สิ่งมีค่า ....ป้าเป็นมะเร็งปากมดลูกระยะสุดท้าย หลังจากทราบข่าว..ป้าก็เลิกรักษาทางการแพทย์ทุกๆทาง แล้วหันมาดูแลสุขภาพ เคร่งครัดเรื่องอาหารการกิน กำลังใจที่เข้มแข็ง บวกกับความเป็นห่วงครอบครัว สามารถทำให้ป้าอยู่กับมันมาได้ตลอดเวลาเจ็ดปี หลายๆคนทึ่งกับการต่อสู้ของป้า ป้าดูเหมือนคนปกติที่แข็งแรงทั่วๆไป ไม่เหมือนคนป่วยซักนิด ........แต่อยู่มาวันนึงร่างกายของป้าก็ทนกับพิษของโรคไม่ไหว ป้าต้องเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาล เพราะร่างกายของป้าสูญเสียเลือดจากอาการของโรคในปริมาณที่เยอะ เมื่อร่างกายเริ่มอ่อนแอลง....จึงเป็นโอกาสของโรคที่เป็นอยู่เข้าโจมตีให้หนักขึ้น วันที่ไปเฝ้าป้า ตอนนั้นรู้สึกว่าสุขภาพจิตแย่ เห็นความทรมาน จากความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น รู้สึกได้เลยว่าป้าเจ็บขนาดไหน ได้มีโอกาสคุยกับเพื่อนที่เป็นพยาบาล เค้าบอกว่า เราต้องเข้มแข็งกับสิ่งที่ต้องเจอ เพราะคนป่วยที่เป็นมะเร็งจะได้รับความเจ็บปวดทรมานมาก มะเร็งบางประเภททำให้รู้สึกปวดไปทั้งตัวเหมือนเอาเข็มมาทิ่มตลอดเวลา เค้าบอกว่า...ถ้าเค้าต้องป่วยเป็นมะเร็งเค้าก็เลือกที่จะขอให้หมอฉีดยาให้เค้าตายไปเลยดีกว่าจะได้ไม่ต้องทรมาน แต่เป็นคำพูดเล่นๆนะ เพราะในทางจรรยาบรรณของแพทย์คงทำให้แบบนั้นไม่ได้ .................. ตอนที่นั่งเฝ้าอยู่ข้างๆเตียงป้า มือนึงจะกุมมือเค้าไว้ตอนที่เค้าหลับ ...เวลาที่เค้ารู้สึกตัว เค้าจะได้ไม่รู้สึกโดดเดี่ยว ป้าหลับได้ไม่ถึงห้านาทีก็จะลืมตาตื่นเพราะหายใจไม่ออก พอดีขึ้นซักพัก็จะหลับตาต่อ เป็นแบบนี้ทุกวัน ป้าต้องใส่สายออกซิเจนไว้ที่จมูกตลอดเวลา ตอนที่นั่งอยู่ข้างๆเค้า...นั่งมองเค้าหายใจ มันทำให้เรารู้สึกว่า การหายใจในทุกๆครั้งของเค้ามีค่ามากมายขนาดไหนสำหรับเรา ตลอดเวลาก็ภาวนาให้เค้าเข้มแข็งที่จะหายใจ เหมือนพยายามประคับประคองลมหายใจของเค้าไว้ ตอนนั้นทำให้เราคิดได้ว่า ลมหายใจที่เรามีอยู่ทุกวันนี้มันมีค่าสำหรับตัวเราเองและคนรอบข้างขนาดไหน สิ่งมีค่าที่มีอยู่....แต่บางครั้งเราอาจหลงลืมมันไป ลมหายใจที่บางครั้งเราก็ไม่เคยนึกถึงเลยว่าเราได้หายใจเข้า-ออกอยู่ตลอดเวลา แต่เมื่อใกล้หมดเวลาของลมหายใจ... เราจะเห็นคุณค่าของมันขึ้นมา วันที่ป้าจากไป....ครั้งสุดท้ายที่ได้จับตัวป้า ตัวป้าเย็นชืด ....ไม่มีอีกแล้วลมหายใจที่เราเคยนั่งมอง บางทีลมหายใจก็บอบบาง....และพร้อมที่จะหลุดลอยไปได้ตลอดเวลา ................. หลังจากวันนั้นก็หันกลับมามองตัวเองว่าได้มองเห็นความสำคัญของการมีชีวิตแค่ไหนแล้ว ชีวิตที่มุ่งแต่จะมองไปข้างหน้า สรรหาแต่การก้าวไปสู่จุดหมายที่เราเรียกมันว่าความสำเร็จ แต่จริงๆแล้วมันอาจเป็นแค่สิ่งเล็กๆที่เข้ามาแต่งเติมชีวิต ทำให้เรารู้สึกว่าเรามีค่า..ก็เท่านั้น ทั้งที่จริงแล้วเรามีสิ่งมีค่าที่สุดอยู่กับตัวตลอดเวลา นั่นก็คือการมีชีวิต การมีลมหายใจ เลือกสิ่งที่จะทำให้ชีวิตเรามีความสุข คนรอบข้างมีความสุข ทำให้ทุกๆวันที่ยังหายใจมีความสุขอยู่กับคนที่เรารัก ทิ้งสิ่งที่จะทำให้ชีวิตเราตึงจนเกินไป แล้วเราจะไม่รู้สึกเสียใจว่าเรายังไม่ได้ทำอะไร...... ...........เมื่อเวลาของลมหายใจสุดท้ายมาถึง Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2553 Last Update : 1 สิงหาคม 2553 19:26:21 น. 0 comments Counter : 779 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet