พระพุทธศาสนาก็ฉันนั้น ประกอบด้วย
ศาสนธรรม (คำสอนซึ่งมีหลายแง่หลายมุม)
ศาสนวัตถุ (วัดวาอารามโบสถ์วิหารลานเจดียที่เป็นสัญลักษณ์แบบพุทธ) ศาสนบุคคล (ศาสดา,พุทธบริษัท)
ศาสนพิธี ประเพณีที่พุทธบริษัททำสืบทอดกันมา นี่ก็สำคัญ เหมือนใบเปลือกต้นไม้ อย่าไปประดิษฐ์วาทกรรมพุทธเทียมพุทธแท้มาแยกพุทธบริษัท ไม่มีหรอกพุทธแท้พุทธเทียม มีแต่หอมกระเทียม
หากจะมองพุทธบริษัท ก็มองให้เหมือนมองคนหมู่ใหญ่ซึ่งกำลัง
เดินทางไปสู่จุดหมายเดียวกันด้วยกัน ในบรรดาคนเหล่านั้น มีทั้งเด็กผู้ใหญ่คนแออ่อนคนแข็งแรง คนไหนแข็งแรงกว่าก็เดินล้ำหน้าไปก่อน (เทียบบัวสามเหล่าสี่เหล่าห้าเหล่า) คนไม่ค่อยแข็งแรงอ่อนแอก็เดินตามไปห่างๆ เดินบ้างพักบ้างชมนั่นชมนี่ไปบ้างแล้วแต่กำลัง คนครั้งพุทธกาลก็มีกิเลสเช่นคนปัจจุบันนี่แหละ ถ้าคนยุคนั้นไม่มีกิเลส พระพุทธเจ้าก็ไม่จำเป็นต้องมาอุบัติในโลก
วินัยบัญญัติก็ไม่มี คำสอนเกี่ยวกับสติปัฏฐานเป็นต้นก็ไม่มี