คนจน ก็ยิ่งจน สืบเนื่องจากคลิปของคุณคิม เจ้าชองข่องยูทูป Kim Property Live ซึ่งได้พูดถึงระบบการเงิน ที่ทำให้คนจนยิ่งจนลง ฟังไปฟังไป ก็รู้สึกว่า คนที่จนถึงขั้นหาเช้ากินค่ำ หรือ หาได้ พอกินไปเดือนชนเดือน คงไม่มีเวลาจะมาฟังเรื่องพวกนี้ และถึงจะมีโอกาสได้ฟัง ก็คงจะงงๆกับเนื้อหาที่ถูกหยิบยกมาพูดอยู่ไม่มากก็น้อย แม้มันจะเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่รอบตัวก็ตาม ก็แค่คิดว่า จะหาเงินมาจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าเช่าบ้าน ให้พอพ้นไปเดือนๆ ก็หนักหัวแล้ว ใครจะเอาใจไปคิดถึงเงินสำรองเพื่อความไม่จนในอีก 10 - 20 ปีข้างหน้า ได้ยินเสียงสัมภาษณ์ตามข่าวอยู่บ่อยๆว่า จะกินจะใช้ก็ยังไม่พอ หนี้สินพะรุงพะรัง จะเอาที่ไหนไปเก็บ ที่ร้านของฉัน มีลูกน้องอยู่คนหนึ่ง จะเรียกว่าจนก็ไม่ได้ เพราะพ่อเป็นข้าราชการเกษียณอายุ มีบำนาญกินทุกเดือน ตอนยังทำงาน ก็เก็บเงิน ผ่อนบ้าน ผ่อนรถ จนไม่มีหนี้สินให้ปวดหัว ลูกๆก็ทำงานมีรายได้เลี้ยงตัวได้กันทุกคน แต่.... ลูกน้องคนนี้ ซึ่งปีนี้อายุ 40 ปีแล้ว ซื้อมอเตอร์ไซค์คนหนึ่ง ราคาราวๆ เจ็ดหมื่นบาท ยังต้องซื้อด้วยเงินผ่อน และเมื่อ 2 ปีที่แล้ว ก็เพิ่งจะถูกฉันบังคับให้ใช้หนี้ กยศ ให้หมด หนี้ 2 ก้อนนั้น รวมกันน่าจะใกล้ๆ หนึ่งแสนบ้าท เยอะจนน่าตกใจ มันก็ต้องค่อยๆผ่อน ผิดตรงไหน แต่ถ้าพิจารณาดีๆ เขาทำงานมา 18 ปีแล้ว ถ้าเขาตั้งใจเก็บเงินจริงๆ ให้ได้หนึ่งแสนบาทในเวลา 18 ปี เขาเก็บเงินแค่วันละ 15 บาท คูณด้วย 365 วัน คูณด้วย 18 ปี เขา่จะมีเงินเก็บ 98,550 บาท บวกกับดอกเบี้ยธนาคาร ก็จะกลายเป็นแสนกว่าๆ คุยกับเขาบ่อยๆ ก็พอจับได้ว่า เขาไม่เคยคิดเรื่องอนาคต ก่อนมาทำงานกับฉัน เขาได้ค่าแรงน้อยกว่าตอนนี้มาก แต่ความที่ไม่เคยเดือดร้อนเรืองกินอยู่ เพราะอยู่บ้านพ่อ ของกินของใช้ พ่อก็เป็นคนซื้อ น้ำไฟ พ่อก็เป็นคนจาย เพราะพ่อมีเงินหลวง ส่วนเขาก็ตัวคนเดียว ไม่มีภาระต้องเลี้ยงดูใคร หาเองก็ใช้เอง นับว่ายังดีที่ก็ใช้แค่พอหมด ไม่ถึงขั้นติดอะไรๆจนต้องไปกุ้หนี้ยืมสินคนมาจ่าย แต่ก็ไม่เคยมีเงินเก็บ และพอถามว่า ถ้าพอ่ไม่อยู่แล้ว ไม่มีเงินบำนาญของพอ่แล้ว แล้วตัวเองไม่มีงานทำ จะเอาเงินที่ไหนมากินมาใช้ คำตอบคือ ความเงียบ นี่ยังไม่ได้พูดถุึงเลยว่า เงินที่เก็บไว้มันจะด้อยค่าลงไปเรื่อยๆ ต้องหาวิธีบริหารให้เงินมันโตทันกับภาวะเงินเฟ้อ คนฟังก็เหมือนจะ Stunt ไปแล้ว แล้วฉันก็แลเห็นอนาคตของเขาอยุ่รำไรว่า แม้จะไม่จนถึงขึ้นลำบาก แต่จะใช้ชีวิตสบายพอควรอย่างตอนนี้ก็คงไม่ได้ พูดง่ายๆว่า วันข้างหน้า เขาคงจะจนลง นั่นเองแหละ แล้วเห็นอะไรเหมือนที่ฉันเห็นมั้ย ฉันว่า เขาเห็นเงินไม่มีค่า ไม่ใช่ของที่ต้องเก็บรักษา เงินก้ไม่เห็นค่าเขา ตีจากเขาไปหมด น้องคนนี้ เมื่อก่อนติดชาเย็น กินทุกวัน วันละ 1 แก้ว ราคา 25 บาท ก้ไม่ได้ต้องคิดอะไรมาก แค่ 25 บาท เพื่อความสดชื่น ใครสนใจ ฉันอยากชวนให้มาลอง เข้าพรรษา งิดชาเย็น ถ้าทำได้ ตีเป็นเลขกลมๆ ก็น่าจะประหยัดค่าชาเย็นไปได้ 100 แก้ว เท่ากับคุณจะมีเงินค่าชาเย็นเหลือ 2500 บาท และถ้าทำได้ทุกปี 20 ปีข้างหน้า คุณจะมีเงิน 50,000 บาท ถ้าอยากจับเงินแสน ก็งดเพิ่มเป็นปีละ 200 แก้ว เงินแสนก็เป็นเรื่องเอื้อมถึงได้ ไม่ใช่แค่ฝัน สุดแท้แต่ว่า ใครจะประคับประคอง "ใจ" ตัวเอง ให้รอดพ้นจากกิเลสได้ขนาดไหน ฉันคงไม่พูดเรื่องเศรษฐกิจมหภาค เรื่องโอกาสในการหารายได้ที่ไม่มีทางเท่าเทียมกัน แต่ฉันเชื่อมาตลอดว่า โอกาสในการเก็บออมเงิน ทุกคนมีเท่ากัน ตั้งแต่ยังไม่รู้จักระบบเศรษฐกิจ วิชาเศรษฐศาสตร์ การเงิน การธนาคาร คนไทยแต่โบราณ ก็มีถ้อยคำในทำนองการวางแผนทางการเงิน เช่น เก็บเบี้ยใต้ถุนร้าน เก็บหอมรอมริบ อันมีความหมายคล้ายๆกัน คือ ค่อยๆเก็บ สะสมไปทีละเล็กละน้อย ในที่สุด วันหนึ่งก็จะมีมาก และอีกคำที่ฉันชอบ คือ อดออม ความมมายตรงตัว คือ ยอมอดก่อน แล้วก็จะมีออม อด ในที่นี้ของคนโบราณ คงจะหมายถึง อดเปรี้ยวไว้กินหวาน ไม่ใช่ แบบ อดข้าวหัวโต และแม้เงินออมนั้น จะไม่ทำให้กลายเป็นคนรวยขึ้นมาได้ แต่อย่างน้อย ก็ทำให้เรารู้สึกปลอดภัยได้ระดับหนึ่งว่า วันไหนที่ไม่มีรายได้ ก็ยังมีเงินออมพอให้ใช้ประคับประคองชีวิตไปได้ ฉันว่า ตอนฉันยังเด็กๆอยู่ แม่คงจะกลัวจนเอามากๆ จำได้ว่า แม่ทำอะไรแปลกๆที่ตอนนั้นฉันก็ไม่เข้าใจ เช่น ซื้อเศษเนื้อที่เขาเฉือนออกจากเนื้อชิ้นใหญ่ เวลาที่ตัดไปชั่งแล้วเกินน้ำหนักที่ลูกค้าต้องการ เนื้อเศษๆอย่างนั้น ไม่สวยและมีเนื้อจากหลายส่วนปนกัน จึงขายเหมามาในคาคาถูกกว่าปกติ แล้วแม่ก็เอามาเลือก ชิ้นไหนสวยๆ ก็เอาไว้ทำกินเอง ที่เหลือก็ยกให้หมาไป หรือ เวลาไปกินก๋วยเตี๋ยวตามร้าน ไปกัน 4 คน แม่สั่งน้ำแข็งเปล่า 2 แก้ว พ่อมกินแก้วหนึ่ง ลูก 2 คน กินอีกแก้วหนึ่ง มื้อนั้น ประหยัดไปได้ 2 บาท นี่คือการกินก๋วยเตี็ยวในฐานะที่ฉันเป็นลูกสาวของผู้จัดการคลังน้ำมัน ซึ่งทำงานให้กับบริษัทน้ำมันข้ามชาติ ฉันเคยได้ยินบ่อยๆว่า คนจนเล่นหวย คนรวยเล่นหุ้น ฟังเผินๆก็เหมือนเป็นการเสี่ยงโชคทั้งคู่ ผิดกันแต่ว่า หวยใช้เงินซื้อน้อยกว่าหุ้น หุ้นจึงเป็นที่หาเงินของคนรวย หวยเป็นความหวังของคนจน แต่ถ้าทำความรู้จักกับหวยและหุ้นเป็นอย่างดีแล้ว จะเห็นข้อแตกต่างอย่างชัดเจนอีกอย่างหนึ่งว่า หวยเป็นเรื่องของโชคชะตาล้วนๆ ไม่ได้อยู่บนตรรกะใดๆทั่งสิ้น เงินที่ลงทุนซ์้อหวยไป ก็มักจะเสียจนเหลือมูลค่า 0 บาท มากกว่าที่จะได้ผลตอบแทนกลับมา แต่ หุ้น นั้น หากศึกษาอย่างจริงจัง จะพบว่า มีบริษัททั้งเล็กใหญ่ ที่มีผลประกอบการที่ดี พูดง่ายๆคือ ขายของได้กำไร ทุกๆปี ได้กำไรมาก็เอามาแบ่งสรรปันส่วนให้กับผู้ถือหุ้น ซึ่งเท่ากับว่า หากเลือกลงทุนในหุ้นของบรัษัทเหล่านี้ เราก็ได้เงินตอบแทนกลับมาในจำนวนหนึ่ง แม้ว่า ราคาหุ้นที่เราถืออยู่อาจจะลดลงไปจากราคาที่เราซื้อ แต่บริษัทที่จดทะเบียนอยู่ในตลาดหลักทรัพย์ มีน้อยนักที่บริหารงานล้มเหลวจนต้องเลิกกิจการ ซึ่งนั้นเป็นทางเดียว ที่มูลค่าหุ้นของเราจะเหลือ 0 บาท ถ้าบริษัทไม่เจ๊ง ยังไงหุ้นที่เราถือก็ยังมีมูลค่าอยู่ ไม่เหมือนโพยหวย พอผ่านมาวันที่ 1 และ 16 ไป เงินจำนวนที่เอาไปซื้อหวย แล้วไม่ถูก มันหายไปหมดทั้ง 100 เปอร์เซนต์ ซึ่งจากวิถีการลงทุนแบบนี้ คนรวยก็ยิ่งรวย คนจนก็ยิ่งจน เป็นอย่างนี้ วันยังค่ำ ว่ากันว่า สิ่งที่ช่วยให้คนจนลืมตาอ้าปาก ถีบตัวเองให้หลุดพ้นจากเส้นความยากจนได้ คือ ความรู้ แต่ความจนก็เป็นอุปสรรคอีก เพราะไม่มีเงินพอจะไปซื้อหาความรู้ ถ้าเป็นเมื่อสักยี่สิบปีที่แล้ว ก็เห็ฯด้วยหรอกว่า ยากจริงๆ เพราะความรู้ มันก็อยู่เป็นที่ๆ อยากได้ก็ต้องเดินทางไปหา แม้ว่า ผู้ประสาทวิชา จะเต็มใจสอนให้ฟรีๆก็ตาม หากในเวลานี้ที่เทคโนโลยีกาวไกล ความรู้มากมาย ลอยอยู่ในอากาศ รอให้เราไปเรียนรู้ได้แบบฟรีๆ เลือกรับได้ในทุกที่ที่คุณสะดวก ไม่ต้องเดินทางให้เสียเวลา เสียค่าใช้จ่ายส อยู่ที่ว่า ใฝ่หาหรือเปล่า อยากหายจนจริงๆมั้ย หรือต้องการแค่พูดด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ แล้วก็ใช้ชีวิตอย่างจนๆต่อไป และอยู่กับความหวังลมๆแล้งๆว่า สักวัน จะมีอะไรสักอย่าง มาทำให้หายจน สำหรับฉัน ซึ่งอายุก็ปูนนี้แล้ว นอกจากในนิยาย ที่เป็นแนว หลานสาวเจ้าคุณปู่ ถูกพาหนีออกมาตกระกำลำบากด้วยเหตุผลนานา แล้วก็มีญาติมาตาตามหาให้กลับไปรับมาดก จากยาจกจึงกลายเป็นเสรษฐีได้ในชั่วข้ามคืน ยังไม่เห็นชีวิตจริงของใครเป็นอย่างนั้นเลย แม้แต่คนเดียว ทำเอง ดีกว่ามั้ย อัตตา หิ อัตตโน นาโถ ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน พระท่านสอนไว้
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [