รักก็คือรัก ไม่มีอะไรมากหรือน้อยไปกว่านั้น#คือรัก ดวงตะวัน
|
|||
๑๓๗ - น้ำใสใจจริง ; ว.วินิจฉัยกุล - น้ำใสใจจริง นวนิยายโดย : ว.วินิจฉัยกุล
รายละเอียด เหมือนทุกครั้งที่ฟังเพลงนี้จากกีตาร์ผสมเสียงร้องคลอเบา ๆ ภาพความเป็นจริงตรงหน้ามักเลือนหายไปชั่วขณะ ผมยังจำได้ถึงวันเวลาในอดีต เมื่อเรายังมีความทุกข์ความกังวล และเหนื่อยหนัก น้อยกว่าเวลานี้อยู่มากมันเป็นช่วงเวลาที่หลาย ๆ คน คงยอมรับว่าเป็นเวลาที่ดีที่สุดของชีวิต เมื่อเราผ่านพ้นความไร้เดียงสาอย่างเด็กมาแล้ว แต่ก็ยังไม่เคยชินกับความขมขื่นลำเค็ญของวันเวลาแห่งความเป็นผู้ใหญ่ เรามีวันเวลาระหว่างกลาง-วันของวัยหนุ่มสาว เอาไว้เป็นความทรงจำที่ดีที่สุดของเรา
เรื่องย่อเพิ่มเติม ความรัก ความผูกพัน...ที่เกิดจาก ‘น้ำใสใจจริง’ น้ำแห่งมิตรภาพทีจะไม่มีวันเลือนจางห่างหายไปจากใจของพวกเขา และ เธอ... แม้ว่าในช่วงปี ๑ ของนิสิตนักศึกษาอย่างเขาและเธอ ที่สอบติดในวิทยาลัยแห่งใหม่ และอยู่ต่างจังหวัด...ปัญหาต่างๆชวนให้วุ่นวายนักก็ค่อยๆ ตามมา ไม่ว่าจะเป็น ไฟฟ้าดับบ่อย ไม่มีน้ำใช้ แถมน้ำยังเป็นน้ำบาดาลอีกสารพัดปัญหาล้วนชวนให้นิสิตจากเมืองกรุงอยากจะลาออก กลับไปยังบ้านของตัวเองยิ่งนัก แต่ด้วยเวลาที่ใช้ชีวิตร่วมกัน...นอนด้วยกัน...อยู่หอเดียวกันจนผูกพันกันยิ่งนัก ก็ทำให้บังเกิดความทรงจำดีๆ ขึ้นมามากมายและสุดท้ายพวกเขาและเธอก็ได้รู้ว่า...ช่วงเวลาที่อยู่ที่นี่ เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตแล้วล่ะ!เพราะทั้งร่วมทุกข์...ร่วมสุข หัวเราะ...ร้องไห้ สมานฉันท์...ทะเลาะมาด้วยกันทั้งสิ้น
ความรู้สึกส่วนตัว...บันทึกหลังอ่าน ด้วยความที่อุ้มสมเกิดนึกอยากอ่านงานของอาจารย์วินิตา...หรือว.วินิจฉัยกุล นักเขียนชั้นครูอีกท่านที่อุ้มสมนับถืออย่างยิ่ง จึงหยิบเรื่องรักเบาๆใสๆ ระหว่างผองเพื่อนหนุ่มสาวเล่มนี้ มาอ่านและรีวิวละกัน “น้ำใสใจจริง”เป็นเรื่องราวความรัก ความผูกพัน ระหว่างมิตรภาพหนุ่มสาว ที่เกิด ณวิทยาลัยแห่งนี้...เป็นรุ่นแรก รุ่นเบิกเบิก เลยทีเดียวเพราะด้วยความที่วิทยาลัยอยู่ต่างจังหวัด เพิ่งเปิดทำการสอนเป็นปีแรก ทำให้มีอะไรหลายต่อหลายอย่างที่เกิดปัญหากับทุกคน จนบางทีก็คิดจะท้อหนีไปเรียนที่อื่น ...แต่สุดท้ายด้วยน้ำใสใจจริง ของพวกเขาและเธอ ก็ไม่ทำให้พวกเขาและเธอลืมเลือนความทรงจำดีๆที่มีให้กันมา เรื่องหลายต่อหลายเรื่องที่เครียดในวันนั้น...เมื่อนำกลับมาเล่าระลึกถึงกลับรู้สึกขบขันยิ่งนัก ...เป็นความทรงจำที่ดีที่สุดของหนุ่มสาวเหล่านี้เลยทีเดียว! เป็นนวนิยายรักใสๆ สมชื่อ “น้ำใสใจจริง”กว่า ๔๖๑ หน้า ที่อุ้มสมอ่าน ไม่ได้รู้สึกเบื่อเลยสักนิดด้วยความที่มีตัวละครมากมายหลากหลาย จึงได้เห็นเรื่องราวของตัวละครทุกตัวอ่านสนุกทั้ง ๙ ตอน เลยละครับ เป็นนิยายอารมณ์ดีอีกเรื่องที่อยากแนะนำอ่านแล้วได้ทั้งหลากหลายอรรถรส ไม่ว่าจะเป็น เสียงหัวเราะ ความซาบซึ้ง ความรัก เมื่ออ่านจบแล้วก็อมยิ้มอย่างมีความสุขทำเอาอุ้มสมอยากใช้ชีวิตนิสิต นักศึกษาขึ้นมาทันที ! และยังรู้สึกว่าผูกพันกับทุกตัวละครในท้องเรื่องมากมาย...ไม่ว่าจะเป็น โจม... หนุ่มลูกทุ่งนักกรีฑา ...ที่แม้ว่าหนุ่มๆ หลายต่อหลายคนจะให้ความสนใจกับดนตรีสากลเล่นกีตาร์ไฟฟ้า ...แต่โจมก็ยังคงเป่าขลุ่ยต่อไป หาอะไรทำในแบบของเขาที่ไม่เหมือนใคร...และแทบจะไม่มีใครเหมือนทั้งการเข้าไปในป่าเพื่อดู ‘สัตว์ประหลาด’ โจมเป็นคนซื่อ จริงใจ ตามแบบฉบับหนุ่มบ้านนอก ครีม... สาวเมืองกรุงมีดีกรีความสวยเป็นที่หนึ่ง ! บาดใจชายทุกคน อัธยาศัยดี น่ารักเป็นมิตรกับทุกคน พ่อของครีมเป็นถึงนายทหาร ทำให้หวงลูกสาวคนนี้เป็นอย่างยิ่งด้วยคุณสมบัติทั้งหมดทั้งมวลที่กล่าวมาทำให้มีคนรักครีมมากมาย...แต่ครีมก็มีใจให้หนุ่มลูกทุ่งอย่าง โจม คนเดียว ทัดภูมิ ...หนุ่มหล่อมาดเท่ เจ้าชู้เป็นที่สุด (สมัยนี้ก็เรียก เพลย์บอล...คาสโนว่าตัวพ่อ) ชอบจีบหญิงเพราะความที่มาดเท่ และคารมยังคมคายเสียอีก ทำให้ทัดภูมิกระชากใจสาวๆได้หลายคนเลยทีเดียว ทว่าก็ได้เพียงระยะเวลาสั้นๆ เพราะพ่อคุณเล่นจีบหญิงพร้อมกันหลายต่อหลายคนเลยท้ายสุดสุดท้าย เพราความเจ้าชู้ ก็นำความเดือดร้อนเข้าตัวพ่อคุณจนได้ อ้อม ... อ้อมเพชรศิษย์บขส. คือสมญานามที่ทัดภูมิขนาดนามให้กับเธอ ด้วยความที่แสนห้าว ไม่กลัวใครขึ้นรถเมล์เก่งนักหนา พร้อมที่จะลุยขึ้นรถบขส. ได้อย่างคล่องแคล่วเป็นผู้หญิงในไม่กี่คน ที่ทัดภูมิไม่ได้จีบ และเกี้ยวพาราสีด้วยเลยเพราะอ้อมมีท่าทีเหมือนทอมบอย แถมตัดผมทรงกะลาครอบคล้ายผู้ชายอีกด้วย แต่แม่คุณก็ซ่าส์เกินหญิงจริงๆนี่ละ ชอบหาเรื่องผีมาเล่มให้เพื่อนๆ ฟังประจำ ! โหม่ง... หนุ่มบ้านนอกใจดี ธรรมะธัมโม รักสัตว์เป็นนักหนา เห็นสัตว์เป็นไม่ได้ พานกขุนทองมาอยู่ด้วยแถมเมื่อมาอยู่หอ ด้วยเดชะบุญก็ทำให้โหม่งได้ผูกพันกับสุนัขอย่าง เจ้าบอย แคน... เมื่อพูดถึงโหม่งก็ต้องเอ่ยถึงนายคนนี้ด้วย...เพื่อนร่วมห้องของโหม่ง ที่นิสัยต่างกันโดยสิ้นเชิงแคนเป็นหนุ่มเมืองกรุง ใส่แว่น รักสะอาด เกลียดสัตว์ทุกชนิด บ้านเปิดร้านขายยาปากจัด จุกจิกจู้จี้ และขี้บ่นเป็นที่สุด ป๊อ ... หนุ่มร่างอ้วน เป็นพ่อครัวหัวป่าก์ที่บ้านเปิดภัตตาคารในเมืองกรุง เมื่อมาอยู่หอทำให้ป๊อมีวิชาติดตัวมาด้วยมักจะแอบทำอาหารให้เพื่อนๆ กินในยามดึกประจำ แต่ใครว่าคนอ้วนจะรักใครไม่เป็น...อย่างน้อยหมูอย่างป๊อก็มีหัวใจละกัน มหาบุญโปรย ... พี่มหาของทุกคนเป็นที่เคารพของทุกคน ด้วยความที่เคยบวชเรียนมาก่อน ทั้งยังจบเปรียญธรรมชอบเข้าไปเดินจงกรมในป่า ทำเอาสาวๆ ที่มาเรียนวันแรกหลงคิดว่าพี่มหาเป็นอาจารย์ ! รุ้ง ... สาวไฮโซ สวยโดดเด่น พอๆ กับครีม มาดคุณหนู เย่อหยิ่ง ถือตัว รักการแข่งขัน หนิง ... ถูกเลี้ยงดูอย่างไข่ในหินทำให้ขี้แย อ่อนแอ ชอบร้องไห้อยู่บ่อยๆ และอารมณ์อ่อนไหว กิ๊ก ... อดีตนางรำสมัยอยู่โรงเรียนเก่าและเมื่อจะแสดงอะไรในงานต่างๆ ก็จะนึกถึงกิ๊กเลย ! นี่ก็เป็นตัวละครหลักทั้งหมดที่เป็นนักศึกษานี่ละครับหากขาดใครไปสักคน เรื่องนี้คงจะหมดความสนุกไปเยอะเลยยังไม่ได้นับตัวละครที่เป็นอาจารย์ เป็นคนงาน และตัวประกอบอื่นๆ อีกมากมายเลยนะ...แนะนำให้อ่านเลยครับ (แต่อุ้มสมคาดว่าน่าจะมีคนเคยอ่านเรื่องนี้หลายต่อหลายคนแล้วละ) อุ้มสมขอบอกว่า อ่านเรื่องนี้อย่างมีความสุขมากมายอ่านไปอมยิ้มไปเลยทีเดียว และก็อ่านจบลงอย่างมีความสุข ...ชอบในหลายๆ ฉาก หลาย ๆตอน แต่ละช่วงนี่แบบว่า...ฮามากอ่ะ ฮ่าๆ ฟีลกู๊ดสุดๆ ไม่ว่าจะเป็นตอนที่โจมพาครีมไปดูสัตว์ประหลาดในป่า แบบว่าเก๋ไก๋เสียไม่มีพระเอกเรื่องนี้พานางเอกสุดสวยเข้าไปดูเหี้ย ! ครับผม (เหี้ย หรือตัวตะกวด เป็นๆ เลยนี่ละครับ...) ได้ใจมาก แบบว่าไม่เคยเห็นพระเอกเรื่องอื่นจะกล้าทำมาก่อน ๕๕๕. (อุ้มสมขออนุญาตใช้คำสามัญเลยอาจดูหยาบคายไปนิดนึง...แต่ฉบับนิยายอาจารย์วินิตา ก็ใช้คำนี้ครับ แหะๆเพราะเป็นเรื่องของวัยรุ่น ทำให้มีภาษาปากมากมาย) หรือจะเป็นตอนที่ หนุ่มเจ้าชู้ อย่างนายทัดภูมิ ที่จีบสาวในเวลาใกล้เคียงกัน ใช้คารมในการจีบเหมือนกันทุกคน ‘เป๊ะ’ ไม่มีเปลี่ยนสักประโยคเลย แบบว่าเลี่ยนสุดๆ...ที่ไม่ซ้ำกันก็คงเป็นดอกกุหลาบ ที่นายทัดภูมิจะให้คนละสีแถมยังอุตส่าห์ลอกกลอนไปให้สาวๆ แล้วบอกว่าพ่อเจ้าประคุณแต่งเองอีก ฮากร๊ากเลย ที่รุ้ง(๑ ในสามสาว ที่ทัดภูมิจีบ) บอกว่าเคยเห็นกลอนบทนี้มาก่อน ทัดภูมิใช้นามแฝงว่า เนาวรัตน์พงษ์ไพบูลย์ ป๊าดดด ! เล่นกวีชั้นครูเลย ๕๕๕.แบบว่าสะใจมากที่พอรถไฟชนกัน แล้วนางทัดภูมิโดนเอาคืนอย่างเจ็บแสบเลยทีเดียว...อุ้มสมชอบตอนนี้มากอ่ะเพราะกรรมยังไม่สนองทัดภูมิเพียงเท่านี้...ยังมีสาวบ้านทุ่งมาตามตื๊อพ่อเจ้าประคุณอีก! อยากมีอีกมากอ่ะครับที่ชอบ...แต่เกรงว่าจะเล่าจนจบเรื่องเสียก่อน ท่านใดที่ยังไม่เคยอ่านเชิญชวนให้อ่านเลยครับ...รับรองว่าไม่ผิดหวังอีกทั้งยังจบลงด้วยความประทับใจ อิ่มเอม...มีความสุข แบบว่าชอบตอนจบมากมายกับเรื่องราวบทสรุปของทุกตัวละคร โดยเฉพาะคู่ของ ทัดภูมิ กับ อ้อมตอนจบนี่เป็นอะไรที่แบบว่า...ถ้าสมัยนี้คงต้องบอกว่า “น่ารักอ่ะ” อุ้มสมขอจบการรีวิวด้วยกลอนบทนี้ จาก “น้ำใสใจจริง” ในวัยฝันวันเยาว์ของเราผอง ข้าวสีทองดาษดาฟ้าแจ่มใส ทุกโลกหล้าอ้าอุ่นละมุนละไม มีความรักเริงไหวในชีวา มีวันใดไหนจะเป็นเช่นวันโน้น ความอ่อนโยนแผ่วเพรียกเหมือนเรียกหา ให้ทบทวนหวนคำนึงถึงเวลา อย่าร้างราคืนกลับประทับทรวง (ว.วินิจฉัยกุล) อุ้มสม ๑๑ตุลาคม ๒๕๕๖ อ่านแล้วครับ สนุกดีทีเดียวแต่ก็ไม่ถึงกับประทับใจจนต้องซื้อเก็บ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ความชอบคงไม่เหมือนกัน
โดย: Nat_NM วันที่: 11 ตุลาคม 2556 เวลา:12:03:20 น.
เล่มนี้เป็นเล่มขึ้นหิ้งสำหรับเรานะ ชอบมากๆๆ อ่านแล้วอารมณ์ดี เป็นเล่มที่เราซื้อเก็บสะสมด้วยค่ะ
โดย: ข้าวปั้น IP: 122.111.6.206 วันที่: 11 ตุลาคม 2556 เวลา:13:03:32 น.
เคยดูแต่ที่เป็นละครตอนเด็กมากๆ มีนัท เต๋า ศรราม แคท จำเนื้อเรื่องไม่ค่อยได้แล้ว
โดย: kunaom วันที่: 11 ตุลาคม 2556 เวลา:13:28:17 น.
เรื่องนี้ชอบมากค่ะ อ่านแล้วอารมณ์ดีเช่นเดียวกับคุณข้าวปั้นเลยค่ะ ตอนเป็นละครสมัยศรราม ก็สนุก โดย: กล้ายางสีขาว วันที่: 11 ตุลาคม 2556 เวลา:14:24:40 น.
เคยอ่านและดูละครเมื่อนานแล้วค่ะ สมัยพี่เต๋ายังวัยรุ่น
สนุกทั้งหนังสือและละครค่ะ โดย: polyj IP: 223.205.161.215 วันที่: 11 ตุลาคม 2556 เวลา:16:15:13 น.
เล่มนี้พี่หยิบ ๆ วาง ๆ มาหลายรอบแล้วค่ะ แต่ไม่ได้อ่านสักที
โดย: หวานเย็นผสมโซดา วันที่: 11 ตุลาคม 2556 เวลา:16:26:47 น.
เล่มนี้อ่านเมื่อนานมาก ๆ แล้ว (น้องอุ้มสมอาจจะยังไม่เกิดด้วยซ้ำมั๊ง หุหุ)
งานของอาจารย์ไม่เคยเก่าหรือพ้นสมัยตามวันเวลาที่ล่วงเลยเลยจริง ๆ โดย: แม่ไก่ วันที่: 11 ตุลาคม 2556 เวลา:21:19:08 น.
ยังไม่เคยอ่านเลยค่าาา แต่อยากลองอ่านงานของ ว.วินิจฉัยกุล ดูบ้าง กะลังเลือกๆ อยู่
โดย: ~*Sing Praise*~ วันที่: 11 ตุลาคม 2556 เวลา:21:42:15 น.
เป็นอีกเรื่องที่ชอบมากๆ อ่านได้ไม่เบื่อเลย ^^
โดย: Lek IP: 27.145.158.76 วันที่: 11 ตุลาคม 2556 เวลา:22:58:45 น.
อ่านนานแล้วค่ะ ...แต่จำได้ว่าอ่านแล้วค่อยข้างเฉย ๆ นะคะ
โดย: Serverlus วันที่: 12 ตุลาคม 2556 เวลา:7:13:04 น.
ชอบเรื่องนี้เหมือนกันครับ จนได้มาอ่าน ของขวัญวันวาน ที่เป็นชีวิตนักศึกษาเหมือนกัน แต่โตขึ้นมาอีกหน่อย เลยชอบมากกว่าครับ
โดย: สามปอยหลวง วันที่: 13 ตุลาคม 2556 เวลา:15:05:14 น.
จำได้ว่าเคยดูเป็นละครค่ะ สมัยนั้นยังไม่เป็นหนอนหนังสือ เพิ่งมารู้เอานี่แหละว่าแต่งเรื่องโดยนักเขียนชั้นครู
โดย: คุณหนูฤดูร้อน วันที่: 13 ตุลาคม 2556 เวลา:19:52:22 น.
เคยดูละครค่ะ ตอนนั้นติดมาก...แต่ฉบับนิยายยังไม่เคยอ่านเลยค่ะ
โดย: Aneem วันที่: 14 ตุลาคม 2556 เวลา:6:40:46 น.
คุณ เนินน้ำ อ่านพีเรียดของอาจารย์มาหลายเรื่อง ...แต่ยังไม่เคยอ่าน สองฝั่งคลอง เลยครับ น่าสนๆ
คุณ Nat_NM , คุณ Serverlus อิอิ นิยายก็เหมือนอาหารนี่ล่ะครับ แล้วแต่ลิ้นของคนชิม คุณข้าวปั้น, คุณกล้ายางสีขาว ขึ้นหิ้งเช่นกันครับ ...อ่านแล้วมีความสุขมากมาย คุณ: kunaom, คุณ Sab Zab' คุณpolyj , คุณAneem ละครไม่เคยดูเลยครับ แต่รุ้ว่าดังมาก เพราะมีคนพูดถึงมากมาย คุณ คุณหนูฤดูร้อน เป้นงานที่มีชื่อเสียงอีกรเื่องของ อ.วินิตาเลยครับ คุณ สามปอยหลวง เล็งๆ ของขวัญวันวานไว้เหมือนกันครับอาจารย์...คงต้องลองๆ คุณ: lovereason อิอิ..ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน และคอมเม้นให้กำลังใจเ่ช่นกันครับ คุณ หวานเย็นผสมโซดา , คุณ ~*Sing Praise*~ ลองหาอ่านดูนะครับ ไม่ผิดหวัง คุณ ~:พุดน้ำบุศย์:~ , คุณLek ชอบมากๆ เช่นกันครับ...ใจตรงกัน ^^ คุณ: แม่ไก่ เห็นด้วยเลยครับพี่แม่ไก่...ไม่ตกยุคตกสมัยเลย ^^ โดย: อุ้มสม วันที่: 14 ตุลาคม 2556 เวลา:19:15:49 น.
ชอบชอบชอบ ไล้ไล้ไล้
โดย: ป้อม IP: 58.97.37.61 วันที่: 11 สิงหาคม 2558 เวลา:13:13:48 น.
|
อุ้มสม
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 231 คน [?] แฟนเพจ "อุ้มสม" Group Blog All Blog
Friends Blog
Link |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
เห็นชื่อหนังสือแล้วอยากบอกว่าเป็นอีกเล่มหนึ่งที่ถูกใจค่ะ
อ่านครั้งแรกน่าจะประมาณยี่สิบปีแล้วมั๊งคะ หยิบมาอ่านกี่ครั้งก็ไม่เบื่อเลย
ตอนนี้กำลังกลับมาอ่านเรื่องสองฝั่งคลองค่ะ ถ้ายังไม่ได้อ่านแนะนำเลยค่ะ อ่านสนุกได้ความรู้ด้วยค่ะ