โชคดี ccโชคดีที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตฉัน เกิดขึ้นเมื่อตอนอายุ 11 ขวบ ฉันโดนแม่ดุ เรื่องอะไรสักอย่าง งอนแม่ ก็เลยเดินออกจากบ้าน เดินไปเรื่อยๆจนถึงปากซอย ยังไม่หายเซ็ง เลยขึ้นรถรับจ้าง ไปลงที่สวนสาธารณะ ซึ่งอยู่ออกไปนอกเมือง ห่างจากบ้านหลายกิโลเมตร ที่สวนสาธารณะ มีสนามเด็กเล่น ฉันคิดว่าจะไปนั่งเล่นให้สบายใจ แล้วค่อยหาทางกลับบ้าน แต่ เดินๆอยู่ ก็มีวัยรุ่นผู้ชาย 2 คน เดินเข้ามาหา มาพูดจาอะไรก็จำไม่ได้เสียแล้ว จำได้แค่ รู้แล้วว่าไม่ปลอดภัย และกำลังคิดว่าจะเอาตัวรอดยังไงดี ในขณะที่ยังเดินไปเรื่อยๆ โดยมี 2 คนนั้นตามมาไม่ห่าง ฉันเดินไปจนถึงสนามเด็กเล่น โชคดีของฉันอยู่ที่นั่นเอง คนข้างบ้าน มากันทั้งครอบครัว พ่อแม่พาลูกเล็ก 2 คน มาเที่ยว ซี่งปกติฉันไม่เคยไปเล่นกับลูกเขา แค่เคยเห็นกันเท่านั้น แทบไม่เคยได้พูดจากัน เขาคงเห็นแล้ว จึงได้เดินมาหาฉันอย่างไม่สนใจ 2 คนนั่น เรียกซื่อฉัน แล้วชวนฉันไปเล่นกับลูกเขา วัยรุ่น 2 คนนั้น ล่าถอยไป เมื่อเห็นว่ามีผู้ใหญ่ที่รู้จักฉันอยู่ตรงนั้นด้วย เล่นกันจนสมควรแก่เวลา เขาก็พาฉันกลับบ้านด้วย ไม่ถามอะไรฉีนสักคำ จำไม่ได้เสียแล้วว่า ได้ขอบคุณเขามั้ย ก็อยากขอบคุณไว้ ณ ที่นี้อีกครั้งหนึ่ง ที่เขาไม่ทอดธุระ มีน้ำใจช่วยเหลือ ไม่อยางนั้น ชีวิตฉันอาจจะล่มสลายไปแล้วก็ได้ และตั้งแต่นั้นมา ฉันก็ไม่เคยปล่อยให้ตัวเองไปอยู่ในที่เสี่ยงแบบนั้นอีก เพราะฉันอาจไม่โชคดีแบบนี้อีก นอกจากพ่อกับแม่ ยังมีอีกหลายคนที่ฉันรู้สึกว่า โชคดี ที่ได้เจอ แม้จะผานเข้ามาแค่ช่วงหนึ่ง แต่ช่วงเวลานั้น ก็ทำให้ฉันเปลี่ยนความคิดไปตลอดกาล ฉีนได้รับความเอื้อเฟื้อเป็นอย่างมาก จากคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เพียงเพราะฉันรักสิ่งเดียวกันกับที่เขารัก และ เขาเข้าใจดีว่า ฉันจะรู้สึกอย่างไร หากต้องพลาดโอกาส เวลานั้น ก่อนที่จะได้รับน้ำใจจากพี่คนนี้ ฉัันทำใจเสียแล้วว่า ไม่มีวันจะได้ทำอย่างใจ เพราะความไม่พร้อม และ ไม่กล้า ของฉัน ฉันไม่พร้อมที่จะไปด้วยตัวเองลำพัง และ ไม่กล้าพอที่จะเรียกร้อง หรือ แม้แต่รับน้ำใจจากใคร กลัวไปเสียหมด พี่คนนี้ เข้าใจฉันทุกอย่าง อย่างที่ฉันไม่เคยคิดว่า ใครจะมาเข้าใจอารมณ์ขลาดกลัวเหมือนเด็กน้อยในร่างกายผู้ใหญ่อายุกว่า 30 นอกจากเข้าใจ เขายังได้พยายามทำทุกอย่างให้ฉันสบายใจ และมั่นใจมากพอที่จะก้าวออกจาก SafeZone ของตัวเอง ไปเจอโลกใหม่ที่ฉันไม่เคยรู้จัก แล้วก็โชคดีที่โลกใหม่ที่ฉ้ันไปเจอ แม้ไม่ใช่ทุกคนที่เข้าใจฉัน แต่ก็ไม่มีใครทำร้ายฉัน แล้วก็ยังได้รู้ว่า คนที่ไม่เอาปมด้อยของฉัน มาเอาเปรียบตัวฉันเอง นั้น มีอยู่จริง ฉันเป็นคนไม่มีดวงทางโชคลาภ ไม่เคยถูกหวย จับสลากรางวัลอะไรก็ไม่ค่อยจะได้รางวัลดีๆนัก แต่ฉันว่า ฉันโชคดีนะ ที่ไม่เคยมีเรื่องให้ต้องเสียทรัพย์แบบไม่คาดฝัน เคยไปจอดรถในห้างแล้วไปเฉี่ยวเอารถเบนซ์ ฉันยืนรออยู่ในที่เกิดเหตุ ให้ รปภ.ช่วยเรียกเจ้าของรถมาเคลียร์ ฉันรออยู่นานจน รปภ. บอกว่า พี่ไปเถอะ เจ้าของรถเขาไม่มาเอง อีกทีหนึ่ง ก็ไปเกี่ยวกับรถอีกคันกลางถนน รถคันนั้น รีบแอบเข้าข้างทาง ฉันจอดรถต่อท้ายเขา เห็นแล้วล่ะว่่า เขาหัวเสีย ฉันลงไปยกมือไหว้ขอโทษที่ตัว ขเองรีบไปหน่อย เขามองหน้าฉันแวบหนึ่งแล้วก็พูดว่า ช่างเถอะ วันนี้รีบ แล้วก็ขึ้นรถขับจากไป ตามพื้นดวงว่าไว้ว่า ฉันเป็นคนอาภัพคู่ ซึ่งมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆนั่นแหละ แต่โชคยังดีที่ฉันไม่ได้อาภัพรักไปด้วย ยังมีคนดีๆที่เบื้องบนกำหนดมาให้ฉันรัก แม้เขาจะไม่รักฉันแบบที่ฉันอยากได้ แต่เขาก็ไม่ได้ทำร้าย หลอกลวง เขายังมีความรู้สึกดีๆให้ฉัน และยังแสดงออกให้เห็นเสมอ สำหรับคนอย่างฉัน ก็ว่าดีแล้ว เป็นรักแท้ที่ไม่ต้องดูแลก็ได้ นอกจากคนรัก ฉันยังมี ที่รัก เป็นหนุ่มน้อยที่เขาไม่เคยรู่จักฉัน เป็นดาว ที่หันด้านสว่างมาให้เราเห็นเสมอ เขาไม่ได้น่ารักที่สุด ไม่ได้เก่งที่สุด ไม่ได้ร้องเพลงเพราะที่สุด ไม่ได้หล่อที่สุด เขาแค่เป็นคนที่ฉันรู้สึกด้วยที่สุด ก็เท่านั้น และเพราะ รู้สึกด้วยที่สุด ไม่ว่าอะไร เล็กน้อยแค่ไหน จากเขา ก็ทำให้ชีวิตเบา สบาย ง่าย เป็นพลังงานที่ให้ทั้งความอบอุ่น และความมีชีวิตชีวา จะเจออะไรมาหนักหนาแค่ไหน แค่เขายิ้ม ฉันก็ยิ้มแล้ว ถ้าคนคนนี้ เป็นคนไม่ดี ไม่ว่าจะในทางไหน ฉันคงผิดหวัง เสียใจ แต่เท่าที่ฉันเห็น เขาเป็นคนดี เป็นคนแบบที่ฉันชอบ ยังไม่เคยเสียใจ ผิดหวังเพราะเขาเลย ฉันโชคดีใช่มั้ย ถ้ามีเวลามาทบทวนตัวเองสักหน่อย ก็อาจจะพบได้เช่นเดียวกับฉันว่า ในความโชคไม่ดี ก็มักจะมีโชคดีปะปนอยู่ด้วย ฉันหาเจอมาเยอะแล้วนะ แล้วจะมาเล่าให้ฟัง
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [