นวนิยายโดย : ภาคินัย

สำนักพิมพ์ : โซฟา พับลิงชิ่ง

รายละเอียด

หากชุดเจ้าสาวคือความใฝ่ฝันของผู้หญิงเกือบทุกคนบนโลกใบนี้

จะแปลกอะไรหาก‘พชรอร’ อยากสวมมันสักครั้งในชีวิตคู่กับชายคนรัก

‘ศิลา’ คือคนที่เธอไว้ใจ...คือส่วนขาดหายที่เข้ามาเติมเต็มให้ทุกอย่างสมบูรณ์

หากไม่มีการปรากฏตัวของ‘ธีรรัตน์’ คนที่อ้างว่าตัวเองเป็นผู้หญิงอีกคนของเขา

ศึก ‘รักสามเศร้า’ เริ่มขึ้นทันทีธีรรัตน์ตามราวีไม่ว่าทั้งคู่จะก้าวย่างไปไหน

นั่นยังไม่ร้ายเท่าการที่บุกไปงานแต่งงานแล้วประกาศกร้าวหมายเอาชีวิตของบ่าวสาว

แต่มันไม่ง่ายอย่างในละครเพราะในวันที่ตั้งใจไปยิงอีกฝ่ายนั้น...ธีรรัตน์กลับถูกยิง!

ในขณะที่พชรอรเองก็ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์สูญเสียดวงตาหนึ่งข้าง

เรื่องรักสีชมพูจึงกลายเป็นเรื่องเศร้าอันน่าหดหู่และแสนสมเพชเวทนาอย่างที่สุด

พชรอรบอบช้ำทั้งกายและใจศิลาตัดสินใจพาเธอไปพักฟื้นที่บ้านไร่ในต่างจังหวัด

หวังว่าอาการของคนรักจะดีขึ้นแต่เปล่าเลย...พชรอรกลับคลุ้มคลั่งเมื่อยังถูกธีรรัตน์ก่อกวน

เธอบอกกับศิลา...แต่เขาไม่เชื่อคิดว่าเป็นผลจากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น ทำให้พชรอรคิดไปเอง

ทำไมศิลาถึงไม่เชื่อเธอ?หรือเธอจะเป็นบ้าอย่างที่หมอวินิจฉัยจริงๆ ?

เจ้าสาวในกลิ่นคาวเลือดที่ปรากฏตัว...เธอคือใคร?แล้วต้องการอะไรกันแน่ ?

โลกเราไม่มีอะไรเที่ยงแท้สิ่งที่ว่าแน่...บางทีก็ไม่ใช่

. . . . . . .. . . . . . . . . . . . .

รับของชำร่วยเป็นดอกไม้จันทน์

แล้วดื่มอวยพรให้มันสุขสันต์กันในวันนี้

ร่วมรดน้ำสังข์...สาปแช่งให้มันให้ลงอเวจี

ก่อนส่งเข้าหอลงโลงเป็นผี ขอแสดงความยินดี...ไอ้อีสารเลว!

เรื่องย่อเพิ่มเติม

พชรอร ดาราสาวชื่อดังกำลังจะเข้าพิธีแต่งงานกับศิลา ชายหนุ่มที่เธอเลือกเป็นคู่ชีวิต ข่าวการแถลงข่าวของพชรอรนั้นเป็นที่พูดถึงไปทั่วอีกทั้งในวันแต่งงานก็ยิ่งเป็นข่าวขึ้นไปอีกเพราะ ธีรรัตน์ แฟนเก่าของศิลาบุกมาทำลายพิธีแต่งงาน

พชรอรเสียสติมากในวันแต่งงานเธอจึงประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ จำต้องสูญเสียดวงตาไป ๑ ข้าง ในขณะที่ ธีรรัตน์ถูกยิงตาย สุขภาพจิตของพชรอรนั้นเริ่มแย่ลงศิลาพาไปรักษาตัวที่บ้านไร่ของพชรอรเอง ที่บุรีรัมย์ แต่อาการก็ไม่ได้ดีขึ้นเพราะพชรอรถูกวิญญาณธีรรัตน์ตามมาหลอกหลอน แต่ศิลาก็ไม่เชื่อและคิดว่าพชรอรเริ่มสติไม่ดี ทำใจรับไม่ได้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นศิลาเป็นห่วงคนรักของเขามากจึงจำต้องพาพชรอรไปรักษาตัวโรงพยาบาลจิตเวช...โดยที่ดาราสาวไม่เต็มใจ

และดูเหมือนว่าดวงวิญญาณของธีรรัตน์ก็จะไม่หยุดจองเวรจองกรรมกับพชรอรง่ายๆ......และเมื่อรู้ความจริงที่ไม่คิดไม่ฝันว่าจะเป็นจริงมาก่อนพชรอรจะทำอย่างไรต่อไป

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

หลังจากอุ้มสมอ่านนิยายรักของภาคินัยไปแล้วไม่โดนเท่าที่อ่านมาก่อนหน้า ...อุ้มสมเกิดคิดถึงแนวสยองขวัญของผู้เขียนก็เลยหยิบเรื่องนี้ “น้ำสังข์อาบศพ” มาอ่านให้หายคิดถึงเพราะอุ้มสมชอบเรื่องนี้มากๆ เลยนำมารีวิวเสียเลย

“Wedding น้ำสังข์อาบศพ” เป็นเรื่องราวของคนสองคนที่จะเข้าพิธีแต่งงานกัน คือ ดาราสาวอย่าง พชรอร และ ศิลาทว่าก็เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นเมื่อ ธีรรัตน์ แฟนเก่าของศิลาตามมาราวีพชรอรในวันแต่งงาน ธีรรัตน์ถูกยิงตาย ส่วนพชรอร ก็ขาดสติจนขับรถและได้รับอุบัติเหตุสูญเสียดวงตาไปหนึ่งข้าง ใบหน้าเริ่มเสียโฉมหมดสวย หมดอนาคตในวงการบันเทิงอีกทั้งวิญญาณร้ายยังคงตามราวีเธอ และพชรอรจะทำอย่างไรล่ะ ?

อ่านนิยายของคุณภาคินัยมาก็มากเรื่องนี้เป็นอันดับต้นๆ เลยครับ ที่อุ้มสมชอบมากๆ ในงานของผู้เขียน และอยากแนะนำให้นักอ่านได้อ่านกันเลยละครับชอบมากในเรื่องของการหักมุม พลิกไปพลิกมา...ผู้เขียนทำได้ดีมากเลยครับ

พชรอรนางเอกของเรื่องเป็นดาราซูเปอร์สตาร์ (อิมเมจเป็นใคร เหมือนดาราสาวคนไหนน่าจะรู้เดาได้ไม่ยากนะครับ อิอิ) นิสัยก็ออกจะดูหยิ่ง และไว้ตัวมากซึ่งเธอกำลังจะได้เข้าแต่งงานสมรสสมรักกับสิลาสามีที่แสนดีอย่างมีความสุขถ้าไม่ถูกแฟนเก่าของศิลามารบกวนเสียก่อน

แม้ว่าตอนอ่าน อาจจะมีบางฉากบางตอนที่อุ้มสมติดจะหมั่นไส้ในความหยิ่งของดาราสาวอย่างพชรอร แต่ก็เข้าใจเธอเพราะตัวพชรอรเป็นเด็กกำพร้า ยากที่จะมีใครจริงใจกับเธอจริงๆเธอจึงจริงใจกับคนที่จริงใจกับเธอเท่านั้น แต่พชรอร ก็จัดว่าเป็นนางเอกที่น่าสงสารน่าเห็นใจมากเลยนะ (จริงๆ นางเอกของผู้เขียนก็น่าสงสารแทบทุกเรื่องน่ะ ๕๕๕.จบไม่ยักจะสวย) แต่ความน่าสงสารของพชรอรมันอยู่ตรงที่ว่าพิธีแต่งงานที่วาดฝันไว้ถูกทำลายไม่เหลือชิ้นดี ขาดสติ ขับรถออกไปได้รับอุบัติเหตุสูญเสียดวงตาไปข้างหนึ่ง หน้าเสียโฉมอีก เธอถูกแฟนเก่าของศิลา คือ ธีรรัตน์ตามราวีไม่หยุดไม่หย่อนทั้งยามเป็นและยามตาย จนในที่สุด แม้ว่าสุขภาพกายจะดีขึ้นทว่าสุขภาพใจกลับแย่ลงทุกวัน ทุกวัน จะมันระเบิดออกมา ปะทุราวกับลาวา ดังนั้นจะเห็นพชรอรกรี๊ดกรีดร้อง ด้วยความกลัวและตกใจอยู่บ่อยครั้ง (เรื่องนี้ผีออกบ่อยไม่เบาครับ)

ยิ่งสงสารพชรอรขึ้นมาอีกก็ตรงที่ว่าเธอมีความฝันที่จะได้แต่งงาน ได้เป็นเจ้าสาวที่สวย แต่พอความฝันถูกทำลายพชรอรไม่ได้สวยดังเดิมแล้ว ด้วยความที่ตอนนั้นสุขภาพจิตเริ่มแย่แล้วล่ะพชรอรก็ยังวาดฝันต่อไป ตัดภาพชุดเจ้าสาวมาแปะกับภาพใบหน้าของเธอตอนยังสวยอยู่บ้างไรบ้าง...

ตัวละครอีกตัวที่ชอบคือ เจ๊เกรวี่กะเทยสาวที่เป็นผู้จัดการของพชรอร ที่ออกมาให้คลายความน่ากลัวได้บ้างยามใดที่เจ๊เกรวี่ออกมาก็สร้างรอยยิ้มบรรเทาความหลอนลงได้ไม่ยากเลย...เรียกได้ว่าเป็นตัวประกอบ (ที่เด่น)ที่อุ้มสมชอบมากเลยนะ ...หรือจะเป็นตัวประกอบที่ออกมาแค่ฉากเดียว อย่าง ลุงหมักอุ้มสมก็ชอบเช่นกัน

เมื่อมีตัวละครที่ชอบก็ต้องมีตัวละครที่ไม่ชอบ ก็คงเป็นบรรดาหมอ และ พยาบาล ที่โรงพยาบาลจิตเวชตั้งแต่ตาหมอวีระ เจ้าของไข้ มาจนยายพยาบาลเลยทีเดียว...คืออุ้มสมไม่รู้นะว่าโรงพยาบาลจิตเวชจริงๆดูแลคนไข้กันยังไง ...แต่ยายพยาบาลนี่...เอิ่ม...คุณควรจะมีจรรยาบรรณบ้างนะกับการดูแลรักษาคนไข้ ผู้ป่วยน่ะ...แต่นี่ทำอะไรรุนแรงมากๆ แถมไร้มารยาทอีกแม้ว่าคนไข้จะเป็นคนบ้าก็ตาม (แต่จริงๆ นางเอกก็ไม่ได้บ้าน่ะ ๕๕๕.)

สิ่งที่ทำให้ชอบเรื่องนี้มากคือปมของเรื่องที่พลิกไปพลิกมา หักมุมไปมา แบบว่าหายใจไม่ทั่วท้องเลยทีเดียว ลุ้นสุดๆ...ผู้เขียนเก่งมากๆ ทำให้ผู้อ่านอยากอ่านให้จบไวๆเพราะอยากรู้ว่าตอนจบจะเป็นอย่างไร ...สุดท้ายแล้วใครจะอยู่ ใครจะตาย ...คนหลอกคนผีหลอกคน คนหลอกผี ผีหลอกคน อ่านจบอย่างรวดเร็วเลยล่ะครับ ...อยากให้ได้อ่านกันจริงๆนอกจากความน่ากลัวแล้ว เสน่ห์ของเรื่องนี้ก็คือการพลิกปมไปมานี่ล่ะ ...ชอบมากๆครับ

อุ้มสม

๖  ตุลาคม  ๒๕๕๖