รากนครา

นวนิยายโดย : ปิยะพร ศักดิ์เกษม

สำนักพิมพ์ : อรุณ

รายละเอียด

หากบ้านเมืองและสังคมเป็นเช่นไม้ใหญ่

มีประดาปราชญ์ราชเมธีวีรบุรุษวีรสตรี เป็นประดุจดอกผลให้ชื่นชม

จากอดีตจนถึงปัจจุบันมีใครสักกี่คนที่หวนระลึกถึงคนหลายคน

ผู้ต้องกลบฝังความต้องการชีวิต และหัวใจของตนเองไว้

ภายใต้ภาระหน้าที่แห่งการค้ำจุนบ้านเมืองและสังคม

ดุจเดียวกับ“ราก” ต้องฝังตัวอยู่ใต้พื้นพิภพ

เพื่อค้ำจุนกิ่งใบ และลำต้นตระหง่านงาม

...ผู้คนเหล่านั้นก็เป็นดั่ง“ราก” แห่ง “นครา”

เรื่องย่อเพิ่มเติม

ในยุคสมัยราวรัชกาลที่๕ ช่วงที่ประชาคมตะวันตกเริ่มเจริญรุ่งเรืองอย่างยิ่ง และทำให้มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในหลายประเทศไม่ว่าจะเป็นสยาม หรือ เชียงคำ ซึ่ง เจ้าศุขวงศ์ เจ้าราชภาติยะแห่งเชียงคำเองก็ได้มาช่วยในการปฏิรูปหัวเมืองฝ่ายเหนือ...และเขายังต้องมาร่วมพิธีเผาศพของ เจ้าอุปราชสิงห์คำแห่งเชียงเงิน

ที่นั่น...ทำให้ศุขวงศ์ได้พบกับ แม้นเมือง ธิดาองค์โตใน เจ้าหลวงแสนอินทะ ที่เกิดจากเจ้านางหลวงคนเก่า...แม้นเมืองเป็นคนที่ไม่สวยจับตา หน้าตาธรรมดาหากทว่าความคิดของหล่อนนั้นจับใจศุขวงศ์ยิ่งนัก..ศุขวงศ์รักแม้นเมืองแต่ก็เข้าใจว่าแม้นเมืองไม่รักตนเลย หล่อนรักเชียงเงินรักบ้านเมืองของหล่อนมากกว่าตัวเขาเสียอีก...ดูสิ ! ที่ขนาดการทำในสิ่งที่อันตราย ไม่มีความสุขใจสุขกายแต่เพื่อบ้านเมืองของตนเอง แม้นเมืองก็พร้อมที่จะเสียง มันน่าน้อยใจนัก !

แม้นเมือง...รักศุขวงศ์มากแต่ด้วยอุดมการณ์ที่ต่างกัน ทำให้เธอต้องหักห้ามความรู้สึกนั้นไว้ เธอและ หน่อเมืองเจ้าอุปราชผู้เป็นพี่ชาย ถูกสอนให้รักและหยิ่งในศักดิ์ศรีของเชียงเงินมาตลอดและพร้อมที่จะพลีชีพเพื่อบ้านเมืองของตนเอง อีกทั้งแม้นเมืองยังเข้าใจว่า ศุขวงศ์มีใจสิเน่หาต่อ มิ่งหล้า น้องสาวต่างมารดาของหล่อนที่เกิดจากเจ้านางหลวงคนปัจจุบัน...ดังนั้นความสำคัญของมิ่งหล้า จึงมีมากกว่า แม้นเมือง...และมิ่งหล้าก็แสร้งทำทีให้แม้นเมืองได้เข้าใจอยู่บ่อยๆ ว่าศุขวงศ์รักมิ่งหล้าและดูสิ ! ศุขวงศ์ต้องมาแต่งงานกับหล่อนโดยเหตุจำเป็นแล้วเขาจะยอมหรือ !?

อย่างไรก็ตาม...ชีวิตของแม้นเมืองคงถูกลิขิตไว้ให้ทำทุกอย่างเพื่อบ้านเกิดเมืองนอนและเพื่อชายที่เธอรักสุดหัวใจ ประดุจ “ราก” แห่ง “นครา”

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

เพราะจะอ่านเรื่องสะพานแสงคำ ของคุณปิยะพร เช่นกัน ที่นำมาพิมพ์ซ้ำปกใหม่ (ซึ่งอุ้มสมยังไม่เคยอ่านมาก่อน)อุ้มสมก็เลยขออ่าน “รากนครา” ตอนก่อนสะพานแสงคำละกัน...ซึ่งเป็นการนำมาอ่านซ้ำกี่ครั้งก็ยังทำให้มีความสุขเหมือนทุกครั้งที่ได้อ่าน

เรื่องย่อก็ประมาณว่าเป็นพีเรียดสมัยร.๕ เล่าทางยุคล้านนา ที่ชาวตะวันตกเริ่มเจริญรุ่งเรืองน่ะครับ ซึ่งก็มีชาวเมืองบางนครที่ต้องการแยกตนเป็นอิสระไม่ขึ้นตรงกับใครซึ่งก็คือเมืองของนางเอก และนางเอกก็ถูกสั่งสอนแบบนี้มาตั้งแต่เด็กที่นี้นางเอกก็รักพระเอกแต่ก็เข้าใจว่าพระเอกไม่รักตนส่วนพระเอกก็เข้าใจว่านางเอกรักบ้านเมืองมากกว่าเขาเช่นกันเรื่องโศกนาฏกรรมจึงเกิดขึ้น

สิ่งที่คาดหวังจากการอ่านงานของปิยะพร ศักดิ์เกษม ทุกเรื่อง และก็ไม่ทำให้ผิดหวังก็คือในเรื่องของภาษาความละเมียดละไม ความงดงามทางด้านวรรณศิลป์ ซึ่งล้วนมีใน “รากนครา” ทั้งสิ้นไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเรื่องนี้ถึงเข้าชิง ๕ เรื่องสุดท้ายซีไรต์ ปี๒๕๔๒

สำหรับใครที่ชอบแนวพีเรียดโบราณๆ ก็ไม่ควรพลาดเล่มนี้เลยนะครับ อีกทั้งยังเป็นพีเรียดทางเหนือ ล้านนาอีกด้วย(แต่มีภาษาเหนือไม่มาก แทบไม่มีเลยก็ว่าได้ ดังนั้นไม่ต้องกลัวว่าจะอ่านไม่รู้เรื่อง)

อุ้มสมหยิบมาอ่านกี่ครั้งก็ยังมีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านครับ ด้วยเนื้อหาที่ลึกซึ้งกินใจ อิงประวัติศาสตร์ผสมผสานไปกับเรื่องรัก

ชอบเพลงประกอบละครเรื่องนี้ในปี ๒๕๔๓ มากมายครับ ...มันตรงกับ แม้นเมือง นางเอกของเรื่องที่สุด !

เลือดหลั่งรินไหลหมดกาย แม้นตัวตายถมแผ่นดิน

ราชวังท้องนาที่หากิน ถิ่นเราจองของเราไม่ให้ใคร

ส่วนความรัก ฉันให้เธอ รักเพียงเธอ หมดหัวใจไม่คำนึงถึงเธอจะรักใคร

สละได้...ถ้าใจเธอต้องการ

แอบหงุดหงิดพระเอกเล็กน้อยจะปากแข็งอะไรนัก รักเขาก็ไม่ยอมบอกเสียที...

ชอบนางเอกอย่าง“แม้นเมือง” มากมาย เธอไม่สวยจับตา แต่เธองามจับใจ ยิ่งนัก...หากเทียบกับมิ่งหล้าน้องสาวต่างมารดา แม้นเมืองก็ดูธรรมดาไม่เป็นที่สนใจ ทว่ามิ่งหล้านั้นสวยหวานชวนสะดุดตา นางเอกจะถูกอบรมสั่งสอนให้รักแผ่นดินของตัวเองยิ่งชีพยอมเสียสละความสุขของตนเองเพื่อแผ่นดิน และบทสุดท้ายแม้นเมืองก็ทำทั้งการเสียสละเพื่อบ้านเกิดตนเองและเพื่อปกป้องชายที่เธอรักสุดหัวใจเช่นกัน

อารมณ์มันเศร้าๆเหมือนกับลับแลลายเมฆ ครับ...แต่เรื่องนั้นจะรันทด สลด หดหู่ ส่วน รากนครา นี่จะ ออกแนวรัดทัน อึดอัดอัดอั้นตันใจ ทำในสิ่งที่ตัวอยากทำไม่ได้ อ่านแล้วเจ็บปวดหัวใจ เศร้าผู้เขียนสามารถทำให้คนอ่านอินได้

เล่มหนาๆแต่หยิบมาอ่านแล้วจะติดใจจนวางไม่ลงเลยละครับ อ่านแล้วรู้สึก “อิ่ม” จริงๆ

ชอบเรื่องนี้มากถึงมากที่สุดเช่นกันครับ...

อุ้มสม

๑๓ มิถุนายน ๒๕๕๖