กำลังใจ สู่ เส้นชัยแห่งชีวิต (10) น็อตหนึ่งตัวมีค่าแม้จะเป็นส่วนเล็กน้อยที่ทำให้ฟันเฟืองขยับกลไกทำงานไปได้...การใช้ชีวิตอย่างมีศิลปะก็เหมือนกันควรต้องสนใจรายละเอียดเล็กน้อยด้วยไม่ใช่ตั้งหน้าเบนเข็มมุ่งตรงไปที่เป้าหมายอย่างเดียวจนทั้งชีวิตต้องแห้งแล้ง แข็งกร้าว ไร้สีสันเพราะบางครั้งรายละเอียดเล็กน้อยที่สะสมตามรายทางอาจจะช่วยแต่งเติมชีวิตให้เคลื่อนไหวไปสู่เป้าหมายอย่างงดงามมีคุณภาพสมบูรณ์ Create Date :28 พฤษภาคม 2549 Last Update :28 พฤษภาคม 2549 8:21:39 น. Counter : Pageviews. Comments :3 twitter google Comment *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก สวัสดีครับคุณหนุ่ม ขอบคุณมากครับสำหรับไมตรีที่มอบให้ จริงครับสำหรับผู้ที่ใช้ชีวิตจริงจังและมุ่งหมั้น อาจประสบความสำเร็จตามที่คิด แต่ไม่ควรมองภาพอยู่ภาพเดียว น่าจะมีมุมมองที่แตกต่างบ้างจะได้ไม่เครียด(เขาอาจไม่เป็นก็ได้นะครับ) โดย: ลุงกล้วย 28 พฤษภาคม 2549 11:53:46 น.ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ โดย: หนุ่มร้อยปี (หนุ่มร้อยปี ) 28 พฤษภาคม 2549 14:02:31 น.ภาพดอกไม้สวย งดงาม สดชื่นมากค่ะมนุษย์ในยุคปัจจุบันแทบจะลืมความงามความละเอียดทางด้านศิลปะไปนะคะด้วยว่า ถูกสังคมหล่อหลอมห่อหุ้มให้ห่างไกลศิลปะไปทุกที ชีวิตอันเร่งรีบถีบทะยานไม่หยุดหย่อน จนหลงลืมไปว่า แท้จริงแล้ว ชีวิตนั่น ต้องการอะไรกันแน่ หากใช้เวลากับศิลปะ สักนิดสักหน่อย อาจจะได้เรียนรู้ว่า ความสุขเล็กๆน้อยๆ คุณหาได้จากชีวิตของคุณ มิต้องลนลานไขว่คว้าหาอุปกรณ์ หรือวัตถุให้วุ่นวายการเกิดมาท่ามโฆษณาชวนเชื่อที่เฝ้ากรอกหูซ้ายทะลุหูขวาเช่นทุกวันนี้นึกหวั่นหวาดใจเหลือเกินว่าหากโลกนี้ขาดศิลปะไปจริงๆๆ มนุษย์เราจะเป็นเช่นใด ความหายนะคงไม่แพ้การเกิดสงครามโลกเป็นแน่เอ..มาบ่นแต่เช้าเลยนะคะ แหะๆๆๆ อดไม่ได้ค่ะอ่านบทกวี ที่คุณหนุ่มร้อยปีเขียนแล้วก็ทำให้คิดนั่นคิดนี่ แล้วหนูจะแวะมาอ่านอีกนะคะ อ่านวันละนิดจิตแจ่มใส ค่ะ โดย: กวิสรา 17 สิงหาคม 2549 8:56:57 น.
โดย: ลุงกล้วย 28 พฤษภาคม 2549 11:53:46 น.
โดย: หนุ่มร้อยปี (หนุ่มร้อยปี ) 28 พฤษภาคม 2549 14:02:31 น.
มนุษย์ในยุคปัจจุบันแทบจะลืมความงาม
ความละเอียดทางด้านศิลปะไปนะคะ
ด้วยว่า ถูกสังคมหล่อหลอมห่อหุ้มให้ห่างไกล
ศิลปะไปทุกที ชีวิตอันเร่งรีบถีบทะยานไม่หยุดหย่อน
จนหลงลืมไปว่า แท้จริงแล้ว ชีวิตนั่น ต้องการอะไรกันแน่
หากใช้เวลากับศิลปะ สักนิดสักหน่อย อาจจะได้เรียนรู้ว่า ความสุขเล็กๆน้อยๆ คุณหาได้จากชีวิตของคุณ มิต้องลนลานไขว่คว้าหาอุปกรณ์ หรือวัตถุให้วุ่นวาย
การเกิดมาท่ามโฆษณาชวนเชื่อที่เฝ้ากรอกหูซ้าย
ทะลุหูขวาเช่นทุกวันนี้
นึกหวั่นหวาดใจเหลือเกินว่า
หากโลกนี้ขาดศิลปะไปจริงๆๆ มนุษย์เราจะเป็นเช่นใด
ความหายนะคงไม่แพ้การเกิดสงครามโลกเป็นแน่
เอ..
มาบ่นแต่เช้าเลยนะคะ แหะๆๆๆ อดไม่ได้ค่ะ
อ่านบทกวี ที่คุณหนุ่มร้อยปีเขียนแล้วก็ทำให้คิดนั่นคิดนี่ แล้วหนูจะแวะมาอ่านอีกนะคะ อ่านวันละนิด
จิตแจ่มใส ค่ะ
โดย: กวิสรา 17 สิงหาคม 2549 8:56:57 น.