เข้ามากลืนน้ำลายก่อน เฮือกๆ

จากนั้นก็แวะไปกดโหวต

และค่อยกลับมานั่งอ่านต่อ

แต่ละบล็อกในบ้านหลังนี้เต็มเปี่ยมด้วยประโยชน์ต่อสาธารณะอย่างแท้จริงเลยนะครับพี่สิน

- น่ากินมากๆ เลย โหวตคะ -

อูยยย.. ของโปรดเลยค่ะพี่ิสิน ฤดูกาลไหว้บะจ่างทีไร น้ำหนักป้าโซกระโดดขึ้นฮวบๆทุกที เพิ่งเคยเห็นสูตรนี่แหละค่ะว่าต้องใช้อะไรและสัดส่วนเท่าไหร่ ถ้าอยู่เมืองไทยก็อยากจะลองทำ ติดว่าอยู่ที่นี่มัีนไม่มีเครื่องเคราครบ

บะจ่างเจ้าอร่อยนี่ ต้องเป็นคนจีนรุ่นเก่าๆทำเท่านั้น..ตามความรู้สึกของป้าโซนะคะ เพราะถึงเครื่องถึงรสชาติกว่า แล้วสูตรบะจ่างก็จะสืบทอดมาที่ลูกหลาน

สมัยก่อนโน้นราคาลูกละไม่กี่ตังค์ สมัยนี้ฟังราคาต่อลูกแล้วอึ๋ยยย.. แทบจะกินใบไผ่ที่ห่อไปด้วยเลย

ขอตอบคำถามเกี่ยวกับภาษาไทยที่พี่สินถามไปตรงนี้นะคะ..

ที่บ้านเด็กๆจะเคยเห็นรูปที่ป้าโซเอาขึ้นบล็อกค่ะ ส่วนพ่อเขานานๆทีจะได้เดินมาแว่บดูซะที เพราะถึงดูไปก็ไม่เข้าใจว่าป้าโซเขียนอะไร ทราบแต่ว่าป้าโซอัพเรื่องราวที่อยู่ที่นี่ให้คนไทยอ่านกัน สำหรับภาษาไทยของเด็กสองคนพูดฟังรู้เรื่องค่ะ คนโตเคยเรียนภาษาไทยตามกฏบังคับของกระทรวงศึกษาฯบ้านเราตอนเรียนอยู่ร.ร.ไทย-ญี่ปุ่นที่เมืองไทย เขาบังคับว่าลูกครึ่งต้องเรียนภาษาไทยอ่านออกเขียนได้อย่างน้อยอาทิตย์ละห้าคาบ(หรือเปล่าจำไม่ค่อยได้แล้ว) เลยทำให้เจ้าคนโตพออ่านออกมาได้ถึงตอนนี้ แต่เรื่องเขียนออกจะยากหน่อย สำหรับคนเล็กมาเรียนป.หนึ่งที่นี่เลยไม่ได้เรียนอ่านเขียนภาษาไทยค่ะ ได้คุณยายตามมาสอนช่วงที่มาเยี่ยมเยียนอยู่ที่นี่เท่านั้น แต่ไม่ค่อยได้ผลเพราะเจ้าตัวขี้เีกียจ อิอิ..


ภาษาพูดฟัง ของคนโตเรียกว่าเก้าสิบห้าเปอร์เซ็นต์ได้ค่ะ แต่ของคนเล็กแปดสิบเปอร์เซ็นต์ น้อยกว่าพี่อยู่หน่อย ป้าโซเองก็พูดภาษาไทยกับลูกเพื่อไม่ให้เค้าลืม อย่างน้อยครึ่งนึงในตัวเค้าก็เป็นคนไทย เป็นประโยชน์กับตัวเค้าเองในอนาคตด้วยค่ะ น่าเสียดายถ้าจะไม่ได้ภาษาไทยซะเลย

สำหรับพ่อเด็กๆ ฟังได้คร่าวๆพอจับใจความ แต่ถ้ายากเกินไปก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน พูดจะได้นิ้ดดดดหน่อยค่ะ เทียบกันแล้วป้าโซเก่งภาษาญี่ปุ่นมากกว่าภาษาไทยของเค้า อิอิ..


เล่ามาซะยาว.. ไปกดโหวตให้พี่สินก่อนนะคะ

อยากทานบะจ่างจังค่ะพี่สิน

เมื่อวานที่บ้านก็ทำบะจ่างค่ะ
แล้วเมื่อเช้าก็จัดการไหว้ล่วงหน้า
เพราะวันจันทร์ไม่สะดวกหลายอย่าง

ก็ว่าจะเลิกกินแล้วล่ะค่ะ
เพราะระวังเรื่องสุขภาพมากขึ้น

แวะมาอวยพรให้พี่สินเดินทางด้วยความสนุก
ขอให้ถ่ายภาพสวย ๆ มาฝาก
แล้วก็เขียนเล่าให้อ่านในบล๊อกด้วยนะคะ

พี่ตวง ทำบ๊ะจ่างอร่อยนะครับพี่สิน

ว่าแล้วก็อยากกินซักลูกจังเนาะ

พึ่งทราบเหมือนกันครับ ว่ามันมีที่มาอย่างนี้

ขอบคุณที่ระบุจีนกลางและภาษาท้องถิ่นที่เราๆ คุ้นเคย แบบนี้เวลาจะไปหาข้อมูลเพิ่มเติมทำได้ง่ายขึ้นมากทีเดียว

เรื่องบะจ่างผมฟังมาจากอาจารย์คนจีน เขาเล่าให้ฟังว่า บะจ่างทางเหนือจะหวาน ทางใต้จะเค็ม แล้วถามว่าประเทศคุณ หวานหรือเค็ม?

อีกไม่กี่วันก็ถึงวันไหว้แล้ว
ปกติชอบไส้แบบที่มีกุนเชียงด้วยครับ
สมัยก่อนถ้าไม่ถึงวันไหว้บะจ่างก็หากินยาก
แต่เดี๋ยวนี้บะจ่างมีขายทั่วไป ทั้งในตลาดและในห้างฯ
เลยได้กินบ่อยๆ

สวสดีครับพี่สิน
ผมเป็นลูกหลานจีนแท้และตัวเราเกิดในไทย แต่ไม่เคยรู้ประวัติบะจ่างได้ขนาดนี้เลยนะครับ ได้สูตรทำด้วย และยังได้คำแปลเพลงอีกต่างหาก เป็นเพลงที่ร้องได้เพราะฟังบ่อย นับว่าเป็นวาสนาที่ได้ทาน ได้รู้ประวัติ และได้สัมผัสถึงวัฒนธรรมอันดีของจีนอีกด้วย

ขอบคุณกับความรู้และความเมตตาของคุณพี่ที่มีให้เสมอมาครับ

ก็แค่ระดับพอรู้บ้างครับ ไม่ได้สุดยอดอะไร เพียงแต่บทความหลายๆ ที่ ที่เคยได้อ่าน มักจะเขียนทับศัพท์เพียงแค่ภาษากวางตุ้ง หรือแต้จิ๋ว (ไม่มีกำกับภาษาจีนกลาง) ซึ่งภาษาจีนในปัจจุบันที่สอนกันส่วนมากจะเป็นจีนกลาง

ทีนี้ถ้าเราอยากจะหาข้อมูลเพิ่มเติม (ที่เป็นภาษาจีน) ทำได้ยากครับ เพราะเราไม่ทราบว่าเขียนอย่างไร ถ้ามีเขียนกำกับเป็นภาษาจีนกลาง (ไม่ว่าจะทับศัพท์เสียงหรือตัวอักษร) เวลาเราพิมพ์ลงไปในคอมพ์มันจะมีให้เลือกว่าคำที่พิมพ์ลงไปใช่คำนี้หรือไม่ ทำให้สะดวกในการหาข้อมูลเพิ่มเติมมาก

ขออภัยนอกเรื่องไปหน่อย