Group Blog
All Blog
|
สมุดบันทึก หน้าที่ 8 : แล้วพรุ่งนี้จะดีขึ้นเอง มีเรื่องเศร้ามากกว่านั้น ในวันที่โดดเดี่ยวอย่างวันนี้ เพิ่งคุยโทรศัพท์กับเพื่อนคนหนึ่ง เพื่อนคนนี้ไม่ใช่เพื่อนสนิท แต่เป็นคนเดียวที่ทำให้รู้สึกดีได้ทุกครั้งที่คุยด้วย ทั้งที่เป็นคนสุดท้ายที่เรามักจะโทฯ ไปหา เป็นคนเดียวที่ไม่ช่วยแก้ปัญหาแต่มักจะชวนคุยด้วยเรื่องอื่นและทำให้เราสบายใจขึ้นเสมอ เป็นคนที่มักยุ่งอยู่ทุก 7 วัน วันละมากกว่า 14 ชั่วโมง เพราะงานที่รับผิดชอบค่อนข้างมาก แต่เขาจะอดทนฟังเรื่องงี่เง่าของเราได้นานกว่าใครเสมอ ทุกครั้งเรามักจะได้ยินเสียงหัวเราะกับเรื่องเล่าตลกๆ ให้เราสบายใจได้อยู่เสมอ และทุกครั้งก่อนจะวางสายสนทนาเขามักจะถามว่า สบายใจขึ้นบ้างหรือยัง ถ้ายังก็นอนหลับซะนะแล้วพรุ่งนี้จะดีขึ้นเอง นั่นคือเพื่อน และเป็นแค่เพื่อน ไม่มีอะไรเคลือบแฝงในมิตรภาพ... เมื่อตอนที่เราจะย้ายจากกรุงเทพฯ ไปอยู่ต่างจังหวัดเมื่อปลายปี 2548 เรานัดกินข้าวก่อนเราจะไปอยู่ไกล ครั้งที่หนึ่ง เพื่อนบอกว่า ไม่ว่างต้องพาคนป่วยไปโรงพยาบาล ครั้งที่สอง เพื่อนบอกว่า ไม่ว่างต้องไปเฝ้าคนป่วยที่โรงพยาบาล ครั้งที่สาม เพื่อนบอกว่า ไม่ว่างต้องไปงานศพ เป็นอันจบ ก็คิดว่าไม่ได้เจอกันแน่ - - ก่อนออกเดินทาง ตอนนั้นอยู่ที่สถานีรถไฟหัวลำโพง ก็เลยโทฯ ไปหาอีกครั้งบอกว่า เราจะไปแล้วนะ เพื่อนถามว่า รถไฟออกกี่โมง เราตอบว่าตีห้าครึ่ง เพื่อนบอก โชคดีนะ แล้วเราก็รอเดินทาง - - เป็นการเดินทางที่เงียบเชียบและโดดเดี่ยวที่สุด แต่การไปครั้งนั้นเป็นการไปด้วยความฝันและอุดมการณ์ มีเพลง มาให้บ้านเกิด ของพงษ์เทพ กระโดนชำนาญ ดังก้องอยู่ในใจให้ฮึกเหิม และไม่นานใกล้รถไฟจะออก สิ่งที่ทำให้ตกใจคือการปรากฎตัวของเพื่อนคนนี้... กลัวจะมาไม่ทันเลยไม่ได้บอกว่าจะมาส่ง... ขอโทษนะที่ไม่ได้มาตามนัดเลยสักครั้ง เพราะเรามัวแต่ยุ่งกับงานศพ แฟนเราเพิ่งเสีย ประโยคร้าวรานที่ฟังแล้วถึงกับอึ้ง เพื่อนนั่งแท็กซี่จากพัฒนาการไปหัวลำโพงด้วยเวลาไม่ถึง 40 นาที เพื่อใช้เวลาในการ ส่ง แค่ 5 นาที ล่าสุดเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา ด้วยความระลึกถึง ก็โทฯ ไปนัดกินข้าวอีกครั้ง เพื่อนบอกว่า ไม่ว่างต้องไปงานศพพ่อแฟน ความรู้สึกตอนนั้นคือ โกรธ... เฮ้ย, ทำไมนัดทีไรไปงานศพทุกที แต่คิดอีกที เรื่องแบบนี้คงไม่มีใครมานั่งล้อกันเล่น แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเคือง (งอน) วันนี้โทรศัพท์ไปหาเพื่อนคนนี้อีกครั้งหลังจากที่หายเคือง (งอน) บอกเพื่อนไปว่า รู้ไหมโทฯ มาทำไม โกรธ...เรื่องวันที่นัดแล้วไม่ไป เพื่อนหัวเราะ เป็นเสียงหัวเราะธรรมดาที่คุ้นเคยตลอดมา เขาบอกว่า เราต้องไปงานศพพ่อแฟน ตั้งแต่แฟนเราตายพ่อแม่เขาก็ไม่เหลือใคร พอพ่อเขาตายเราก็เลยต้องไป นั่นทำให้เราย้อนกลับมามองตัวเองว่า ทุกครั้งเรามักคิดแบบเอาแต่ใจตัวเองว่าทำไม ถึงต้องเป็นแบบนั้น ทำไมถึงต้องเป็นแบบนี้ โดยไม่เคยมองกลับไปเป็นเขาบ้าง ว่าคนเราแต่ละคนมักจะมีเหตุผลของตัวเองอยู่ทั้งนั้น แต่เรื่องบางเรื่องที่เราเอาตัวเองเป็นบรรทัดฐานเราก็จะไม่มีวันเข้าใจเขา แต่ถ้าเราเปิดใจให้กว้างสักนิด คิดกลับกันว่าถ้าเราเป็นเขาบ้างแล้วนั้นเราจะทำยังไง เราอาจจะใจเย็นไม่พอเหมือนเขาก็ได้ และก่อนวางสาย เพื่อนยังคงเหมือนเดิมที่เคยเป็นตลอดห้าปีที่ผ่านมา สบายใจขึ้นบ้างหรือยัง ถ้ายังก็นอนหลับซะนะแล้วพรุ่งนี้จะดีขึ้นเอง ------------------------------------------------------------------------ และสำหรับ คอลัมน์ใหม่ที่เปิดฉลองเบิ๊ดเดย์ "ไกลเท่าฟ้า" อัพเดทเกี่ยวกับเรื่องทั่วไป, โดยเฉพาะความรู้สึกนึกคิด กับมิตรภาพและความเป็นเพื่อน เป็นสำคัญ, ประเดิมไป 8 เรื่อง คนพิเศษ ความสำคัญ เพื่อน ลูกโป่งสวรรค์ เรื่องที่ไม่เข้าใจกัน เรื่องในนิยาย เมื่อมีใครจากไปคนหนึ่ง และ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะดีเอง    Update Content เรื่องยาว : เรื่องใหม่ จากเรื่องสั้นรักเรา รักษ์โลก เขียนเพิ่มให้เป็นเรื่องยาวอัพให้อ่านพร้อมกัน 5 ตอน DESTINY Vol.2 No.1 : รักเรา รักษ์โลก DESTINY Vol.2 No.2 : และดูเหมือนตอนนั้นฉันโคตรเหงา DESTINY Vol.2 No.3 : เรื่องโรแมนติกทุกเรื่อง เริ่มต้นที่คำทักทาย DESTINY Vol.2 No.4 : งมหอยบนท้องฟ้า สอยดาวที่ซ่อนอยู่ข้างหลังดวงอาทิตย์ DESTINY Vol.2 No.5 : กลืนกินความเศร้าให้หมดโลก พักรบไปพบรัก : ตอนที่ 21 (ใครๆ ก็เชียร์พลรบ...จังเลยนะ) พักรบไปพบรัก : ตอนที่ 22 ปีกแห่งฝันฯ : ตอนที่ 30 เรื่องสั้น : เธอไม่เคยไปไกลถึงที่นั่น (เรื่องสั้นที่มีแรงบันดาลใจมาจากการอ่านงานเขียนของกนกพงศ์ สงสมพันธ์) ไกลเท่าฟ้า : เรื่องของเด็กผู้หญิงคนนั้น ภาพเล่าเรื่อง : รูปที่วาดจากความเศร้า โปรดติดตาม - - และหากมีความคิดถึงก็โปรดฝาก...
เพื่อน...คนที่พี่เขียนถึงคนนี้ เป็นคนที่ดีมากๆเลยนะ ต้องถนอมและรักษาเอาไว้นะคะ
อ่านเรื่องนี้แล้วนึกถึงคำที่ว่า "เอาใจเค้ามาใส่ใจเรา" เลยนะ โดย: น้องเก้อ IP: 117.47.152.49 วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:13:35:23 น.
สวัสดีทุกคน...
ไม่ได้เข้ามานาน โพสกันเยอะดี.... เอาไว้จามา Update บ่อย โดย: หน่าน้อย IP: 125.27.122.239 วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:15:01:00 น.
ดีจังค่ะพี่ดาริฯ
ในช่วงชีวิต หากมีเพื่อนดีๆแบบนี้ ถือว่าโชคดีมากๆ  โดย: PANDIN
 วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:16:51:52 น.สายลมฯ
ขอบคุณมากที่เขียนอะไรดีๆ ให้อ่านยาวๆ เราจะตอบไม่ยาว เพราะเราตอบไม่ค่อยเก่ง ถ้าให้คิดเองแล้วเขียนเองน่ะพอได้ แต่ไม่ค่อยถนัดตอบคำถาม ขอบคุณมุมมองดีๆ ที่เขียนให้เราอ่าน เพื่อนๆ ที่เข้ามาก็ได้มองอีกมุมด้วย เราว่าดีนะ - ได้แลกเปลี่ยนความคิดกัน เก้อ อยากให้คนอื่นเป็นแบบนี้ แต่ไม่รู้จะมีสักกี่คน หน่า ดูเมนูซ้ายมือ แล้วก็กดที่ "รุ่น 91" หน่าจะเห็นเพื่อนๆ ในนั้นเต็ม... แผ่นดิน จะรักษาเอาไว้ให้นานกว่าที่คิดว่าจะทำได้ - - ทำเอาเราสงสัยมาหลายอาทิตย์ แล้วนะเนี่ย  โดย: ดาริกามณี
วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:22:01:27 น.อืม มองเห็นความห่วงใยอยู่ในบทสนทนา มิตรภาพสวยงามจากเรื่องราวนี้
เคยมีใครคนนึงบอกดาวว่า " the night will give you the answer in the morning. just go to sleep and everything will be better" คิดถึงเมเหมือนกันจ้า โดย: Sirinut IP: 202.129.29.21 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:57:24 น.
สายัณห์สวัสดีจ๊ะดาริฯ
---------------------------------------------- เพียงแค่ได้คุยกับเพื่อนที่เข้าใจ...สักคน มันช่วยให้ทุกเรื่องที่ขัดเคืองใจ...หายขุ่นมัว ความรุนแรงทางอารมณ์...บางเบาลงนะ ปล. แค่จะแวะมาอ่านเล่น ๆ แต่อ่านจบ ได้ใจสาวฯ จัง โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น
วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:32:12 น.เอาป่าวหนอน? จันทร์หน้าจะส่งให้เด๊
 ถุงดาริอ่ะ ดาริไม่ได้มาเชียงใหม่บ้างเหรอ  โดย: กากีเจ้า IP: 61.7.172.229 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:34:01 น.
อ่านสมุดบันทึกหน้าที่หนึ่งเสร็จก็ว่าจะเขียน comment สักหน่อย แต่เอ๊ะ ขออ่านหน้าที่สองก่อนก็แล้วกัน จนอ่านมาถึงหน้าที่แปดแล้ว กลับไม่มีความคิดเห็นอะไรจะเอามาเขียนได้
แค่เข้ามาทักทายก็แล้วกัน สบายดี โดย: รายารีย์ IP: 125.25.83.48 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:45:55 น.
แวะมาบอก มีคนถามถึงจ๊ะ
//www.sirinda-stories.net/webboard_show.php?qNo=1377 :) โดย: ยัยตัวยุ่ง IP: 203.150.4.129 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:29:36 น.
คิดถึงพี่เมย์และเพื่อนเหมือนเดิมนะและเพื่อนๆๆอย่าลืมดูแลตัวเองนะ
 โดย: เจ๊น้ำ IP: 125.26.17.35 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:33:03 น.
แวะมาเยี่ยมเยียนก๊าบผม
โดย: เชอรี่ IP: 202.28.27.6 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2550 เวลา:17:57:46 น.
เชอรี่
อ๊ะ ขอบคุณที่เป็นแฟนกันมานาน และหวังว่าจะเป็นไปอีก นาๆ นะจ๊ะ ^^ น้ำ รุ่น 91 เค้าอยู่ซ้ายมือ หาดูนะ พิม เดี๋ยวนี้เค้าทวงง่ะ - ต้องรีบปั่นเอาใจแฟน.... พลรบ รายารีย์ เอ่อ แค่อ่านเราก็ขอบคุณมากแล้วล่ะ และบางทีเราก็คิดว่าคุณน่าจะเขียนอะไรให้เราอ่านมั่ง-- นานนะนั่น กว่าจะอัพบล็อคน่ะ กากี รอหนอน-ด้วยใจระทึกครึกโครม สาวบ้านนอกฯ นานๆ ทีเราจะมีเพื่อนที่ "เข้าใจ" แต่บ่อยครั้งเราก็รักษาเอาไว้ไม่ค่อยได้ ดาวนู้ด ขอบคุณสำหรับข้อความดีๆ เด้อค่ะ กลับบางกอก แวะมาดิ, ไปกินข้าวกัน โย่วๆ โดย: ดาริกามณี
วันที่: 2 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:26:25 น.เพื่อนดาริ ชอบประโยคนี้ที่แกเขียนจังเลย
"นั่นคือเพื่อน และเป็นแค่เพื่อน ไม่มีอะไรเคลือบแฝงในมิตรภาพ... " แต่เพื่อน งอน เพื่อนนี้ มันชักจะยังงัยๆ อยู่น๊า... หุหุหุ  โดย: canx
วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:22:42 น.ยังอยู่ดีกินดีนะครับพี่
อ่านโลกของเราขาวไม่เท่ากันหรือยัง โดย: กาแฟสอง
วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:05:40 น.โชคดีมากนะคะที่มีเพื่อนอย่างนี้...
คนน้อยคนนักนะ ที่จะได้เพื่อนที่ "คุยเมื่อไหร่ก็สบายใจทุกครั้ง" แบบนี้น่ะค่ะ ใครมีก็ถือว่าเป็นคนโชคดีมาก ๆ แม้จะไม่ใช่เพื่อนสนิทก็ตามค่ะ ป.ล.ชอบความเห็นคุณสายลมที่หวังดีค่ะ เห็นด้วย โดย: ดุ่บดั่บ (PoYoKo
) วันที่: 6 พฤศจิกายน 2550 เวลา:3:35:51 น.แก หนอนไปถึงยังอ่ะ
โดย: อ๊าด IP: 58.10.128.129 วันที่: 7 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:53:54 น.
หูยยยย นี่ก็ห่วงแต่ของกิน
โดย: คนส่งหนอน IP: 61.7.172.219 วันที่: 8 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:04:40 น.
|
ดาริกามณี
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 25 คน [?] Just Do it : * มีอีกชื่อว่า หญ้าเจ้าชู้ * เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์บทประพันธ์ รักข้ามรั้ว (หญ้าเจ้าชู้) ลุ้นสุดฤทธิ์ พิชิตรัก (หญ้าเจ้าชู้) ภารกิจรักพิทักษ์เธอ (หญ้าเจ้าชู้) ปีกแห่งฝัน (ดาริกามณี) * เป็นสาวก 'รงค์ วงษ์สวรรค์ * เป็นแฟน คาราบาว * เป็นกิ๊ก เฉลียง * ฝืนอะไรที่เป็นอื่น ฝืนอัตตา สูงเทียมฟ้าก็มิเท่า เป็นเราเอง * การปรากฎตัวของคนคนหนึ่ง อาจเปลี่ยนใครอีกคนไปทั้งชีวิต * หากต้องการอ่านนิยายที่ใส่รหัส, รบกวน "ฝากข้อความหลังไมค์" จ่ะ Friends Blog
|
||||||||||||
บางใจประจักษ์แท้แค่บัดดล
บางคนยากหยั่งแท้ ถึงใจ ~
สวัสดีค่ะ คุณดาริกามณี...ตอนนี้สายฝนพรำ ๆ เข้าสู่ช่วงปลายฝนต้นหนาวแล้วนะคะ...ฟังแล้วเพราะจังค่ะ...แต่อิทธิพลของมันก็กำลังทำให้เรามีอาการแปลก ๆ แล้วล่ะ.. วันนี้ได้เข้ามาคอมเม้นคนแรกเลยดีใจค่ะและก็ขอบคุณนะคะที่อ่านคอมเม้นของเราหลาย ๆ รอบและก็รู้สึกชอบ...ความรู้สึกก็เป็นอย่างอย่างนั้นจริง ๆ ค่ะ วันนี้เห็นคนที่เป็นต้นแบบแห่งความเข้มแข็งของเรากลายเป็นสาวขี้งอนซะแล้วซิมีอารมณ์แบบนี้ด้วยหรือคะ...
หลาย ครั้งที่คนเรามักจะเอาความคิดของตัวเองมาคิดแทนคนอื่น...และต่างก็มักจะเข้าข้างความคิดของตัวเอง...เพราะใคร ๆ ก็มักจะบอกว่าเหตุผลหรือความคิดของตัวเองสำคัญกว่าหรือถูกกว่าเสมอคุณเคยสังเกตมั้ยคะว่าเวลาเกิดอุบัติเหตุรถชนกันจะมีคนบอกว่าตัวเองเป็นคนผิด...ไม่มีหรอกคะบอกตรง ๆ นะคะไม่เคยเห็นเขาก็มักจะอ้างเหตุผลของตัวเองว่าถูกทั้งที่จริงจะต้องมีฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดถูกและผิดแน่นอน...หรือเวลาที่คุณคุยกับใครสังเกตุมั้ยคะว่าทุกคนมักอยากจะนำเสนอแต่เรื่องของตัวเองหรือความคิดของตัวเองให้คนอื่นรับรู้ไม่เห็นมีใครอยากฟังเรื่องของเราเลยส่วนใหญ่ก็เลยจะขอเป็นผู้ฟังที่ดีมากกว่า...ใครอยากพูดอะไรก็พูดมาเถอะแต่จะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยก็อีกเรื่องหนึ่ง
รู้สึกอิจฉาเพื่อนคนนี้ของคุณจังที่มีโอกาสได้คุยกับคุณแม้จะไม่บ่อยแต่ก็ทำให้คุณมีความรู้สึกดีทุกครั้ง... หวังว่าเราคงจะมีโอกาสแบบนี้บ้างนะคะ...ปล.ขอโทษนะคะที่เข้าใจวันเกิดของคุณผิดเลยบอกว่าอวยพรวันเกิดย้อนหลังค่ะ...หลังจากได้คุยกับเพื่อนคนนั้นแล้วตอนนี้คงสบายใจแล้วนะคะอย่าไปคิดอะไรมากเลยค่ะคิดซะว่ามันก็เป็นแบบนี้แหล่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว...ดูแลสุขภาพด้วยนะคะแล้วพบกันค่ะ......