วิญญาณสยอง
วิญญาณสยอง
ขนหัวลุก
ใบหนาด
"วิกรม" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากหัวหิน
ผม กับครอบครัวไปพักผ่อนที่ชายทะเล จังหวัดชุมพร เมื่อต้นปีนี้เอง การเดินทางจากกรุงเทพฯ ไม่มีปัญหาอะไร ที่ โรงแรมชายหาดก็สงบเงียบ บรรยากาศดีมาก เรื่องอาหารการ กินนอกจากจะได้ของสดๆ แล้วยังสะอาดสะอ้าน ไม่ต้องกังวลว่า จะไม่ปลอดภัย
เจ้าของโรงแรมเล่าว่าเขาปลูกผักผลไม้ หลายอย่างไว้ในแปลงด้านหลัง ทำปุ๋ยหมักขึ้นเอง รวมทั้งเลี้ยงไก่สำหรับเก็บไข่มาทำอาหารให้แขกอีกด้วย พนักงานที่อยู่ในย่านนั้นยังช่วยปลูกผักและเลี้ยงไก่เอามาส่งอีกต่างหาก
เรื่องขนหัวลุกเกิดขึ้นตอนขากลับนี่เอง!
ผม ขับรถจากที่นั่นตอนสายๆ มีภรรยานั่งคู่ ลูกชายวัยเกือบสิบขวบนั่งด้านหลัง...เรามาแวะกินอาหารกลางวันที่ประจวบฯ มาถึง หัวหินที่มาเที่ยวบ่อยครั้ง...รถราจะเข้ากรุงเทพฯ ค่อนข้างหนาตา ภรรยาผมชวนว่าเราแวะเที่ยวที่เขาหินเหล็กไฟก่อนดีกว่า...รอให้รถน้อยลงจะได้ เดินทางกลับบ้านได้สบายๆ
ลูกชายอยากจะไปเที่ยวน้ำตกป่าละอู เพราะติดอกติดใจฝูงผีเสื้อสวยๆ นับร้อยนับพันที่บินว่อน แต่ผมผัดว่ารอไปวัดคราวหน้าเถอะ เพราะถ้าขืนไปเที่ยวน้ำตกตอนนี้มีหวังต้องค้างคืนที่หัวหินแน่เลย
เป็น อันว่าเราขึ้นไปเที่ยวเขาหินเหล็กไฟกัน.....ผมเคยมากับภรรยา หลายสิบปีแล้ว ตอนนั้นนายตูนลูกชายเรายังเล็กมาก จึงไม่ได้พามาเที่ยวด้วย
ที่นั่นเป็นจุดชมวิวที่ดีเยี่ยมแห่งหนึ่งเลยละครับ
รถ ยนต์จอดอยู่ 2-3 คัน มอเตอร์ไซค์ก็มี ตอนนั้นถือว่ามีคนน้อยเพราะยังเป็นตอนบ่ายจัด เห็นหนุ่มสาวควงคู่กันมาหน้าตายิ้มแย้ม เพราะเป็นที่พักผ่อนแห่งหนึ่งของชาวหัวหิน...มีทั้งสวนนกและจุดชมวิวหลายจุด เรียกว่าจุดที่ 1 มองลงไปเห็นวิวเมืองหัวหินและชายหาดสวยงาม ลมพัดแรงชนิดเย็นฉ่ำชื่นใจก็ว่าได้
ผมควักกล้องมาถ่ายรูปลูกเมีย... จนกระทั่งไปถึงจุดที่ 2 และจุดที่ 3 ที่ 4 ต้องเดินเข้าป่าไปอีกหน่อย แต่ไม่ถึงกับไกลนัก... เพียงแต่ต้องใช้ความระมัดระวังพอสมควร เพราะถ้าพลาดพลั้งอาจจะตกเขาตายได้ง่ายๆ
เมียผมต้องจับแขนลูกชายไว้ตลอดเวลา ไม่อยากให้เกิดอุบัติเหตุเศร้าสลดขึ้นมาทีหลังน่ะซีครับ
เมฆ หนาๆ เคลื่อนเข้ามาบดบังดวงอาทิตย์ แต่แสงสว่างของกลางวันก็ยังอยู่ตามเดิม...ลมเริ่มพัดแรงขึ้นทุกทีจนสองจิต สองใจว่าจะย้อนกลับไปที่รถเพื่อเดินทางกลับบ้านดีหรือไม่? ขณะนั้นเอง ผมเหลือบไปเห็นสาวสวยผู้นั้นเข้าพอดี!
เธอนั่งอยู่ที่ก้อนหินใต้ ร่มไม้ทางซ้ายมือ ร่างผอมเพรียว ผิวขาว สวมเสื้อยืดสีเหลืองสด นุ่งกางเกงสแล็กสีเข้ม สวมหมวกแก๊ปสีแดง เห็นผมดกดำรวบเป็นหางม้าไว้ด้านหลัง...ยันศอกที่หัวเข่าโดยใช้มือเท้าคาง โน้มตัวไปข้างหน้า มองเหม่ออย่างไม่มีจุดหมายเหมือนกำลังทอดอารมณ์อย่างเต็มที่
ไม่แน่นะครับ ท่าทางแบบนี้อาจจะเป็นลักษณะของคนที่ขาดความอบอุ่น ขี้เหงาหรือไม่ก็ทอดอาลัยตายอยากโดยสิ้นเชิง...
"แม่ๆ พาตูนไปตรงนั้นหน่อย!"
เสียง ลูกร่ำร้องแข่งกับสายลมหวีดหวิว ชี้มือไปที่ต้นไม้เตี้ยๆและชะง่อนหินที่ผมมองเห็นก็ใจหายวาบ...เพราะถัดออก ไปคือ ความเวิ้งว้างว่างเปล่า นึกถึงการพลัดหล่นลงไปแล้วเสียววูบไปทั้งสันหลัง
"อย่าเชียวนะตูน!" ผมร้องลั่นอย่างลืมตัว "ถอยออกมาทางนี้..."
สอง แม่ลูกหันขวับ เกือบพร้อมๆ กับที่หญิงสาวเสื้อเหลืองผู้นั้นลุกขึ้นยืนเหมือนจะบิดขี้เกียจ...อาจจะ ตัดสินใจกลับไปที่รถก็เป็นได้ แต่ฉับพลันทันใดนั้นเอง ร่างปราดเปรียวก็เผ่นพรวดเดียวไปทางนั้น...หล่นวูบหายวับไปจากสายตาไม่ผิด กับภาพในคืนฝันร้ายสุดสยอง
เสียงหวีดร้องของภรรยาผมแทบจะกลบเสียงลม ที่เบาบางลง.... หนุ่มสาว 2-3 คู่โผล่เข้ามาเห็นผมกำลังกอดลูกเมียไว้แน่น ลูกชายผมร้องแต่ว่า...คนตกเขาๆ ผู้หญิงตกเหว!
หนุ่มสาวทั้งหมดชะงักงัน มองหน้ากันเลิ่กลั่ก หลุดปากว่า...เอาอีกแล้วเหรอนี่?
ผม เพิ่งทราบจากหนุ่มสาวที่เป็นคนหัวหินเล่าว่า ผู้หญิงเสื้อเหลืองคนนั้นขับรถมาจากกรุงเทพฯ จู่ๆ ก็ตัดสินใจกระโดดเขาตายเมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง...วันดีคืนดีก็ปรากฏร่างให้ คนเห็นเป็นประจำ... เย็นนั้นผมขับรถกลับบ้านด้วยอาการขนลุกขนพองไปตลอดทาง! บรื๋อออ...
//www.matichon.co.th/khaosod/view_news.php?newsid=TUROamIyd3hPREF6TVRFMU1RPT0=§ionid=TURNd013PT0=&day=TWpBd09DMHhNUzB3TXc9PQ==
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
ขนาดอ่านตอนกลางวันนะเนี่ยะ...งึ่มๆ
แวะมาเยี่ยมครับ
+++++++++++++++