วันนี้หันรีหันขวาง ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเขียนเรื่องอะไรดี การสร้างบล็อกนี่ก็ดีไปอย่างหนึ่งครับ เหมือนกับเราเป็นบรรณาธิการบริหารนิตยสารอะไรฉบับหนึ่ง ที่ต้องคอยคิดอยู่ตลอดเวลาว่า จะนำเสนอเรื่องอะไรต่อผู้อ่าน ทั้งๆที่เรามีกรอบหรือคอลัมน์เป็นแนวทางอยู่แล้ว ผมยอมรับว่าตั้งแต่ผมเข้ามาสร้างบล็อกนี่ ผมได้ใช้สมองพอสมควร ทำให้ชีวิตมีชีวามากขึ้น

เอาละครับ เข้าเรื่องเสียที
สิ่งรู้จัก ยากที่สุด กว่าสิ่งใด
ไม่มีสิ่ง ไหนไหน ได้ยากเท่า
สิ่งนั้นคือ ตัวเอง หรือตัวเรา
ที่คนเชลา หลงว่ากู รู้จักดี


ที่พระดื้อ เณรดื้อ และเด็กดื้อ
ไม่มีรื้อ มีสร่าง อย่างหมุนจี๋
เพราะความรู้ เรื่อง"ตัวกู" มันไม่มี
หรือมีอย่าง ไม่มี ที่ถูกตรง

อันตัวกู ของกู ที่รู้สึก
เป็นตัวลวง เหลือลึก ให้คนหลง
ส่วนตัวธรรม เป็นตัวจริง ที่ยิ่งยง
หมดความหลง รู้ตัวธรรม ล้ำเลิศตน

พุทธทาสภิกขุ