เหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต คือเรื่องเล่าหลายๆเรื่อง..เมื่อเวลาผ่านไป
<<
ตุลาคม 2554
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
24 ตุลาคม 2554

เราอยากแชร์


ช่วงนี้เห็นแต่คนรอบๆตัวนั่งจดจ่อรอฟังข่าวน้ำท่วมไม่ห่างทีวี วันๆไม่ออกไปไหน

บางคนก็เครียดว่า เมื่อไหร่น้ำจะมาถึงเราซะที เตรียมย้ายของ ตุนของกินไว้นานแล้ว

บางคนรอไปพลางก็กินของแห้งไปพลางจนของที่เตรียมไว้เกือบหมดแล้ว น้ำก็ยังไม่มาซักที


ขณะนี้และหลังจากนี้คงเป็นคิวของกทม.อย่างเป็นทางการแล้ว


ไปที่ไหนๆก็มักจะมีคนถามว่า น้ำจะท่วมมั้ย


จริงๆคำตอบไม่ได้สำคัญ


สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือ "คุณได้ทำแผนตั้งรับไว้แล้วหรือยัง"


ถ้าเรารอรับสถานการณ์อย่างเดียวโดยไม่ได้เตรียมอะไร


ต่อให้เรานั่งรอดูข่าว ตระเวนไปดูคันกั้นน้ำใกล้บ้านว่ายังไหวมั้ย สิ่งเหล่านั้นมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเราได้มากมาย


เพราะคุณจะมีเวลาเท่าไหร่กันหลังจากทราบข่าว จะมีเวลาเท่าไหร่กันที่จะขนย้ายของมีค่าขึ้นที่สูง


ถ้าไม่มีอาหารเตรียมไว้ พอน้ำมา ไม่มีอาหารขาย เดินทางไม่ได้ คุณจะทำยังไง


สิ่งสำคัญมากที่สุดสำหรับสถานการณ์ในตอนนี้คือการเตรียมแผนตั้งรับ

คุณได้ย้ายของขึ้นที่สูงหรือยัง ได้เตรียมน้ำดื่ม,อาหารแห้ง ไว้สำหรับคุณและคนในครอบครัวแล้วหรือยัง




นาทีนี้ไม่มีใครให้คำตอบได้ 100% ว่าน้ำจะท่วมหรือไม่ท่วมพื้นที่ที่เราอยู่


การเตรียมไม่ได้สร้างความลำบากอะไรมากมาย หากน้ำไม่ท่วม คุณอาจจะเสียแรงไปกับการยกของ เสียเงินไปกับอาหารและของใช้ที่เตรียมไว้


แต่มันน้อยนิดมาก เมื่อเทียบกับของมีค่าที่คุณมี


ถ้าตอนนี้คุณไม่ได้ยกของ ไม่ได้เตรียมอาหาร ก็เท่ากับว่าคุณยอมรับความเสี่ยงที่จะเสียหาย

เพราะภาพความเสียหายจากที่อื่นๆก็น่าจะบอกคุณได้แล้วว่า คุณต้องเตรียมตัวยังไง


อย่ารอใครเตือน มาบอกเราเลยว่าน้ำจะมาหรือไม่มา


อย่าฝากความหวังไว้กับกระสอบทราย อย่าไว้ใจกับกระแสน้ำ


ไม่มีใครรู้... อย่าไปคาดคั้นหาคำตอบจากใคร


วางแผนตั้งรับ ดูแลตัวเองให้ได้ก็พอ


อย่าเฝ้ารอคอยที่จะให้เหตุการณ์นี้ผ่านไปอย่างจดจ่อ


การจดจ่อในแต่ละวันจะทำให้ใจเราร้อนรน ใจเราไม่สบาย เราจะเครียดตลอดเวลา


เรียนรู้ที่จะอยู่กับสถานการณ์ให้ได้ ช่วยเหลือตัวเอง ช่วยเหลือกันให้ดีที่สุด





สำหรับคนกรุงเทพฯ ที่สูงเยอะ ไม่ต้องกลัว

จังหวัดรอบนอกน่าสงสารและลำบากกว่าเราเยอะ ทำไมเราจะอยู่ไม่ได้

ตอนนี้เป็นห่วงจังหวัดรอบนอกมากกว่า เค้าน้ำขังมามากกว่าเดือนแล้ว

รู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในโซนเห็นแก่ตัว อยากแบ่งเบาความลำบากมาบ้าง อยากให้ปล่อยน้ำมาทางนี้บ้าง จะได้ไหลลงทะเลไวขึ้น


ยังรู้สึกเลยว่า ถ้าอยากปกป้องสถานที่สำคัญ ก็น่าจะปกป้องโซนนิคมอุตสาหกรรม


เครื่องจักร อุปกรณ์ วัตถุดิบต่างๆ สำคัญและราคาแพง ภายในโซนอุตสาหกรรมทุกอย่างมีมูลค่ามหาศาล


แถมเป็นโรงงานที่เลี้ยงดูพนักงานอีกหลายแสนคน


โซนกทม. มีอะไรที่ต้องปกป้อง?

มันมีค่ามากกว่าชีวิตของคนที่อยู่รอบนอกงั้นเหรอ

...คำถามนี้ยังอยู่ในหัว



ในความคิดเรา ภาพพจน์ของประเทศ ไม่สำคัญเท่าชีวิตแต่ละชีวิตหรอก ทุกคนควรได้รับการปกป้องเท่าๆกันไม่ใช่เหรอ

สามร้อยกว่าชีวิตที่เสียไป มันมากเกินไป

และอีกหลายชีวิตที่เสี่ยงอันตราย ที่ขังน้ำไว้ให้เค้าไว้ให้เค้า ต้องอยู่แบบตายทั้งเป็น


ปกป้องพื้นที่กทม. แต่ถามเรามั้ยว่าอยากให้ทำรึเปล่า?


ปล่อยน้ำมาเถอะ...เราต้องการ


ถ้าพื้นที่ของเราจะเป็นอีกทางที่ช่วยระบายน้ำได้


อย่าโทษธรรมชาติเลยว่าปีนี้มันปริมาณน้ำมากแบบไม่เคยเจอมาก่อน


นั่นมันเป็นเหตุตั้งต้น แต่สิ่งสำคัญอยู่ที่ทางเลือกที่คุณขีดเส้นไปสู่ทางออกมากกว่า

ผลลัพธ์ก็เห็นๆกันอยู่



เรายังยืนยันความต้องการเดิม...ปล่อยน้ำมาเถอะ

"เราอยากแชร์"






Create Date : 24 ตุลาคม 2554
Last Update : 24 ตุลาคม 2554 19:53:21 น. 1 comments
Counter : 697 Pageviews.  

 
"ขอแชร์ด้วยคนนะคะ"

และขอบคุณกับคำเตือนที่เขียนไว้นะคะ :)


โดย: Pae IP: 27.131.163.68 วันที่: 25 ตุลาคม 2554 เวลา:18:28:53 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

sea_story
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]




ชีวิตเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกเส้นทางที่จะเดินได้

ถ้าเชื่อมั่นว่ากำลังทำสิ่งดี

..ก็ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมองเราไม่ดี

คิด..พูด..ทำ.. ในสิ่งที่เชื่อว่าดีที่สุด

แล้วทุกอย่างจะดีเอง
[Add sea_story's blog to your web]