|
|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
|
25 เมษายน 2554
|
|
|
|
...................เรื่องชวนขนลุก!! ก่อนบวช
เหตุเกิดประมาณสามทุ่มกว่าๆ ที่บ้านที่สงขลา
น้องชายซึ่งตอนนี้ลางานกลับไปอยู่บ้าน...เพื่อเตรียมงานบวชของตัวเองที่จะมีขึ้นในสัปดาห์หน้า
ในขณะที่น้องชายกำลังนั่งจัดชุดผ้าไตรอยู่ตามลำพัง
มีนกกระจอกตัวหนึ่งบินเข้ามาในบ้าน และบินไปเกาะอยู่ตรงใบพัดของพัดลมติดเพดาน
ขอบคุณรูปจาก : //www.biogang.net/content_detail.php?menu=biodiversity&uid=5627&id=26644
นกตัวน้อยนิ่งยืนมองน้องชายอยู่นาน
อาการที่ดูเชื่องซะจนน่าประหลาดของนกน้อย ทำให้น้องชายตะโกนเรียกแม่และคนอื่นๆมาดู
ทุกคนมองนกด้วยความประหลาดใจ เพราะเวลาดึกแบบนี้จะไม่มีนกที่หากินตอนกลางวันออกมาให้เห็น
และปกติแล้วนกที่หลงเข้ามาในบ้านจะมีอาการตื่นกลัวจนต้องบินไปมา ชนข้าวของ เพื่อดิ้นรนหาทางออกจากบ้าน
แต่นกตัวนี้ดูเชื่อง และไม่มีอาการดิ้นรนที่จะออกไป ผิดจากวิสัยของนกปกติ
ความประหลาดใจที่เห็นนกตัวนี้ทำให้ทุกคนงุนงงง
น้องชายเดินไปมา...นกยังคงมองมาที่พานใส่ผ้าไตรตาเขม็ง
เมื่อคนในบ้านพูดคุยกัน นกก็เอียงคอฟังนิ่ง (คล้ายๆหมาทำหน้าสงสัยเวลาคนพูดด้วย)
อาการนั้นทำให้คนหนึ่งในบ้านพูดติดตลกไปในเชิงไสยศาสตร์ว่า หรืออาจจะเป็นวิญญาณเร่ร่อนที่เมื่อทราบว่าน้องชายจะบวชเลยมารอรับบุญ
ที่บอกว่าติดตลก เพราะคนในบ้านเก๋ส่วนใหญ่ไม่ค่อยเชื่อเรื่องผีหรือวิญญาณว่ามีอยู่จริง นอกจากแม่ที่กลัวความมืดและกลัวบรรยากาศวังเวง ซึ่งก็ยังไม่เชื่อมั่นนักว่าเรื่องผีมีอยู่จริงหรือไม่ แต่แม่ก็ป้องกันไว้ด้วยการไม่อยู่ในบรรยากาศเสี่ยงไว้ก่อน
เมื่อพูดถึงเรื่องวิญญาณ ทุกคนที่อยู่ในที่นั้นจึงคิดถึงคนๆนึงขึ้นมา
ป้าของเก๋นั่นเอง
ป้าเป็นพี่สาวของแม่ที่รักแม่มาก
และความรักก็ตกมาถึงพวกเราสามคนพี่น้องที่เป็นลูกของแม่
ป้ารักและเอ็นดูพวกเราสามคนเหมือนเป็นลูกของท่าน โดยที่ท่านเองก็มีลูกซึ่งอายุไล่เลี่ยกับพวกเราสามคน
ตอนเป็นเด็ก เมื่อปิดเทอมบางปี ป้าก็จะรบเร้าให้พวกเราพ่อแม่ลูกเดินทางจากสงขลาไปกรุงเทพเพื่อไปพักอยู่กับท่านในช่วงปิดเทอม
ท่านคงคิดถึงแม่และพวกเรา
เมื่อมาถึง...ป้าก็จะร่าเริงดีใจ และตระเวนพาพวกเราเที่ยว สมัยนั้นเก๋ได้ไปเที่ยวแดนเนรมิตก็เพราะท่านนี่แหละ
ครอบครัวของเก๋จึงมีความผูกพันกับครอบครัวป้ามาก
เจ็ดปีกว่าที่ป้าต่อสู้กับโครมะเร็ง ...ในช่วงท้ายของชีวิตป้าต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล
เก๋ได้มีโอกาสไปเยี่ยมท่านที่โรงพยาบาล ตามที่เก๋ได้เขียนไว้ในเรื่อง สิ่งมีค่า
คืนก่อนที่ท่านจะเสีย ท่านเรียกหาแม่ และเรียกชื่อพวกเรา
นั่นคือสิ่งที่ทำให้เก๋คิดว่า...ท่านรักและมีพวกเราอยู่ในใจของท่านเสมอ แม้ใจช่วงลมหายใจสุดท้ายของชีวิต
ป้าซึ่งเป็นผู้ให้...เป็นห่วงและนึกถึงคนอื่นมากกว่าตัวเอง
การจากไปของป้าจึงเป็นสิ่งที่ทำให้พวกเราในครอบครัวทุกคนรู้สึกสูญเสียเป็นอย่างยิ่ง
วันที่น้องชายตัดสินใจบวช...เราต่างคิดถึงป้าว่า ถ้าป่านนี้ป้าอยู่ป้าคงดีใจ
คงรีบพาแม่ไปตัดชุดเตรียมใส่สำหรับงานบวช ป้าคงตื่นเต้นเหมือนลูกตัวเองบวชเลยทีเดียว
เพราะแบบนี้เอง...เมื่อเห็นนกมองผ้าไตรอย่างนิ่งสงบก็ทำให้ทุกคนในบ้านเกิดคิดถึงป้าขึ้นมา
หรือว่านกตัวนั้นคือตัวแทนจากป้า
ด้วยความสงสัยและอยากพิสูจน์... (เป็นนิสัยของคนในบ้านเก๋อยู่แล้ว...ไม่เชื่อแล้วยังชอบลองของ)
พี่ชายบอกให้แม่คุยกับนก (เดาว่าแม่เก่งคุยกับนกได้)
แม่เลยพูดกับนกว่า.... "นกตัวนี้ใช่ป้าที่มาหาพวกเรารึเปล่า ..ถ้าใช่ให้ส่งเสียงตอบรับ"
แล้วแม่ก็เรียกชื่อป้า....
จิ๊บ
....นกส่งเสียงตอบทันทีที่แม่เรียกชื่อป้าจบ
พ่อที่ไม่เคยเชื่อเรื่องแบบนี้เลยบอกว่าเมื่อได้ยินเสียงนกขานรับ รู้สึกเสียววาบที่หัว ประมาณขนหัวลุก (ปกติพ่อสามารถเดินไปไหนมาไหนคนเดียวในที่เปลี่ยวๆมืดๆ แม้แต่ในพื้นที่ที่เค้าร่ำลือว่าเฮี้ยนหรือเพิ่งมีคนเสียชีวิต)
ด้วยความยังไม่แน่ใจ...แม่พูดแบบเดิมซ้ำอีกครั้ง และเรียกชื่อป้า
จิ๊บ นกขานรับอีก
แม่ยังคิดว่าอาจมีความบังเอิญ จึงได้ทดสอบเพื่อความแน่ใจอีกรอบ
คราวนี้แม่พูดกับนกว่า หรือว่านกตัวนี้เป็นปู่รึเปล่า (บ้านของปู่อยู่ใกล้ๆบ้านเรา เสียชีวิตไปเมื่อประมาณสองปีที่แล้ว)
ถ้าใช่ปู่ให้ขานรับ
แม่เรียกชื่อปู่....
นกยืนนิ่ง ไม่ส่งเสียงตอบ
เพื่อทดสอบอีกรอบ(แม่เริ่มสนุกกับการคุยกับนก) อาจจะเป็นย่าก็ได้ ย่าเพิ่งเสียไปเมื่อไม่ถึงเดือน
แม่เรียกชื่อย่า
นกยืนนิ่งเหมือนเดิม ไม่ส่งเสียงตอบ
น้องชายบอกว่าคงไม่ใช่ย่าหรอก เพราะย่าเพิ่งเสีย คงไม่ตัวโตเท่านี้ นี่นกคงอายุหลายเดือนแล้ว(ปากน้องชายเก๋เป็นงี้ล่ะ)
แม่ค้านว่าไม่ใช่ย่าเกิดเป็นนก แต่แค่อาศัยนกเพื่อให้เข้าบ้านได้ เพราะบ้านก็คงมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง
คราวนี้พี่ชายนึกสนุกเลยเรียกชื่อป้าบ้าง
จิ๊บ นกขานตอบอีกแล้ว
ทุกคนในบ้านเริ่มมองหน้ากัน
ไม่ว่าใครจะเรียกชื่อป้า นกก็ขานรับ
พี่ชายจึงพูดบอกนกว่า ถ้าเป็นป้าจริงๆ คืนนี้ก็ขอให้อยู่กับลูกหลาน ให้นอนที่นี่ล่ะไม่ต้องไปไหน
แล้วนกก็นั่งอยู่ตรงที่เดิมแบบนั้น ยังคงยืนมองดูคนในบ้าน เหมือนฟังคนในบ้านพูดคุย
จนทุกคนแยกย้ายกันไปนอน...นกก็ยังคงอยู่ตรงนั้น
เช้ามืด...ตีสี่....ด้วยความที่น้องชายเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำ ทำให้ตื่นขึ้นมาก่อน
ในขณะที่น้องชายกำลังนั่งกดๆโทรศัพท์เล่นอยู่บนเตียง ก็ได้ยินเสียงพูดดังจากข้างนอกเข้ามาในห้อง
ไปแล้ว
เสียงพูดนั้นทำให้น้องชายลุกไปเปิดประตูเพื่อดูว่าใครพูด
บรรยากาศข้างนอกยังคงเงียบ....ไม่มีใคร ทุกคนในบ้านยังคงหลับอยู่
น้องชายบอกว่า เสียงนั้น....เหมือนเสียงพูดของป้ามาก
ตอนนี้น้องชายบอกว่าเชื่อแล้วล่ะว่าอาจจะเป็นป้าจริงๆ ป้าคงอยากมาดูผ้าไตรและคงดีใจที่เค้าจะบวช
เจ็ดโมงเช้า...นกตัวนั้นก็บินออกจากบ้านไป
เมื่อแฟนเก๋ได้ฟังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็เล่าให้ฟังต่อว่า คนแถวบ้านหลายๆคนที่จะบวชมักได้สัมผัสเหตุการณ์แปลกๆ
นอกเหนือจากที่เค้าจะเจอภาวะ เนื้อหอม คือการเสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุหรือมีอันตรายถึงชีวิตแล้ว อาจยังได้เจอเหตุการณ์เชิงเห็นวิญญาณหรือสิ่งแปลกๆแบบนี้
เก๋เองก็ไม่แน่ใจนะว่าเหตุการณ์นี้คืออะไรกันแน่
แต่แม่สันนิษฐานไว้ในเชิงที่ไม่ใช่ไสยศาสตร์ว่า อาจจะเป็นความบังเอิญ คือนกพลัดหลงเข้ามาในบ้าน แต่จากที่เคยเจอก็ค่อนข้างเป็นไปได้ยากที่เมื่อนกหลุดเข้ามาในบ้านจะไม่มีอาการตื่นกลัว
หรือถ้านกดูคุ้นเคยกับคนขนาดนี้จะบอกว่าอาจเป็นนกเลี้ยง แต่ก็ไม่น่าใช่อีกนั่นแหละ เพราะนกกระจอกตัวเล็กๆ ไม่น่าจะเป็นนกที่คนนิยมนำมาเลี้ยงกัน เพราะมันตื่นกลัวกับคนได้ง่าย
แต่ก็น่าตกใจตอนที่นกขานตอบนี่ล่ะ
ก็เป็นความเชื่อต่างๆนาๆกันไปนะ
เก๋บอกน้องไปแล้วว่าตอนที่บวชให้นึกถึงป้าด้วย ให้อุทิศบุญให้ป้า
ก็คงเป็นเรื่องดีๆนะถ้าป้ามาจริงๆ
ส่วนแม่ก็โดนแกล้งทั้งคืน...เดินไปตรงไหนพี่ชายกับน้องชายก็ตามไปแกล้งปิดไฟ
แม้กระทั่งตอนอาบน้ำแม่บอกว่าต้องให้พ่อเฝ้าหน้าห้องน้ำให้ ไม่งั้นจะโดนพี่ชายน้องชายมาแอบปิดไฟแกล้ง ..บ้านเก๋เป็นงี้ล่ะ แม้แต่แม่ก็ไม่เว้น
แล้วก็ดีนะที่บ้านเก๋ไม่เล่นหวย...ถ้าเกิดกับบ้านที่ชอบเสี่ยงดวงคงได้ทายเป็นเลขเด็ดต่างๆนาๆไปแล้ว 555
เพื่อนๆเคยเจอประสบการณ์แปลกๆก่อนบวชแบบนี้กันบ้างรึเปล่าคะ
Create Date : 25 เมษายน 2554 |
|
19 comments |
Last Update : 25 เมษายน 2554 13:44:34 น. |
Counter : 5161 Pageviews. |
|
|
|
| |
โดย: ดวงลดา 25 เมษายน 2554 14:46:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: โสดในซอย 25 เมษายน 2554 16:05:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: แป้น (Begining ) 25 เมษายน 2554 22:26:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: toeyao 26 เมษายน 2554 16:53:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: MDA IP: 202.28.64.1 26 เมษายน 2554 20:32:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: พีช IP: 101.109.0.4 27 เมษายน 2554 12:59:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: -..- (tictin ) 27 เมษายน 2554 13:21:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: ck_naka 27 เมษายน 2554 19:59:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: toeyao 28 เมษายน 2554 23:09:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: พีช IP: 118.172.25.37 29 เมษายน 2554 7:53:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: การเดินทาง ของหัวใจ IP: 192.168.20.137, 223.204.15.186 1 ตุลาคม 2554 15:36:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: เบน IP: 223.204.159.5 13 กรกฎาคม 2566 13:45:31 น. |
|
|
|
| |
|
|
sea_story |
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]
|
ชีวิตเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกเส้นทางที่จะเดินได้
ถ้าเชื่อมั่นว่ากำลังทำสิ่งดี
..ก็ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมองเราไม่ดี
คิด..พูด..ทำ.. ในสิ่งที่เชื่อว่าดีที่สุด
แล้วทุกอย่างจะดีเอง
|
|
|
ขอให้น้องชายเก๋ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ สมกับที่ป้ามาอนุโมทนานะคะ