ปล่อยไว้ ใช่จะดี ตอนนี้อายุ 45 ไม่มีมดลูก ไม่มีรังไข่ ต้องกินฮิร์โมนทุกวัน เพื่อลดอาการวัยทองที่มาเยือนก่อนเวลาอันควร สุดท้ายจบลงเช่นนี้ เพราะ ปล่อยให้ตัวเองปวดประจำเดือนอยู่นานเป็นสิบปี กว่าจะยอมไปพบหมอ ตั้งแต่เร่ิมมีประจำเดือนมา ไม่เคยรู้เลยว่า ปวดประจำเดือนคืออะไร เห็นเพืือนนอนหมดเรี่ยวหมดแรงขยับแทบไม่ได้ ก็ดูเขาเฉยๆ ไม่เคยคิดเรื่องว่า เพื่อนน่าจะไปหาหมอ เข้าใจว่า มันเป็นเรื่องธรรมดา กินยา เดี๋ยวก็หาย จนอายุเข้าใกล้เลข 3 เริ่มมัปัญหาเวลาประจำเดือนมา เริ่มจากเบาๆ คือ ท้องบวม และ เมื่อยหลัง จากแค่เมือ่ยๆ ผ่านไปอีก เร่ิ่มกลายเป็นปวด แต่ก็ยังรู้สึกว่า เบาเบา ก็แค่ไปนอนพัก 2-3 ชม. ก็คลาย สบายขึ้น กลับมานั่งทำงานได้ ตอนนั้นยังทำงานบริษัท ที่ห้องพยาบาล มียาแก้ปวดประจำเดือนขวดขนาด 1000 เม็ด ตั้งประจำอยู่้บนโต๊ะเจ้าหน้าที่ประจำห้องพยาบาล เออ ใครๆก็เป็นกันนั่นแหละ เขาถึงมียาไว้ประจำ เรื่องธรรมดา หลังจากนั้น ลาออกมาทำร้านตัวเอง อาการปวดประจำเดือนที่เคยพอทนไหว เริ่มชักจะทนไม่ไหว นอนพักก็เอาไม่อยู่ เพราะปวดจนนอนไม่หลับ ก็ไม่ได้อะไร มีพรารา ก็กินพารา กินแค่เม็ดเดียวด้วย เพราะน้ำหนักตัวน้อย กินเม็ดเดียวก็อยุ่แล้ว พักเดียวก็หายปวด ทำงานต่อได้สบาย ไม่ต้องนอนด้วย ดีจัง เเวลาผ่านไปอีก กินยาเม็ดเดียวขักจะเอาไม่อยู่ ยังมีอาการเจ็บๆ เลยกินเพิ่มเป็น 2 เม็ด เอาน่า มันก็ปวดอยู่แค่วันแรกวันเดียว วันรุ่งขั้นก็ไม่มีอาการแล้ว ยาก็กินแค่มื้อเดียวตอนกลางวัน ตกค่ำอาบน้ำ นอน ก็ไม่รู้สึกปวดแล้ว แล้วยา 2 เม็ด มื้อเดียวตอนกลางวัน ก็ชักจะเอาไม่อยุ่อีก หมดฤทธิ์ยาปุ๊บ ปวดปั๊บยังกับกดสวิทซ์ เลยต้องเพิ่มกินทุก 4 ชม. จาก 1 มื้อ กลายเป็ฯ 3 มื้อ กลางคืนยังโอเค หลับยาวได้ แล้วมันก็พัฒนา แลายเป็นว่า กลางคืนก็ปวด ปวดจนตื่นมากลางดึก พยายามทนเพราะง่วงมากไมอยากลุก แต่สุดท้ายทนไม่ไหว ต้องลุกขึ้นมากินยา พารา อีก 2 เม็ด ตอนนี้กลายเป็นกินพาราทุก 4 ชม. แถมเพิ่มมาเป็นวันที่ 2 ก็ยังปวดจนต้องกินยาอีก เริ่มรู้สึกว่า ไม่ไหวแล้วมั้ง แต่ก็ไม่ได้คิดจะไปพบหมอ ยังมีความคิดเดิมว่า เรื่องเล็ก กินพาราแค่เดือนละ 2-3 วัน ไม่เป็นไรหรอก แต่ว่า กินพาราก็ดูเหมือนจะแค่บรรเทา ไม่ได้หายสนิทแบบเมื่อก่อน เลยลองเปลี่ยนไปกินยา พอนสแตน ซึ่งจริงๆไม่ใช่ยาแก้ปวดโดยตรง แต่มีฤทธิ์ลดอาการเกร็งในช่องท้อง กินเดือนแรกก็ ปิ๊งเลย หายเป็นปลิดทิ้ง ดีมาก ซื้อมาตุนหลายแผงเลย แต่มันก็ดีอยุ่ได้ไม่เท่าไหร่ ก็กลับเข้าอีหรอบเดิม ต้องกินยาเพิิ่ม เพิ่มมื้อยา กินจนเต็มโดสที่แนะนำบนฉลาก และ มันไม่หายปวด เอาไงล่ะทีนี้ ยังไม่คิดไปหาหมดเหมือนเดิม ไปหาข้อมูลเพิ่ม ยาพารากับพอนสแตนเป็นยาคนละกลุ่ม กินด้วยกันได้มั้ยนะ ส่งคำถามไปหาคุณหมอที่ใจดีมาตอบออนไลน์ คุณหมอให้คำตอบว่า กินด้วยกันได้ ไม่มีผลเสีย อ้อ ระหวา่งทางนั้น อัตราการเสียเลือดต่อเดือน ก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จากเคยใช้แบบสลิม วันละ 2 - 3 แผ่นก็อยุ่ กลายเป็น แม็กซี่วันละ 6 แผ่น ในช่วงที่พีคสุดๆ ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่ตระหนักอะไร ยังคงกินยามันต่อไป กินมันคู่กันไปเลย ก็เหมือนเดิม แรกๆก็ดี นานๆไปก็รู้สึกว่า กินยาก็ไม่ได้บรรเทาลงเลย หรือว่า คือมันก็บรรเทาแล้ว ถ้าไม่กินอาจจะปวดจนสลบไปเลยก็ได้มั้ง แล้วยังมีผลข้างเคียงของการปวด คือ มั้นทำให้กินข้าวไม่ค่อยได้ เพลีย เพราะเสียเลือดมาก นอนไม่พอ เพราะปวดจนต้องตื่นมากินยากลางดึก ยืน เดิน ก็ไม่ค่ยไหว เพราะ มันร้าวไปหมด มีควมรู้สึกว่า ข้างในมันดัน จนเหมือนตัวจะแตก ้ท้องบวมเหมือนคนท้องสัก 6 เดือน แล้วก็ยังมีอาการอยากถ่ายหนัก ทั้งๆที่ไม่มีอะไรจะออก กินจนสุดของสุด ไม่มียาแก้ปวดใดๆให้กินเพิ่มได้โดยไม่อันตรายต่อร่างกายแล้ว จุึงได้คิดว่า ไปหาหมอเถอะ ศิริรวมเวลาตั้งแต่เริ่มมีอาการจนถึงตอนตัดสินใจไปหาหมอ ทนปวดมาร่วม 13 ปี ไปตรวจครั้งแรก หมอจับอัลตร้าซาวด์ ต้องสอดกล้องเข้าทางทวารหนัก เพราะข้าพเจ้าเป็นคนโสด ตรวจแล้วก็เจอสิ มาตามนัด ท้องบวมเพราะมดลูกโต และที่ทำให้ปวดสาหัส คือเนื้องอกที่มดลูกซึ่งไปเกาอยู่ตรงที่เป็นกล้ามเนื้อพอดี หมอตรวจเสร็จก็บอกว่า คุณเป็นคนที่อดทนมาก หมอชมรึเปล่าก็ไม่รู้ แล้วจะทำยังไงต่อไป กับเพื่อนที่เพิ่งรู้จักกันนี้ ตอนหน้า จะมาเล่า ส่วนตอนนี้ ถ้าใครมีอาการอย่างที่กล่าวมา การทน ไม่ใช่คำตอบ ปล่อยไว้ มันไม่ได้หายเอง มีแต่จะพัฒนาไปในทางที่ไม่ชอบ สุดท้าย ก็อาจต้องยอมทำสิ่งที่ไม่ชอบมากกว่า เพราะบางเรื่อง มันก็ไม่ได้ "ไม่เป็นไร" อย่างที่เราคิด
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [