เกมดาริกา

นวนิยายโดย : ธรากร

สำนักพิมพ์ : อรุณ

รายละเอียด

บางที ถ้าคุณเลิกมอง 'มายา' เป็นภาพลวงตา คุณอาจเห็นมนตร์เสน่ห์ของ 'มายา' ก็เป็นได้

พิมพ์ดาว ซูเปอร์สตาร์อันดับหนึ่งของเมืองไทยเธอเข้าวงการมาตั้งแต่อายุยังน้อย ชีวิตจึงเต็มไปด้วยความเสแสร้งมายาเล่นละครได้ตลอดเวลาทั้งในจอและในชีวิตจริ­งเพราะความขี้วีนขี้เหวี่ยงไม่แคร์สื่อนี่เ­องทำให้เธอถูกลอบยิง โชคชะตาจึงชักพาคนที่เกลียดดาราเข้าไส้อย่­าง ศิรัฐ ให้มาเป็นบอดี้การ์ดชายหนุ่มเคยมีความหลังฝังใจกับคนรักเก่าซึ่งทิ้งเขาเพื่อก้าวเข้าสู่วงการบันเทิง

เล่ห์รักท่ามกลางเหลี่ยมร้าย เธอจะทำให้เขามองเห็นความงามของ 'มายา' และยอมรับมันได้หรือไม่เพราะเธอไม่ได้อยากให้เขาเป็นเพียงบอดี้กา­ร์ดผู้ดูแลความปลอดภัยแต่อยากให้เป็นคนที่ดูแลหัวใจเธอไปทั้งชีวิต

เรื่องย่อเพิ่มเติม

เธอคือซูเปอร์สตาร์อันดับหนึ่งของเมืองไทย และช่วงนี้ก็ราวกับว่าเคราะห์ซ้ำกรรมซัดเธอเสียเหลือเกิน...ด้วย พิมพ์ดาว นั้นตกเป็นข่าวหน้าหนึ่งไม่เว้นแต่ละวัน ทั้งในเรื่องของชู้สาว ปัญหาเกาเหลากับดาราสาวร่วมค่าย จนได้รับสมญา ‘นางฟ้าสมองกลวง’ ซึ่งสร้างความโกรธาให้กับพิมพ์ดาวเป็นที่สุด...แต่เธอก็ไม่แคร์ ไหนจะเรื่องราวของคำทำนายจากหมอดูว่าชื่อของเธอเป็น ๑ ในอักษรที่กำลังมีอันตราย อีกทั้งการถูกลอบยิงลอบทำร้ายของบุคคลปริศนา...อะไรกันเนี่ย ! เรียกได้ว่าช่วงนี้พิมพ์ดาวสุดแสนจะซวยเสียเหลือเกิน...และเธอจะจำต้องพึ่งพาบอดี้การ์ดอย่างเขา

เขาเกลียดดารา...ศิรัฐ กล้าพูดคำนี้อย่างเต็มปากเต็มคำ ด้วยบอดี้การ์ดหนุ่มรูปหล่ออย่างเขาก็เคยถูกหักอกมาก่อน...แถมฝ่ายหญิงยังเป็นคนรักที่เมื่อได้เป็นดาราดัง ผกาพรรณ ก็ทอดทิ้งเขาไปอย่างไม่ไยดี วงการบันเทิงมันก็มีแต่ความมายา ความหลอกลวงทั้งนั้นแหละ ...แต่ทำไงได้ในเมื่อเขาจำต้องรับหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดให้ซูเปอร์สตาร์สาวอย่าง พิมพ์ดาว แถมสาวเจ้าอย่างเที่ยวประกาศว่าเขาเป็นแฟนเธอด้วยอีก...เอาล่ะซีจากที่เขาเกลียดวงการบันเทิง ศิรัฐก็ต้องออกทีวีขึ้นหน้าหนึ่งไม่เว้นแต่ละวัน...และผกาพรรณดันกลับมาด้วยอีก แถมเขายังเผลอใจไปรักดาราสาวอย่าง พิมพ์ดาวเข้าเสียด้วย

ความรักระหว่างซูเปอร์สตาร์สาวกับบอดี้การ์ดหนุ่มจะลงเอยอย่างไร ในเมื่อมีปัญหาตามมาตลอด ทั้งเรื่องของ ธนวัฒน์แฟนเก่าของพิมพ์ดาว อีกทั้งยังความริษยาของเพื่อนร่วมวงการด้วยกันอย่าง มายาวี และปรารถนา ไหนเลยจะพี่ผึ้ง หรือ ผกาพรรณ แฟนเก่าของศิรัฐ ที่พิมพ์ดาวแสนจะเคารพรักด้วยเสียอีก

แล้วใครกันล่ะที่คิดร้ายกับพิมพ์ดาวจนถึงขั้นส่งมือปืนมาลอบยิงและจับซูเปอร์สตาร์สาวกดน้ำ...ตามมาด้วยเหตุการณ์ร้ายๆ ต่างๆ นานา

เกมดาริกา...เกมของดาราซูเปอร์สตาร์อย่างเธอที่ต้องฟาดฟันกับอริสุดฤทธิ์ จะจบลงอย่างไร

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

อุ้มสมอ่านและรีวิวนิยายแนวลึกลับ มาติดกันหลายเรื่องเลยทีเดียว เกรงว่านักอ่านจะเบื่อเสียก่อน วันนี้ก็เลยขอหยิบยกนวนิยาย “เกมดาริกา” นิยายเบาๆสบายๆ มาอ่านและรีวิวเพื่อผ่อนคลายอารมณ์กันนะครับ

“เกมดาริกา” เป็นเรื่องราวของความมายาในวงการบันเทิง เรื่องราวของซูเปอร์สตาร์สาวอย่าง พิมพ์ดาว ที่เป็นข่าวฉาวไม่เป็นแต่ละวัน ถูกแฟนเด็กบอกเลิกเพื่อไปคบกับดาราสาวคู่อริ ไหนเลยจะเรื่องของการที่ถูกลอบทำร้าย จนเธอต้องว่าจ้างบอดี้การ์ดผู้เก่งกาจมาดูแล...และ “ศิรัฐ”คือชายหนุ่มผู้โชคดีคนนั้น ทว่าชายหนุ่มกลับเกลียดดาราและวงการมายาเป็นที่สุดเพราะครั้งหนึ่งเคยถูกแฟนสาวที่พอเข้าวงการแล้วดังก็มาหักอกเขาซึ่งแฟนสาวคนนั้นก็คือดารารุ่นพี่ที่พิมพ์ดาวสุดแสนจะเคารพและเมื่อศิรัฐกับพิมพ์ดาว รักกันจนคบกันเป็นแฟนจริงๆ ขึ้นมา ปัญหามากมายก็ค่อยๆเข้ามาสู่เขาและเธอ

อุ้มสมอ่านงานของนักเขียนท่านนี้เป็นเรื่องแรกด้วยชื่อ ‘ธรากร’ นั้นอาจดูหน้าใหม่ในวงการนวนิยายรัก แต่ผู้เขียนก็อยู่ในวงการน้ำหมึก วงการวรรณกรรมมานานพอสมควร เรื่องเกมดาริกานี้อุ้มสมก็อ่านจบลงอย่างรวดเร็ว ด้วยรูปเล่มไม่หนามาก สำนวนไหลรื่น เข้าใจง่ายแม้จะมีบางจุดรู้สึกสะดุดบ้างนิดหน่อยแต่เมื่ออ่านจบแล้วก็มีอะไรให้พูดถึงและติชมมากมาย

ว่าด้วยตัวละคร“พิมพ์ดาว” ที่เป็นนางเอกของเรื่อง ที่เป็นซูเปอร์สตาร์อยู่ในวงการบันเทิงมากกว่า๑๐ ปี ทำให้เป็นดาราที่มีชื่อเสียง และอยู่ในช่วงที่ตกเป็นข่าวหน้าหนึ่งตลอด เปิดเรื่องมาที่ว่าพิมพ์ดาวผลักแฟนเก่าที่ทิ้งเธอ ไปหาศัตรูคู่อริจนตกสระน้ำกันทั้งหญิงร้ายชายเลว ที่เทศกาลหนังเมืองกาญจน์แค่เริ่มเรื่องภาพลักษณ์ของเธอก็แรงเสียแล้ว แต่บุคลิกของพิมพ์ดาวก็ใช่ว่าจะแรงเสมอไป ซึ่งก็เป็นอีกสิ่งที่อุ้มสมชอบด้วยเธอจะมีความโก๊ะซุกซ่อนอยู่ในความแรง ความเริ่ดหรือกระทั่งความเกรียนของเธอเอง ทั้งในเรื่องของการที่ชอบใส่ชุดกิโมโนอยู่ในคอนโดฯคนเดียว ด้วยฝันว่าจะรับบท คุณหญิงกีรติ หรือการที่ไม่ชอบการใครพูดถึงเรื่องอายุสามสิบของเธอเช่น “อายุปูนนี้แล้ว...”เป็นต้น เรียกได้ว่านางเอกแรงๆ อย่างเธอก็มีความโก๊ะ อันทำให้ดูน่ารักยิ่งกว่าเดิมเสียด้วย

และการที่พิมพ์ดาวต้องทำทีว่าตัวเองนั้นสวยแรง ขี้เหวี่ยง ขี้เวียนนั้นอุ้มสมมองว่าทั้งหมดเป็นแค่การใส่หน้ากากของพิมพ์ดาวมากกว่า อันนี้จริงพิมพ์ดาวก็มีสันดานของความเป็นผู้หญิงสูงนะคือต้องการการดูแล เทคแคร์ เอาอกเอาใจ ยิ่งตอนรักกับพระเอกความเป็นผู้หญิงที่ว่าเริ่มเห็นได้ชัด อย่างที่บอกว่าพิมพ์ดาวต้องแสร้งเล่นละครในชีวิตจริงก็เป็นเพราะว่าเธอชีวิตอยู่ ณ วงการบันเทิง ที่มีแต่ความหลอกลวงหาความจริงใจไม่ได้ หรือบางทีเป็นเราก็อดไม่ได้เหมือนกันนะถ้าเจอนักข่าวถามมาแบบไร้มารยาท ไม่เกรงใจกันเลย...

ชอบประโยคหนึ่งในเรื่องที่พิมพ์ดาวพูดกับศิรัฐ “บางทีการเฟคก็ไม่ใช่เรื่องน่าเกลียดเสมอไปนะยิ่งในสังคมในปัจจุบันเนี่ย การพูดขวานผ่าซากต่างหากที่อันตรายการเฟคอันเป็นเหมือนมารยาททางสังคม ที่เราต้องทำดีกับคนอื่นไว้ก่อนเพื่อป้องกันการกระทบกระทั่งกันภายหลัง ระหว่างคนที่คุณเจอหน้าแล้วเขายิ้มให้กับคนที่คุณเจอหน้าแล้วเขาเบ้ปากใส่ คุณจะรู้สึกดีกับคนไหนมากกว่ากันล่ะ”

ส่วน “ศิรัฐ” พระเอกของเรื่องนั้น เปิดตัวมาด้วยการเป็นบอดี้การ์ดมาดเท่ คุ้มครองไฮโซสาวอย่าง ปรารถนา ที่ชายหนุ่มดันแอบเผลอใจไปรักเจ้าหล่อนเข้าให้ สุดท้ายสิ่งที่ศิรัฐมอบให้ปรารถนาก่อนจะจากไปด้วยหมดหน้าที่ก็คือ...จูบ พระเอกของเรานี่ถึงจะเป็นแค่บอดี้การ์ดแต่ก็มีพ่อเป็นท่านนายพล และแม่เป็นถึงอาจารย์ในมหา’ลัย ซึ่งมุมน่ารักของศิรัฐก็มีมากอยู่เหมือนกัน เมื่อพอคบหากับนางเอกแล้วพระเอกของเราจะแสดงความหวานกับนางเอกให้คนอ่านได้เสพน้ำตาลกันเป็นระยะๆ

จุดขัดใจของพระเอกคงเป็นเรื่องของความโลเลของพระเอกในช่วงเริ่มต้นคือแบบหมั่นไส้พระเอกมากที่พอเจอผกาพรรณคนรักเก่าแล้วพยายามจะไปนัวเนียด้วยหวังสานสัมพันธ์ต่อ จนเป็นข่าวใหญ่ แบบว่าอันนี้เข้าใจนางเอกเลยและอุ้มสมเชียร์ให้พิมพ์ดาวโกรธเต็มที่ ... อีกเรื่องเกี่ยวกับศิรัฐ คงเป็นเรื่องของความรักที่อุ้มสมรู้สึกว่าตานี่รักคนง่ายเหลือเกิน ๕๕๕. ตอนผกาพรรณ ...รักแรกอันนี้ให้ผ่าน ผู้เขียนปูปูมหลังมาพอสมควร มาจนถึงแม่ไฮโซปรารถนานี่ก็ไม่รู้ว่าทำไมพระเอกถึงไปรักนางได้ แถมยังมอบจุมพิตตราประทับให้อีก จนกระทั่งพิมพ์ดาว ซึ่งเป็นนางเอกของเรื่องอันนี้อุ้มสมยิ่งรู้สึกเลยว่าพระนางรักกันง่ายเกิน คือน่าจะใส่รายละเอียดไปมากกว่านี้ให้มีความหนามากกว่านี้อีกนิด จะทำให้คนอ่านอินกับความรักของพระนางได้มากขึ้นเพราะมีฉากกุ๊กกิ๊กระหว่างคู่พระนางมากมาย

ในส่วนของตอนที่พิมพ์ดาวเข้าใจศิรัฐผิด ในเรื่องของบุศราแม้ว่าจะดูเหมือนไม่มีเหตุผล ไร้สาระเกินไป แต่ ณจุดนี้อุ้มสมก็แอบเข้าใจพิมพ์ดาวนะ...ลงเมื่อเรารักใครมากๆ เข้าแล้วก็ไม่อยากให้คนที่เรารักสนใจคนอื่นมากกว่าเราทั้งนั้นละ แท้จริงหัวใจของพิมพ์ดาวเองก็ปลอบบางไม่น้อยแตกง่ายเป็นที่สุด !

ผู้เขียนเดินเรื่องเร็ว ทำให้ชวนติดตาม เพราะกระชับโดยเฉพาะในช่วงกลางเรื่อง ไปจนถึงท้ายเรื่องแต่บางส่วนอย่างที่บอกก็อยากให้ลดความสปรีดลงอีกนิดนึงเพราะยังมีบางช่วงที่เดินเรื่องเร็วจนรู้สึกงงๆ

มีปมให้ลุ้นหลายประเด็นเลยทีเดียว สำหรับเรื่องนี้โดยเฉพาะเรื่องของการลอบทำร้ายพิมพ์ดาวว่าเป็นฝีมือใครกันแน่จะฝีมือของเพื่อนดาราในวงการเดียวกัน ศัตรูคู่อริ หรือจะเป็นเพราะคำทำนายของหมอดูจริงๆ... ซึ่ง ณ จุดนี้ ขอชื่นชมผู้เขียนเลยครับ ผู้เขียนเก่งมากในเรื่องของการซ่อนปม หักมุมในช่วงท้ายเรื่องเรื่องราวที่มีกลิ่นอายสืบสวนนิดๆ เพราะบอกตามตรงว่าอุ้มสมเดาไว้หลายอย่างเลยกลับเรื่องของการทำร้ายพิมพ์ดาวแต่กลับเดาไม่ถูกเลยสักนิด...ผิดคาดมาก...ต้องอ่านกันเองเลย...ในช่วงใกล้จะจบนี่เป็นอะไรที่แบบว่าลุ้นมาก...ชื่นชมผู้เขียนครับ!

จุดขัดใจที่ยังพอมีบ้างอยู่หลายประเด็นด้วยกัน...ทั้งในเรื่องของสรรพนามที่มีหลุดบ้างเล็กน้อย ในตอนที่มายาวีพูดถึงปรารถนา โดยปรารถนาอายุมากกว่ามายาวี...แต่มายาวีดันเรียกว่าน้อง ซึ่งมีอยู่ตอนหนึ่ง หรืออีกประเด็นหนึ่งที่อ่านแล้วก็แอบสงสัยเพราะตัวเองไม่เคยมีโอกาสได้ใกล้ชิดคนในวงการบันเทิงเลย แบบว่าทั้งตัวดาราผู้จัดการ หรืออื่นๆ ในนิยายเรื่องนี้ แม้จะมีนิสัยต่างกันทั้งดีและร้าย แต่มีสิ่งหนึ่งที่อุ้มสมรู้สึกว่าเหมือนกันมากก็คือเรื่องของการ ‘โทรจิก’ คือโทรหากันแต่ละครั้งนะไม่ต่ำกว่าสิบกว่าร้อยมิสคอลสักกะคน ๕๕๕. แบบว่าอ่านไปอ่านมาชักรำคาญ เพราะมีบ่อยมาก และแทบทุกคนในเรื่องเลยไหนจะเป็นเสียงเรียกเข้ามือถือของพระเอกอีก “หนึ่งสองสามถ้าไม่รับจะโกรธแล้วน้า” ตอนอ่านช่วงแรกที่ฮามากเลยอะ แทบจะขำก๊ากออกมาเลยบอดี้การ์ดอะไรกัน เสียงเรียกเข้าเป็นเช่นนี้ ๕๕๕.แต่รู้สึกว่าใส่เสียงเพลงเข้ามาบ่อยเกินเช่นกัน...ทำให้ชักเริ่มเอียน

เหตุการณ์ที่ยังรู้สึกว่าไม่ค่อยสมเหตุสมผล และหงุดหงิด ก็คงเป็นตอนที่ศิรัฐถูกมอมเหล้า แล้วพนักงานในผับ ๒ คนเห็น แต่กลับไม่ไปช่วยดันนั่งนินทายายมายาวีที่เป็นคนมอมเหล้าพระเอก แล้วพอศิรัฐเป็นข่าว ต้องทะเลาะกับนางเอกยาย ๒ ตัวนี้ก็หายหัวไปไม่ออกมาเลย ปล่อยให้พระนางทะเลาะกันตั้งนานกว่าจะคืนดีกันได้

อีกคู่หนึ่งที่จะไม่พูดที่ไม่ได้ เพราะเป็นคู่ที่อุ้มสมรู้สึกว่าทำให้เรื่องนี้สนุกยิ่งขึ้น และจะเรื่องราวของพระนาง ความรักที่ดูเบาโหวงแต่เรื่องราวของคู่นี้ทำให้เรื่องดูหนักขึ้น และมีสาระขึ้นแม้จะเป็นคู่ของตัวร้ายก็ตามคือเรื่องราวของ ดาวร้ายสาวทั้งในจอและนอกจออย่างมายาวี กับนักข่าวหนุ่มกระจอกๆนามว่า บริทัตเป็นคู่ที่โดดเด่นเหมือนกันนะ แบบว่าใครกันจะไปเชื่อว่าคนร้ายกาจที่แทบจะหาความดีไม่ได้อย่างมายาวีนี่จะมีคนรักจริง รักมากจนทุ่มเทให้ทุกอย่าง (ซึ่งอุ้มสมเองก็แทบจะไม่เชื่อเหมือนกัน)เพราะแม้ว่ามายาวีจะรักบริทัตจริงๆ เหมือนกัน (ฝ่ายชายบอกว่าเห็นความดีในความไม่ดีของมายาวี)แต่ตัวมายาวีเองก็เจ้าทิฐิมานะรับไม่ได้ถ้าดาราดังอย่างตัวเองจะคบกับบริทัตอย่างเปิดเผยเพราะกลัวจะอับอายขายหน้า ทั้งๆ ที่ใจจริงเธอก็รักบริทัตแล้วก็เถอะ ! ถ้ามายาวีลดความทิฐิลงสักนิด ชีวิตเธอคงจะมีสุข ไม่ต้องไปริษยาใครเพราะอุ้มสมรู้สึกว่าเธอเองก็โชคดีที่เจอคนอย่างบริทัต อุ้มสมอดอยากที่จะให้คู่นี้จะเศร้าไม่ได้แบบว่าให้ไม่สมหวัง แล้วสุดท้ายคนที่เสียใจเป็นมายาวีไปเลย...อินจัด ฮ่าๆ

อย่างที่บอกว่าช่วงท้ายเรื่องนี่ อุ้มสมให้คะแนนผู้เขียนไปเต็มๆเลย ในเรื่องของการเปิดเผยความจริง เพราะนอกจากจะเดาไม่ถูกแล้ว...คนเขียนอยากตลบหลังคนอ่านซ้ำสองอีก ! ...รู้สึกอย่างอ่านแนวสืบสวนสอบสวนเต็มรูปแบบหรือโรแมนติกที่เน้นสืบสวนแบบจัดเต็มของ “ธรากร” เลยทีเดียว

เชียร์ให้อ่านกันดูครับ...เบาๆ สบายๆ ...อ่านแบบไม่คิดอะไรมากนี่ท่าจะสนุกมากเลยครับ

บางที...ถ้าคุณเลิกมอง ‘มายา’ เป็นภาพลวงตา คุณอาจเห็นมนตร์เสน่ห์ของ ‘มายา’ ก็เป็นได้...

อุ้มสม

๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๖