สังเวชนียสถาน    สถานเป็นที่ตั้งแห่งความสังเวช,  ที่ที่ให้เกิดความสังเวชมี ๔  คือ ๑.ที่ประสูติ ๒. ที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้  ๓.ที่พระพุทธเจ้าแสดงปฐมเทศนา  ๔. ที่พระพุทธเจ้าปรินิพพาน 

    สังเวช   ความสลดใจให้ได้คิด,  ความรู้สึกเตือนสำนึกหรือทำให้ฉุกคิด, ความรู้สึกกระตุ้นใจให้คิดได้  ให้คิดถึงธรรม  ให้ตระหนักถึงความจริงของชีวิต  และเร้าเตือนให้ไม่ประมาท;  ตามความหมายที่แท้ของศัพท์  สังเวช  คือ "สังเวค"  แปลว่า  แรงเร่ง  แรงกระตุ้น หรือพลังที่ปลุกเร้า  หมายถึง แรงกระตุ้นเร้าเตือนใจ  ให้ได้คิดหรือสำนึกขึ้นมาได้  ให้คิดถึงธรรม หรือตระหนักถึงความจริงความดีงามอันทำให้ตื่นหรือถอนตัวขึ้นมาจากความเพลิดเพลิน  ความหลงระเริงปล่อยตัวมัวเมา  หรือประมาท  แล้วหักหันไปเร่งเพียรทำการที่ตระหนักรู้ว่าจะพึงทำด้วยความไม่ประมาทต่อไป  แต่ในภาษาไทย  สังเวช  มีความหมายหดแคบลงและเพี้ยนไป  กลายเป็นความรู้สึกสลดใจ หรือเศร้าสลด แล้วหงอยหรือหดหู่เสีย ซึ่งกลายเป็นตรงขามกับความสังเวชที่แท้