วันนี้ผมมีหนังสือเล่มหนึ่ง ที่อ่านมาหลายเที่ยวแล้ว แต่ก็ยังไม่เบื่อ เป็นหนังสือแนวจิตวิยา ที่ผู้เขียนใช้นามปากกาว่า "ปะการัง" ข้อเขียนลึกซึ้ง แยบคาย น่าอ่าน น่าคิด ไม่ทราบว่าผู้เขียนกลั่นกรองความคิดที่ดีๆอย่างนี้ออกมาได้อย่างไรตอนแรกคิดจะนำไปแนะนำในบล็อกคุยเฟื่องเรื่องหนังสือ แต่มาอ่านทบทวนอีกครั้งบล็อกนี้น่าจะเหมาะสมกว่า

ขอเสนอคำคมที่โปรยไว้ปกหลังเป็นตัวอย่างก่อนดังนี้

บางคน
มองย้อนหลังกลับไป
เห็นเส้นทางที่ผ่านมายาวนาน
ยังไม่ถึงจุดหมายสักที
ทำให้รู้สึกท้อแท้ หมดแรง สิ้นหวัง
แต่บางคน
เมื่อมองย้อนหลังกลับไป
กลับเห็นแต่ความภาคภูมิใจ
ที่สามารถฝ่าฟันผ่านพ้นมาได้
และจดจำสิ่งที่ผิดพลาดเป็นบทเรียน


ถ้าเป็นคุณ
จะเลือกการมองย้อนกลับไปแบบไหน
ถึงจะมีคุณค่าสร้างสรรค์ยิ่ง