พระพุทธศาสนาก็ฉันนั้น  ประกอบด้วยศาสนธรรม (คำสอนซึ่งมีหลายแง่หลายมุม) ศาสนวัตถุ (วัดวาอารามโบสถ์วิหารลานเจดียที่เป็นสัญลักษณ์แบบพุทธ)  ศาสนบุคคล (ศาสดา,พุทธบริษัท)  ศาสนพิธี   ประเพณีที่พุทธบริษัททำสืบทอดกันมา  นี่ก็สำคัญ  เหมือนใบเปลือกต้นไม้ อย่าไปประดิษฐ์วาทกรรมพุทธเทียมพุทธแท้มาแยกพุทธบริษัท  ไม่มีหรอกพุทธแท้พุทธเทียม  มีแต่หอมกระเทียม    

   หากจะมองพุทธบริษัท  ก็มองให้เหมือนมองคนหมู่ใหญ่ซึ่งกำลังเดินทางไปสู่จุดหมายเดียวกันด้วยกัน  ในบรรดาคนเหล่านั้น  มีทั้งเด็กผู้ใหญ่คนแออ่อนคนแข็งแรง  คนไหนแข็งแรงกว่าก็เดินล้ำหน้าไปก่อน  (เทียบบัวสามเหล่าสี่เหล่าห้าเหล่า)  คนไม่ค่อยแข็งแรงอ่อนแอก็เดินตามไปห่างๆ  เดินบ้างพักบ้างชมนั่นชมนี่ไปบ้างแล้วแต่กำลัง  คนครั้งพุทธกาลก็มีกิเลสเช่นคนปัจจุบันนี่แหละ  ถ้าคนยุคนั้นไม่มีกิเลส พระพุทธเจ้าก็ไม่จำเป็นต้องมาอุบัติในโลก วินัยบัญญัติก็ไม่มี คำสอนเกี่ยวกับสติปัฏฐานเป็นต้นก็ไม่มี