 |
กรรมเก่า คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ (สํ.สฬ.18/217/166) เป็นเจ้าบทบาทเดิม จากนั้น การศึกษาอาศัยปรโตโฆสะซึ่งมีคติว่า "คนเป็นไปตามสภาพแวดล้อมที่ปรุงปั้น" และโยนิโสมนสิการ ซึ่งมีคติย้อนกลับว่า "ถ้าเป็นคนรู้จักคิด แม้แต่ฟังคนบ้าคนเมาพูด ก็อาจสำเร็จเป็นพระอรหันต์"
|
 |
|
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ไม่วนเปล่า ยิงปืนกลกราดด้วย 
ผมก็ลงไปอยู่ในป่ากับเพื่อน เดินๆ ไปเพื่อนหายไปเฉยๆ คนที่หายไปน่ะ เดินบุกไป 
๙ กิโลเมตร ด้วยความตกใจโผล่ที่บางกระดาน แต่เดินทางลัดไปถึง ๙ กิโลเมตร หนามเป้งชายทะเลตำเต็มเท้า เป็นหนามทั้งนั้น กลับมาเลยว่าทำไมถึงทิ้งเพื่อนไปได้
|
|
|
|
 |
 |
 |
|
 |
|
 |
เขียนเล่าได้สนึกมากๆชอบๆ
จริงๆความตายมันไม่น่ากลัว
แต่ทำไมจึงกลัวมันก็ไม่รู้
ผมกลัวจริงๆครับว่าหากคน
ข้างๆตายไปแล้วเราจะอยู่กับใคร
อยากตายตามไปด้วยฮ่าๆ