บล็อกนี้...จากคนเขียนถึงคนอ่านค่ะ

สวัสดีค่ะ

ก่อนอื่นเราต้องขอบคุณกำลังใจจากคนอ่านที่ไม่เคยหายไปจากนิยายเรื่องนี้

สำหรับเรา ที่เงียบมาตลอดนั้น เราไม่เคยหายไปไหนหรอก หากเทียบเวลาในโลกความจริง หนูจิ๊บนางเอกของเราเรื่องนี้คงเรียนจบปริญญาและออกมาทำงานทำการได้สัก ๒ ปีแล้วเชียวแหละ นานจริงๆนะคะ เรายังรู้สึกเลย ฮะๆ (-_-!)


เราเองก็อยากมีกลับมาเป็นคนที่...มีจินตนาการ มีฝัน และมีความสุขที่ได้คิดได้แต่งเรื่องราวน่ารักๆของพระเอกนางเอกในนิยายให้คนอ่านได้อ่านแล้วนั่งยิ้ม หรือการแกล้งตัดฉับจบตอนสำคัญๆให้คนอ่านได้แอบนึกเคืองกันเล่นๆ นั่นก็เคยเป็นสิ่งที่เราชอบทำ


ถ้าเป็นได้ ณ ตอนนี้ เวลานี้ วินาทีนี้ เราอยากให้ตัวเองกลับไปเป็นอย่างนั้น กลับไปทำอย่างนั้นได้เป็นที่สุด


ช่วงระยะเวลา 2 ปี (และย่างเข้าสู่ปีที่ 3 แล้ว) เราพยายามหลายอย่างที่จะหาทางทุเลาภาวะอาการซึมเศร้าที่เราเป็นออกไปให้ได้ พบหมอ ปฏิบัติธรรม กิจกรรมอาสา คุยกับเพื่อนให้มากขึ้น แล้วก็ไปเที่ยว มันก็เหมือนจะดีขึ้นมากนะ จากที่เคยรู้สึกเหมือนจะขี้เกียจกินข้าวแล้ว ขี้เกียจหายใจด้วย มันก็ค่อยๆดีขึ้น กลับมาทำงานประจำได้เป็นปกติ


แต่ชีวิตน่ะเนอะ เราอาจโชคร้ายหน่อยที่ดันมาเจอเรื่องแย่ๆสำทับมาอีกครั้งไอ้ตอนที่กำลังจะดีขึ้น มันก็เลยยังไม่ดีขึ้นสักที (T-T) (จิตใจอ่อนแอป้อแป้จริงๆเรานี่)


แต่ปีนี้ วันนี้ ตอนนี้กำลังพยายามใหม่ค่ะ (กลยุทธ์ต้านซึมเศร้าปีนี้ของเราคือการเน้นออกกำลังกายค่ะ เพราะได้เคล็ดมาใหม่จากมหาวิทยาลัยที่ทำงานว่ากีฬาเป็นยาวิเศษ สู้ๆ!)

เพราะงั้นยังไงจะพยายามไม่หายไปนะคะ อีกอย่าง เราก็คิดว่าอย่างน้อยเราก็ต้องฝึกพิมพ์อะไรลงไปในหน้าบล็อกหรือหน้านิยายบ้าง เหมือนเป็นการเริ่มต้นฝึกเขียนอีกครั้ง (แบบ...คิดว่าเป็นการทำกายภาพด้านการเขียนนิยายล่ะ อืม...มันมีมั้ยล่ะเนี่ย) แต่เอาล่ะ! เราหวังว่าสักวัน...อืม! ต้องเป็นวันในปี 2557 นี้แหละ เราอาจจะกลับมาเขียนนิยายได้อีกครั้ง

ขอบคุณอีกเป็นล้านๆครั้งสำหรับกำลังใจของคนอ่านทุกท่าน
ขอบคุณจากใจจริงๆ
แล้วเราจะกลับมา...

ปาริน

Create Date : 12 มีนาคม 2557 Last Update : 12 มีนาคม 2557 21:34:54 น. Counter : 1143 Pageviews.		7 comments
Share Tweet