นวนิยายโดย : อุรุดา โควินท์

สำนักพิมพ์ : ณ ดา พับลิชชิ่ง (ในเครือยิปซี)

รายละเอียด

“ฉันคิดถึงสามีขึ้นมาจับใจ

ราวกับว่าเขาไม่ได้จากไปไหน

ยังอยู่ที่ใดที่หนึ่งบนโลกนี้

ฉันรักเขาเหลือเกินแท้ที่จริงแล้ว

ฉันไม่ได้สูญเสียเขาไป

เขาอยู่กับฉันในห้องนี้

และจะไปอยู่กับฉันที่เชียงราย

คิดแล้วฉันก็น้ำตาไหล

สองสามเดือนที่ผ่านมา

ฉันมัวทำอะไร

ฉันวางหัวใจไว้ผิดที่ผิดทาง

ต้องขยับปีกี่ครั้ง

ผีเสื้อจึงจะบินข้ามบึง”

เรื่องย่อเพิ่มเติม

ทันทีที่สูญสิ้นชายผู้เป็นที่รักสุดหัวใจไปก็เป็นสัญญาณให้ พะแพง ได้รู้ว่า ได้เวลาแล้วที่เธอจะต้องเรียนรู้ในการใช้ชีวิตคนเดียวเรียนรู้ที่จะเผชิญโลกใบนี้เพียงลำพัง...ไร้ซึ่งชายที่รัก จะคอยเคียงข้างอีกต่อไป

โลกของพะแพงไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว...บางครั้งก็สดใสบางคราก็อึมครึม บีบคั้นหัวใจ เธอเดินทางจากคีรีวง...ที่ที่เคยอยู่กับเขามากกว่า ๘ปี มุ่งหน้าสู่กรุงเทพฯ เช่าห้องที่เมืองทองธานี และหางานทำที่นี่หากิจกรรมหลายต่อหลายอย่างทำ เดินทางไปหลายๆ ที่ ทั้งเหนือจรดใต้

และนี่ก็ทำให้พะแพง ได้พบเจอกับคนหลายๆคน ที่เข้ามาในชีวิตของพะแพง ณ ช่วงเวลาที่ พะแพงตัวคนเดียวทั้งชายที่ทำให้หัวใจของเธอวูบไหว หวั่นไหว ได้อีกครั้งหากมันก็จบลงที่ความปวดใจทุกครั้ง หรือ จะชายหนุ่มหัวใจเด็ก ที่ทุกอย่างบนโลกใบนี้ล้วนแต่เป็นเรื่องเล็กน้อยเป็นต้น

พะแพง เป็นดั่งผีเสื้อสีดำกำมะหยี่...ที่เธอมักจะได้พบจะทำอย่างไรหนอ ผีเสื้อตัวเล็กจะพยุงปีก โบยบึงข้ามไปยังอีกฝั่งของบึงงามได้สำเร็จโดยไม่ต้องวกไปวนมาเช่นนี้

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

ยังอยู่ในโหมดรีวิวนิยายดราม่ากับอุ้มสม อยู่นะครับ (แต่เรื่องหน้าอุ้มสมจะพาทุกท่านรีวิวนิยายรักโรแมนติกอบอุ่น แล้วล่ะครับ) ซึ่งเรื่องนี้ก็เป็นแนวดราม่า บอกเล่าเรื่องราวชีวิตของผู้คนหนึ่ง...

“ผีเสื้อที่บินข้ามบึง”เป็นเรื่องราวชีวิตของ พะแพง ที่สูญเสียชายที่เธอรักไป เธอจึงต้องใช้ชีวิตเพียงลำพังพึ่งตัวเอง และทำทุกอย่างเพื่อตัวเอง ทั้งขึ้นจากใต้สู่กรุงเทพทำงานกับสำนักพิมพ์แห่งหนึ่ง พบเจอเพื่อนเก่า พบเจอคนใหม่ๆ เข้ามาในชีวิตขึ้นเหนือล่องใต้ไปทั่ว นั่นทำให้ชีวิตของพะแพงได้พบกับเรื่องราวหลากหลายทั้งดีและไม่ดี ปะปนกันไป แล้วเธอผู้เปรียบดั่งผีเสื้อจะบินข้ามบึงแห่งนี้ไปได้อย่างไร ?

นิยายที่ดึงดูดความสนใจได้ตั้งแต่ชื่อเรื่องเล่มนี้...นักอ่านหลายท่านอาจจะยังไม่คุ้นทั้งชื่อเรื่องและนักเขียน (ซึ่งอุ้มสมก็เป็นหนึ่งในนั้น)แต่ด้วยความที่นิยายเรื่องนี้เคยลงเป็นตอนๆ ทางนิตยสารสกุลไทยและพบว่าได้รับกระแสตอบรับที่ดีอุ้มสมเลยอยากลองนิยายชีวิตเล่มนี้ดูบ้าง...ซึ่งก็ไม่ทำให้ผิดหวัง

อุ้มสมชอบทั้งชื่อเรื่อง...ผีเสื้อที่บินข้ามบึงที่สื่อความหมายเป็นนัยในเรื่องราวทั้งหมดได้ดี ชอบทั้งหน้าปกที่มีรูปผีเสื้อมากมายหลากหลายชนิด หลายแบบ (บางท่านอาจจะคิดว่าเป็นสารคดีผีเสื้อเพราเห็นหน้าปก ๕๕๕) และล้วนมีแต่ผีเสื้อที่สีออกโทนไปทางเข้ม สีดำ เป็นต้นซึ่งก็มีที่มา... และที่ชอบอย่างยิ่งคือ นามปากกาผู้เขียน “อุรุดา โควินท์” เก๋และไพเราะมากๆ เลยครับ ไม่ทราบว่าเป็นชื่อจริงๆ ของผู้เขียนเลยหรือเปล่า

ความรู้สึกของการอ่านเรื่องนี้...มันเป็นทั้งนิยายชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งสูญเสียสามี ให้ความรู้สึกของความดราม่า แต่ด้วยทั้งเรื่องนั้นเล่าโดยตัวนางเอกผ่านสมุดบันทึกของนางเอก...พะแพง นั่นทำให้อุ้มสมไม่ได้เพียงแต่รู้สึกว่ากำลังอ่านนิยายเฉยๆหากสร้างความรู้สึกว่า กำลังอ่านบันทึกประจำวัน บันทึกส่วนตัวของเพื่อนสาวอย่างพะแพง ตามติดชีวิตของหญิงสาวคนนี้อย่างช้าๆ ...พะแพง เอ๊ย ! ผู้เขียนเดินเรื่องได้ดี บรรยายได้ชวนติดตามมีเสน่ห์ในความเรียบง่ายของมัน

ตัวละครหลักของเรื่องที่สำคัญที่สุดอย่าง “พะแพง” นั้น ก็เป็นนางเอกอีกคนที่อุ้มสมชอบ...ไม่ได้ชอบเพราะเธอเป็นผู้หญิงที่แปลกหรือมีส่วนต่างจากนางเอกคนอื่นๆ หากชอบเพราะความเป็นผู้หญิงธรรมดาคนนึงของพะแพงต่างหากล่ะ พะแพงเป็นคนธรรมดา ไม่ได้เก่งหรือแกร่งมาจากไหน เป็นเพียงผู้หญิงที่สูญเสียสามีไปการอยู่ตัวคนเดียวของพะแพง หรือพบเจอกับคนหลายๆ คน นั้น จึงทำให้เธอรู้สึกวาบไหวไปบ้างโดยเฉพาะกับผู้ชายอีกคนนึง พะแพงทั้งดื่มของมึนเมา และสูบบุหรี่ (แต่ไม่ได้ติดขนาดหนักจนรู้สึกว่าน่าเกลียด แต่อุ้มสมรู้สึกว่าพะแพงก็เป็นคนธรรมดาที่พบเห็นได้มากในสังคม)

เรื่องราวชีวิตของพะแพง ที่บอกเล่าใน “ผีเสื้อที่บินข้ามบึง”นั้นชวนติดตาม และวางไม่ลงเลยละครับ อยากรู้ว่าชีวิตของเธอจะเป็นอย่างไรพะแพงจะเลือกเส้นทางอะไร จะได้พบเจอกับใครบ้างผู้เขียนทำให้ชีวิตประจำวันของพะแพงที่บางสิ่ง บางส่วนก็ดูจะธรรมดากลายเป็นความน่าสนใจ

อย่างเช่น ถ้อยคำหลากหลาย ประโยคดีๆที่ปรากฏอยู่ภายในนิยายเรื่องนี้

“ขาวไม่ใช่สีมันคือความว่างอันไร้ขอบเขต ดำคือความมืด ไม่เห็น ไม่รู้ และไม่รู้สึกขาวและดำจึงเป็นสีที่เหมาะกับฉัน”

“...ความรักไม่ได้มาในเวลาที่เราต้องการหรอกแล้วมันก็ไม่ได้มาอย่างเพียบพร้อม มันมาเพื่อเรียกร้องบางสิ่งจากเรา...หลายครั้งเลยล่ะ ที่เราต้องสูญเสีย ยอมแลกเพื่อความรักเราต้องชั่งใจเอาเองว่ามันคุ้มกันหรือเปล่า”.

ฯลฯ

ยังมีคำพูดดีๆปรัชญาความรัก การใช้ชีวิต ดีๆ มากมาย แทรกอยู่ภายในบันทึก เอ๊ย ! นิยายเรื่องนี้...ชวนให้ลอง ‘เสพ’ กันดูครับ

ตัวละครที่อุ้มสมไม่ค่อยชอบ เห็นจะเป็นคุณคชา หรือ พี่ช้าง ชายหนุ่มเจ้าคารม ปากหวาน และฉลาดที่จะให้ความหวังกับผู้หญิงทุกๆคน ที่เข้ามาในชีวิตเขา แม้ไม่เคยบอกรักสักครั้งทำให้ไม่ค่อยอินกับความรักที่เขามีให้พะแพง ทั้งทีอุ้มสมชอบพระเอกที่เป็นกวีหรือมีถ้อยคำโดนๆ มากเลยนะ แต่กับนายพี่ช้างคนนี้นี่ไม่ไหวอ่ะ...ไม่ค่อยชอบ ฮ่าๆมีความรู้สึกว่าความรู้สึกที่พี่ช้างมีให้พะแพงนั้น มันก็เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นเพราะถึงอย่างไร เขาก็เลือกแฟนตัวจริงของเขามากกว่าอยู่ดีขณะที่อุ้มสมอ่านนี่แบบว่าทั้งหงุดหงิด หมั่นไส้ พะแพง และทั้งเป็นกำลังใจให้พะแพงหลุดพ้นจากบ่วงแร้วรักของนายคนนี้ได้เสียที

ตอนแรกอุ้มสมก็หงุดหงิดกับความอ่อนแอของพะแพงที่ตอนแรกทำทีจะตัดใจจากพี่ช้าง ได้ แต่สุดท้ายก็แพ้ใจอันอ่อนแอ ทำเอาผีเสื้ออย่างพะแพงถึงกับโบยบินหลงทาง แต่พอนำมาพิจารณา นำมาขบคิดดู ว่าความรู้สึกของพะแพง ณ ตอนนั้นถึงเสียชายที่รักไป ย่อมปรารถนาความรัก แน่นอน อดคิดไม่ได้ว่าถ้าเราเป็นพะแพงบางที...อาจจะอ่อนแอมากกว่านี้ก็เป็นได้กระมัง และสุดท้ายก็ชื่นชมการตัดสินใจของพะแพงเป็นที่สุดมันทำให้อุ้มสมรู้สึกได้ว่าเธอทั้ง ‘เก่ง’ และ ‘แกร่ง’ แล้ว อย่างเต็มภาคภูมิ

พะแพงนั้นมีความรู้สึกว่าสามีของเธอไม่ได้ตายจากไปไหนหรอก...ช่วงชีวิตของพะแพง มักจะได้พบกับผีเสื้อสีดำลายกำมะหยี่ที่โบยบินมาให้เธอได้พบ บางทีเขาอาจจะกลายเป็นผีเสื้อ คอยเฝ้าดูกระมัง ว่าเธอจะมีชีวิตต่อไปอย่างไร...พะแพงจะต้องก้าวข้ามไปอีกฝั่งฝันให้จงได้!

และนอกจากพะแพงแล้วตัวละครอีกตัวที่อุ้มสมชอบมากๆก็คือ นก ...ชายหนุ่มที่เด็กกว่าพะแพงสี่ปี อายุสามสิบเอ็ดแล้ว ถือว่าเป็นผุ้ใหญ่หากก็ยังคงมีความเป็นเด็กเต็มเปี่ยม...พ่อปีเตอร์แพน ของพะแพง คนนี้ น่ารัก สดใสเป็นธรรมชาติ อย่างตอนที่ชมพะแพงว่าสวยนั้น ก็ชมจากใจจริงไม่ได้แฝงด้วยการเกี้ยวพาราสีเลยเขารักษาความเป็นเด็กได้จนถึงสามสิบเอ็ดเชียวหรือนี่ แต่นกกลับทำให้อุ้มสมมั่นใจว่าเขามีความรักให้กับพะแพง...รักมาก เห็นได้จากหลายต่อหลายการกระทำของนก และก็แอบเชียร์ให้นกเป็นรักครั้งใหม่ของพะแพงที่สมหวังเสียด้วย!

บางทีก็อดอิจฉานางเอกอย่างพะแพงไม่ได้เธอตะลอนเที่ยวไปทั่วทุกที่ ทั้งประเทศไทยจริงๆ อุ้มสมอยากจะเที่ยวแบบพะแพงบ้างจังฮ่าๆ ไม่ว่าจะกรุงเทพ นครศรีธรรมราช พัทลุง เชียงใหม่ เชียงราย เป็นต้น...

มีบางจุดที่ขัดๆ เล็กน้อยคงเป็นตอนที่ พี่วาด ให้เงินพะแพงไปจัดการเรื่องบ้านเป็นจำนวนมาก ซึ่งพี่วาดไม่ใช่ญาติของพะแพงแถมยังเจอกนได้ไม่นาน อยากให้มีรายละเอียดมากกว่านี้ว่าเพราะเหตุใดพี่วาดจึงถูกชะตา รักพะแพง จะให้ยืมเงินและไม่คิดจะคืน...แต่คงเป็นเพราะความที่เป็นเรื่องเล่าเป็นบันทึกของพะแพง...และเล่าผ่านพะแพง

ลองอ่านกันดูนะครับ...ชวนให้เสพเรื่องราวของพะแพงและบุคคลอีกหลายคนที่เข้ามาในชีวิตของเธอ เสพอรรถรสผ่านตัวอักษร...บางทีอาจจะเป็นบทเรียนเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิตของคุณๆ ได้บ้าง...ไม่มากก็น้อย

เธอจะข้ามไปยังอีกฝั่งของบึงงามได้อย่างไรหากยังแบกความเจ็บปวดไว้จนปีกของเธออ่อนล้าเต็มที

อุ้มสม

๒๕ กันยายน๒๕๕๖