได้เกรงว่าเรื่องจะสาวมาถึงตน มธุมาลตี จึงคิดโยนบาปให้กับแพะ โดยใช้บุรุษหนุ่มทั้งหลายซึ่งหลงใหลในความงามของนางเป็นเครื่องมือ

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

หยิบเล่มนี้มาอ่านเพราะชอบชื่อเรื่อง“โกกิลาเยี่ยมรุ่ง” และยังกอปรไปด้วยหน้าปกที่สวยสดสะดุดตา ชวนให้ลิ้มลองเนื้อในและก็ทำให้ไม่ผิดหวัง...

เรื่องนี้เป็นพีเรียดกึ่งจินตนิยายในสมัยพุทธกาล คือสมัยที่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังมีพระชนมายุอยู่นั่นเองเรียกได้ว่าแนวพุทธกาลเช่นนี้หาได้ยากนักในบรรดานักเขียนใหม่ยุคปัจจุบันซึ่งแนวนี้นั้นเท่าที่คนไทยส่วนใหญ่รู้จาก ก็เป็นงานของคุณตา “พนมเทียน” อาทิ ศิวาราตรีจุฬาตรีคูณ หากเก่ากว่านี้ก็คงจะเป็นเรื่อง กามนิต

รูปเล่มขนาดพอเหมาะไม่บางมากและก็ไม่หนามาก ผู้แต่งสามารถนำคำสอนของพระพุทธเจ้า มาใส่ในเรื่องทีละนิดทีละน้อยให้เข้ากับเหตุการณ์นั้นๆ ได้ย่างไม่น่าเบื่อ และไม่รู้สึกว่ายัดเยียด

แม้เล่มจะไม่หนามากแต่ก็มีเหตุการณ์และมีตัวละครสำคัญๆ มากมาย ไม่ว่าจะเป็น กุณาลิกา อรุษมานพมธุมาลตี เจ้าชายวิฑูฑภะ นางอัมพวัน อิลา สาวิตรี ภัททิยะ วินธัยมานพ อหิงสกะ เป็นต้น

ภาษาของเรื่องก็สละสลวยด้วยเป็นนิยายพุทธกาล จึงมีศัพท์บาลี-สันสกฤต มีคำครุ-ลหุ มากมายซึ่งส่วนตัวอุ้มสมชอบเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว จึงไม่รู้สึกว่าน่าเบื่อหรืออ่านยากนักกลับชอบ เสียด้วยซ้ำ...

รู้สึกชื่นชอบและประทับใจที่ผู้แต่งได้นำบุคคลจริงในพุทธกาลมามีบทบาทเด่นในเรื่องคือองคุลิมาล นั่นเอง องคุลิมาลในเรื่องนี้นั้นอดีตเป็นศิษย์สำนักเดียวกับอรุษ และไม่ได้พบกันนาน จนกระทั่งอหิงสกะได้กลายเป็นมหาโจรองคุลิมาล

อรุษได้มาเจอกับองคุลิมาลโดยบังเอิญในขณะที่ได้ช่วยชีวิตกุณาลิกาไว้ และในวันนั้นองคุลิมาลฆ่าคนได้ครบ ๙๙๙ คนแล้ว ...

มธุมาลตีนั้นเป็นหญิงสาวที่สวยงาม แต่ในใจมืดมัวมีแต่ความริษยา หยิ่ง ถือตัวว่าตัวเองเป็นดาวของสำนักนางคณิกาจึงถือตัวไม่คบค้าสมาคมกับนางคณิกาคนอื่นๆ นอกจากนั้นยังปากร้าย อาจหาญไปล้วงกำพืดเจ้าชายวิฑูฑภะ ทำให้ถูกเจ้าชายหมายหัว

มธุมาลตีใช้ความงามของตัวเองเป็นเครื่องให้ชายตกอยู่ภายใต้อาณัติ...ท้ายสุดแล้วผลกรรมที่เธอได้รับจึงสาสมดังหลักธรรมคำสอนของพระพุทธองค์

นอกจากนั้นยังมีบทกลอนอันไพเราะสอดแทรกอยู่ตลอดเรื่อง

นับว่านวนิยายเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ใช้ภาษาสวย สละสลวย น่าติดตามตั้งแต่บรรทัดแรกยันบรรทัดสุดท้ายอ่านแล้วอยากตามงานเก่าๆ ของคุณหมอกมุงเมืองเลยละครับ (มีพี่นักอ่านท่านนึงแนะนำเรื่องล่องกัลปาลัย)

พูดถึงเรื่องชื่อเรื่องนี้แอบฮากับตัวเองนิดหน่อย เพราะเวลารีบอ่านมักจะอ่านเป็น “โกลิกาเยี่ยมรุ่ง” ทุกทีฮ่าๆๆ

แนะนำเรื่องนี้สำหรับชาวพุทธทุกคนรวมทั้งผู้ที่ชื่นชอบพุทธประวัติ ชอบนิยายที่ภาษาสวย ...เป็นอีกเรื่องที่อุ้มสมชอบมากๆ

สวัสดีครับ...

อุ้มสม

๔ ก.พ. ๒๕๕๖ 

Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2556 Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2556 21:10:40 น. Counter : 3340 Pageviews.		5 comments
Share Tweet