เมื่อเช้าเลือกเสื้อผ้าแต่งตัวมาทำงาน
ปกติจะใส่แต่เสื้อยืดและกางเกงฝ้าธรรมดา
ก็พอแระ ผัดแป้งฝุ่น ทาลิปกรอส สวยแระ

แต่เมื่อเช้าไม่รู้ทำไม
อยากเปลี่ยนตัวเอง
ลองมองหาเสื้อตัวอื่นบ้าง
เสื้อที่ปกติจะใส่ไปเที่ยวมากกว่าใส่ทำงาน
และได้เสื้อตัวนี้มา เลยลองเอามาใส่ดู



อืม...สวยดี
สวยในที่นี่คือ ใส่แล้วดูสุภาพดี
ดีกว่าใส่เสื้อยืด...
สงสัยต้องปรับเปลี่ยนตัวเองใหม่
หันมาใส่เสื้อผ้าที่เหมาะกับตัวเอง
ไม่ใช่ใส่แต่เสื้อตัวเดิมๆ ที่เคยใส่จนชิน
มองเสื้อตัวอื่นที่ใส่แล้วทำให้ตัวเองดูดีขึ้น
ใส่แล้วมั่นใจ...ใส่แล้วรู้สึกตัวเอง..น่ามอง
ไม่ได้อยากสวย ...
แต่อยากให้ใครมองแล้วรู้สึกสบายตาดี




ตั้งแต่ตื่นเช้าและฟังบทสวดมนต์ฟังธรรม
วันนี้วันที่สี่แล้ว รู้สึกอยากเปลี่ยนอะไรๆ ในชีวิตอีกมากมาย
ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
อาจเพราะอยู่กับชีวิตเดิมๆ แล้วมันไม่มีอะไรดีขึ้น
เลยอยากลองเปลี่ยนตัวเอง
เพื่อจะมีอะไรๆ ให้กับชีวิตมากขึ้น
เริ่มหันมาให้ความสนใจกับตัวเองมากขึ้น
หลังจากที่สนใจแต่เรื่องของคนอื่นมากไป
คงต้องเริ่มปรับอะไรใหม่ๆ ให้กับตัวเอง
อย่างจริงจัง...



การปรับเปลี่ยนไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงทั้งหมด
แค่อยากปรับเพื่อให้บางอย่างดีขึ้น
ยังไงฉันก็ไม่ได้เปลี่ยนอะไรกับตัวเองให้แย่ลง
แต่ฉันกำลังปรับตัวเองให้ดีขึ้น
กับทุกๆ เรื่อง..แค่นั้นเอง

  

เมื่อวานนั่งดูหนังเรื่องนี้
สนใจในเนื้อหาของเรื่องมากกว่าอ่ะนะ
สนใจคำว่า "รักแท้" ของเรื่องที่นำเสนอ
ทุกคนให้ความหมายของคำว่า "รักแท้"
ในเชิงความรักแบบหนุ่มสาว
และก็เข้าใจในแบบนั้นมาตลอด
รักแท้ คือรักที่จะอยู่กันยืนยาว
แบบนี้...เหรอ???



ถ้าใช่มันก็ดี ถ้ามีมันก็ใช่
เนอะ...

แต่ "รักแท้" และ "รักไม่เปลี่ยนแปร"
คือรักแบบนี้ ต่างหาก

"รักแท้" มีอยู่จริง โดยเฉพาะ "ผู้หญิง" ที่เรียกว่า "แม่"

หนังเรื่องนี้เสนอประเด็นนี้จริงๆ ค่ะ
นางเอกคือนางฟ้า
ที่กลายเป็นปีศาจเพราะการกระทำของคนรัก
แต่เพราะเธอไม่ได้เป็นปิศาจโดยแท้จริง
แม้เธอจะเกลียดชายที่เธอรัก
จนสาบให้ลูกสาวของเขาหลับไม่ตื่น
จนกว่าจะเจอจุมพิตจากรักแท้ก็ตาม
แต่เธอก็เฝ้าพยายามคอยเลี้ยงดูเด็กคนนี้อยู่ห่างๆ
จนเด็กเห็นเธอและจำเธอได้เมื่อเติบโต
และเรียกเธอว่า นางฟ้าแม่ทูนหัว
นี่เองเป็นจุดเปลี่ยนที่อยากทำให้เธอถอนคำสาบ
แต่มันทำไม่ได้ ...
เธอก็เข้าใจเช่นเดียวกับคนทั่วไป
ว่าจุมพิตรักแท้จะทำให้เด็กคนนี้ฟื้น
จึงพาชายหนุ่มที่รักเด็กสาวมาให้จุมพิต
แต่ก็ไม่เป็นผล...กลับกลายเป็น
จุมพิตของเธอเอง...ต่างหาก
ที่เป็นจุมพิตจากรักแท้



มัวเดินตามหารักแท้...
อย่างไม่เข้าใจความหมายของมัน

ทั้งที่ความจริง
รักแท้...มีอยู่แล้วตั้งแต่เราเกิด
แต่ก็อาจไม่ทุกคน
เพราะบางคนอาจเกิดมา
แบบไร้รัก...ก็มี

สำหรับรักแท้ของตัวเอง
ณ เวลานี้
ก็ต้องคนนี้เลยแหล่ะ



"เดินมาถึงทางตันจึงหันกลับ
และยอมรับเดินต่อไปคงไม่ไหว
เดินมานานเหนื่อยล้าทั้งกายใจ
หากฝืนทนเดินต่อไป..คงหมดแรง"