BlogGang.com : : sea_story : Walk Rally สร้างสามัคคี

Walk Rally สร้างสามัคคี

วันหยุดที่ผ่านมา ได้ไปร่วมกิจกรรม walk rally ของบริษัท
เลยอยากจะเขียนบันทึกของการไปครั้งนี้ไว้ที่ไดอารี่เล่มนี้

==============

การไป walk rally ของบริษัทจะจัดขึ้นทุกๆปี
และทุกๆคนจะต้องเข้าร่วม ตั้งแต่ระดับแม่บ้าน พนักงาน ไปจนถึงผู้บริหาร

หัวใจสำคัญของกิจกรรมไม่ได้อยู่ที่การไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน
แต่เราได้ทำกิจกรรมร่วมกัน ได้รู้จักกันมากขึ้น นอกเหนือเวลางาน

คนที่เคยโกรธกัน เมื่อทำกิจกรรมก็จะได้มองเห็นคนที่เราไม่ชอบในอีกมุมดีๆ
...บางคู่ทำกิจกรรม ช่วยเหลือกัน ก็หายโกรธกัน

หัวใจหลักของการไปครั้งนี้ ใช้ชื่อว่า "One team work together"
นั่นก็คือความสามัคคี ไม่มีแผนก ไม่มีฝ่าย ไม่มีระดับ แต่เราคือทีมเดียวกัน

เราเริ่มเดินทางตั้งแต่แปดโมงเช้า มุ่งหน้าสู่กาญจนบุรี
ด้วยรถบัส 3 คัน และรถตู้อีก 2 คัน
บนรถก็จะมีกิจกรรมแนะนำตัวและเล่นเกมส์ต่างๆ เพื่อไม่ให้รู้สึกเบื่อกับการเดินทาง

==============

เรามาถึงที่หมายประมาณ 11:30 และเข้ารับประทานอาหารที่ทางโรงแรมจัดเตรียมไว้

ระหว่างที่ทานอาหารก็ได้มีเวลามองวิวรอบๆ พื้นที่ของโรงแรมกว้างมาก
ด้านหลังติดกับแม่น้ำ ซึ่งก็ไม่แน่ใจว่าเป็นแม่น้ำอะไร แต่น้ำกำลังไหลเชี่ยว
คิดไว้ว่าก่อนกลับจะไปเดินดูบรรยากาศรอบๆโรงแรมและถ่ายรูปเป็นที่ระลึกไว้
แต่สุดท้ายการมาครั้งนี้แทบไม่มีเวลากดถ่ายรูปเลย เพราะอัดแน่นไปด้วยกิจกรรมตลอดเวลา

เรามีเวลาทานข้าวประมาณ 1 ชม.
และหลังจากนั้นก็จะต้องเข้าห้องประชุมของโรงแรมเพื่อเริ่มต้นทำกิจกรรม walk rally
โดยที่กระเป๋าของพวกเราจะถูกลำเลียงจากรถไปเก็บไว้ที่ห้องพักของแต่ละคน
ตามที่มีการจัดรายชื่อไว้ให้แล้วว่าใครพักกับใคร (ช คู่ ช, ญ คู่ ญ) ไม่ต้องขนกระเป๋าเอง ฮิฮิ

พอเข้าห้องประชุม ก็มีการแนะนำตัววิทยากรและทีม(เด็กๆอายุราวๆ เพิ่งจบปริญญาตรี..หน้าใสๆ)

วิทยากรเป็นผู้หญิง มีมุขตลอด ทำเอาขำตลอดเวลาที่ทำกิจกรรม น่าจะอายุไม่ถึง 35ปี
การศึกษาและประสบการณ์ถือว่าเก่งมากๆสำหรับการทำงานในสายพัฒนาบุคลากร
เธอเปิดตัวด้วยการขับเสภาแนะนำตัวที่แต่งเอง ...555 ทำไปได้

แล้ววิทยากรก็ให้เราปฏิญาณตัวว่า เราจะลดอายุลงเป็นเด็ก และทำตามที่วิทยากรให้ทำทุกอย่าง ...ทุกคนชูนิ้วสองนิ้วให้ความร่วมมือ (เพราะเราอยากเด็ก)

หลังจากนั้นก็จะเป็นการให้ทำกิจกรรมต่างๆในห้องประชุม ไม่มีเก้าอี้ เพราะทุกคนต้องลุกขึ้นมา ทำท่า ทำกิจกรรมต่างๆตามที่วิทยากรบอกให้ทำ แม้กระทั่งผู้บริหารทุกคนก็มาร่วมทำด้วย
ทุกกิจกรรมจะแฝงไปด้วยแง่คิดที่นำไปใช้กับการทำงานได้

เช่น
วิทยากรบอกให้วิ่งไปจับกลุ่มตามเดือนที่เกิด
คนในห้องประชุมก็จะวิ่งกันโกลาหลตะโกนหาคนที่เกิดเดือนเดียวกัน ฟังไม่ได้ศัพท์เลย
บางคนก็ชูนิ้วเป็นสัญลักษณ์ว่าเป็นเดือนที่เท่าไหร่ ...วิ่งหากันวุ่นวายไปหมด
ชั่วพริบตาเดียว ทุกคนก็ได้เข้ากลุ่ม
แต่ก็พบว่า..บางเดือนมีถึงสองสามกลุ่ม ก็โดนทำโทษกันไป ฮิฮิ แอบหัวเราะกลุ่มอื่น

วิทยากรก็ให้ทุกคนในกลุ่มเอามือมาวางซ้อนกันตรงกลางวง ทำท่าค้างไว้แบบนั้น
แล้วก็เฉลยว่า ต่อไปนี้ คนที่มืออยู่ล่างสุดจะเป็นหัวหน้ากลุ่ม
ทำไมเป็นแบบนั้น?

"เพราะหัวหน้าเป็นผู้ต้องรับภาระมากที่สุด"

...น่าสงสารน้องผู้หญิงในกลุ่ม ตัวเล็กสุดมือสั้น คนอื่นต่อไว้สูงแล้ว เลยวิ่งมาสอดมือไว้ล่างสุด..เป็นหัวหน้าของพวกเราซะดีๆ ฮ่าๆ

ชอบประโยคนึงที่วิทยากรพูด...ไม่เคยได้ยินเลย
"อย่าทำตัวเป็นผู้บริหาร สันดานเสมียน"

ฟังแล้วคำพูดอาจจะดิบนิดนึง แต่มองความหมายได้ชัดดี แทบไม่ต้องแปล
คือให้ไว้ใจลูกน้องได้มีโอกาสทำบ้าง ไม่ใช่ไม่ไว้ใจจนต้องทำเองทุกเรื่อง แม้กระทั่งแฟกซ์หรือพิมพ์จดหมายเอง

ฟังแล้วก็เลยนั่งคิดต่อไปเองว่า
คนบางคนหวงความรู้ ไม่กล้าถ่ายทอดให้ลูกน้อง กลัวว่าลูกน้องจะเก่งแล้วก้าวขึ้นมาแทน
ตัวเองก็เลยต้องทำงานเอง
พองานมากขึ้นก็หนักขึ้น หนักขึ้น จนไม่สามารถแบ่งเวลาให้กับส่วนอื่นของชีวิตเลย ถอยห่างครอบครัว ถอยห่างเพื่อน ระบบเวลาของชีวิตรวนไปหมด
แทนที่จะคิดว่าเราควรถ่ายทอดให้ลูกน้อง การบอกคนอื่นก็ไม่ได้ทำให้ความรู้เราร่อยหรอลงได้
เราก็ต้องก้าวไปเรียนรู้อะไรที่สูงเพื่อเพิ่มความรู้ให้ตัวเองขึ้นไปอีก อย่ากอดความรู้เดิมๆ เท่าเดิมไว้จนตาย

==========

กลับมาเล่ากิจกรรมต่อ หลังจากที่ได้ทำกิจกรรมที่ให้แง่คิดในห้องประชุมกันตั้งแต่ 12:30-15:00

ก็มีเวลาพัก 15 นาที ก่อนที่จะต้องลงภาคสนาม
ช่วงพักเหลือบไปเห็นสายที่โทรเข้าจากบริษัทข้างนอกที่ติดต่องานกันอยู่โทรเข้ามาหลายที่ เลยลืมไปว่าไม่ได้บอกเค้าไว้ว่าวันนี้(วันศุกร์)ต้องมาทำกิจกรรมกับบริษัท
ก็เลยต้องโทรกลับทุกสายพร้อมๆกับทานน้ำ ทานขนม ตอนช่วงเบรค15 นาที หุหุ

หลังจากกลับเข้าห้องประชุม พวกเราก็ฟังกติกาการเล่นเกมส์ในภาคสนาม
ดูๆไปแล้วเหมือนการเข้าค่ายตอนเด็กๆ
แต่ละกลุ่มจะต้องเข้าไปเล่นเกมส์ในแต่ละฐานที่ทีมวิทยากรจัดไว้
เกมส์ที่เล่นจะต้องใช้การวางแผน การแบ่งหน้าที่ทำงานเป็นทีม และการคิดเทคนิคว่าจะทำอย่างไรให้สามารถผ่านภารกิจไปได้ ทำคะแนนให้เยอะที่สุด

เช่น

เกมส์กรอกน้ำลำเลียงลูกบอล (จำชื่อเกมส์ไม่ได้แล้ว นี่ตั้งเอง หุหุ)

กติกาคือ มีท่อ PVC ขนาดต่างกัน ผ่าซีก ประมาณเจ็ดหรือแปดท่อน
ให้แต่ละคนนำแต่ละท่อนถือไว้ เรียงต่อกัน
ปลายท่อห้ามชนกัน
แล้วคนที่อยู่ปลายสุด ใช้ถัง(ก้นโหว่)ตักน้ำจากอ่างที่มีทั้งน้ำและลูกบอลอยู่เยอะแยะมาใส่ ลูกบอลกับน้ำก็จะไหลไปตามท่อ
ปลายอีกด้านก็จะมีถังรองรับน้ำกับลูกบอลไว้
คะแนนก็จะวัดจากน้ำในถังรับน้ำ ทีมไหนได้ปริมาณน้ำมากสุดและจำนวนลูกบอลมากสุดก็จะได้คะแนนเยอะสุด

อ้อ..ลืมบอกไป คนที่ถือท่อต้องเอานิ้วอุดรูที่ท่อ PVC ด้วย เพราะแต่ละท่อนจะโดนเจาะรูไว้หลายรู
กางนิ้วกันสุดๆ ..จบเกมส์ มือหงิกกันไปตามๆกัน

ตอนวางแผน..คนในทีมก็จะต้องคิดว่า ต้องเอาท่อขนาดใหญ่ไว้ตางไหน เล็กไว้ตรงไหนเพราะถ้าวางตำแหน่งไม่ดี ลูกบอลก็ฟริ้ว..จะหลุดออกจากรางไปเลย
ระดับความเอียงของการวางท่อก็สำคัญ เพื่อให้น้ำกับลูกบอลไหลได้พอดีไม่แรงเกินไปจนกระเด้งออกไปจากราง
บางคนเห็นเพื่อนถือท่ออยู่ก่อนหน้าไม่ตรง ก็มัวจดจ่ออยู่กับการบอกเพื่อน มือตัวเองก็เผลอถือท่อเบี้ยวไปด้วย
ลูกบอลเลยแหกโค้ง...ฟริ้ววว ตกพื้นไปเลย

หลากหลายอุปสรรค แต่การเล่นเกมส์ก็ทำให้ได้แง่คิดต่างๆมากมาย ระหว่างเล่นเราก็ได้เห็นจุดที่ต้องปรับปรุงและปรับเปลี่ยนแผนใหม่ตลอดเวลา เพื่อให้ภารกิจผ่านไปได้ด้วยดี
เกมส์นี้...ทำเอาเปียก และมือหงิกกันไปตามๆกัน

กับอีกหลายๆเกมส์ที่เราต้องฝ่าฟัน...สามชั่วโมง ทำเอาปวดเมื่อยและล้า...แต่สนุกดี ลดอายุจริงๆ หุหุ

หลังจากนั้น เรามีเวลาพัก 1 ชั่วโมงเพื่อเข้าห้องพัก อาบน้ำและเตรียมตัวสำหรับงานตอนกลางคืน

งานตอนกลางคืนเริ่มประมาณทุ่มนิดๆ ทุกคนก็จะแต่งตัวตามคอนเซ็ปของปาร์ตี้
เราทานอาหารค่ำกัน และมีการแสดงต่างๆจากพวกเราแต่ละกลุ่ม
บางกลุ่มก็เล่นกันสดๆ ไม่ได้ซ้อม ทุลักทุเล+ฮาๆ มุขธรรมชาติเป็นแบบนี้เอง

....งานเลิกห้าทุ่มตรง

หลังเลิกงานเพื่อนๆพี่ๆน้องๆในแผนกก็ไปสุมกันในห้องพวกเราห้องนึง
แล้วก็จัดแจงเอาเครื่องดื่มที่เตรียมไว้ออกมา ฮิๆ
โอ๊ะ..ลืมไปนี่มันช่วงเข้าพรรษานี่เนอะ

จริงๆก็แค่ไปนั่งคุยสังสรรค์กัน เล่าเรื่องตลกที่เกิดขึ้นวันนี้ ..จนน้องห้องข้างๆเดินมาเคาะประตูแล้วถามว่า
..."เมื่อกี้เสียงพี่ๆหัวเราะใช่มั้ย... นู๋กับเพื่อนได้ยินก็ตกใจ มองหน้ากัน คิดว่าเป็นเสียง........"
อื่ม....เสียงหัวเราะพวกพี่มันหลอนขนาดนั้นเลยเหรอ
ดีนะที่น้องมาถามให้แน่ใจ...ไม่งั้นคงนอนกลัวถึงเช้าล่ะ 555

พอคุยกันได้ซักพักก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน

===========

ตอนเช้าตื่นมาเกือบหกโมง กะว่าจะรีบอาบน้ำลงไปทานข้าว แล้วจะเหลือเวลาได้เดินชมวิวและถ่ายรูป
แต่น้องที่นอนด้วยปลุกไงก็ไม่ตื่น ตื่นมาได้ก็เกือบเจ็ดโมงแล้ว
น้องก็บอกว่าให้รอ ...

ลงจากห้องเกือบแปดโมงก็เลยต้องรีบทานข้าว แล้วไปเช็คเอาท์
เอากระเป๋าวางที่จุดรวมกระเป๋าเพื่อให้เค้าลำเลียงขึ้นรถ

แปดโมงครึ่งเข้าห้องประชุม

ก็มีกิจกรรมในห้องประชุมเป็นการออกกำลังกายฝึกสมองให้แต่ละส่วนทำงานสมดุลกัน ฝึกไทเก็กท่าง่ายๆ
การนั่งสมาธิเพื่อระลึกถึงสิ่งที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีต่อผสกนิกรชาวไทย การส่งใจเพื่อขอให้ท่านมีพลานามัยที่แข็งแรง
และการตั้งใจกับตัวเองว่า เราจะทำความดีอะไรเพื่อประเทศชาติ

และอีกหลายกิจกรรม จนถึงเวลา 12:30
ช่วงท้ายจะเป็นกิจกรรมอำลา ร้องเพลง ผู้บริหารจะทยอยมายกมือไหว้และจับมือทุกๆคน และพวกเราจะทยอยเดินไปจับมือกัน

กิจกรรม walk rally ครั้งนี้สนุก ได้สาระ

แต่ walk rally ทุกๆปีสิ่งที่ตัวเองได้รับมากที่สุดคือความสุขทางใจ

การที่ได้เห็นเพื่อนร่วมงานยิ้มให้กัน นอกเหนือจากเวลาที่ต้องเจอกันและเคร่งเครียดกับงาน

การที่เราได้ฟังจากเพื่อนร่วมงานพูดถึงความภูมิใจจากงาน
เป็นช่วงที่เราต้องจับคู่กันเพื่อฟังเพื่อนเปิดใจ คนที่จับคู่ด้วยเป็นผู้บริหารผู้หญิง

ขณะที่เล่า วิทยากรจะให้เรานั่งจับมือกัน และเล่าเรื่องราว
..ท่านเล่าความภูมิใจ แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
...ทำให้เรารู้เลยว่า...นี่เป็นความภูมิใจที่อยู่ในใจของท่านจริงๆ
มีความสุขที่ได้ทำสิ่งนั้นจนสำเร็จ..ไม่ใช่ผลตอบแทน

การได้กอดคอ โอบไหล่ โอบกอด กับเพื่อนร่วมงาน
ทั้งผู้ชาย ผู้หญิง อายุหลากหลาย รุ่นน้อง รุ่นพี่ รุ่นน้า รุ่นลุงป้า รุ่นพ่อแม่เรา

แต่ทุกคนคือ"เพื่อน"ที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเราในเรือลำเดียวกัน...คือองค์กรของเรา

===============

เราคงเป็นคนๆนึงที่มีปัญหาในการทำงานอยู่บ้าง ทำให้เหน็ดเหนื่อยอยู่บ้างในแต่ละวัน

เราเป็นคนๆนึงที่เบื่อกับงานบ้างในแต่ละวัน

เราเป็นคนๆนึงที่รู้สึกเครียดมากกับการได้รับงานเพิ่มจนทำเกือบไม่ทันในบางครั้ง

เรามีเพื่อนร่วมงานที่ใช้อารมณ์ เอาตัวรอด พูดจาไม่ระวังคำพูด ทำให้มีปัญหากันบ้างในบางครั้ง

เรามีหัวหน้างานที่เพื่อนๆในแผนก รวมถึงตัวเรารู้สึกว่าสร้างปัญหาและความยุ่งยากให้กับงานและใช้อารมณ์บ่อยครั้ง

เราเป็นคนทำงานที่มีปัญหาเหมือนเพื่อนๆคนอื่นๆ

แต่ตั้งแต่ทำงานที่นี่มา

"ยิ่งอยู่เราก็ยิ่งรัก"

...รักที่องค์กรนี้เป็นผู้ให้

CEO ที่ไม่ได้คิดถึงผลกำไร มีแต่จะคิดว่า พวกเราจะทำอะไรให้สังคมได้บ้าง

เงินที่เราได้มา นอกจากเลี้ยงเพื่อนพนักงาน

เรายังนำไปเลี้ยงดูเด็กกำพร้าในอุปการะของมูลนิธิของบริษัท ให้น้องๆได้มีเงินทานข้าว ได้เรียนหนังสือ

เงินที่เราได้มา นำไปทำกิจกรรมเพื่อเด็กพิการ

เงินที่เราได้มา นำไปทำกิจกรรมเพื่อคนชรา

เงินที่เราได้มา นำไปทำกิจกรรมเพื่อสังคม...เท่าที่เราจะทำได้

บางคนถามว่าทำไมไม่คิดเปลี่ยนงานใหม่บ้างเหรอ ...ทำงานมาสี่ปีกว่าแล้ว

น้องบางคนออกไปเพราะรับไม่ได้ที่บางปีเงินเดือนไม่ขึ้น

...บางคนถามหาโบนัส

เราไม่รู้หรอกนะว่าโบนัสของคนอื่นๆได้กันเท่าไหร่..หนึ่งเดือน..สองเดือน..สามเดือน หรือมากกว่านี้

แต่เราบอกด้วยความภูมิใจเลยว่า เราไม่ได้โบนัสมาสามปีแล้ว

เพราะโบนัสของเราคือการเห็นน้องๆได้เรียนหนังสือ

คือการได้เห็นรอยยิ้มของคนชรา

คือการได้ยินเสียงหัวเราะของน้องๆที่พิการ

ทุกภาพ..ทุกเสียง เป็นกำลังใจให้เราเวลาเราเหนื่อยกับงาน เวลาเรามีปัญหากับงาน กับเพื่อนร่วมงาน กับหัวหน้างาน

นี่คือความภูมิใจของเรา

"เรารักที่นี่"

และหากอนาคตมีอะไรต้องเปลี่ยนไป

...หากเราไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว

เราก็จะจากไปด้วยความรัก

และเราคงคิดถึงที่นี่มาก

ที่ๆทำให้เราคิดถึงคนอื่น...มากกว่าตัวเอง

...องค์กรของเรา

Create Date : 30 สิงหาคม 2553

Last Update : 1 กันยายน 2553 11:32:00 น.

49 comments

Counter : 1058 Pageviews.

ต้องขอโทษเพื่อนๆที่เข้ามาทักทายบ่อยๆด้วยนะคะ ที่หายไป walk rally แล้วไม่ได้บอกล่วงหน้า กำลังคิดว่าควรเป็นคนที่บอกคนอื่นซะบ้าง หุหุ

แต่แวะไปก๊อกๆบ้านขวัญ แอน แล้วก็ปอยมาแล้ว ทุกคนยังอยู่สุขสบายดีเนอะ อ้อ คุณพระจันทร์ด้วย แต่ไปเกาะรั้วดู ไม่ได้ก๊อกๆ

ตั้งแต่เมื่อคืนจนวันนี้ท้องปั่นป่วนค่ะเลยไม่ได้ไปทำงาน
ถือโอกาสเขียนเรื่องที่ประทับใจไว้
........พรุ่งนี้ลุยงานกันต่อ

ทักทายคนที่ผ่านไปมาด้วยนะคะ เผื่อมีใครหลงมา
.....ขอให้มีความสุขกับทุกๆวันค่ะ

โดย: sea_story

วันที่: 30 สิงหาคม 2553 เวลา:17:37:45 น.

แวะมาอ่านเรื่องราวดีดี วันเวลารวมความสามัคคี
น่าจะแวะไปจัดให้ คนโต ๆ หรือ คนกลุ่มสี บ้างนะคะ

อาจจะมีอะไรดีดีเกิดขึ้น ^u^

โดย: MDA IP: 110.49.82.254 วันที่: 30 สิงหาคม 2553 เวลา:21:00:19 น.

เก๋ของขวัญ..ขวัญแย่แล้ว
ทานมะดันเข้าไป
กำลังทำพิษ
ทั้งปวดท้องทั้งอาเจียนเลย
ออนไม่เจอเก๋
เลยแวะมาบอกทางนี้

เป่าพุงให้หน่อยเร้วววว

จะได้หาย หุหุหุ

โดย: ในความอ่อนไหว

วันที่: 30 สิงหาคม 2553 เวลา:21:58:14 น.

สวัสดีค่ะเก๋

ท่าทางสนุกจังเลย

เก๋จ๋านู๋แอนชอบทัศนคติของเก๋มากจ๊า ^^

พรุ่งนี้ขอให้มีความสุขแบบสุดๆไปเลยนะค๊า