Group Blog
All Blog
|
กรรมสิทธิ์หัวใจ ตอนที่ ๑๕ ตอนที่ ๑๕ หทัยรักลอบยิ้มมุมปากอย่างสาแก่ใจเมื่อเห็นว่าเด็กสาวตรงหน้าทำได้แค่ก้มหน้านิ่ง สาวสวยใช้เวลาไม่เกินเสี้ยวอึดใจในการปรับโหมดกลับไปเป็นยิ้มหวานเมื่อหันไปทางพีรพัฒน์อีกครั้ง ตกลงตามนี้ได้ไหมคะพี เดี๋ยวบ่ายนี้รักขออนุญาตพาเด็กในปกครองของพีไปเลือกซื้อเสื้อผ้าใหม่สักหน่อย จะขัดข้องหรือเปล่าล่ะคะ ไม่ ชายหนุ่มรีบตอบปฏิเสธ ผมจะขัดข้องได้ยังไง ที่จริงที่เคยขอไว้ว่าอยากให้รักช่วยดูแลเขาก็มีเรื่องนี้อยู่ด้วย ผมไม่เคยมีน้องสาวหรืออะไรน่ะนะ ไม่รู้หรอกว่าเด็กผู้หญิงเดี๋ยวนี้เขาแต่งตัวกันยังไง ถ้าได้คุณช่วยอย่างนี้ก็ดีมากๆเลย ขอบคุณคุณมากนะรัก ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไม่ต้องขอบคุณรักหรอก หทัยรักบอก ใบหน้าสวยเชิดขึ้นนิดๆก่อนที่ยิ้มหวานจะกลับไปแต้มมุมปากอีกครั้ง ไม่ต้องห่วงนะคะ รับรองว่ารักจะ ดูแล วริณสิตาดีสุดๆเลย วางใจได้ .......... พีรพัฒน์ละสายตาและปิดแฟ้มเอกสารตรงหน้าทันทีที่รู้สึกว่าสมาธิตัวเองเริ่มจะหลุด ชายหนุ่มหลับตาขณะใช้หัวแม่มือกับนิ้วชี้นวดใต้หัวคิ้วตัวเองคลายความตึงเครียด ปกติเขาก็เป็นคนสมาธิดี แต่ก็คงมีข้อแม้ว่าต้องเป็นงานที่ชอบ สนใจหรือถนัดด้วยเท่านั้น เพราะงั้นเมื่อต้องเจอเอกสารโครงการสร้างอาคารชุดริมชายหาดที่มีวงเงินเกี่ยวข้องเป็นร้อยๆล้านเช่นที่กำลังเจออยู่นี่ ความไม่คุ้น ไม่ชิน และไม่เข้าใจก็ทำให้สมาธิเขาหลุดได้ง่ายๆเช่นกัน พีรพัฒน์ตัดสินใจยื่นมือไปกดอินเตอร์คอม คุณรุ่งรวีครับ รบกวนช่วยต่อสายห้องคุณหทัยรักให้ผมหน่อย ค่ะ ท่านประธาน ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจออกมายาวๆเมื่อตัดสินใจว่าควรหาคนช่วย พีรพัฒน์กลับไปเปิดแฟ้มเอกสารอีกครั้งระหว่างรอให้คุณรุ่งรวีเลขาณุการิณีสาวใหญ่ของเขาต่อสายถึงห้องทำงานหทัยรักให้ ทว่าอึดใจ สายโทรศัพท์ที่ถูกต่อเข้ามากลับกลายเป็นเสียงของเลขาเขาเอง ประทานโทษค่ะท่าน เสียงรุ่งรวีกล่าวอย่างสุภาพ คุณอิงอรเลขาของคุณหทัยรักแจ้งว่าคุณหทัยรักเธอออกไปข้างนอกและยังไม่กลับเข้ามาเลยค่ะ อ้าว ไม่อยู่หรือ เขาร้องเบาๆ เหลือบตามองนาฬิกาบนผนังก็พบว่าเป็นเวลาบ่ายโมงกว่าๆเกือบจะสี่สิบห้าแล้ว ชายหนุ่มหรี่ตาลงมาอย่างครุ่นคิด จริงสิ หทัยรักบอกว่าจะรับวริณสิตาไปซื้อเสื้อผ้าช่วงบ่ายนี่ อืม...ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมากนะครับคุณรุ่ง แล้วพีรพัฒน์ก็ตัดบทสนทนากับเลขาส่วนตัวเพียงเท่านั้น ก่อนจะหันกลับมาพยายามทำความเข้าใจกับโครงการอาคารชุดสุดหรูชายทะเลที่มีวงเงินงบประมาณหลายร้อยล้านอีกครั้ง แต่มันไม่ง่ายเลย ท้ายสุดแล้วพีรพัฒน์ก็ยอมแพ้เมื่อรู้ตัวดีว่าไม่มีประโยชน์อะไรที่จะจมอยู่กับกองเอกสารที่เขาไม่สันทัดโดยไม่มีคนช่วยอย่างนี้ ชายหนุ่มปิดแฟ้มลงอีกครั้งก่อนหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา นาทีนี้เขาก็อยากรู้สักหน่อยว่าเด็กคนนั้นจะเป็นอย่างไร แต่แทนที่จะกดโทร.ออกหาหทัยรัก พีรพัฒน์กลับนึกชั่งใจ โทร.เข้าไปที่บ้านก่อนคงจะดีกว่า เพราะนี่ไม่เกี่ยวกับเรื่องงาน ที่สำคัญเขาไม่อยากให้หทัยรักคิดว่าเขาโทร.ไปเช็ค พีรพัฒน์จึงโทรศัพท์เข้าไปที่บ้านสุริยะธาดา และรอสัญญาณแค่ไม่เกินอึดใจนางบัวศรีก็รับสาย สวัสดีค่ะ บ้านสุริยะธาดาค่ะ ผมเองนะป้าบัวศรี พีรพัฒน์ อ่า...ค่ะ คุณพี คุณหทัยรักเขามารับวริณสิตาออกไปแล้วใช่ไหม ค่ะ ใช่ค่ะ เพิ่งออกไปเมื่อตะกี้นี้เองล่ะค่ะ แต่ว่า...เอ่อ...คุณพีคะ คนถูกเรียกได้แต่เลิกคิ้วขึ้นมาเมื่อปลายสายทำเสียงอย่างกับว่าต้องการอะไรบางอย่าง อ่า...คือ...คือป้าอยากจะถาม ว่าคุณพีพอทราบมั้ยล่ะคะว่าคุณหทัยรักเธอพาเจ้าจิ๊บมันกลับมากี่โมงคะ ผมไม่รู้หรอก พีรพัฒน์บอก คุณหทัยรักเขาก็ไม่ได้บอกผมเหมือนกัน ทำไมรึ มีอะไรหรือเปล่า ชายหนุ่มได้ยินเสียงนางบัวศรีผ่อนลมหายใจออกมาแผ่วๆ เฮ้อ! คือป้าเป็นห่วงเจ้าจิ๊บมันอยู่หน่อยๆน่ะค่ะ เพราะตอนคุณรักเธอมาก็เจียนบ่ายโมง เจ้าจิ๊บมันเพิ่งจะกินข้าวเที่ยงกับป้าไปได้หน่อยเดียว หยูกยาหลังอาหารอะไรของมันก็ยังไม่ได้ทาน ป้าเลยอดนึกเป็นห่วงมันไม่ได้น่ะค่ะ อืม ชายหนุ่มส่งเสียงรับรู้ เดี๋ยวผมจะลองโทร.ถามดูให้ ป้าไม่ต้องเป็นห่วง แม้บอกไปด้วยกระแสเสียงและทีท่านิ่งๆเช่นนั้นแต่ใจของพีรพัฒน์กลับไม่สงบเลย ทันทีที่วางสายเขาก็ได้แต่นึกต่อว่าตัวเอง ที่เมื่อเช้าอนุญาตให้หทัยรักพาวริณสิตาออกไปโดยลืมนึกถึงไปสนิทใจว่าวริณสิตาจะยังมีไข้ไม่สบายอยู่หรือเปล่า ยิ่งคิดพีรพัฒน์ก็ยิ่งนึกเป็นห่วง เพราะเขาแน่ใจได้เลยว่าลักษณะนิสัยอย่างวริณสิตา เจ็บไข้ไม่สบายอะไรไม่มีทางปริปากบอกใครแน่ นาทีนี้ความเป็นห่วงเลยมีมากเสียจนเขาไม่คิดแค่จะโทร.ถามไถ่ตามที่บอกนางบัวศรีไปเสียแล้ว เขาต้องตามไปดูให้สบายใจว่าอาการป่วยไข้ของเด็กคนนั้นจะไม่ทรุดลงไปเพราะความเลินเล่อไม่ใส่ใจของเขา พีรพัฒน์เอื้อมมือไปกดอินเตอร์คอมอีกครั้ง คุณรุ่งครับ บ่ายนี้ผมไม่มีนัดคุยงานอะไรอีกแล้วใช่มั้ยครับ ค่ะ ไม่มีค่ะท่าน ขอบคุณ ทันทีที่รู้ว่าเขาไม่มีงานอะไรสำคัญตลอดช่วงบ่ายแล้วพีรพัฒน์ก็ผุดลุกจากโต๊ะทำงานทันที ชายหนุ่มหยิบมือถือออกมา แม้ไม่ค่อยอยากโทร.นักแต่พีรพัฒน์ก็ไม่มีทางเลือก เขาไม่รู้และนึกไม่ออกเลยว่าหทัยรักชอบไปซื้อเสื้อผ้าที่ไหนบ้าง แต่ยังไม่ทันที่พีรพัฒน์จะได้กดโทร.หาหทัยรัก มือถือเขาก็มีสายเรียกเข้ามาเสียก่อน และชื่อ ซ้ง ที่ปรากฏหราก็ทำให้ชายหนุ่มคลี่ยิ้มออกมาได้ ถ้าอยากรู้ว่าหทัยรักมีรสนิยมชอบไปชอปปิงที่ไหน คนที่แอบปลื้มสาวสวยคนนั้นมาตั้งแต่สมัยอยู่มหาวิทยาลัยอย่างสมศักดิ์ ก็คงช่วยเขาได้แน่นอน หทัยรักได้แต่นึกหงุดหงิดใจเมื่อท้ายสุดแล้ว ก็ต้องเลี้ยวรถสปอร์ตสีดำเข้าอาคารจอดรถของห้างสรรพสินค้าสุดหรูชื่อดังย่านใจกลางกรุงเทพฯ และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่หทัยรักรู้สึกว่าการเป็นสาวไฮโซนั้นมันเป็นข้อเสีย เอ้า! ลงไปได้แล้ว หทัยรักสั่ง ก่อนจะผลักประตูรถฝั่งตนเองออกไปค่อนข้างแรง สาวสวยวาดลงเท้าเหยียบพื้นก่อนจะออกไปยืนเต็มความสูงอยู่ด้านนอกแล้วดันประตูปิดกลับ เฉกเช่นเดียวกับเด็กสาวอีกคนที่ออกไปยืนอยู่อีกฟากด้วยท่าทางกล้าๆเกรงๆ ร้านเสื้ออยู่ข้างใน หทัยรักบอก น้ำเสียงออกกระด้างนิดๆอย่างช่วยไม่ได้ ก็มันแย่เพราะคนรวยๆระดับเธอน่ะไม่เคยลงไปใช้จ่ายอะไรในสถานที่ของชนชั้นระดับล่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องสำคัญอย่างเสื้อผ้า ถ้าเป็นชุดราตรี ชุดทำงาน เธอก็มักใช้บริการของห้องเสื้อหรูชื่อดังทั้งของไทยมาตัดให้อย่างจำเพาะ หรือถ้าเป็นชุดอะไรเผินๆที่ใส่แค่หนึ่งครั้งแล้วโล๊ะ เธอก็มีบ้างที่จะแล้วซื้อแบรนด์เนมตามห้าง แต่แน่นอนว่าก็ต้องเป็นห้างระดับหรูเลิศเท่านั้นเธอถึงจะไป หึ! แล้ววันนี้ล่ะเป็นอย่างไร ดันไปรับอาสาหาเสื้อให้ยายเด็กนี่ นาทีนี้ก็เลยนึกไม่ออกว่าตัวเองจะไปซื้อถูกๆบ้านๆที่ไหน แย่ที่สุด! เดี๋ยวพอเข้าไปแล้ว ให้เดินตามหลัง อย่าได้ขึ้นมาเดินคู่กับฉันเด็ดขาด เข้าใจมั้ย หทัยรักออกคำสั่งอีก แต่สาวน้อยที่อยู่ฟากตรงข้ามนั้นยังงงๆและไม่รู้เรื่องอะไรก็ได้แต่พยักหน้าน้อยๆอย่างไม่มั่นใจเช่นเคย อากัปกิริยาเช่นนั้นทำให้หทัยรักต้องเหลือกตาขึ้นฟ้าด้วยความรู้สึกสุดเซ็งก่อนจะกระแทกลมหายใจออกไปโดยไม่คิดจะปิดบัง สาวสวยเริ่มก้าวเท้ายาวๆเพื่อจะเข้าด้านในของห้าง แต่ว่า... อ๊าย! หทัยรักต้องร้องออกมาเมื่อหันไปเจอว่าวริณสิตายังยืนงงๆอยู่ข้างรถไม่กระดิกไปไหน หญิงสาวนึกบริภาษตัวเองอยู่ในใจ หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆที่อยากจะรักษาภาพลักษณ์ด้วยการแสดงความใจดีกับนังเด็กบ้านนอกโง่เง่านี่ ไม่เกินวันนี้สุขภาพจิตเธอคงต้องเสื่อมแน่! นี่! ตามฉันมาสิ ยืนทื่ออยู่ได้! เมื่อโดนว่าวริณสิตาก็รีบตอบ ค่ะ ตะกุตะกักแล้วรีบก้าวถี่ๆไปหา หทัยรักกระแทกลมหายใจด้วยท่าทีเบื่อหน่ายก่อนจะหมุนตัวก้าวยาวๆเข้าไปด้านในของห้างโดยไม่หันไปสนใจเด็กสาวอีก หทัยรักเลือกเข้าร้านเสื้อร้านหนึ่งที่เป็นเสื้อผ้าแนวใส่สบายสีสันสดใส ไปหาชุดอะไรสักชุดสองชุดที่พอใช้ได้ให้เด็กนี่หน่อยสิ สวาสวยออกคำสั่งกับพนักงานขายประจำร้านด้วยท่าทางไม่ใคร่จะสนใจนัก และหลังจากที่พนักงานพา เด็กนี่ เข้าไปด้านในของร้านแล้ว หทัยรักก็เดินดูบรรดาเสื้อผ้าในร้านบ้างเพื่อแก้เซ็ง ดีไซน์พวกนี้ก็ออกแนวแฟชั่นจ๋าสำหรับวัยรุ่น หญิงสาวกวาดตามองทุกอย่าง ทั้งเสื้อยืดแขนสั้น กระโปรง กางเกงขาสั้นที่อยู่บนชั้นวาง ราวแขวนและโดยเฉพาะอย่างยิ่ง... บนหุ่นโชว์ เห็นแล้วก็ได้แต่หรี่ตา ของชั้นดี อย่างไรมันก็ดูดี แล้วอย่างนี้ยายเด็กนั่น... หึ! หทัยรักส่ายหน้าอยู่ขวับๆ เธอนี่มันคิดมากเสียจริงๆ ถึงเสื้อผ้าจะดูดี แต่ถ้าคนใส่ไม่ได้ดูดีตามเสื้อผ้า ก็คงไม่น่าห่วงล่ะ ยายเด็กหน้าบ้านๆตัวดำเป็นเหนี่ยงนั่นไม่มีทางใส่แล้วดูมีสกุลรุนชาติขึ้นมาหรอก! นึกแล้วก็อดจะหัวเราะนิดๆไม่ได้ สาวสวยจึงเลือกดูเสื้อผ้าภายในร้านต่อไปอย่างสบายใจจนกระทั่ง... คุณคะ เสียงพนักงานขายประจำร้านเอ่ยเรียกหทัยรักจากด้านหลัง ไม่ทราบว่าชุดนี้เป็นอย่างไรบ้าง เหมาะกับน้องคนนี้หรือเปล่าคะ สาวสวยแขวนคาร์ดิแกนสีชมพูอ่อนกลับเข้าราวด้วยทีท่าคล้ายเบื่อหน่าย ก่อนจะหันไปทางพนักงานขายที่เป็นต้นเสียง เพียงเพื่อจะได้เห็นว่า... ............. Free TextEditor
ลุ้นงะมาต่อเร็วเร็วนะ
โดย: bee IP: 61.7.167.51 วันที่: 20 เมษายน 2553 เวลา:17:58:25 น.
Oh! no too short ka.
โดย: O IP: 86.17.189.29 วันที่: 20 เมษายน 2553 เวลา:18:06:13 น.
ท่าทางเอาเรื่องนะคุณรักเนี๊ยะ...
เจ้าจิ๊บ สู้ ๆ โดย: jee IP: 112.142.1.12 วันที่: 23 เมษายน 2553 เวลา:18:45:15 น.
ชอบเรื่องนี้จัง!! พระเอกดูเหมือนเริ่มชอบแล้ว อิอิ
โดย: ปาน IP: 77.187.11.58 วันที่: 27 กันยายน 2554 เวลา:1:13:21 น.
เสื้อผ้าแค่เปลือกนอก
โดย: fon IP: 49.48.110.65 วันที่: 20 ตุลาคม 2554 เวลา:23:24:31 น.
|
parinnada
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 14 คน [?] แนะนำตัว
Friends Blog
Link |
|||||||||||||
