มองภาพแต่ละภาพแล้ว อึ้ง ทึ่ง และเคว้งกับหลายต่อหลายภาพ

แม้กระทั่งภาพความสูญเสีย

ภาพรอยยิ้มของคน ภาพสัตว์ที่ลี้ภัยต่างๆ

ของเหตุการณ์น้ำท่วม วิบัติในครั้งนี้

ถูกบันทึกในความทรงจำไว้อย่างดี

แต่มาฮาตรงมุข พี่หยีนี่สิ ตอนนี้ เจอน้ำเข้ากับตัว ยังฮาได้อีก 555

ภาพสวยมากค่ะพี่สิน

เพลงเพราะมาก และเศร้ามากค่ะ

ขอแชร์ไปกลุ่มนะคะ

ชีวิตต้องดำเนินต่อไป
ขอบคุณทุกๆภาพที่สะท้อนให้เห็นความไม่จีรัง ยั่งยืน

พรุ่งนี้ยังมีอะไรที่ต้องทำอีกเยอะแยะ

สส.นิพิษ จาก จ.พัทลุง ยำใหญ่รัฐบาลเรื่องน้ำท่วม
น่าฟังแต่ไม่น่าเชื่อ

ท่านขุนเดชา โพสต์กระทู้น่าสนใจ ที่ห้องไร้สังกัด เว็บพันทิป วันที่ 6 พฤศจิกายน 2554



ท่านขุนเดชา เขียนว่า “เรามาทำเครื่องวัดไฟฟ้ารั่วในน้ำกันแบบง่ายๆ ดีกว่า งบประมาณซักสี่ห้าสิบบาท แต่คุ้มเกินคุ้มสำหรับชีวิตเราและคนที่เรารัก อุปกรณ์ - คีมตัด คีมปอก ไม่มี ก็ใช้คัตเต้อร์ - สายไฟ ใช้สายอ่อน มีฉนวนหุ้ม ยาวสามเมตร – น๊อต ตะปู หรืออะไรที่เป็นโลหะ ไว้โยนไปยังจุดที่ต้องการตรวจสอบ – เทปพันสายไฟ – ไขควงเช็คไฟ



ขอเชิญอ่านกระทู้ชื่อ ‘มาทำเครื่องมือวัดไฟรั่วในน้ำกันขอรับ’ ขอขอบคุณท่านขุนเดชา ไว้ ณ โอกาสนี้




146





147

ความรู้สึกดีๆ เมื่อได้อ่าน Forward mail ฉบับหนึ่งจาก นายหงส์แก่



หลายคนบอก น้ำท่วมมันดีตรงไหน ใช่ครับน้ำท่วมไม่ใช่สิ่งที่ผู้คนปรารถนา แต่น้ำท่วม ก็ทำให้ผมได้เห็นชีวิตในอีกแง่มุมหนึ่งของผู้คนในเมืองฟ้าอมรแห่งนี้



ผมเลิกงาน 5 โมงเย็น จึงนั่งรถบริษัทฯ มาลงสะพานใหม่ แล้วนั่งรถเมล์สาย 39 ต่อ รถเมล์วิ่งลุยน้ำมาถึง กม.25 ก็ต้องหยุดเนื่องจากน้ำลึก รถวิ่งต่อไปไม่ไหว กระเป๋าแจ้งให้ผู้โดยสารทุกคนลงจากรถเพื่อต่อรถทหาร (ซึ่งไม่รู้ว่าจะมาตอนไหน)



ผมเดินลุยน้ำมารอ บริเวณเกาะกลางถนน ซึ่งมีผู้คนยืนรออยู่แล้วประมาณ 30 คน ผู้คนเหล่านี้ล้วนต่างมีสีหน้ากังวล บ้างก็หันไปสอบถามกันว่าจะไปไหน จะมีรถหรือเปล่า หนุ่มนักศึกษาคนหนึ่งถามคุณป้าว่าจะไปไหน มาผมช่วยถือของให้ คุณพี่ผู้ชายไว้หนวดช่วยอุ้มเด็ก 3 ขวบที่มากับคุณแม่ที่หิ้วของพะรุงพะรัง แฟนสาวของหนุ่มนักศึกษาก็ช่วยแม่เด็ก 3 ขวบหิ้วกระเป๋า อีกมือเธอใช้กระดาษพัดไล่ยุงให้เด็กน้อย คุณลุงสองคนที่นั่งบนราวเกาะกลางถนนเขยิบที่พร้อมเอ่ยปากเชิญชวนคุณลุงอีกคนซึ่งยืนอยู่ข้างๆ มานั่งด้วยกัน



มีรถขับผ่านมาเรื่อยๆ สิ่งที่ผมเห็นคือ รถเกือบทุกคันจะลดกระจกลงแล้วโผล่หน้าออกมาถามว่า จะไปไหน ถ้ารถเขาผ่าน ก็จะมีผู้ขอติดรถไปด้วย คนที่อยู่ไม่ไกลต่างไปกันเกือบหมดแล้ว จะเหลือก็แต่ พวกที่อยู่แถวประทานพร บางขัน นวนคร และก็ตัวผม ประตูน้ำพระอินทร์ รวมแล้วน่าจะประมาณ 17 คน



เรารออยู่ประมาณสองชั่วโมง จึงมีรถโฟร์วีลคันหนึ่งขับผ่านมา คนขับหน้าตายังวัยรุ่น เปิดกระจกรถถามพวกเราว่า “มีไครไป นวนคร มั๊ย?” เท่านั้นแหละทุกคนต่างยิ้มแก้มแทบปริ พวกเราต่างรีบทยอยกันขึ้นรถ บ้างก็ช่วยกันดึงแขน บ้างก็ช่วยถือของให้โดยไม่ต้องเอ่ยปากขอ แต่สิ่งที่พวกเราลืมคิดไปตอนนั้นก็คือ จำนวนคนกับรถมันไม่ลงตัว เนื่องจากรถโฟร์วีล กระบะมันจะเล็ก จุได้แค่ 12 คน ที่เหลืออีก 5 คน คือ หนุ่มนักศึกษากับแฟน คุณลุงทั้งสอง และผม



พวกเรามองหน้ากัน คุณพี่ผู้ชายที่มีหนวดเอ่ยปากบอกว่า พวกคุณไปกันก่อน เดี๋ยวผมรอคันหลัง ว่าแล้วก็โดดผลุงลงจากรถ เพื่อให้แฟนสาวของหนุ่มนักศึกษาขึ้นไปแทนตัวเอง แฟนหญิงของหนุ่มนักศึกษาบอกไม่เป็นไร เธอบอกให้คุณลุงไปก่อนดีกว่าเดี๋ยวหนูกับแฟนรอไปคันหลัง และอีกหลาย ๆ คนก็แสดงเจตจำนงที่จะเสียสละ !!!



แต่แล้วสิ่งที่ทำให้ผมแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ก็คือ คุณป้าที่นั่งอยู่ เธอลุกขึ้นแล้วพูดว่า "ถ้าไป ก็ต้องไปด้วยกันหมด - ให้พวกเราทุกคนยืนขึ้น ก็จะมีที่พอสำหรับทุกคน” จริงอย่างที่คุณป้าพูด พวกเราที่เหลือขึ้นมาบนรถได้ จากนั้นพวกเราก็ยืนกอดเอวกันไว้เป็นรูปวงกลมแน่นกระชับ จะได้ไม่ล้มเวลารถวิ่ง



รถก็วิ่งลุยน้ำไปเรื่อยๆ ช้าๆ ในขณะนั้นสิ่งที่ผมสังเกตเห็นก็คือ รอยยิ้มจากมุมปากของทุก ๆ คน บางคนมีมุขให้พวกเราได้หัวเราะกันสนุกสนาน แทบไม่น่าเชื่อว่ากลุ่มคนเหล่านี้ไม่เคยมีใครรู้จักกันมาก่อน และเมื่อถึงจุดที่มีคนลงรถทีละคน พวกเราก็จะร่ำลาและอวยพรให้กันและกันเหมือนประหนึ่งเป็นญาติสนิทของตัวเองไม่มีผิด จนในที่สุดรถก็วิ่งมาถึง นวนคร ซึ่งเป็นจุดสุดท้าย พวกเราที่เหลือลงจากรถแล้ว ก็เดินไปไหว้ขอบคุณเจ้าของรถ แล้วผมก็โบกมือลา ไอ้หนุ่มนักศึกษากับแฟน เพื่อเดินเท้าต่อ จากนวนครไปประตูน้ำพระอินทร์ ผมเดินไปยิ้มไป ฮัมเพลงบ้าง ผิวปากบ้าง อย่างอารมณ์ดี แบบที่ผมไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อนเลย



เหตุการณ์ในวันนี้ทำให้ผมรู้สึกว่า "แสงสว่างนั้น ซ่อนอยู่หลังความมืดมิดเสมอ"

บลอกพี่สินจะเก็บเป็นบลอกท้ายๆที่อ่าน เพราะต้องใช้เวลาละเลียดมาก สาระมีเยอะ ยิ่งซีรีย์น้ำท่วมนี่เจ๋งมาก แต่ละภาพพูดแทนคำทั้งนั้น

ขอบคุณค่ะพี่ จะติดตามอ่านต่อไปค่ะ

หวัดดีค่ะ ..
สุดยอด เลย ค่ะมีแต่ภาพ ประทับใจ ..
ได้เห็นมุมมอง ที่ไม่เคยเห็น และไม่มีใคร อยากให้เกิด ..
ขอบคุณ บล็อก นี้ มากๆ ที่นำมาให้ชม ..
เพิ่งเข้ามาครั้งแรก .. คงได้มาติดตามอีก
ขอ แอด นะคะ ตามมาจาก คุณฉัตร ..ค่ะ

แสดงว่าพี่สินเคยไปพักสวนร่มไม้มาแล้ว

พี่ลงทุนเข้าพื้นที่เพื่อถ่ายภาพหรือหรือคะ หรือว่ามีธุระต้องไปแถวนั้นด้วย ตั้งใจมากๆนะ ภาพในบลอกพี่สวยๆทั้งนั้น แอบขอยืมไปทำภาพข่าวประชาสัมพันธ์อยู่สามสี่รูปด้วยค่ะพี่

อยากเห็นภาพที่พี่ถ่ายมา ส่งมาให้ดูหน่อยนะคะ ชอบเก็บภาพสวยๆค่ะ ขอบคุณค่ะ

น้องน้ำอ้อย....


พี่คิดว่าอาจจะเคยไปเที่ยว อ.ขลุง แต่ไม่ได้พักรีสอร์ตครับ ส่วนใหญ่ไปบรรยายที่ตัวจังหวัด เขาจะให้พักในเมือง แต่มักจะได้นั่งรถเที่ยวพอเพลินๆวันที่เดินทางไปถึง ได้เห็นป่า เห็นน้ำตกอยู่บ้าง ไม่ค่อยได้ถ่ายรูปครับ เพิ่งจะหยับจับกล้องสักปีเศษๆ นี่เอง


รูปต้นไม้ที่เพิ่งถ่าย ก็ถ่ายหน้าแฟลตดินแดง ถ่ายติดรังผึ้งด้วย น้องหมา ก็ถ่ายหน้าแฟลตดินแดง แต่ไม่ใช่น้องรอคอย อุ อุ เพราะเจ้าของเค้ายินดีให้ถ่าย เขานำมาเดินเล่น หากเดินเล่นอยู่บนแฟลต น้องหมาจะเหงา


จะว่าไปแล้ว แถวแฟลตดินแดง จะมีน้องหมาสวยๆหลายตัว เสียดายพี่สินยังถ่ายรูปไม่ค่อยเป็น สักเดี๋ยวจะส่งรูปไปให้ทางอีเมล์นะ กลั้นใจทนดูหน่อย ละกัน

สวัสดีค่ะ เข้ามาขอบคุณสำหรับดนดรีเพลง รางวัลแด่คนช่างฝัน

รักดีไม่ได้อัพบล็อกซะนาน เลยลืมๆวิธีใส่เพลงทำไม่เป็นแล้ว เพราะอายุมากแล้วด้วย ความจำก็เริ่มไม่ค่อยดี อาศัยได้คัดลอกโค็กจากเว็บเพลงเค้ามาค่ะ



ดีใจมากๆน้ำเริ่มลดแล้วค่ะ

คุณรักดี...


ขอบคุณครับที่มาเยี่ยมบล็อกนี้ คนทำบล็อกรุ่นแรกๆ ตอนนี้เหลืออัพบล็อกมีไม่มากคนแล้วครับ มี รักดี มี ป้ามด มี กึ่งยิงกึ่งผ่าน เป็นต้น คุณรักดีอัพบล็อกต่อไปนะครับ อยากถามอะไรก็ช่วยเหลือกันได้


เพลง 'รางวัลแด่คนช่างฝัน' มีหลายเวอร์ชั่นครับ เช่น ของคุณจรัล มโนเพชร คุณสุนทรี เวชานนท์ คุณศุ บุญเลี้ยง คุณนันทิดา แก้วบัวสาย คุณจอย - ศิริลักษณ์ ผ่องโชค คุณแหม่ม - พัชริดา วัฒนา ผมไม่กล้าโพสต์เพลงในคอมเมนต์บล็อกคุณรักดี แต่ผมส่งโค๊ตเพลงไปให้คุณรักดีทางหลังไมค์ เป็นคนละเวอร์ชั่นกับข้างล่างครับ

คุณ assignment2 โพสต์รูปภาพในกระทู้ ห้องกล้อง เว็บพันทิป วันที่ 4 พฤศจิกายน 2554


ชื่อกระทู้ ‘Kasetsart Flood 2011’


เครดิตรูปภาพที่ 203 – 217 เป็นผลงานของคุณ assignment2 ขอขอบคุณไว้ ณ โอกาสนี้ด้วย




203





204





205





206





207





208





209





210





211





212





213





214





215





216





217

ภาพสุดยอด ถ่ายโดยน้าสงกรานต์ song 13 ชุดที่ 2


โพสต์ในกระทู้ห้องกล้อง เว็บพันทิป ชื่อกระทู้ ’13 maysa : Bangkok Flood 2011 ชุดที่ 2’ วันที่ 7 พฤศจิกายน 2554


จขบ. ชื่นชมน้าสงกรานต์ว่าถ่ายรูปสวยมาก .. ชุดที่ 1 ’13 maysa : Reflection of Pinklao Flood’ ที่น้าสงกรานต์เคยโพสต์เอาไว้ในห้องกล้อง มีคนเข้าไปชื่นชมมากมาย .. ชุดที่ 2 นี้ รูปภาพที่ 225 - 245 เป็นเครดิตของน้าสงกรานต์ song 13 อีกครั้ง ขอขอบคุณ ไว้ ณ โอกาสนี้




225 ความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ สนามบินดอนเมือง







226 เครื่องบินของการบินไทยและสายการบินโอเรียนไทยแอร์ไลน์ .. 2 ลำที่เห็นชัดเป็นแอร์บัส เอ 300-600 อายุการใช้งานเกิน 20 ปี ปลดประจำการ







227 กรุงเทพฯ สายไฟเยอะมาก







228 เราอย่ายอมแพ้ น้ำมาเพื่อสอนเรา เดี๋ยวน้ำก็ผ่านไป เราก็ต้องผ่านพ้นไปได้เช่นกัน หันมามองโลกในแง่บวกดีกว่า







229 น้ำมาครั้งนี้ทำให้เราเห็นคุณค่าของพื้นที่แห้งเดินสบาย







230 ทุกอย่างอยู่ที่ใจ รถเมล์สาย 150 ปากเกร็ด – รามคำแหง คันนี้บรรทุกผู้โดยสารมาเกือบเต็มคัน







231 น้ำที่ยิ่งใหญ่กว่าสิ่งใดคือน้ำใจแม่







232 แม้เราจะมีอาหารพอ มีน้ำดื่มพอ แต่ต้องไม่ลืมสิ่งที่หลงเหลือ







233 ภูมิปัญญาพระ วัดอมรคีรี เชิงสะพานพระราม 8







234 บ้านนี้นอนหลับ เปิดทีวีเอาไว้ น้ำสูงขึ้นเรื่อยๆ จะถึงปลั๊กไฟแล้ว







235 ศรี ทนได้







236 ประตูน้ำป้องกันน้ำท่วม แต่ก็ถูกน้ำท่วม







237 พี่ ๆ ทหาร กองกำลังสำคัญของเรากำลังป่วย แต่ทุกคนก็ยังคงสู้ เขาผลัดกันนอนรักษาตัวจากการลุยน้ำทั้งวัน วอนขอ อย่าตะโกนต่อว่าคุณพี่ทหารมากนักเลย ให้น้ำสักขวด ให้ขนมสักชิ้นก็ยังดี







238 คุณพี่ทหารท่านนี้ ป่วย ตัวร้อน ทานยาแล้วนอน อากาศร้อน แต่ยังอดทน







239 อาหารมื้อเที่ยงวันนี้ของรั้วของชาติ หากใครประสงค์จะบริจาคอาหาร กรุณาติดต่อได้ที่สนามกีฬาแห่งชาติ เบอร์ตรง 02-278-3051 มอบอาหารได้นะครับ และที่สำคัญไม่ต้องอายกันก็คือ คุณพี่ทหารต้องการกางเกงในเป็นอย่างมาก ใครพอจะจัดหาได้เป็นจำนวนมาก ขอความกรุณานะครับ จะเป็นพระคุณครับ ยูนิฟอร์มที่ใส่ลุยน้ำแม้เปียกยังพอทนได้ แต่กางเกงในวันละตัวนี่ไม่พอแน่นอน







240 คุณพี่ทหารที่เราเรียกใช้ยามเราเดือดร้อน เขาก็มีหัวใจ ผมสังเกตคุณพี่ท่านนี้เห็นนอนดูมือถือนานมาก แต่ไม่ยอมโทร. เลยขอเข้าไปคุย ขณะพูด คุณพี่แอบชำเลืองมองมือถือบ่อยๆ ผมเลยสอบถามว่าทำไมเอาแต่มองมือถือ "ผมคิดถึงลูกและภรรยาครับตอนนี้น้ำท่วมเหมือนกัน"







241 กองทัพบกมีทหารหมอ ใครๆ ก็เรียก ‘เสนารักษ์สนาม’ ตอนนี้ท่านต้องรักษาทหารด้วยประชาชนด้วย แต่กองทัพบกมี ‘เสนารักษ์สนาม’ เพียงไม่กี่คน







242 คุณพี่ทหารบางคน ได้เปลี่ยนเวรกลับมาพัก ทุกคนเหนื่อย หลับสนิท ตื่นขึ้นมาก็กลับไปรับเวรต่อ







243 มีโทรเข้ามาเป็นระยะ ต้องการถุงทรายกี่กระสอบ สองพัน ห้าพัน หมี่นสอง เรียกได้ว่าคุณพี่ทหารกรอกกระสอบทรายกันทั้งวันทั้งคืนแบบไม่หยุดกันเลย







244 รถใหญ่รถเล็กทยอยมารับกระสอบทราย ตามออเดอร์ที่สั่ง บางคันน้ำยังเต็มกระบะ เปิดที น้ำทะลักออกมากลิ่นเหม็นทีเดียว







245 อยากเห็นคนไทยรักส่วนรวม รักครอบครัว และรักตัวเอง .. ขอบคุณทุกความเห็นเพื่อสังคมอันดี และขอขอบคุณสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่า ‘สามัคคี’