:: ก๋าราณีตอบคำถามน้อง cooky2 ::






หนูเป็นเด็กนักเรียนมัธยมต้นค่ะ
ปัญหาก็มีอยู่ตรงที่หนูมีคนเกลียดเยอะมาก
เกือบครึ่งโรงเรียนเลยค่ะ
เพราะว่าหนูเป็นคนค่อนข้างน่าตาดี ก็เลยมีคนอิจฉาเยอะค่ะ
แล้วเวลาหนูเดินผ่านทีไร เขาจะพูดทำนองว่า'น่าตบ'ใส่หนู
แล้วมองด้วยตาที่น่ากลัวมากๆเลยค่ะ
แล้วเขาก็หาว่าหนูไปด่าเขา หาเรื่องหนูด้วย

แต่เพื่อนในห้องไม่มีใครเกลียดหนูเลย
เพราะเพื่อนในห้องรู้ว่าหนูนิสัยดี มีอะไรก็ให้ยืม
แต่คนที่ไม่รู้จักหนูเขาจะมองว่าหนูหยิ่งๆ
เพราะหน้าหนูออกน่ารักแบบหยิ่งๆค่ะ
แล้วหนูเป็นคนที่ขี้กลัวด้วยค่ะ ช่วยหน่อยนะ

ขอบคุณมากๆเลยค่ะ (:




คำถามจาก : คุณ cooky2
วันที่ : 7 ธันวาคม 2554






















ผมจำกลอนบทหนึ่งได้ดีมาก
ไม่เคยลืมเลยทั้งๆที่จำมาตั้งแต่เป็นเด็ก
กลอนนั้นสอนไว้ว่า



“ใครชอบ ใครชัง ช่างเถิด
ใครเชิด ใครแช่ง ช่างเขา
ใครเบื่อ ใครบ่น ทนเอา
ใจเรา ร่มเย็น เป็นพอ”




คนที่พยายามเป็นคนดีและทำให้ทุกคนรักตลอดเวลา
จะเป็นคนที่ต้องทุกข์ใจมากที่สุด
เพราะการทำแบบนั้น
เป็นสิ่งที่ฝืนความจริง


ความจริงบนโลกนี้ก็คือ
ไม่มีใครสามารถเป็นที่รักของใครได้ตลอดเวลา

บางคนอยู่เฉยๆก็เกลียดกันได้โดยไม่ต้องการเหตุผล
แค่ไม่ชอบหน้า ไม่ชอบท่าทาง
ไม่ถูกใจในคำพูดบางคำ
หรือไม่ต้องตาในความรู้สึกจากบางการกระทำ



ไม่มีทางที่เราจะเป็นที่รักของคนทุกคน
คำถามคือ เราต้องรู้แล้วล่ะครับ
ว่าใครคือคนที่เราควรรักและใส่ใจ

คนเหล่านั้นต้องเป็นคนกลุ่มแรกที่เราควรใส่ใจ สนใจ
และดูแลความรู้สึก


ส่วนใครจะไม่ชอบ จะเกลียด จะชัง
ถ้าทำได้
เราค่อยหาโอกาสอธิบาย หาโอกาสทำความเข้าใจ
ให้เขารู้ว่าเราเป็นคนอย่างไร


แต่ที่สุดก็อย่าลืมนะครับ
ว่าขนาดองค์พระปฏิมาท่านนั่งเฉยๆในวิหาร
คนยังค่อนแคะค่อนขอดได้เลย


ทำใจเถอะครับ
ว่าเกิดเป็นคน คงไม่พ้นนินทากาเล


ขอเพียงเราดูแลความรู้สึกตนเองให้ดี
รู้ดีรู้ชั่วในตัวเราก่อนเป็นอันดับแรก


ใครจะมองเราอย่างไรนั้น
เป็นเรื่องของเขา
ส่วนเราเป็นอย่างไรนั้น
เป็นเรื่องของเรา