สิ่งที่มีอิทธิพลมากที่สุดในชีวิตคนก็คือ ความคิดของตนเอง เพราะความสำเร็จ ความล้มเหลว ความเจริญ ความเสื่อม ความได้ ความเสีย ความสุข ความทุกข์ ย่อมเกิดจากความคิดของตนเป็น "ตัวการ" ทั้งสิ้น

ความคิดเพื่อปรับปรุงชีวิตให้สอดคล้องกับสถานการณ์ปัจจุบัน จะสามารถลดปัญหาชีวิตเฉพาะหน้าลงได้ จึงเป็นเรื่องสำคัญที่สุดอันดับแรกในเรื่องการรู้จักคิด และเป็นเรื่องเฉพาะตัว คิดแทนกันไม่ได้ จะช่วยกันได้ก็เพียงการเสนอแนะหรือแนะนำเท่านั้น

ส่วนประกอบของชีวิตคน
ความเป็นอยู่ของคนจะมีความสุขสมบูรณ์ ต้องมีส่วนประกอบของชีวิต 4 อย่างคือ ทรัพย์ เกียรติ ความสุขใจ และไมตรีจิต และให้มีในปริมาณที่ใกล้เคียงกันด้วย ที่ต้องเป็นเช่นนี้ก็เพื่อป้องกันไม่ให้คิดหาแต่ทรัพย์อย่างเดียว หรือเห็นแต่ความสำคัญของทรัพย์อย่างเดียว

ทรัพย์ มีประโยชน์ให้เกิดความสะดวก ควรมีจำนวนพอสมควร ไม่มากหรือน้อยเกินไป มีมากเกินไปก็เป็นภาระหนักในการบริหาร อาจนำอันตรายให้แก่ชีวิตได้ทุกเวลา หากน้อยเกินไป ก็ไม่พอที่จะอำนวยความสะดวกในการเป็นอยู่ และต้องเป็นทรัพย์ที่ได้มาโดยชอบธรรมด้วย

เกียรติ คือชื่อเสียงที่เขาเชื่อถือและยอมรับว่าเป็นคนดี เป็นเครื่องค้ำประกันตัวเองในสังคม ได้รับความไว้วางใจ ทำให้คนอื่นมองตนในแง่ดี เพราะคนต้องอยู่กับคนด้วยกัน และการจะอยู่กับคนได้ดีก็สืบเนื่องมาจากเขาเชื่อถือไว้วางใจ ผู้ที่คนทั้งหลายไม่เชื่อถือ ไม่ไว้วางใจ ย่อมหมดความหมายในการเป็น "คน" โดยประการทั้งปวง

ความสุขใจ ก่อให้เกิดความสดชื่น เป็นพลังแห่งความมั่นคง ยั่งยืนและคงทนอย่างมหาศาล ไม่มีสิ่งใดจะหล่อเลี้ยงชีวิตให้สมบูรณ์ได้เท่าความสุขใจ ถ้าไม่มีความสุขใจ ชีวิตก็อยู่ได้อย่างยากลำบากเต็มที เหมือนร่างกายที่ขาดอาหาร ก็รอเวลาเจ็บเวลาตายฉันนั้น

ไมตรี คือความรักความปรารถนาดีจากคนอื่น ก่อให้เกิดความราบรื่น เพราะที่อยู่ของคนคือที่ที่มีคนรัก ที่สะดวกปลอดภัยของคนก็คือ ที่ที่มีคนรัก คนที่มีคนรักคนปรารถนาดี จะอยู่ที่ไหนก็สะดวกสบาย จะทำอะไรก็สำเร็จได้ง่ายทุกอย่าง คนที่ขาดคนรักคนปรารถนาดี จะอยู่อย่าง "คน" ไม่ได้แน่ๆ

ส่วนประกอบของชีวิตคนทั้ง 4 ประการนี้ เป็นคุณสมบัติที่ทุกคนต้องมีในปริมาณที่สมดุลย์กัน จึงจะมีลดีต่อชีวิตตนสมความมุ่งหมาย ถ้ามีอย่างใดมากหรือน้อยเกินไป นอกจากจะไม่เกิดประโยชน์แล้ว ยังกลับเป็นอันตรายอีกด้วย