Bloggang.com : ไร้นาม : เกริ่นนำ

เกริ่นนำ

เปิดตัว group blog ใหม่... "รักษาใจให้เห็นจริง" ด้วยความตั้งใจสองอย่าง หนึ่งคือแอบเกรงใจเพื่อนๆ เพราะเห็นเป็นห่วงกันมามากมาย เลยไม่อยากจะแสดงความเศร้าให้เห็นกันมากนัก เลยคิดว่ามาเขียนเรื่อยๆ ตรงนี้ดีกว่า สองคืออยากจะหาอะไรที่เป็นแนว positive จะได้ไม่ปล่อยให้จิตตกมากเกินไปนัก

เกริ่นนำคราวนี้ขอระบายคร่าวๆ ว่าเรื่องทั้งหมดเริ่มมาจาก โปรแกรม networking สองอันคือ facebook และ hi5 ที่เป็นโปรแกรมที่เรามักจะเอาไว้สร้างเครือข่ายเพื่อนฝูงขึ้นมา (นำเพื่อนๆ มารวมกันไว้) ด้วยความที่ฉันเป็นคนค่อนข้าง hyper จึงชอบเล่นโน่นเล่นนี่ตลอดก็สมัครเล่นไป (ตั้งแต่ปีที่แล้ว) สิ่งที่แปลกใจคือคนที่ฉันคบๆ อยู่ (คุณแฟนเก่า) ไม่ยอมรับ add ฉัน ในขณะที่ฉันพยายามรบเร้าให้ add ตลอดเวลา (บางทีก็อยากหาเพื่อนมาเป็นเหยื่อลอง app ใหม่ อิอิ) ซึ่งจริงๆ แล้วฉัน search email (เป็น feature หนึ่งบน facebook และ hi5) ก็พบว่าเค้าเป็นสมาชิกอยู่แล้ว เวลาคุยกันเค้าก็บอกว่าเค้าไม่ค่อยชอบเล่น

เมื่อสองเดือนก่อนด้วยความบังเอิญอย่างไม่น่าเชื่อ ฉันได้ทำความรู้จักกับรุ่นน้องแสนน่ารักคนหนึ่งผ่าน facebook ฉันจำได้ว่าฉันประทับใจภาพถ่ายของเค้าที่มีวิวเมืองที่ฉันรักอยู่ด้านหลัง มีอะไรซักอย่างบันดาลใจทำให้ฉันรู้สึกถูกชะตาบอกไม่ถูก และเราก็เป็นเพื่อนบน facebook กัน น่าแปลกที่ฉันพบว่า คนที่ฉันคบๆ อยู่นั้นถูก add เอาไว้เป็นเพื่อนกับน้องคนนี้ (คือ facebook จะมี feature รายงานว่าใครเป็นเพื่อนใครเอาไว้) แต่ฉันก็ไม่ได้คิดอะไร (คิดว่าเค้าคง add กันไว้สมัยเริ่มเล่นใหม่ๆ ก่อนจะเลิกเล่นกันไป เพราะฉันเห็นเพื่อนใหม่คนนี้เป็นรุ่นน้องมหาวิทยาลัยก็คิดว่าคนแวดวงเดียวกัน) น้องคนนี้กับฉันก็แลกเปลี่ยนเขียน wall คุยกันเล่น facebook กันเป็นอย่างดี...

แต่แล้วฉันก็ได้พบน้องคนนี้ที่ hi5 อีก (โปรแกรมพวกนี้มักมีการ recommend ว่าคุณน่าจะรู้จักคนนั้นคนนี้นะ คือเพื่อนฉันสองคนมีน้องเค้าเป็นเพื่อนอยู่แล้ว) แล้วฉันก็จำชื่อน้องคนนี้ได้เลย add กันเป็นเพื่อนเข้ามา สิ่งที่ฉันตกใจเล็กน้อยคือคนที่ฉันคบก็เป็นหนึ่งในเพื่อนของน้องคนนี้อีกแล้ว ตอนนั้นแอบน้อยใจนิดๆ ว่าทำไมไม่ยอม add ฉันแต่กลับไป add น้องเค้าได้ คืนนั้นฉันก็คุยโทรศัพท์กับเค้าเหมือนปกติทุกวัน ก็ถามๆ ไปเรื่องเป็นเพื่อนบน facebook กับ hi5 เค้าก็ตอบฉันมาเหมือนเคย คือเค้าไม่ชอบเล่น

แต่แล้ววันหนึ่งโชคชะตาก็เล่นตลกคือมี message facebook ว่าเพื่อนซี้มากๆ คนหนึ่งของฉันกับน้องคนนั้นกลายเป็นเพื่อนกัน ฉันก็เลยแปลกใจเลยแวะไปดูหน้า page ของน้องเค้าหน่อย กะว่าจะไปเขียน wall ทักทายว่าโลกกลมจัง แต่คราวนี้ฉันนั่งอ่าน wall ของน้องเค้าก่อน จุดประสงค์ตอนแรกคือกะจะมองหาว่าเพื่อนฉันเขียนอะไรถึงเค้าหรือเปล่านะ แต่แล้วฉันก็เห็นข้อความที่พูดถึงแฟนเก่าฉันเลยตามอ่านดู

แล้วก็ได้พบกับเรื่องที่ทำให้ตกใจที่สุดในชีวิตก็คือ ฉันเห็นน้องคนนั้นเขียนทักน้องอีกคนว่าแฟนเก่าฉันเป็น boyfriend ของเค้าตั้งนานมาแล้ว (ซึ่งข้อความที่เขียน เป็นข้อความใสซื่อคุยกับเพื่อนๆ ไม่มีทางเป็นการเข้าใจผิดแน่ๆ เพราะน้องเค้าบรรยายว่าแฟนเค้าที่เค้าพูดถึง ชื่ออะไร จบจากที่ไหน กำลังทำงานที่ไหนอยู่ ซึ่งมีคนเดียวในประเทศไทยเลยก็ว่าได้) แล้วฉันก็ได้เห็นภาพที่เค้าถ่ายด้วยกันตั้งแต่สามปีที่แล้วที่อังกฤษ ในขณะที่ตอนเค้าจบกลับมาเราก็ยังคบกันที่เมืองไทย (ฉันรู้จักเค้ามาห้าหกปีแล้ว)

ในที่สุดฉันก็รวบรวมความกล้า บอกเค้าไปตรงๆ ว่าฉันรู้เรื่องแล้ว... และฉันก็ปลีกตัวจากมา เพราะรู้ดีว่ามันไม่มีประโยชน์อะไร ที่จะอยู่ตรงนั้นต่อไป แต่ความรู้สึกของฉันนั้นเหมือนโดนทำลาย โลกที่เคยสวยงามกลับดูโหดร้าย ความรู้สึกเดิมๆ คำพูด คำสัญญา การกระทำ ฯลฯ กลายเป็นความทรงจำที่ย้อนกลับมาทิ่มแทงฉัน และ ก็ค้นพบตัวเองว่าแม้แต่น้ำตาก็ยังไม่ยอมหยุดไหลแม้ในขณะที่ฉันหลับไหล (คือตื่นมาพร้อมคราบน้ำตาเปียกๆ อุ่นๆ)

แต่นั่นแหล่ะ... นี่ไม่ใช่การอกหักครั้งแรกของฉัน ด้วยความที่เคยมีแฟนมาก่อน ก็เลยทราบว่าวันหนึ่งฉันจะข้ามผ่านพ้นอาการเหล่านี้ไปได้ แต่คราวนี้ที่เจ็บมากหน่อยคือการได้รู้ความจริงว่า แฟนเก่าฉัน นั้นคบคนซ้อนมาเป็นเวลาสามปี (กระมัง) แม้เค้าจะไม่ยอมรับกับฉันว่าน้องคนนั้นเป็นแฟนเค้า และพยายามยืนยันหนักแน่นว่าน้องเค้าไม่ใช่แฟนแม้กระทั่งในการคุยกันครั้งสุดท้ายของพวกเรา แต่สำหรับฉันการที่เค้าดูๆ ผู้หญิงอีกคนหนึ่งจนน้องเค้าสามารถเข้าใจผิดไปว่าเป็นแฟนกันแล้วและประกาศตัวไปบน web ให้เพื่อนๆ ฟังอันนั้นมันคงไม่ใช่ความสัมพันธ์ธรรมดา

ฉันรู้สึกว่าฉันนั้นโง่เขลาที่ไม่เคยทราบเรื่องเลยมาตลอดหลายปี คงเป็นเพราะว่าเค้ามีเวลาให้ฉันเสมอ (ที่เมืองไทย) เพราะน้องเค้าอยู่อังกฤษกระมัง ฉันยังจำได้เลยว่าวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมาเราก็ไปดินเนอร์กันใต้แสงเทียน เป็นวันที่พิเศษอีกวันหนึ่ง เพราะฉันได้รับกุหลาบสีขาว วันเกิดของฉันเมื่อเดือนมีนาเค้าก็วิ่งหาซื้อ white chokcolate cheese cake ที่ฉันชอบที่สุดให้ฉันเขียนข้อความน่ารักๆ ด้วยความที่โต๊ะที่ร้านนั้นเป็นกระดาษแบบใช้แล้วทิ้งและก็มีสีเทียน เราเลยวาดรูปคู่กันแล้วก็เติมหัวใจ วันเกิดของเค้าเมื่อเดือนเมษาฉันซื้อของขวัญให้เค้าก็กลับแบ่งครึ่งนึง (เป็นชุดของที่ประกบกันด้วยแม่เหล็ก) คืนมาให้ฉันบอกให้เก็บไว้ครึ่งนึง ฉันไม่ยอมรับเพราะมันเป็นของคู่กัน เค้าก็บอกว่าเพราะเป็นของคู่กันไง เลยอยากให้ฉันเก็บไว้ครึ่งนึง

ไม่น่าเชื่อว่าทุกอย่างนั้นเกิดขึ้นพร้อมๆ กันกับที่เค้าก็กำลังดูแลน้องอีกคนหนึ่งที่อังกฤษผ่านระยะทางไกล ไม่น่าเชื่อว่าหลายๆ อย่างนั้นเกิดขึ้นหลังจากที่น้องเค้าประกาศตัวให้ใครๆ ที่นั่นแล้วว่าเป็นแฟนกันกับเค้าที่อังกฤษ ความรู้สึกที่ไม่เข้าใจอะไรเกิดขึ้นมากมาย... ตามมาด้วยความรู้สึกที่เข้าใจ... ฉันว่าฉันเข้าใจเค้าพอสมควรและฉันก็เข้าใจถึงหลักสัจธรรมของความเปลี่ยนแปลง... สิ่งที่ทำได้ก็คงได้แต่... ทำใจและให้อภัย

แล้วก็มาต่อสู้รักษาใจกับตัวเองอย่างที่ "คิดที่จะเขียนๆ" ต่อไปใน blog นี้

ภาพนี้เป็นภาพที่ถ่ายก่อนที่ฉันกับเค้าจะตกลงคบกันเมื่อห้าปีก่อน
ที่อังกฤษ ฉันหวังว่าสักวันฉันคงมองอะไรๆ สดใสได้อย่างวันวาน

Create Date : 11 มิถุนายน 2551

Last Update : 12 มิถุนายน 2551 1:06:54 น.

15 comments

Counter : 398 Pageviews.

แล้วมันก็จะผ่านพ้นไปได้ด้วยดีจ้ะ สู้ๆ

โดย: Ja~ IP: 118.173.240.25 วันที่: 12 มิถุนายน 2551 เวลา:18:16:29 น.

I have simply tried to do what seemed best each day, as each day came. ~ Abraham Lincoln

อ่านบทความนี้มั้ย เขียนตอนรู้สึกแย่ๆ //gotoknow.org/blog/l2p/178159

โดย: กวินทรากร

วันที่: 12 มิถุนายน 2551 เวลา:19:13:35 น.

--- Ja ---

เมื่อเช้าไม่ร้องไห้แล้ว แต่ยังเจ็บๆ แปล๊บๆ ข้างในอยู่
ซักวันอาการคงจะดีขึ้น... สู้ๆ

(แต่ไม่รู้ว่าตอนที่เรา msn กันวันนี้เค้าอยู่ๆ มาทัก msn
เรามาทำไม เฮ้อ... ขนาดอยู่โหมด offline อ่ะนะ
สุดท้ายเราก็ไม่คุยอ่ะ เลยปิด msn ไม่รู้จะคุยอะไร...)

--- คุณกวินทรากร ---

เป็นข้อความที่ ดีมากๆๆๆ เลยค่ะ ชอบมาเลยทฤษฏีฟิวชั่น ฟิชชั่น

โดย: ไร้นาม

วันที่: 12 มิถุนายน 2551 เวลา:23:02:58 น.

--- Ja ---

เพิ่มเติม พอขึ้นไปจะอาบน้ำ ก็เห็น SMS เค้าส่งมาที่มือถือ
อ่านแล้วทำให้รู้ว่าเค้าคงทักอะไรมาที่ MSN อีก ก็เลยกลับ
มา login แป๊บนึง ก็เห็นว่ามี 2 ข้อความ

จริงๆ ทั้งหมดเริ่มจาก อยู่ๆ เค้าก็ส่งหน้ายิ้มๆ มาให้...
แล้วเราก็อึ้งๆ ทำอะไรไม่ถูก ก็เลยส่งตัวบ๊ายบายไปให้
(เจ้า logo ชื่อบ้าย) แล้วก็ offline (แล้วก็ขึ้นข้างบน/หนีๆ)

พอเห็น SMS ก็เลยกลับมาดูก็เห็นเค้าเขียนอธิบายว่าทำไม
เค้าถึงทัก (อธิบายว่าเพิ่งเข้า MSN หลังจากไม่ได้เข้ามานาน
และแปลกใจที่เห็นเรา on พอดี) และ เราก็ไม่ได้ตอบอะไรไป
เค้าเลยถามมาอีกครั้งว่าอะไรคือ บ้าย นะ...

แล้ว Message SMS ก็ส่งมาทีหลังอีก ว่า ... Good nite
เราก็ไม่เข้าใจ... เค้าจะติดต่อเรามาอีกทำไม แล้วน้องอีกคน
ที่อังกฤษล่ะ? ถ้าเค้าอยากเป็นพื่อนก็ควรเป็นเพื่อนกันบน
facebook หรือ hi5 สิ ให้คนอื่นๆ เห็นๆ กันไป ไม่ใช่ไม่ยอม
รับเราเป็น connection (ในที่ๆ มีน้องเค้าอยู่) แต่แอบมาทัก
เราข้างหลังน้องเค้าแบบนี้... แล้วคืนนี้เราจะนอนหลับไหมเนี่ย!

สู้ๆ (เชียร์ตัวเองตลอดเวลา)

โดย: ไร้นาม

วันที่: 12 มิถุนายน 2551 เวลา:23:29:24 น.

สู้ ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

โดย: คนที่เดินผ่าน IP: 202.221.192.241 วันที่: 13 มิถุนายน 2551 เวลา:18:26:32 น.

เครื่องบินยาม เคลื่อนคล้อยผ่านฟากฟ้า ได้ฝากรอยเมฆ คอนเทรล (contrail) เอาไว้ฉันใด เมื่อเธอผ่านเข้ามาในชีวิตของฉัน เธอก็ได้ฝากร่องรอยแห่งความทรงจำ(อันเจ็บปวด) เอาไว้ฉันนั้น

ดร. บัญชา ธนบุญสมบัติ ให้ทรรศนะไว้ว่า เมฆคอนเทรลนี่ เมื่อเวลาผ่านไป ม้นจะค่อยๆ กระจายออกด้านข้าง และสลายไปในที่สุด ดังนั้น "แม้เธอจะฝากร่องรอยแห่งความทรงจำ (อันเจ็บปวด) ไว้ให้ฉัน แต่เวลาจะเยียวยาร่องรอยนั้น จนหายไปในที่สุด"

มาชวนไปดูเมฆ คอนเทรล ด้วยกันนะครับ หมอมัท เธอถ่ายภาพไว้ ส้วยสวย ครับ

//gotoknow.org/blog/weather/187802

โดย: กวินทรากร

วันที่: 13 มิถุนายน 2551 เวลา:20:51:13 น.

--- คุณคนที่เดินผ่าน ---

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ

--- คุณกวินทรากร ---

นอกจากคำคมที่เป็นข้อคิดดีๆ ที่นำมาฝากให้เตือนใจแล้ว
ภาพเมฆก็สวยมากเลยค่ะ พรุ่งนี้ไร้นามกะจะไปเดินหาซื้อ
กล้องถ่ายรูปซะที (อยากซื้อมานานแล้ว แต่ไม่มีเวลา)
เล็งน้องโอลี่ E-420 ตาเป็นมันมาตั้งนานแล้ว (ชอบเบาๆ)
กะว่าจะหางานอดิเรก (ถ่ายรูป) ทำดูจะได้มีอะไรเรื่อยๆ

จริงๆ ไร้นามชอบถ่ายรูปนะคะ (แต่ไม่ค่อยมีฝีมือ)
อยากเอาภาพสวยๆ มาใส่บทกวีเพราะๆ แล้วเขียนให้
เพื่อนๆ ได้อ่านกัน... (ถ้ามีเวลา)

+++ เล่าต่อ +++

วันนี้ด้วยความรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ ไร้นามก็เลย SMS
กลับไป (ตอบกลับข้อความเค้าเมื่อคืนกลายๆ) ประมาณว่า
"นายอย่าติดต่อเราแบบนี้อีกเลยมันไม่ดีกับน้องเค้านะ"
เค้าก็ SMS กลับมาหาไร้นามประมาณว่า เค้าคิดว่าแบบนี้
ไม่เห็นเป็นไรเลยก็แค่ทักทายกัน (จริงๆ คุยเป็นภาษาอังกฤษ)

พอดีตอนเย็นวันนี้เลยไปงานศพคุณพ่อของพี่ที่เคารพคนหนึ่ง
แล้วก็เลยไปสังสรรค์กับเพื่อนๆ สมัยเรียนปริญญาโทกันต่อ
ก็ดีนะคะ ต้องบอกว่า โชคดีที่มีเพื่อนๆ คอยเข้าใจ/ปลอบใจ

ต้องขอบคุณเพื่อนประถมคนพิเศษ ที่อยู่ตรงนั้นเสมอๆ
ต้องขอบคุณเพื่อนมัธยม ที่คอยปรามไม่ให้ใจอ่อน
ต้องขอบคุณเพื่อนปริญญาตรีวิศวะ ที่คอยห่วงเรื่องโน่นเรื่องนี่ให้
ต้องขอบคุณเพื่อนปริญญาโท ที่รีบติดต่อมาเมื่อทราบข่าว
ต้องขอบคุณเพื่อนปริญญาเอก ที่เข้าอกเข้าใจ และคอยเตือน
ต้องขอบคุณเพื่อนปริญญาตรีนิติ ที่ส่งเรื่องขำๆ มาให้อ่าน
ต้องขอบคุณเพื่อนทางธรรม ที่ชวนให้รักษาสติ
ต้องขอบคุณเพื่อนออนไลน์ ที่แวะเวียนมาไม่ห่างหาย...

โดย: ไร้นาม

วันที่: 14 มิถุนายน 2551 เวลา:0:02:50 น.

พี่อุ๊ ขอให้ผ่านช่วงเวลายากๆ นี้ไปได้โดยเร็วนะคะ เอาใจช่วยค่ะ (ไม่ต้องสงสัยนะคะว่าใคร นุ่นเคยเข้ามาอ่าน web ที่พี่อุ๊ทำไว้ตอนสมัยเรียน แล้วก็มาเจอที่นี่อีก เลยแวะเวียนเข้ามาเรื่อยๆ -- โลกบน net มันกลมจริง) ในสายตานุ่น พี่เป็นผู้หญิงที่ perfect มากเลยอ่ะ แล้วก็ผ่านอะไรมาเยอะแยะ นุ่นเชื่อว่าพี่ผ่านพ้นเหตุการณ์นี้ไปได้อย่างดีแน่นอน สู้เค้าๆ

โดย: นุ่น IP: 58.9.210.249 วันที่: 14 มิถุนายน 2551 เวลา:7:22:55 น.

--- น้องนุ่น ---

ดีใจจังเลยค่ะ ที่ได้กำลังใจจากน้อง โลกบน net มันกลมจริงๆ ค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาและฝากข้อความดีๆ ไว้นะคะ

@^_^@

โดย: ไร้นาม

วันที่: 14 มิถุนายน 2551 เวลา:18:05:20 น.

เพี้ยง ขอให้ผ่านไปได้นะคะ เวลาเยียวยาทุกสิ่ง

สู้ ๆ ค่ะ

โดย: salanare (salanare

) วันที่: 14 มิถุนายน 2551 เวลา:19:18:30 น.

--- คุณ salanare ---

ขอบคุณค่ะ :)

โดย: ไร้นาม

วันที่: 15 มิถุนายน 2551 เวลา:19:41:54 น.

แวะมาหาจ๊ะ.....
จากที่ไม่ได้แวะมาสักระยะ... มาคราวนี้เจอเรื่องราว
ที่ คุณไร้นาม ประสบ อยู่ อ่านแล้วก็....รู้สึกเจ็บแปล๊บๆ ไปด้วย

ตอนนี้ยังไม่ ทราบจะหาคำพูดใด มาปลอบโยนให้รู้สึกดีขึ้น
สำหรับวันนี้ ก็จะบอกว่า จะนั่งเป็นเพื่อนนะคะ.....
ขอให้ใจดวงน้อยๆ แข็งแรงในเร็ววันนะคะ
จะรอ คุณไร้นาม ที่สดใส กลับมาจ๊ะ

สู้ สู้ น๊ะจ๊ะ

โดย: naragorn

วันที่: 16 มิถุนายน 2551 เวลา:20:22:34 น.

--- คุณ naragorn ---

ดีใจที่มีคนเข้าใจความรู้สึกค่ะ :)

โดย: ไร้นาม

วันที่: 17 มิถุนายน 2551 เวลา:0:06:05 น.

a hard day's night

It's been a hard day's night, and I've been working like a dog
It's been a hard day's night, I should be sleeping like a log
But when I get home to you I find the things that you do
Will make me feel alright

You know I work all day to get you money to buy you things
And it's worth it just to hear you say you're gonna give me everything
So why on earth should I moan, 'cause when I get you alone
You know I feel okay
When I'm home everything seems to be right
When I'm home feeling you holding me tight, tight, yeah
It's been a hard day's night, and I've been working like a dog
It's been a hard day's night, I should be sleeping like a log
But when I get home to you I find the things that you do
Will make me feel alright

Owwww

So why on earth should I moan, 'cause when I get you alone
You know I feel okay
When I'm home everything seems to be right
When I'm home feeling your holding me tight, tight, yeah

It's been a hard day's night, and I've been working like a dog
It's been a hard day's night, I should be sleeping like a log
But when I get home to you I find the things that you do
Will make me feel alright
You know I feel alright
You know I feel alright...

โดย: khon na derm IP: 124.120.82.121 วันที่: 6 ธันวาคม 2551 เวลา:16:47:30 น.

--- คุณ khon na derm ---

ชอบเพลงนี้เหมือนกันค่ะ

โดย: ไร้นาม

วันที่: 4 มกราคม 2552 เวลา:13:03:04 น.