นวนิยายโดย : ศรีสุรางค์

สำนักพิมพ์ : 1168

รายละเอียด

“แล้วตกลงต่อไปเราจะเลี้ยวซ้ายหรือเลี้ยวขวาดีล่ะคะ”

ฉันถามเบา ๆเกรงว่าจะรบกวนการคิดหนักเรื่องหนทางของเขา

“ผมรู้แล้วล่ะเลี้ยวซ้าย”

ฉันเปิดสัญญาณไฟเลี้ยวถอนคันเร่งชะลอรถลง

“เราต้องหยุดสนิทก่อนเพราะเราเป็นทางโท”

ฉันเหยียบเบรกจนรถหยุดสนิท

“แล้วมองขวา”

ฉันหันหน้าไปมองทางขวาตามเขาบอกไม่เห็นมีรถอะไรมา

“แล้วก็มองซ้าย...”พอสิ้นเสียงสั่งเบาๆ ฉันก็หันกลับมามองซ้าย

ไม่ทันระมัดระวังจนแก้มไปชนกับจมูกโด่งๆ ของเขาเข้าอย่างจัง

คุณโมกข์สูดลมหายใจเข้ากึ่งตกใจ กึ่ง...พึงพอใจ

สายตาระยิบระยับของเขามันฟ้องว่า

คนเจ้าเล่ห์ใช้อุบายแอบหอมแก้มฉันสำเร็จแล้ว

มีสีหน้าเหมือนแมวที่เพิ่งขโมยปลาย่างไปได้...สุขใจ...สมใจ

“พอไม่มีรถแล้วเราก็เลี้ยวได้”เขาแกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่ตาซุกซนร้ายกาจ

ฉันควรจะโกรธเขาแต่กลับไม่โกรธเลยได้แต่เขินอายจนทำตัวไม่ถูก

แย่จริง ๆหัวใจของฉันร่ำร้อง อย่าเลยนะคะ คุณโมกข์ขา...

อย่าน่ารักไปกว่านี้เลย...ฉันจะต้านทานเสน่ห์ของคุณไม่ไหวอยู่แล้ว

เรื่องย่อเพิ่มเติม

อ่านนิยายรักพาฝัน สุดน้ำเน่ามาตั้งมาก...แต่ใครเล่าจะไปคิดกันว่าในชีวิตจริงจะมีโอกาสได้พบกับเรื่องราวเหล่านี้ดังเช่นเธอ...หลงบุหลัน

เพราะพินัยกรรมสุดประหลาดทำให้หลงบุหลันต้องแต่งงานกับป่าโมกข์ ชายหนุ่มสุดหล่อ เพอร์เฟ็ค รวย มาดเนี้ยบ ...เหลือเชื่อที่ผู้หญิงกำพร้า ธรรมดา ฐานะยากจน ติดนิยายพาฝันอย่างหลงบุหลัน จะได้พบเจอ...และยังได้แต่งงานกันอีก ถึงจะเป็นการแต่งงานแบบกำมะลอก็เถอะ !

แต่ทำไงได้...เมื่อนับวันที่ใกล้ชิดกันเจ้าสาวกำมะลอ ก็หลงรักเจ้าบ่าวคนนี้เสียเหลือเกิน ...ถามเจ้าบ่าวอย่างป่าโมกข์ก็ดูเหมือนจะมีใจให้เสียอีก...หลงบุหลันชักใจใจละลายขึ้นทุกวันๆ เพราะป่าโมกข์

อีกทั้งเรื่องราวน้ำเน่าต่างๆ นานาในนิยาย ก็ดันค่อยๆ เกิดขึ้นจริงกับหลงบุหลันเข้าแล้วล่ะสิ !

ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน

อ่านงานของศรีสุรางค์มาเพียงเรื่องเดียวคือ“วามเวหน” ที่อุ้มสมสุดจะชอบ และติดใจมาก จนอยากอ่านเรื่องเก่าๆ ของผู้เขียนและก็นำเข้ามาเก็บในกองดองหลายเรื่อง (รอยจำในดวงใจ, ดาราแดง, ธารทับทิม,เล่ห์ร้ายนิยายรัก) อุ้มสมเลยเลือก “เล่ห์รักนิยายรัก” มาอ่านและรีวิวในวันนี้

เนื้อเรื่องของเล่ห์ร้ายนิยายรักก็เป็นเรื่องราวของ สาวสวยกำพร้าแม่ ออกมาเลี้ยงชีพด้วยตัวเอง อยู่ในบ้านหลังเล็กทำงานหนัก รันทดเหลือหลายอย่าง หลงบุหลัน ที่จำต้องแต่งงานเพราะพินัยกรรมระบุไว้กับ ป่าโมกข์ ชายหนุ่ม น่ารัก แสนดีและนี่ก็เป็นแค่จุดเริ่มต้นของความรักของเขาและเธอที่ช่างเหมือนกับนิยายรักพาฝันสุดน้ำเน่า ที่หลงบุหลันเคยอ่านยิ่งนัก...แต่ยังมีเรื่องน้ำเน่ามากกว่านี้เสียอีกที่หลงบุหลันจะได้เผชิญ !

อ่านพล็อตด้านบนแล้วอาจรู้สึกว่าซ้ำๆและเกลื่อนกลาด แต่ “เล่ห์ร้ายนิยายรัก” เป็นการหยิบยำเรื่องราวของนิยายน้ำเน่าที่เราเคยอ่านกันมารวมมิตรเลยละครับไม่ว่าจะเป็นเรื่องของพินัยกรรม...การแต่งงานกำมะลอ...ปานแดง...ล็อคเก็ต...ชาติกำเนิดลึกลับ...พระเอกสุดเท่รวย...นางเอกกำพร้า ยากจน โอว์ !หยิบยำพล็อตน้ำเน่าที่คนอ่านชอบมายำจริงๆ ครับ

และความสนุกของเรื่องนี้ก็คือความน้ำเน่าของมันนี่ละครับ...อุ้มสมอ่านแล้ว ลุ้นอยู่ตลอดเวลาว่า เอ...ศรีสุรางค์จะใส่เรื่องราวในนิยายน้ำเน่าที่เคยพบเห็นอะไรลงมาอีกน้าซึ่งผู้เขียนทำได้ดีเลยนะครับ อ่านแล้วไม่รู้สึกว่าน่าเบื่อ เป็นโรแมนติกผสมผสานกับ คอเมดี้ฮาๆ ได้อย่างหลงตัว...อ่านแล้วไม่เครียดเลยครับ คือจัดอยู่ในกลุ่มที่ชอบแม้ว่าก่อนอ่านจะคิดว่าน่าจะชอบมากกว่านี้ (น่าน...แกยังเรื่องมากนะอุ้มสม)

ที่จะไม่พูดถึงไม่ได้...ก็คือความน่ารักของพระเอก“ป่าโมกข์” ...ผู้ชายชื่อแปลก (เขามีน้องชายสามคน...ป่ารัก ป่าสัก ป่าไทร) ป่าโมกข์เป็นพระเอกที่แสนจะน่ารักมากเลยละครับน่ารักจนไม่รู้จะบรรยายยังไง ... เอาตามที่นางเอกเธอได้บรรยายไว้ละกัน

เขา...มาดเท่ยิ่งกว่าชายกลางของพจมาน

รวยกว่าท่านชายของปริศนา

หล่อเหลายิ่งกว่าพี่ภาคย์ของดาวพระศุกร์

คือถ้าใครชอบแนวพระเอกหวานอบอุ่น อ่านแล้วเขิน จิกหมอน เพ้อ ...เล่ห์ร้ายนิยายรักก็เป็นอีกตัวเลือกที่ดีเลยละครับ

และด้วยความที่นางเอกของเรื่องคือ“หลงบุหลัน” นั้นชอบอ่านนิยาย และในอยากเป็นนักเขียนนิยาย ...เล่ห์ร้ายนิยายรักจึงใช้นางเอกอย่าง หลงบุหลัน เป็นผู้เล่าเรื่อง เล่าผ่านเธอตั้งแต่ต้นจนจบซึ่งเป็นอะไรที่อุ้มสมชอบมาก ทำให้เรื่องสนุกขึ้นมากเลยทีเดียวครับเพราะทำให้ผู้อ่านเข้าถึงตัวละครหลักอย่างเธอได้มากขึ้นและให้ความรู้สึกเหมือนมีเธอกำลังเมาท์เรื่องรักของเธอให้เราฟังกันอย่างสนุกปาก(สนุกมือ) ...ซึ่งคนอ่านก็สนุกหู (สนุกตา) ...เสียนี่กระไร J

ตัวละครอีกตัวที่น่าสนใจคือ...“ป่ารัก” น้องชายจอมกวนของป่าโมกข์ ที่แม้จะออกมาไม่มาก แต่ก็มีบทบาทที่เด่นและขโมยซีนคู่พระนางได้ดีเลยทีเดียว...เพราะความกวนนี่ล่ะ...แอบอยากอ่านเรื่องของป่ารักบ้าง ไม่รู้ว่าผู้เขียนจะเขียนไหม

โดยรวมแล้วชอบครับ...แม้จะเป็นนิยายรักที่พล็อตไม่มีความแปลกใหม่อะไร...แต่การหยิบนำพล็อตทั้งหลายแหล่ซึ่งอย่างที่บอกว่าไม่มีความแปลกใหม่ หลายๆ พล็อต แต่เป็นเรื่องที่อยู่กับนักอ่านและนักอ่านล้วนแต่ชื่นชอบมายำรวมกัน...นั่นแหละครับคือความแปลกใหม่ของนิยายเรื่องนี้...

เล่ห์ร้าย นิยายรัก

อุ้มสม

๑๖ สิงหาคม๒๕๕๖

ป.ล. ...นางเอกของเรื่อง "หลงบุหลัน" นั้นเป็นผู้หญิงผิวสี ...แม่ของเธอบรรยายไว้ว่าเธอสวยเหมือนนางเอกถึง ๓ คน..เลยเอาภาพนางเอกที่แม่หลงบุหลันบรรยายไว้ ทั้ง ๓ คน มาฝากครับ

....เริ่มจากคนแรก "ลินดา ค้าธัญเจริญ"

...คนต่อมา อุ้มสมเริ่มเกิดทันล่ะ ... ฮิฮิ "พรชิตา ณ สงขลา (เบนซ์)"

...และอีกคน... "หน่อย บุษกร"