Bloggang.com : ไร้นาม : สีสันของชีวิต

สีสันของชีวิต

เส้นสายรายเรียงร้อย
ชดช้อยช่างสอดสาน
ชื่นชมรมย์รื่นราญ
จดจารติดตรึงตรา

ภาพ: กระเป๋าสาน Artๆ จากตลาดนัดจตุจักร

สมัยเด็กๆ คุณเคยต้องสานอะไรด้วยพลาสติกแข็งๆ ไหม? วิชางานฝีมือของโรงเรียนฉันสมัยมัธยมนั้นแอบโหดนักเชียว จำได้ว่าต้องสานแบบนี้ (แต่ไม่ได้สวยเท่านี้) จนมือเจ็บเลือดออกกันไปข้างนึงกันเลย แต่พอทำเสร็จแล้วก็ให้ภูมิใจนักหนา เสียดายที่ไม่ค่อยได้เก็บงานฝีมือไว้... วันก่อนไปเดินเล่นตลาดนัดจตุจักรกับเพื่อนเก่าเห็นแล้วก็ต้องรีบซื้อกันใหญ่ เพราะรู้ว่าไอ้กระเป๋าแบบนี้น่ะงานฝีมือแท้ๆ และทำยากมากๆ แถมซื้อมาใช้คราวนี้ถือว่าคุ้มทีเดียว :)

ตอนเด็กๆ ฉันเป็นคนที่มีฝีมือด้านงานฝีมือเล็กน้อย โรงเรียนเลยเห็นแววกระมังและพยายาม "ปั้น" ฉันให้เอาดีด้านไปประกวดแข่ง "ปั้นลูกชุบ" เป็นการเป็นงานมากๆ เลย จำได้ว่าทุกๆ เย็นช่วงใกล้ๆ ประกวดเป็นเดือนๆ ฉันต้องไปเก็บตัวฝึกปั้นลูกชุบ เป็นชั่วโมง ก่อนกลับบ้าน (และก็ได้ลูกชุบอร่อยๆ กลับมากิน - จนเบื่อ ^^') วิธีฝึกก็คือเอาผลไม้จริงมานั่งดูแล้วก็จินตนาการ แล้วก็หา technique การปั้น, การลงสี, การชุบ, การตัดใบแก้ว ให้เหมือนสวย หรือ ให้สวยเก๋

ฉันจำได้ว่าฉันได้สร้าง technique การปั้นหลายอย่าง เช่นวิธีปั้นสตอร์เบอรี่ (อันนี้นั่งลองอยู่สองสามวัน) ปั้นแครอท ลงสีมะยม ฯลฯ ซึ่งทำได้ไม่เหมือนใคร... สุดท้ายจากลูกทีม (ทีมนึงมีสามคน) ตอนม.ต้น ก็กลายมาเป็นหัวหน้าทีมตอน ม.ปลาย นำทีมประกวดปั้นลูกชุบได้รางวัลที่หนึ่งอะไรซักอย่างถ้วยพระองค์ภา จากงานของสภาสตรีวันเด็ก อะไรประมาณนี้กระมัง (จำไม่ค่อยได้) เวลางานโรงเรียน พวกเราก็ออกร้าน ปั้นขาย ได้ตังค์มาให้ชมรม อิอิ

ใครจะรู้ว่าฉันอยากไปแข่งด้านวิชาการมั่งใจจะขาด ฉันก็เรียนดีนะ จำได้ว่าชื่อฉันจะเป็นที่หนึ่งอยู่บนบอร์ดตลอด (เช่นคะแนน Math แต่ละเทอมจะได้ 97, 98 หรือ 99 เต็ม 100 เลยด้วยซ้ำไป) แต่อาจารย์ไม่เคยค่อยชอบส่งเลย มีอะไรก็ส่งประกวดงานฝีมือตลอด ตอนนั้นมีแอบน้อยใจ เหมือนอาจารย์จะเห็นค่าว่าน่าจะส่งไปแข่งด้านวิชาการมั่ง ตอนกลายเป็นนักเรียนคนเดียวในรุ่นที่ผ่านเข้ารอบฟิสิกส์โอลิมปิคระดับภาคกลางตอน ม.5 ได้กระมัง ซึ่งเป็นการไปสมัครเอง อ่านเอง สอบเอง (เป็นพวกไม่ชอบไปติว ^^')

นึกย้อนไปแล้วชีวิตคนเรามีหลายสีสันดีนะ พอมองย้อนกลับไป ฉันดีใจที่เด็กๆ อาจารย์จับฉันไปประกวดงานฝีมือ เพราะชีวิตฉันตอนโตขึ้นมาตั้งแต่ที่เรียนดี(เกินเหตุ?) ก็กลายเป็นมาผูกพันกับวิชาการไปซะตลอดเลย บางทีการที่เราได้ทำอะไรที่เราไม่ได้คิดว่าจะชอบ ก็กลับกลายเป็นความทรงจำดีๆ ให้หวนถึงได้ในวันวานน่ะนะ

เบิกบานปานปรีเปรม
อิ่มเอมให้หวนหา
เพลิดเพลินเพียงพบพา
คืนค่าไว้วันวาน

ก่อนเก่าเย้ายวนยล
เพียงพ้นภาพวันหวาน
ปลดปล่อยผองภัยพาล
ทำทานจารจิตจินต์

Create Date : 05 สิงหาคม 2551

Last Update : 5 สิงหาคม 2551 23:00:04 น.

2 comments

Counter : 1201 Pageviews.

I went to KU Engineering School today on a lecture by Prof. Lin, LSUS , with entitled -Driving Journals towards International Recognition-

If you are in the academic paper circumstance, surfing //www.ulrichsweb.com/ulrichsweb may gives you some idea about the complete pix

In addition, another reading from Irene Hames -Peer Review and Manuscript Management in Scientific Journals- can gives some additional school of thought.

โดย: khon na derm IP: 203.146.189.100 วันที่: 6 สิงหาคม 2551 เวลา:15:01:59 น.

--- K. Khon na derm ---

Thank you for your kind recommendation ka :)

โดย: ไร้นาม

วันที่: 6 สิงหาคม 2551 เวลา:23:06:21 น.