ตอนรบชนช่วยแล้ว ลำเลียง
เกือบครึ่งนำเสบียง ส่งแล้ว
ยามชนะอย่าเห็นเพียง กองหนึ่ง
ลืมหมดสิ้นไม่แคล้ว ฆ่าน้ำใจคน

หากความ "กลัว" นำความหวังก็หมดสิ้น
ที่เคยจินต์พิศงดงามตามทางหน
กลายเป็นเพียงโคลนคลุกดินเลนเปื้อนปน
ร่วมชิงปล้นสิทธิ์เสียงคนน่าจนใจ

คนไม่เลือกกลับมัดเชือกให้เลือกหรือ
เสรีคือมีความหมายที่ยิ่งใหญ่
ต่างความคิด ต่างความเห็น เค้นคาดใคร
เพื่อให้ได้ สิ่งที่ใช่ เพียงฝั่งตน

แต่เอาเถิด หนุนอีกครา เพลานี้
จับให้ดี เพื่อจะสร้าง ซึ่งทางหน
แบ่งปันเสียง เสบียงส่ง คงอดทน
สิ่งท่วมท้น ที่จารใจ เพียงจดจำ

จะสู้ศึก ด้วยทัพเดี่ยว หรือรวมทัพ
จะอยากให้ คนขานรับ หรือไม่ใช่
จะต่อต้าน คนรุกราน ได้อย่างไร
ถ้าก้าวไป ด้วยเริ่มราน น้ำใจรอน

หาอาสา มานำทัพ ปรับแนวรบ
ต้องเจนจบ เก็บ "จุดต่าง" ดั่งคำสอน
ใช่ประกาศ จองตำแหน่ง แล้วตัดทอน
ให้แนวร่วม ต้องยิ้มอ่อน แล้วยกมือ

ได้อำนาจ บริหาร ผ่านแนวร่วม
ต้องรู้รวม จิตใจ มิใช่หรือ
หากผลักมิตร ก็ผิดแล้ว เพราะนั่นคือ
เพียงเด็กดื้อ ร้องงอแง เอาแต่ใจ

หยุดตรองเถิด ถ้าแตกกัน เพลานี้
จะเกิดมี ความซับซ้อน ก่อเงื่อนไข
ให้ด่างพร้อย ซ้ำรอยหรือ อย่าวางใจ
จับมั่นไว้ ใน "จุดร่วม" เพื่อรวมกัน

ยิ่งห้ามตามปิดกั้น
วางขีดคั่นเก็บกดไว้
ยิ่งเพิ่มแรงหรือไร
ยั่วยวนใจใครหลายคน

ดั่งลวงเหมือนยิ่งยุ
อัดปะทุจนเกินล้น
แสนห่วงปวงมวลชน
ที่สับสนยามบีบมา

เฉกเช่นใส่แรงไป
ตามกฎไงเป็นการพา
ให้เกิดแรงต้านท้า
เพื่อให้ค่ากลับเท่าเทียม

ไอทีวีไม่เป็นสื่อมานานมาก
ผู้ถือหุ้นก็ลำบาก-อดปันผล
สถานีก็จอดับแสนทุกข์ทน
หลายผู้คนก็ตกงานเรื่องวานวัน

ทีวีที่เสรี-เคยถูกปิด
ริดรอนสิทธิ์หลายผู้คนจนขำขัน
รัฐประหารปี 49 แต่งตั้งกัน
ให้อำนาจห่ำหั่นปิดสื่อไป

ฟ้องมาแล้วสิบกว่าปีเกือบชนะ
ศาลชั้นสูงกำลังจะพลิกฟื้นใหม่
แต่บางคนใช้กลเกมเรื่องราวใด
จดบันทึกข้อความไว้ไม่ครบความ

ดีที่โลกปี 66 นั้นมีคลิป
การแต่งเรื่องมโนทิพย์น่าเหยียดหยาม
เกือบกลับขาวจนเป็นดำผิดนิยาม
โดยมองข้ามเจตนากฎหมายไทย

สื่อที่เคยถูกปิดก็ถูกเล่น
สร้างประเด็นข้ามหัวใจคนไปไหน
นักข่าวเก่าไอทีวีจึงมีไฟ
และพาไปพิสูจน์กันให้เห็นจริง

คนรื้อเรื่องคงจะลืมเลือนไปแล้ว
เลยไม่แคล้วมองข้ามไปหลายสิ่ง
จึงแตะต้องสื่อเสรีที่เคยทิ้ง
ดั่งปลุกยักษ์ที่หลับนิ่งให้ตื่นนอน

ความกลัวทำให้เสื่อม
จนน่าเอือมยามอ่านเห็น
ว่ากล่าวเพื่อนเช้าเย็น
สร้างประเด็นเน้นพวกตน

ผลักมิตรคิดใส่ร้าย
ช่างน่าอายหากไม่สน
ถึงค่าน้ำใจคน
อย่าเปื้อนปนน้ำคลำไป

หยุดเถิดลองตรองดู
ที่ทำอยู่ถูกหรือไร
หากจิตไม่ใส่ใจ
อาจพาไกลเกินกฏเกณฑ์

สงสารน้องแสนดี
ขอโทษทีก็ยังโดน
หลายคนไฟลุกโชน
ร่วมกระโจนกลุ้มรุมเกิน

โพสลงที่ส่วนตัว
แต่รถทัวร์ลงเพลิดเพลิน
ผิดถูกน้องเผชิญ
กล้าก้าวเดินกว่ากลุ่มทัวร์

~ ~ ~

แวะไปว่ากล่าวเขา
ขอโทษเค้าบ้างเป็นไหม
ใช้คำแรงเกินไป
ละอายใจก็ควรมี

และพวกลามถึงพ่อ
ร่างกายล้อก็ใช่ที่
ตักเตือนพรรคพวกที
ว่าสิ่งนี้ก็ไม่ควร

ลาแล้วคุณพิธาเพราะครานี้
เป็นอีกหนึ่งหลักหมุดที่ให้คนเห็น
ถึงความเอียงลืมเสียงคนที่ควรเป็น
ความยากเข็นการเมืองไทยนั้นยังมี

แต่อย่าเพิ่งถอดถอนใจใช่ว่าแพ้
ยังมีเกมที่ให้แก้กู้ศักดิ์ศรี
อุดมการณ์ที่ชัดเจนหากเข้าที
ก็จะมีอนาคตให้ก้าวไกล

หากไม่ลืมและรวมใจให้คนรัก
คนก็จักไม่ทิ้งกันไปแห่งไหน
อย่าทำตัวเหมือนกองเชียร์ที่ไร้ใจ
ที่ผลักมิตรให้ออกไปไม่รู้ตัว

มีหลายคนที่อยากหนุนพวกคุณอยู่
หยุดคิดดูว่าในความมืดสลัว
ยังมีคนพร้อมเคียงข้างโดยไม่กลัว
อย่าเพิ่งมัวคิดว่าสู้อยู่กลุ่มเดียว

ให้โจรคุมทั้งกลไกต่อไปหรือ
มัวแต่ยื้อแย่งอำนาจกันหรรษา
มองไม่เห็นอันตรายคล้ายปิดตา
ไม่ลดราวาศอกมืดบอดกัน

กลัวว่าเพื่อนจะมีดีลกลัวโน่นนี่
ถ้ามีดีลก็ลองสิร่วมสังสรร
เข้าไปมีบทบาทแบ่งอย่างรู้ทัน
ร่วมกีดกัดส่วนแบ่งโจรด้วยสิทธิ์ตน

ดีกว่าถอยปล่อยให้โจรไปคุมทั้งหมด
ทิฐิลด มองภาพกว้าง เส้นทางหน
ยังมีเปิด ให้ก้าวเดิน อย่ากังวล
เส้นทางนี้ ประชาชน สร้างหนทาง

Mint Choc รสสดชื่น
อาจปลุกตื่น คืนจากฝัน
คนเรา เสียงเท่ากัน
เสียงคุณฉัน เลือกผู้แทน

หย่อนบัตร รอฟังผล
ความหวังล้น ชนหวงแหน
ต่างพรรค ไม่หมิ่นแคลน
อย่าคับแค้น หากต่างกัน

ป.ล. เห็นน้องๆ ที่มาโปรยแป้งแวะชิมมิ้นต์ช็อคแล้วบอกว่าอร่อย สู้มอมแมมไป แต่ก็มีมุมน่ารักไป /เข้าใจค่ะว่าน้องๆ ยังเด็กๆ ใสๆ กันอยู่เลย ในฐานะกองเชียร์พรรคที่ถูกบุก(สายมิ้นต์ช็อค)เลยให้อภัยค่า

หลักการไม่บิดเบือน
อย่าลืมเลือนด้วยลุ่มหลง
คนเคยถูกปักธง
กลับใสส่งไม่ตรงเลย

ต่อสู้เพื่ออะไร
หลักการใดไยนิ่งเฉย
ทับถมและละเลย
สิ่งงอกเงยคือความเอียง

ไม่ให้ยุติธรรม
สิ่งจารจำจักเป็นเพียง
เห็นคนที่ส่งเสียง
โชว์ความเบี่ยงเบนแห่งตน

เลื่อนเปื้อนปลอมปะปน
เพราะผู้คนมาหลากหลาย
บางคนหลงเชื่อง่าย
จึงงมงายกับโลกลวง

ฟังเพียงเสียงข่าวลือ
กลับกระพือเข้าถามทวง
แทงมิตรไม่คิดห่วง
ด้วยติดบ่วงห้วงมโน

ไม่มองโลกความจริง
จิตไม่นิ่งจึงโมโห
งอแงแลไม่โต
ถูกเรื่องโม้ปั่นง่ายดาย

เมื่อคนล้านผ่านมาชี้หน้าเย้ย
ลองหยุดเฉยตรองนิดมิตรสหาย
จุดที่ยืนฝืนหลักไหมใช่สบาย
ถ้ามุ่งหมายสิ่งที่ดีมีเวลา

เป็นเพื่อนพึ่งยามอารมณ์ชนผ่านพ้น
อย่าสับสนร้อนรนใจอย่างไร้ค่า
ก้มหน้าเถิดคนรับทราบคราบน้ำตา
เปื้อนฝุ่นมาต้องยอมรับซับมันไป

ทางอีกยาวให้พิสูจน์อีกหลายสิ่ง
หวังดีจริง ใจต้องนิ่ง ไม่หวั่นไหว
สิ่งที่ทำแม้หลายคนไม่เข้าใจ
รับรู้ไว้พิสูจน์ไปด้วยก้าวเดิน

รถติดหล่มไร้เครื่องมืออยู่กลางป่า
อาจไร้ค่าถ้าสะอาดเพียงผิวเผิน
บางครานั้นต้องมีคนกล้าเผชิญ
ยอมยับเยินเดินลงไปในน้ำครำ

คงมอมแมมดูไม่ได้น่าอนาจ
เสื้อแหว่งขาดที่เสียหายต้องกลืนกล้ำ
ถูกรังเกียจเดียดฉันท์ชนจารจำ
แล้วก็เริ่มลงมือทำยกรถไป

อย่าให้สิ่งสกปรกตกลงจิต
อย่าเสียสิทธิ์ที่จะสร้างวันสดใส
ใช้โอกาสที่ได้มารู้ในใจ
ว่าจะต้องไม่เปลี่ยนไปยามเปื้อนปน

แม้คนล้านผ่านมาชี้หน้าเย้ย
จงขวางคิ้ววางเฉยสร้างทางหน
หากมุ่งหมายทำสิ่งดีเพื่อผองชน
ให้ดอกผลเป็นตัววัดจักชัดเจน

ศาลท่านเลื่อนวันแล้ว
เลยไม่แคล้วเลื่อนวันโหวต
ท่ามกลางเสียงความโกรธ
และกล่าวโทษพรรคเพื่อทัวร์

เผือกร้อนเอามาอุ้ม
ช่างไม่คุ้มเมื่อมองทั่ว
เดิมทีสบายตัว
ได้ชัวร์ๆ ตำแหน่งมี

ใครตั้งรัฐบาล
ก็ต้องการเสียงอยู่ดี
ไม่ต้องให้ย่ำยี
ได้เก้าอี้นั้นง่ายดาย

แต่ว่ารับไม้มา
ยอมลดค่าเป็นผู้ร้าย
ราคาที่ยอมจ่าย
เพื่อเป้าหมายคล้ายลวงตา

เผือกร้อนโยนกลับไหม
ถ้าศาลให้โหวตพิธา
อีกรอบให้เห็นว่า
วันนั้นถ้าเป็นโหวตจริง

ก็แพ้ในสภา
ใช่หักหน้าใช่ทอดทิ้ง
395 คัดค้านยิ่ง
แต่ว่าติ่งไม่ยอมมอง

312 เสียงยังไม่พอ
จะไปต่อหรือเศร้าหมอง
คิดต่างทางครรลอง
แยกเป็นสองจนจากลา

ฝั่งนึงบอกให้รอ
ไม่ย่อท้อคล้ายผู้กล้า
ด้วยหวังสิบเดือนหน้า
หมดเวลาของ ส.ว.

ฝั่งนึงนั้นคุ้นเคย
ถูกเชือดเลยยามที่รอ
หลายสิ่งใช่แข็งข้อ
หรือตัดพ้อจะได้มา

เรื่องราวพิสูจน์คน
บนถนนของเวลา
โหวตเตอร์ล้วนจับตา
ว่าครั้งหน้าจะเลือกใคร

การต่อสู้แต่ละคนไม่เหมือนกัน
ในวันนั้นเคยมารวมกันเป็นสาย
ชูสีแดงเป็นเรือธงให้ดูง่าย
หวังคลี่คลายสิ่งเสียหายนอกวิถี

ที่ต่อมาผู้คนถึงทางแยก
จนเสียงแตกคนละทางในวันนี้
ก็เป็นเพราะการต่อสู้นั้นมันมี
ต่างวิธีในรูปแบบแต่ละคน

บางท่านหัวก้าวหน้าค้นหาฝัน
จึงมุ่งมั่นอุดมการณ์เป็นทางหน
ไม่คลุกคลีกับสิ่งมัวกลัวเจือปน
หวังรวบรวมผู้คนผ่านเวลา

บางท่านเพียงอยากดึงเกมกลับระบบ
ให้การรบกลับกระดานผ่านคุณค่า
เจอสิ่งมัวดึงลงเกมให้ย้ายมา
อยู่ในกรอบกติกาเท่าเทียมกัน

โลกใบไหนที่ผู้คนนั้นอยากเห็น
โลกที่เป็นของกลุ่มหนึ่งซึ่งสุขสันต์
หรือว่าโลกของหลายกลุ่มที่แบ่งปัน
ร่วมกันจารสานฝันให้เมืองไทย

ฉันยังจำการต่อสู้ปีห้าสาม
มีนิยามเรียบง่ายจับต้องได้
เพียงเรียกร้อง "ยุบสภา" เพื่อวัดใจ
หลังพรรคใหญ่ถูกยุบจนคนงง

แลนด์สไตล์ในตอนนั้นไม่ได้อ้าง
ว่าเส้นทางของตนเองนั้นสูงส่ง
เพียงส่งเสียงเรียกให้ฟังเจนต์จำนงค์
โดยปักธงขอเลือกตั้งกันอีกครา

เพื่อจะให้ ประชามติ มากำหนด
ว่าที่ปลด-ที่ยุบ-ที่ด้อยค่า
เพื่อจะขอ แสดงสิทธิ์ และได้กา
ในเวที ที่มีค่า เท่าเทียมกัน

การต่อสู้ ยุคเสื้อแดง ที่ฉันชอบ
คือการขอ เกมในกรอบ ใช่หยามหยัน
ใช่กดขี่ ใช่ด้อยค่า ใช่ทอนบั่น
ใช่ฟาดฟัน ใช่ผลักดัน แค่ฝั่งตน

เป็นเบี้ยล่อให้ฝ่ายโน้นมาจับกิน
ยอมทิ้งสิ้นเพื่อสิ่งใดน่าฉงน
แสนสงสารซึ่งความรักของผู้คน
แม้จะบ่น-แต่ว่ายังคงเฝ้าดู

ด้วยก็เป็นลูกสาวที่รักพ่อ
จึงเข้าใจว่าที่รอนั้นหดหู่
เรื่องอดีตแสนเจ็บช้ำเรารับรู้
จึงยังอยู่ที่ตรงนี้ไม่จากไป

แม้อีกฝั่งจะอ้างถึงความเป็นธรรม
แต่ที่ย่ำเหยียบเหยื่อกันเองได้
ก็ไม่มีสิทธิ์ใดที่จะได้ใจ
จากโหวตเตอร์ของเพื่อไทยเลือดสีแดง

ตอนผลักดัน "คุณพิธา" ขึ้นนายก
เตรียมเข้าชก ทุกประเด็น ฉันปกป้อง
ปริญญา หรือเรื่องหุ้น ที่โดนจ้อง
ก็ช่วยเถียง ตามครรลอง ทำนองธรรม

ไม่ได้สน ว่าเป็นผู้-แทนต่างพรรค
ไม่หาญหัก ไม่ผลักไส ให้ตกต่ำ
กระไรเลย สังคมไทย ช่างใจดำ
เข้าเหยียบย่ำ ยามกลับเป็น ฝั่งเพื่อไทย

การหักเหลี่ยม ในกลเกม ของการเมือง
ก็เป็นเรื่อง ต้องจับตา ขนานใหญ่
แต่ถามหน่อย ในจิตท่าน ตรงหรือไร
ยามมิใช่ พวกฝั่งตน ก็กดลง

ยุติธรรม นั้นไม่ใช่ ให้เลือกข้าง
อย่าได้อ้าง ว่าฝั่งท่าน นั้นสูงส่ง
หากส่งเสียง แบบเอียงแล้ว ก็ไม่ตรง
จะมั่นคง ได้อย่างไร หากไร้ธรรม

ก้านบัวบอกลึกตื้น..............ชลธาร
มารยาทเรียนรู้นาน.............จึ่งได้
ห่ามห่ามออกอาการ...........คล้ายเด็ก ไม่โต
ใช้สิทธิ์ล้ำเส้นไซร้...............กราดกร้าวเกรี้ยวเกิน

กบเกิดในสระใต้.............บัวบาน
อาจไม่ทราบกลิ่นมาลย์........มิรู้
แดนเถื่อนคลุกฝุ่นนาน.........เกรี้ยวกราด
บ่นด่าไม่คิดกู้...............ถิ่นให้หอมหวน

ภุมราอยู่ไกลแล้ว.............บินมา
มองถิ่นกบชายตา.............ช่วยแล้ว
เกสรเก็บเกี่ยวพา.............ฟุ้งผลัด กลิ่นกระจาย
แดนถิ่นจึงไม่แคล้ว............คละเคล้าหอมหวน

หมากเกม กระดานนี้ มีให้เดิน
จึงเชิญ หลายฝ่าย มาร่วมก้าว
ประสาน กันเถิด ปิดรอยร้าว
ร่วมวาด เรื่องราว สร้างสิ่งดี

ถ้าแคลง ใจกัน แล้วหยุดอยู่
นิ่งดู- ดายประเทศ ก็ใช่ที่
ปรับเปลี่ยน พลิกกระดาน กันสักที
ด้วยวิถี แห่งประชา- ธิปไตย

หนึ่งเสียง หนึ่งสิทธิ์ คนเท่ากัน
หลายคน เลือกฝัน กันยิ่งใหญ่
สะท้อนผ่าน ผู้แทน ที่เลือกไป
เพื่อจะให้ ได้เปลี่ยนแปลง พลิกกลเกม

นาคีมีพิษเพี้ยง...............สุริโย
กลับนิ่ิงไร้เดโช...............หลอกหล้า
แมลงป่องหยิ่งยโส............ทะนงซึ่ง พิษตน
ชูอวดหางเก่งกล้า............ออกท้าแข่งขัน

เมื่อคิดว่าตนสูงก็กดขี่
จะทักทีก็ตีตราว่าโง่เขลา
โดนปั่นมายังไม่รู้ว่าหูเบา
เสียงดังเข้าเอากระแสน่าระอา

คนเห็นต่างก็มีเหตุผลในมุมเขา
จะจับเข่าเพื่อคุยกันก็ไม่กล้า
ใช้วิธีปิดปากปิดหูตา
แล้วเปิดมาก็มองดูแค่สื่อตน

ไม่รู้เลยว่าผู้คนมีความคิด
สิ่งถูกผิดมีมุมต่างก็ไม่สน
วิจารณ์ตรงพอจี้ใจก็ไม่ทน
ทำโกรธบ่นยามที่คนเห็นอีกมุม

สังคมไทย เสื่อมแล้ว เพราะอัตตา
ว่าตัวข้า ถูกต้อง ไม่มีผิด
ถึงก้าวร้าว ฟาดงวงงา แสดงฤทธิ์
ก็มีสิทธิ์ อ้างเป็นเหยื่อ ถูกกระทำ

เกินกว่าเหตุ ไม่มีแล้ว ในหล้าโลก
สิ่งน่าโศก คือกระแส ไปร่วมขำ
สุมไฟฟอน แล้วไม่รู้ ว่าไร้ธรรม
เข้าเหยียบย่ำ คนอื่นง่าย ไม่สนใจ

สร้างพรรคพวก ฝั่งตน ดั่งผู้กล้า
คนไหนมา วิจารณ์บ้าง กลับสงสัย
ถูกปั่นเอง แต่กลับโทษ คนอื่นไป
ไม่เป็นไท จากกระแส ไม่รู้ตัว

คนหูเบา ถูกยุง่าย เชื่อข่าวลือ
ที่กระพือ แล้วก็ใส่ ความกรุ่นโกรธ
เรื่องมโน ก็จับเอา มากล่าวโทษ
ไร้ประโยชน์ เพียงสะใจ ไม่ป้องกัน

ถ้าข่าวลือ เป็นความจริง แล้วรู้ดี
เป็นสิ่งที คนฉลาด จะสร้างสรร
รู้ถึงหมาก ฝั่งตรงข้าม อยู่หลายวัน
ก็วางกั้น เปลี่ยนกระดาน ได้ง่ายดาย

แต่รู้ดี กลับถอยแพ้ อยู่เรื่อยมา
แล้วโทษฟ้า โทษดิน โทษง่ายง่าย
เดินพลาดเอง ไม่สู้เอง กลับระบาย
เพราะมีคน ให้ท้าย อยู่หลายคน

พระสมุทรสุดลึกล้น................คณนา
เย่อหยิ่งกินวิญญา.................ดิ่งแล้ว
ตกต่ำสู่อัตตา....................จมปลัก
จิตมนุษย์จึ่งไม่แคล้ว...............ยากแท้หยั่งถึง ฯ

ไลฟ์ บก. กล่าวได้ดี มีประโยชน์
กระแสโกรธ อาจไม่เคย ลองหยุดคิด
พอมีคน กล้าออกทัก สิ่งถูกผิด
เพียงนิดนิด บางคนก็ เริ่มเปิดใจ

ที่เย่อหยิ่ง ว่าตนนั้น ถูกเสมอ
ความเลิศเลอ ใช่ชนะ ในสิ่งใหญ่
ความเป็นมิตร นั้นควรมี อย่าทิ้งไป
จึงจะได้ ซึ่งน้ำใจ กลับคืนมา

ข้อเรียกร้อง ที่ตั้งต้น ก่อนห้าสาม
มีคำถาม ว่าทำไม ถึงกดขี่
สังคมเมือง ศิวิไลซ์ ถึงเพียงนี้
กลับย่ำยี ชนบท ลดค่าคน

พรรคการเมือง 2 พรรคใหญ่ ที่เลือกตั้ง
แลนด์สไลด์ ถูกหยุดยั้ง ยุบไม่สน
คนจึงขอ ให้เลือกตั้ง ด้วยไม่ทน
จนต้องลง พื้นถนน เข้าเมืองมา

ในปีนั้น กลับโดนหยาม โดนคนเหยียด
กล่าวรังเกียจ ว่ารับจ้าง ไม่ให้ค่า
แล้วใส่ร้าย ว่าเค้าคิด ล้มนำพา
ชาวประชา ของเมืองหลวง ต่อต้านกัน

ถึงวันนี้ คนที่ด้อย ค่าพวกเค้า
ปั้นหน้าเศร้า ทำรำลึก ยกมาปั่น
เอามาชน กับคนแดง เรียกร้องพลัน
หลายปีนั้น พวกท่านไป อยู่ไหนมา

ถ้าเคารพ วีรชน โดยแท้จริง
ต้องรู้สิ่ง ที่เค้าสู้ และโหยหา
นั้นมิใช่ การชนะ นอกกติกา
เค้าก็เพียง เรียกร้องหา เสียงเท่ากัน

เค้าขอให้ หยุดฟังพวก เค้าสักนิด
เค้าขอสิทธิ์ ขอส่งเสียง กลบการปั่น
พรรคโดนยุบ ขอเลือกตั้ง ใหม่เท่านั้น
เค้าขอวัน ที่ส่งเสียง กลบสื่อกรุง

แต่วันนี้ มีกระแส ด้อยค่าอีก
แดงถูกฉีก แบ่งเป็นสอง แล้วรบพุ่ง
ถ้าเลือดแดง เป็นเฉดแท้ ควรผดุง
สิ่งหมายมุ่ง ที่พวกคุณ เคยสู้มา

ไม่ใช่เอา ความแค้นเคียด มาเกลียดก่อน
แล้วบั่นทอน ลดเสียงคน ด้อยคุณค่า
ตามกระแส ก็ไม่ควร จะปิดตา
ย้อนเวลา ลองทบทวน ถึงจุดยืน

เข้าใจ ควรมาก่อน
การเริ่มสอน การเริ่มสั่ง
หลายคน ต่างความหลัง
ถ้าหยุดฟัง อาจเข้าใจ

ตะโกน จนแสบหู
คำพูดหรู แต่ไม่ใช่
บางสิ่ง ยังสงสัย
เพราะเหมือนไม่-เข้าใจกัน

บางคน เอาความเกลียด
ความแค้นเคียด โกรธขึงนั่น
ลืมเลือน คืนเดือนวัน
ที่เคยฝัน ร่วมกันเดิน

หยุดเถิด ลองตรองดู
เพื่อนยังอยู่ ไม่ห่างเหิน
หวังให้ ไทยเจริญ
เพียงทางเดิน อาจต่างกัน

บางกลุ่ม อุดมการณ์
สูงตระหง่าน สวยดั่งฝัน
บางกลุ่ม เจ็บนานวัน
เลยผลักดัน แทนรีรอ

ก็เป็น ความเห็นต่าง
ในเส้นทาง จนตัดพ้อ
เข้าใจ หากมีพอ
อาจถักทอ กลับร่วมเดิน

#เราไม่ใช่ประชาชนของก้าวไกล
คือ hashtag อันใหม่ ที่ตรงยิ่ง
หลายเรื่องที่ ก้าวไกล ท่านทอดทิ้ง
ลืมความจริง ที่มีคน เห็นต่างกัน

การกล่าวอ้าง มวลมหา- ประชาชน
เคยใช้ปล้น เสียงสิทธิ์ ที่คิดฝัน
อย่าไปอ้าง อย่างเลวร้าย แบบก่อนนั้น
ที่คนปั่น ว่าเพียงตน คือประชา

ปีศาจตนไหนในใจหรือ
จึงต้องลุกฮือเข้าต่อต้าน
ด้อยค่าผู้คนเพียงเดินผ่าน
วิจารณ์ผู้คนน่าจนใจ

ไปให้กำลังใจเพื่อนสีแดง
กลับโดนทิ่มแทงเหยียดหยามใส่
นักการเมืองพวกเราก็ไม่ใช่
เพียงแค่นั่งปลอบใจก็หมิ่นกัน

ผิดปกติไปแล้วส้มตอนนี้
หาเรื่องตีผู้คนช่างหุนหัน
ไม่รู้จักใยถึงมาทำป่วนปั่น
ชอบห้ำหั่นดูก้าวร้าวเกินพอดี

คำประกาศ "ไม่เขวี้ยงหิน ใส่บ้านตน"
คือหัวใจ ที่เป็นคน น่านับถือ
ถึงออกมา จากลาแล้ว ชนร่ำลือ
ระลึกถึง จารึกชื่อ จดจารกัน

อุดมการณ์ นั้นมิต้อง คอยยกอ้าง
เพราะที่สร้าง ผ่านการทำ ไม่ห้ำหั่น
คือ "ภรา- ดรภาพ" น้ำใจปัน
สามนิ้วนั้น จึงงามงด ครบถ้วนเอง

นักการเมือง คิดถึง คะแนนเสียง
อยู่คู่เคียง คนรุ่นใหม่ คะแนนเพิ่ม
รัฐบุรุษ คิดถึงชาติ สิ่งขาดเติม
เพื่อชาติเริ่ม ปรับหางเสือ หวังสร้างทาง

นักการเมือง อิ่มใจ ในกระแส
จึงดูแล มวลชน อยู่ไม่ห่าง
รัฐบุรุษ หวังชาติ ไม่อัปปาง
อาจทอดร่าง กรุยเส้นทาง ที่ต่างไป

[แปลจาก]

“A politician thinks of the next election; a statement of the next generation. A politician looks for the success of his party; a statesman for that of his country. The statesman wishes to steer, while the politician is satisfied to drift.”
— James Freeman Clarke

คนตรง คือตรง คงในหลัก
แตกหัก ใช่ทาง ที่ถางหน
บางคน ไม่ชอบ เลยไม่ทน
แต่มี บางคน มั่นคงเดิน

ใช่ว่า เส้นทาง จะสวยหรู
ขวากหนาม ยังอยู่ ไม่เหาะเหิน
ลงดิน คลุกฝุ่น ท่านเผชิญ
เพื่อนำ ความเจริญ เลือกกรุยทาง

จากควายแดง ก็เปลี่ยนแปลง เป็นอึ่งไข่
ได้ชื่อใหม่ จนงุนงง และสงสัย
ว่าฉายา นี้มีมา จากที่ใด
ที่แท้ไม่- ถูกนับใน "ประชาชน" 555

ในครอบครัว ที่เปี่ยม ด้วยความรัก
ลูกจะภักดิ์ รักผู้ใหญ่ ด้วยใจหลง
แม้ข้างนอก จะเสียดสี ก็มั่นคง
ถ้าถามตรง ลงใจลูก คือเทวดา

เป็นคำตอบ ที่ไม่ได้ มีถูกผิด
สังคมคิด เฉกเช่นไร เพียงข้อหา
ทางการเมือง ในต่างชาติ ไร้ราคา
ลองมองดู เปิดหูตา ทั่วโลกไป

ต่างประเทศ รัฐประหาร เปลี่ยนผู้นำ
ก็จองจำ ผู้นำเก่า พิเศษไว้
ให้อยู่บ้าน แล้วล้อมเป็น กำแพงให้
จนเกิดได้ รางวัลใหญ่ คือโนเบล

คดีความ จากการเมือง ควรตระหนัก
ต้องเปลี่ยนหลัก การตัดสิน ที่ล้มเหลว
เพราะนักโทษ ในเคสนี้ ใช่คนเลว
อย่าให้เปลว แห่งความเกลียด เข้าเหยียดคน

ในทางแยก สองทาง ต่างต้องเลือก
หนึ่งผูกเชือก มัดแน่น ชวนหยุดนิ่ง
บอกให้รอ 10 เดือน ไม่ไหวติง
แต่ว่าสิ่ง อันตราย อาจจะมา

อีกเส้นทาง ต้องทิ้งเพื่อน ที่เคียงคู่
เคยเฝ้าดู ยกมือให้ ช่วยหนักหนา
เป็นเส้นทาง ที่วางด้วย คราบน้ำตา
ของประชา ที่ชอบเพื่อน สร้างศัตรู

แต่ถามเลย เพื่อนคนนี้ ดีแค่ไหน
มีเรื่องใด ใส่ใจกลับ จักรับอยู่
แต่ที่ทำ คือลืมเลือน ชายตาดู
ว่าที่เพื่อน เดินมาอยู่ คือช่วยตน

พอจากมา ถูกก่นด่า ว่าหักหลัง
สิ่งที่พัง คือคะแนน- เสียงไม่สน
ยอมก้มหน้า รับความจริง สิ่งทุกข์ทน
เลือกต่อสู้ กับโจรปล้น ในอีกทาง

4 ปีก่อน เป็นที่หนึ่ง ปล่อยไม่สู้
เคยหยุดดู เคยปล่อยชาติ จึงเลือกต่าง
เข้าพลิกเกม คลุกวงใน ปรับกฎวาง
อาจจะสร้าง อีกแนวทาง ที่ต่างไป

ย้อนดูเถิด ประวัติศาสตร์ ที่ผ่านนี้
กลุ่มแรกที่ ถูกเป็นเหยื่อ มาแต่ไหน
ยุติธรรม มีให้เขา แล้วหรือไร
จึงผลักไส ลืมเลือนหลง ไม่ตรงเลย

รัฐประหาร ปี 49 ริดรอนสิทธิ์
สร้างความคิด เหยียดคนจน ก็นิ่งเฉย
หาว่าถูก ซื้อเสียงไง กระไรเลย
แทบไม่เคย มีผู้ใด ตระหนักดู

ว่าเหตุแท้ เกิดตั้งแต่ ปี 48
เสียงคนแผด ร้องเสียงดัง บอกจะกู้-
ชาติจนเหยียด ชนรากหญ้า ไม่เชิดชู
คอยกดอยู่ ว่าพวกเค้า สู้เพื่อใคร

ที่ด้อยค่า ฐานกองเชียร์ ของทักษิณ
กดพวกเค้า จนติดดิน นานแค่ไหน
สิ่งที่เค้า ทำก็เพียง ส่งเสียงไป
ผ่านกลไก การหย่อนบัตร นับคะแนน

ถึงวันนี้ ดั่งย้อนกลับ ลองตรองเถิด
ที่ยกตน ว่าประเสริฐ สูงส่งแสน
ท่านคืนความ ยุติธรรม ใดตอบแทน
นอกจากความ ดูแคลน ซ้ำอีกครา

อยากจะให้ ฐานกลุ่มนี้ อยู่เป็นเพื่อน
ไยเลอะเลือน คอยกดขี่ และด้อยค่า
สังคมลืม ว่าพวกเค้า ก็ประชา
มีสิทธิ์กา เลือกผู้แทน เช่นเดียวกัน

จรดกลอนเป็นกวีอีกคราหนึ่ง
ด้วยคนซึ่งเสียสติมาริด่า
ในเพจคุยกับเพื่ิอนแดงอีกครั้งครา
ชอบมาหาเรื่องกันไม่รู้ตัว

เสียสติไร้แล้วซึ่งมารยาท
เก่งประกาศการเกะกะด่ากราดมั่ว
แล้วอ้างตนเป็นสีส้มให้หมองมัว
จึงจากมาไม่เกลือกกลั้วกับโคลนตม

ท่านนายกเศรษฐาสุดขยัน
ได้ตำแหน่งก็แข็งขันลงพื้นที่
ไปภูเก็ต-พังงาเตรียมทันที
เพื่อจะปรับวิกฤตินี้ให้เมืองไทย

อีกยังมีการทำงานไปทักทาย
คุยกับสื่อเพื่อคลี่คลายความสงสัย
แวะเยี่ยมเยือนมติชนเพื่อเข้าใจ
เรียนรู้ไปแสดงถึงซึ่งปัญญา

ถ้าตั้งใจทำงานทำให้สุด
ไม่ต้องหยุดจักคลี่คลายซึ่งปัญหา
ของคนไทยที่เฝ้ารออย่างเหนื่อยล้า
เพราะพวกเราถูกปล้นมาเป็นสิบปี

ป.ล. ตั้งใจว่าถ้าเจอสีส้มมากวนไร้สาระ 1 ทีทั้งๆ ที่ไม่ได้ไปทำอะไรก่อนก็จะเขียนชม พท 1 บท แทนการตอบโต้ (อันนี้โดนกวนไม่สุภาพ 3 ทีเลยมาเขียน 3 บท แม้จะไม่ได้ชอบ พท ขนาดนั้นก็ตาม แต่อาจจะแต่งเวอร์ตามอารมณ์ความรำคาญสีส้มที่มากวน กวนเยอะก็จะชม พท เยอะ 555)

เพราะว่าเก่งมีฝีมืออ่านเกมขาด
จึงไม่พลาดวางเกมแพ้แล้วหลีกหนี
ยังรู้สู้คลุกวงในเปลี่ยนทันที
แทนจะอ้างว่าตัวดีแต่ปล่อยมือ

[5] ยุทธศาสตร์ คือเกมใหญ่ ในกระดาน
ไม่ปล่อยผ่าน ไม่เล่นพวก ไม่ยึดถือ
ถึงเป็นถิ่น ที่ผู้คน ไม่ยกมือ
ไม่ต้องซื้อ ไม่เป็นไร ไทยด้วยกัน

[6] พัฒนา โดยไม่สน เรื่องพรรคพวก
จะสะดวก ปรับปรุงไทย อย่าไหวหวั่น
ฐานเสียงอื่น ไม่เป็นไร ช่วยผลักดัน
สร้างความฝัน ให้ยิ่งใหญ่ ไทยพลิกฟื้น

[7] ยังไม่ตั้ง รัฐบาล ก็เตรียมการ
ลงดูงาน คุยปรึกษา เตรียมปลุกตื่น
เมืองไทยเรา หลับนานแล้ว ที่กล้ำกลืน
ถึงเวลา ที่ทวงคืน ด้วยผลงาน

[8] เสียงอึ่งไข่ สิบล้าน เลือกท่านมา
ก็มุ่งหน้า ทำงานไป จักให้ผ่าน
ช่วยทุกฝ่าย ไม่แบ่งพวก รู้เจือจาน
ไม่เกียจคร้าน ตั้งใจเถิด ประเสริญทำ

พวกประดิษฐ์ วาทกรรม เหมือนตกเลข
จึงสรรเสก คำส่อเสียด ริเหยียดหยาม
แต่ถ้ามอง ลองวิเคราะห์ ไม่คิดตาม
จะพบความ อ่อนแอ แพ้ภัยตน

เช่นคำว่า นายก ของ ส.ว.
แท้จริงแล้ว เสียงก็พอ มิได้ปล้น
แค่นับเสียง สภาล่าง ประชาชน
ก็เสียงล้น เกินครึ่งแล้ว นับเลขดู

แต่บางพรรค ถ้าจะเอา เสียงเกินครึ่ง
ใช่มีหนึ่ง ต้องพึ่งเค้า อย่าเอาหรู
จะให้เพื่อน ช่วยเหลือตน ชนรับรู้
แต่เชิดชู อยู่พรรคเดียว ลืมอึ่งไป

ประชาชน สิบล้านเสียง ถูกลืมเลือน
ใช้คำพูด บิดเบือน ก็ไม่ไหว
คนเลือกต่าง จะให้เหมือน กันหรือไร
ก็ไม่ได้ เห็นด้วยไง เลยไม่กา

[9] ท่านนายกเศรษฐาลงพื้นที่
เริ่มทันทีตั้งแต่ตอนก่อนแต่งตั้ง
ลงภูเก็ตไปพังงาอย่างจริงจัง
เพื่อรับฟังถึงปัญหาประชาชน

[10] ครม. รับตำแหน่งไม่กี่วัน
ก็ขยันไปอีสานเยี่ยมทุกหน
ฟังทุกกลุ่มไม่แบ่งฝั่งให้ค่าคน
ถือเป็นคนที่ขยันมุ่งมั่นจริง

[11] ความซื่อตรง คือกระทำ แทนคำกล่าว
ไม่วุ่นวาย สร้างเรื่องราว คอยใส่ร้าย
การแข่งขัน ที่ดีนั้น ไม่วุ่นวาย
ไม่ตราหน้า คนเป็นควาย แล้วเหยียดกัน

[12] คนประดิษฐ์ วาทกรรม แบ่งชั้นคน
ยกพวกตน ว่าประเสริฐ แสนเลิศนั่น
ช่างหลอกชน ไม่ตรงแล้ว ไม่รู้ทัน
ใครที่เขลา มากกว่ากัน ลองตรองเอง

[13] ประชาชนมาเลือกตั้ง 36 ล้าน
รัฐบาล ก็มีฐาน เกินกว่าครึ่ง
22 ล้าน ไม่โดนนับ น่ารำพึง
เป็นเพียงอึ่ง ด้อยค่ากว่า 14 ล้านฤๅ

[14] รัฐบาล จะจ่ายก่อน ถึงครึ่งเดือน
คนเลอะเลือน กลับคิดว่า ทำไม่ได้
ไม่รู้เลย ว่าเรื่องนี้ เป็นเรื่องง่าย
ที่เค้าจ่าย มานานแล้ว กันทั่วไป

[15] ตั้งงบ ไปดูงาน สร้างอะไร
ถ้าตั้งใจ สร้างสัมพันธ์ connection
หรือเปิดโลก ไปเรียนรู้ กลับมาทำ
ไม่ใช่นำ เงินภาษี ไปเผาผลาญ

[16] ใช่บอกว่า คนอื่นใช้ ต้องใช้บ้าง
การแอบอ้าง ไร้สาระ นั้นไม่ผ่าน
สิ่งที่ทำ นั้นก็แค่ การประจาน
ว่าทำงาน ไม่รู้งาน ขาดสำนึก

[17] แต่มวลชน สมัยนี้ มีกระแส
ไม่เหลียวแล สิ่งถูกผิด ไม่รู้สึก
หากฝั่งตน ทำสิ่งผิด ถลำลึก
ก็คักคึก เชียร์กันใหญ่ แม้ไม่งาม

ยินดีหนุน คุณชัยธวัช ขึ้นตำแหน่ง
จัดสรรแบ่ง สวยงาม ตามเหตุผล
หัวหน้าใหม่ ดูมาดนิ่ง จริงจังจน
อาจก้าวพ้น ไม่เปื้อนปน สิ่งมลทิน

เมื่อจุดแข็ง ของพรรคคือ อุดมการณ์
รู้ประมาณ และห้ามปราม ก็จะสิ้น
การลอกเลียน การเมืองเก่า ที่เริ่มชิน
อาจไม่ต้อง พังภินท์ เพราะภัยตน

คุณพิธา นั้นก็ดี แต่ดีเกิน
จึงปล่อยพรรค ก้าวเดิน ตามทางหน
ของกระแส ที่ก้าวร้าว ของมวลชน
จนไร้คน- อื่นร่วมมือ เป็นบทเรียน

การฟังเสียง มวลชนตน นั้นดีอยู่
แต่ก็ควร สร้างความรู้ อย่าได้เปลี่ยน
บางเรื่องท่าน อาจเก่งกว่า คนนั่งเทียน
คำติเตียน รับฟังได้ แต่ต้องตรอง

กระแสนั้น มันไม่ใช่ ถูกเสมอ
เช่นเสนอ ออกเงินเดือน งวดละสอง
คนไม่รู้ ก็คัดค้าน ไม่เคยลอง
ออกร่ำร้อง งอแงลั่น กันวุ่นวาย

ถ้าทำตาม แต่กระแส อาจหลงทาง
ตกหลุมพลาง ก้าวไม่ได้ กันง่ายง่าย
จะพลิกเปลี่ยน ซึ่งโครงสร้าง ที่บรรยาย
ใช่สบาย เพราะแรงต้าน นั้นจะมี

ก็หวังว่า การเมืองใหม่ จะงามงด
เกิดปรากฎ การขันแข่ง ด้วยศักดิ์ศรี
ช่วยกันเถิด เลิกเทพ-มาร อ้างชั่ว-ดี
แล้วแข่งขัน กันตรงที่ นโยบาย ฯ

[18] ระงมเสียง เรียกหา ยุติธรรม
ให้ย้อนจำ ภาพเก่า ที่ผันผ่าน
คนเป็นร้อย ถูกตัดสิทธิ์ เป็นตำนาน
เป็นเรื่องราว ของวันวาน ที่ผ่านมา

[19] ยุคก่อนนั้น คือคุมขัง จองจำคุก
ยึดทรัพย์จุก หลายครอบครัว ทนก้มหน้า
ถูกกระแส คลื่นซัดสาด คราบน้ำตา
การเรียกหา ยุติธรรม ควรเท่าเทียม

พวกไม่รู้ ปล่อยข้อมูล ทำว่ารู้
ไม่ค้นดู ใช้"รู้สึก" ทึกทักเถียง
ความเห็นของ โลกโซเซียล ที่ดูเอียง
เพราะขาดเพียง การค้นคว้า ที่ง่ายดาย

[21] รับเงินมา บริจาค ส่งมอบต่อ
ทำงานพอ ให้ได้ทำ สร้างคุณค่า
คนคิดต่าง วัดด้วยจิต ติดเงินตรา
จึงคิดว่า คนอื่นคิด ติดเข่นตน

[22] ทรยศ คะแนนเสียง ของโหวตเตอร์
ที่เลือกเธอ ให้เป็นกลาง ไม่เลือกฝั่ง
รองประมุข นิติรัฐ น่าผิดหวัง
ด้วยไม่ฟัง เสียงโหวตเตอร์ ที่เลือกตน

อย่าลืมว่า เก้าอี้ที่ ท่านได้นั่ง
เพราะมีฝั่ง ส.ส.เรา สร้างทางหน
โหวตให้ท่าน ได้ตำแหน่ง ครบทุกคน
ก็ไม่สน เลือกพวกตน ไปดูงาน

ภาษีเรา ท่านก็ล้าง ก็ผลาญเล่น
ไม่จำเป็น ก็ทำเอา สนุกสนาน
ดูเป็นเด็ก เล่นขายของ น่ารำคาญ
ดุจประจาน ว่าหลักการ ไม่มีจริง

เพราะมีเรื่อง หลายเรื่อง ให้เลือกเขียน
น่าวิงเวียน การเมืองไทย ไม่เคยใหม่
พรรคที่ชู ว่าตนเอง จะก้าวไกล
ก็ก้าวเพียง แค่ใกล้ๆ หลงกลเกม

ไม่เข้าใจ เพราะผู้แทน เราก็เลือก
จึงผูกพัน มั่นดุจเชือก ผูกเงื่อนไว้
พอผู้แทน เราไปเลือก เค้าต่อไป
ก็ตามดู จนถอนใจ เสียดายจริง

30 ล้าน ไปยูเอ็น นั้นใช่ไหม
เป็นงานใหญ่ ที่มีใบ เสร็จเตรียมส่ง
มีคนยื่น ขอตรวจสอบ เจตน์จำนงค์
ก็ตรวจกัน ตามหลักตรง ระบบมี

ยังดีกว่า ไปดูงาน เกือบหนึ่งล้าน
พอนั่งอ่าน รายงานท่าน ก็ใช่ที่
ไม่คุ้มเลย ใช้เงินไป ในเรื่องนี้
ผลาญภาษี ไร้สาระ ไม่จำเป็น

แต่แรกเดิม นั้นต้องใช้ เครื่องกองทัพ
Air force 1 แพงลมจับ เป็นข่าวอยู่
พาคนบิน ไม่กี่คน นั่งอู้ฟู่
จึงปรับดู จะได้พา ไปหลายคน

ส่วนราคา 30 ล้าน นั้นคืองบ
คนบินตาม ก็หักลบ เคลียร์อีกหน
ใจเย็นๆ อย่าเชื่อตาม กระแสจน
ลืมคว้าค้น ลองเช็คดู มีข้อมูล

แต่อีกเรื่อง คือส่วนตัว นั้นไม่ใช่
โฆษกของ พรรคเพื่อไทย ยัง งง อยู่
ว่าทำไม ต้องมาถาม เรื่องให้ดู
บทกวี ที่เขียนอยู่ อีกเรื่องเลย

ไม่อยากให้ เพจเป็นที่ ปล่อยข่าวลือ
เพียงอยากสื่อ บทกวี ที่คิดเผย
เป็นเพจเสียง จากประชา รำพึงเพย
แค่นั้นเอย เพียงพื้นที่ ระบายความ

ก็เห็นข่าว กันอยู่เลย ถึงวันนี้
ที่บอกเงียบ คือเช็คดี แล้วหรือไม่
เรื่องบางเรื่อง มีเวลา เย็นเย็นใจ
รีบไปไย ดีกว่ารอ อีก 10 เดือน

ที่ทำเพจ เพราะอยากเพียง เขียนบทกลอน
เป็นอักษร ส่วนตัวไว้ ไม่เผยแพร่
จะปิดเพจ เป็นส่วนตัว ทำไงแน่
อยากจะแก้ ต้องเปลี่ยนแปลง ตรงไหนดี

อยากมีที่ ระบายความ ยามหงุดหงิด
ที่โดนปิด ติดป้ายใส่ เลยหาที่
มาขีดเขียน ระบายตาม อารมณกวี
ยามที่มี “ส้ม” มากวน จนระอา

เพราะไม่ชอบ ไปโต้เถียง กับใครเลย
ชอบอยู่เฉย ไม่อยากยุ่ง เลยเสาะหา
ที่ส่วนตัว เขียนกวี นานเรื่อยมา
ไม่โดนกวน ที่ผ่านมา ไม่เคยมี

แต่ยุคนี้ ช่างวุ่นวาย จริงจริงหนอ
ช่างน่าท้อ ยามเจอกวน ก็หลีกหนี
มาเขียนโพส เพียงระบาย ร่ายกวี
ในพื้นที่ อยู่ตรงนี้ กลับเปลี่ยนไป

ยุคสมัย การเมืองใหม่ ที่น่าเศร้า
ยุคก่อนเก่า ยังดีกว่า เป็นไหนไหน
ไม่เคยเลย เจอวุ่นวาย ให้กลุ้มใจ
เพราะเหตุใด จึงปั่นป่วน มากวนกัน

อารมณ์โกรธ ท่านเกลียดใคร ไปหาเขา
อย่านำเอา ความโกรธเกลียด มาหุนหัน
ต้นตอท่าน ไม่ชอบใคร ไปคุยพลัน
อย่าห้ำหั่น กับฉันซึ่ง ไม่เกี่ยวเลย