ดงผีดุ!
ดงผีดุ!
ขนหัวลุก
ใบหนาด
"คุณเขื่อง" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากวัดจอมทอง
ใครจะโอ้อวดหรือยืนยันว่าที่นั่นที่นี่ผีดุที่สุด เฮี้ยนที่สุด ขนาดหลอกหลอนผู้คนตอนกลางวันแสกๆ ก็ยังได้! ช่างเถอะครับ ผมไม่สนใจจริงๆ เอ้า สาเหตุก็เพราะวัดจอมทองแถวๆ บ้านผมที่ธนบุรีน่ะ ผีดุสุดขีดน่ะซีคุณ!
รถไฟสายคลองสาน-แม่กลอง แล่นกระฉึกกระฉักข้ามคลองที่หน้าวัด โอย...ใครว่าทางรถไฟสายไหนมีผีสิงมากที่สุด มารู้ข่าวจากคนละแวกนี้แล้วจะหนาว! บอกไม่เชื่อ
เล่าเรื่องผีทางรถไฟก่อนแล้วกัน!
ผีดุขนาดต้องมีคนเอาชีวิตไปสังเวยปีละ 2-3 คนเป็นประจำ ถ้าคนเมาเดินเซแซ่ดๆ จนโดนรถไฟชนตายก็ว่าไปอย่าง นี่คนดีๆ ที่เดินกลับบ้านแต่ไม่ยักได้ยินเสียงรถไฟ แถมเสียงหวูดรถดังแทบแก้วหูจะแตกยังไม่ได้ยิน เดินลอยหน้าเฉิบๆ จนโดนรถไฟชนกระเด็นไปตั้งหลายสิบวา...จะเหลือมั้ยล่ะเนี่ย?
ผัวเมียทะเลาะกัน ฝ่ายเมียน้อยใจเลยออกมานั่งซึมกะทือข้างรถไฟ พอเจ้าม้าเหล็กข้ามสะพานมาก็พุ่งเข้าใส่ ร่างกายกับแขนขาขาดเป็นท่อนๆ ไม่รู้ว่ากี่ท่อนกันแน่ งานนี้น่ะ
บอกว่าน้อยอกน้อยใจตามประสาผู้หญิงเลยโดดให้รถไฟทับตาย!
ที่ว่าผีดุนักหนาก็เพราะเชื่อกันว่าผีมันมาเรียกให้ไปอยู่ด้วยน่ะซีครับ ฟังๆ แล้วชักจะเข้าเค้า เพราะอีกแค่ 4-5 วันฝ่ายผัวที่เพิ่งเผาเมียไปหยกๆ ก็ไปกระโดดให้รถไฟทับตายเหมือนกัน! บรื๋ออออ...
คราวนี้ตอนเย็นๆ ค่ำๆ ก็เลยมีคนเห็นหนุ่มสาวเดินทื่อมาตามรถไฟ พอใกล้เข้ามาก็มองเห็นหน้าตากับเนื้อตัวโชกเลือด! ร้องจ้าเหมือนจะหาแม่เสียงโหยหวน เผ่นกระเจิดกระเจิงจนล้มลุกคลุกคลาน หวิดจะจับไข้หัวโกร๋นไปตามๆ กัน
ใครขวัญอ่อนมากๆ แต่ชอบบอกว่าตัวเองเป็นคนรอบคอบ ก็เลยลงเรือจ้างกลับบ้าน ยอมเสียเงินดีกว่าไปวัดดวงเอาว่าจะโดนผีหลอกกลางทางหรือเปล่า?
จากทางรถไฟก็มาถึงวัดจอมทอง!
สมัยเด็กๆ น่ะพวกผมชอบไปเล่นกับเด็กวัด วิ่งเล่นเกรียวกราวตามประสาเด็กน่ะแหละครับ เล่นไล่จับมั่ง ซ่อนแอบมั่ง บางวันก็เล่นหยอดหลุมทอยกองเอาหนังยางกัน...ไม่เย็นค่ำเมื่อไหร่ไม่ค่อยอยากกลับบ้านกันทั้งนั้น
มุมสำราญของพวกเราต้องลับหูลับตาคนหน่อย คือข้างโบสถ์ที่มีลานอโศกทำเลชอบกลอยู่ หรือไม่ก็แถวซอกกำแพงหน้าวัดที่มีเจดีย์เก๋งจีนเก่าแก่ เคยมีรุ่นพี่เตือนว่าอย่าไปเล่นเพลินจนมืดค่ำล่ะ เดี๋ยวจะโดนผีหลอก!
แหม...กลับนะครับ ไม่ใช่ไม่กลัว แต่ก็อย่างว่าละคุณ กำลังเพลิดเพลินเจริญใจซะอย่าง ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ก็ล้วนแต่ลืมเวลา จนถึงลืมคืนลืมวัน ชนิดที่ลืมตัวลืมตายไปเลยก็ได้
จนกระทั่งถึงวันเกิดเหตุ...
บ่ายแก่ๆ วันนั้นตรงกับวันเสาร์ ผมกับไอ้เม้งที่อยู่ห้องแถวริมคลองด้วยกัน ได้โอกาสแม่เผลอ เตี่ยไม่ทันเห็น...พากันชิ่งไปที่วัดจอมทองทันใด เพราะใจสั่นริกๆ อยากจะเล่นทอยกองกับพวกเด็กวัดเต็มแก่ พกหนังยางไปเต็มกระเป๋ากางเกง เดี๋ยวจะเอาไปร้อยข้อมือให้เป็นพวง อวดไอ้พวกเล่นเสียไงล่ะครับ
ครั้นถึงจุดหมาย ไอ้ป่อง ไอ้เขกับไอ้เอี้ยงกำลังเล่นกันครืนๆ อยู่ที่ซอกกำแพงข้างเก๋งจีนพอดี พวกเราห้าคนสนุกกันใหญ่ ลืมตาลืมเวลาไปจนหมดสิ้น...
เสียงลมพัดยอดไม้ดังซู่ซ่า หมาหอนโจ๋วเยือกเย็น แต่จะต้องไปสนใจทำไมล่ะในเมื่ออยู่กันเป็นโขยง จริงมั้ยครับ?
ทันใดนั้น เสียงหัวเราะคิกๆ ก็ดังมาจากหลังเจดีย์ เล่นเอาพวกเราหันขวับไปมอง ไอ้เนี้ยวย่นคิ้ว ถามไอ้ป่องว่ามีเด็กที่ไหนมาเล่นแถวนี้? ไอ้ป่องก็ส่ายหน้าดิก ยืนยันว่าไม่มีหรอกโว้ย เด็กตัวเล็กๆ ที่ไหนจะมาเล่นที่เปลี่ยวๆ ตอนเย็นแบบนี้?
"เด็กผีละมั้ง?" ไอ้เขโพล่งแล้วหัวเราะชอบใจ เล่นเอาผมกระเดือกน้ำลายอึกเบ้อเร่อ เพราะได้ยินแล้วมันแสลงใจชอบกลครับ พับผ่าเถอะเอ้า!
แทบจะไม่ขาดคำไอ้เข เสียงหัวเราะของเด็กเล็กๆ หลายคนก็ประสานกันขึ้นมาท่ามกลางบรรยากาศเยือกเย็นและเงียบเชียบ พวกเราชะงักงันไปตามๆ กัน เกือบจะเป็นเวลาเดียวกับที่เสียง "จ๊ะเอ๋!" ดังมาจากหลังเจดีย์เก๋งจีน
คราวนี้หันขวับไปมองเป็นตาเดียวกัน...เห็นใบหน้าเล็กๆ ของเด็กกลุ่มหนึ่งทั้งชายและหญิงยื่นออกมามองพลางยิ้มทะเล้น ไอ้เอี้ยงร้องถามว่าพวกเอ็งมาจากไหนกันวะ? เด็กๆ พวกนั้นก็ยื่นหน้ามากขึ้น...แต่ไม่ยักเห็นร่างกายแม้แต่คนเดียว
ไม่ใช่ตาฝาด หรือเพราะเป็นเวลาโพล้เพล้ แต่ผมเห็นชัดเจนว่าเด็กๆ พวกนั้นมีแต่หัวทุกคน...เป็นพวกไม่มีร่างกาย...ก็ผีน่ะซี! แก้วหูผมลั่นเปรี๊ยะแต่ยังได้ยินเสียงร้องเอะอะโวยวายก่อนจะแตกฮือไปคนละทิศละทาง...เข็ดหลาบดงผีดุตั้งแต่นั้นมาเลยละครับ!
//www.matichon.co.th/khaosod/view_news.php?newsid=TUROamIyd3hPVEV3TURZMU1RPT0=§ionid=TURNd013PT0=&day=TWpBd09DMHdOaTB4TUE9PQ==
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
